Մասնակից:Ս.Դ. Քիլէճեան/Ավազարկղ

Սա Ս.Դ. Քիլէճեան մասնակցի սևագրության էջն է՝ «ավազարկղը», և մասնակցի էջի ենթաէջերից մեկն է։ Այն ծառայում է որպես սևագիր և փորձարկումների վայր։ Սա հանրագիտարանային հոդված չէ։

Ձեր անձնական ավազարկղը ստեղծելու համար սեղմեք այստեղ։

Այլ ավազարկղեր՝ Ընդհանուր ավազարկղ

Հայկական պարարուեստը Հայկական պարը սկիզբ առած է նախաքրիստոնէական շրջանին, Հայկական լեռնաշխարհին մէջ, երբ դեռ պատմական Հայաստանին մէջ կը տիրէր հեթանոսութիւնը և հանդիսացեր է հայ ժողովուրդի բնաւորութիւնը նկարագրող գեղագիտական վառ արտայայտչամիջոցներէն մէկը։ Իր միջոցով կարելի է տեսնել հայ ժողովուրդի մտածողութիւնը, հոգեկան աշխարհը և բնութեան ու կեանքի հանդէպ ունեցած վերաբերմունքը։ ^[1]

Սերունդէ սերունդ փոխանցուելով և որոշակի փոփոխություններու արժանանալէ ետք, անիկա դարձեալ պահպաներ է իր հիմքին մէջ առկայ և միայն իրեն յատուկ շարժական, կառուցուածքային և երաժշտական առանձնայատկութիւնները^[2]։

Պատմութիւն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

20-րդ դարասկզբին Արևմտեան Հայաստանէն Արևելեան Հայաստան կը գաղթեն բազմաթիւ հայ ընտանիքներ, որոնք իրենց հետ կը բերեն երգեր, պարեր և իրենց բնորոշ տարազներ։ Բնականաբար, տեղի է կ'ունենայ ազգային մշակոյթի երկու տարբեր ճիւղերու խաչասերում, որու արդիւնքով կը ձեւաւորւուի նոր՝ աւելի հարստացած տարբերակը։

Հայաստանի մէջ խորհրդային կարգերու հաստատումէն ետք հայկական պարի ուսուցումը պետութիւնը կը վերցնէ իր վրան։ կը Հիմնուին պարային դպրոցներ, որոնք կը նպաստեն ազգային պարէն առանձնացուող ժողովրդական պարի ստեղծումին^[3]

Ներկայիս հայկական ազգային պարը կը բաժնուի երկու խումբի.- ազգագրական և ժողովրդական։

Ժողովրդական պարը, ըստ էութեան, կը տարբերի ազգագրականէն։ Անիկա յառաջացած է խորհրդային «խորէոգրաֆիկ» դպրոցի կաղապարէն, և ղեկավարուելով դասական և բեմապարային պարի ներկայացուցիչներու կողմէ, կը հեռանայ իր ազգային ակունքներէն^[4]

Ինչ կը վերաբերի ազգագրականին, ապա վերջինիս հիմքին մէջ ինկած է ազգի ընդհանուր նկարագիրը տալու նպատակը։ Ազգագրութիւն բառը, ինքնին, կը բնութագրէ գիտութիւն մը, որ կ'ուսումնասիրէ ժողովուրդներու նիւթական և հոգեւոր մշակոյթը, հետևաբար վերջինիս սովորոյթները, տեղաշարժերը, ազգային առանձնայատկութիւնները և անոնց պատմամշակութային առնչութիւնները

Ազգագրական պարը, միահիւսուելով տուեալ միջավայրի ծէսերուն, տօնակատառութիւններուն, հաւատալիքներու ու պաշտամունքներու հետ,կը ստեղծէ հայ ժողովուրդի հոգեբանութիւնը և զգացմունքային աշխարհը նկարագրող մշակոյթ մը, որ և հայ պարարուեստն է^[3]