Բարբարա Վիլյերս

Բարբարա Վիլյերս;
Ծնվել է	նոյեմբերի 27, 1640
Ծննդավայր	Սուրբ Մարգարիտայի եկեղեցի, Վեստմինստեր, Մեծ Լոնդոն, Մեծ Լոնդոն, Անգլիա
Մահացել է	հոկտեմբերի 9, 1709[…] (68 տարեկան)
Մահվան վայր	Չիզիկ, Միացյալ Թագավորություն
Գերեզման	Chiswick Burial Ground
Քաղաքացիություն	Մեծ Բրիտանիայի թագավորություն
Մասնագիտություն	Lady of the Bedchamber և ֆրեյլինա
Ամուսին	Roger Palmer, 1st Earl of Castlemaine? և Robert Fielding?
Ծնողներ	հայր՝ William Villiers, 2nd Viscount Grandison?, մայր՝ Mary Bayning?
Զբաղեցրած պաշտոններ	Lady of the Bedchamber?
Երեխաներ	Ջորջ ՖիցՌոյ, Աննա Լեննարդ, Սասեքսի կոմսուհի, Չարլզ ՖիցՌոյ, 2-րդ Քլիվլենդի դուքս, Հենրի ՖիցՌոյ, Շարլոտա Լի, Լինչֆիլդի կոմսուհի, Բարբարա ՖիցՌոյ, Cecelia FitzRoy? և unknown son Goodman?
	Barbara Villiers Վիքիպահեստում

Բարբարա Վիլյերս (Barbara Villiers), նոյեմբերի 27, 1640(1640-11-27)^[1]^[2], Սուրբ Մարգարիտայի եկեղեցի, Վեստմինստեր, Մեծ Լոնդոն, Մեծ Լոնդոն, Անգլիա - հոկտեմբերի 9, 1709(1709-10-09)^[3]^[4]^[1]^[…], Չիզիկ, Միացյալ Թագավորություն, ամուսնական ազգանուն՝ Պալմեր, Անգլիայի թագավոր Չարլզ Երկրորդի շատ ֆավորիտներից ամենաազդեցիկը։ Բեքինգեմյան դուքս Ջորջ Վիլյերի թոռնուհին։ 1670 թվականին նրան շնորհվել են Սաութգեմփթոնի կոմսուհի և Քլիվլենդի դքսուհի տիտղոսները։ Բարբարայի զավակներն կրում էին «Ֆիցրոյ» («թագավորի որդի») ազգանունը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բարբարա Ուիլյամ Վիլյերսը Վիսկոնտ Գրանդիսոնի և հարուստ ժառանգորդ Մերի Բեյնինգի միակ երեխան է եղել։ Պատերազմում ստացած վերքերից 1640 թվականին հոր մահը նրան և մորը դրել է աղքատության եզրին։

Բարբարա Վիլյերսը համարվում էր հազվագյուտ գեղեցկուհի, բայց օժիտի բացակայությունը նրան հաջող ամուսնանալու հնարավորություն չէր տալիս։ Այդ պատճառով նրա առաջին (15 տարեկանում) սերը դեպի Չեսթերֆիլդի կոմս Ֆիլիպ Ստենհոուպը, չի հանգեցրել ամուսնության։

1659 թվականի ապրիլի 4-ին նա ընտանիքի կամքին դեմ ամուսնացել էր դիվանագետ և մաթեմատիկոս Ռոջեր Պալմերի հետ։ Բարբարան 1660 թվականին, երբ դեռ ապրում էր Նիդերլանդներում, մտերմացավ աքսորված Թագավոր Չարլզի հետ։

1663 թվականին Բարբարա Պալմերը ընդունում է կաթոլիկությունը և դառնում ֆրանսիական դիվանագիտության ինտրիգների գործիք, որն ուղղված էր անգլիական արքունիքում կաթոլիկության տարածմանը։ Լոնդոնի իր առանձնատանը առաջին նախարարի՝ Կլարենդոնի կոմսին հակառակորդները հավաքվել և պլանավորում էին համատեղ գործողություններ ան այս հզոր չեմպիոնի դեմ։ Երիտասարդ հավակնոտ մարդիկ ձգտում էին նրա բարեհաճությանը, նրանցից մեկը՝ Հենրի Բենեթը, նույնիսկ դարձավ թագավորի վստահելի խորհրդականներից մեկը և արժանացավ Առլինգթոնի կոմսի տիտղոսին։ Տիկին Պալմերը Կլարենդոնի պաշտոնանկությունը ընդունեց որպես անձնական հաղթանակ։

1674 թվականին Պալմերը ստիպված էր զիջել «առաջին ֆավորիտ»-ի ոչ պաշտոնական տիտղոսը Լուիզ դե Կերուային, և թագավորական բարեհաճությունը վերագտնելու բազմակի փորձերի ձախողումից հետո նրան 1677 թվականին «պատվավոր աքսորեցին» Փարիզ։ Այդ ժամանակ նա ամուսնացած էր բյուրոկրատական կազմով հայտնի գեներալ Հենրի Ֆիլդինգի հետ, ում հետագայում դատապարտեց երկկնության համար։ Չարլզ II-ի մահից անմիջապես առաջ Քլիվլենդի դքսուհին վերադարձավ Անգլիայի մայրաքաղաք, որտեղ նա մտերմացավ Մալբորոյի ապագա դուքսի հետ, ով համարվում է իր կրտսեր դստեր հայրը։

Բնավորություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լեդի Քասլմեյնը հայտնի էր իր երկակի բնույթով։ Նա հայտնի էր շռայլ և անառակ, հայտնի բնավորությամբ, որը հաճախ դժգոհության ժամանակ թագավորին էր դիմում։ Դիարիստ Ջոն Էվելինը նրան անվանել է «ազգի անեծք»^[6]։ Նա իր ազդեցությունն էր թողել թագավորի վրա, որպես թագավորական տիրուհի, օգնում էր իրեն գումար վաստակել Պրիվի Պուրսից, ինչպես նաև կաշառք էր վերցնում իսպանացիներից ու ֆրանսիացիներից, բացի նրանից, որ նա մեծ գումարներ էր ստանում թագավորից։

Նա նաև մասնակցում էր քաղաքականությանը՝ միավորվելով ապագա Քաբալայի նախարարության հետ՝ Կլարենդոնին անկման հասցնելու համար։ 1667 թվականի օգոստոսին աշխատանքից ազատվելիս՝ Լեդի Քեսթլմեյնը հրապարակայնորեն ծաղրեց նրան։ Քլարենդոնը նրբորեն հիշեցրեց նրան, որ եթե նա ապրի, մի օր նա նույնպես կծերանա^[7]։

Ուրիշներն էլ ասում էին, որ նա շատ զվարճալի անձնավորություն է եղել։

Թագավորի երեխաները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չարլզ Երկրորդը ճանաչել է Բարբարա Վիլյերսի վեց երեխաներից հինգի հայրությունը, նրանք ստացել են Ֆիցրոյ ազգանունը, չնայած նրանք ընդգրկված չէին գահի հնարավոր ժառանգների գրանցամատյանում.

Աննա Պալմեր (1661-1722), Սասեքսի կոմսուհին՝ կամ թագավորի, կամ Ռոջեր Պալմերի, կամ Չեսթերֆիլդի կոմսը, պաշտոնապես թագավոր չի ճանաչվել։ Ամուսինը եղել է Թոմաս Լենարդ, Սասեքսի 1-ին կոմս։
Չարլզ Ֆիցրոյ, Սաութգեմփթոնի 1-ին դուքս (1662-1730), Սաութգեմփթոնի 1-ին դուքսը և Քլիվլենդի 2-րդ դուքսը ունեցան որդի, որը մահացավ անզավակ։
Հենրի Ֆիցրոյ, Գրաֆթոնի 1-ին դուքս (1663-1690), Էուստոնի կոմս և Գրեֆթոնի դուքս, նրա սերունդը տիտղոսը կրում է մինչ օրս։
Շարլոտա Ֆիցրոյ (1664-1718), Լիչֆիլդի կոմսուհի։ Ամուսնացած է եղել Էդվարդ Լիի, Լիչֆիլդի 1-ին դուքսի հետ։
Ջորջ Ֆիցրոյ (1665-1716), Նորթումբերլենդի դուքսը, նրա սերունդը մահացել է 1773 թվականին։
Բարբարա Ֆիցրոյ, չնայած ճանաչվել է թագավոր, սակայն ամենայն հավանականությամբ նա եղել է Ջոն Չերչիլի դուստրը՝ Մարլբորոյի 1-ին դուքսը։ Ամուսնացած է Ջեյմս Հեմիլթոնի, Համիլտոնի 4-րդ դուքս, Բրենդոնի 1-ին դուքսի հետ։

1661 թվականին թագավորն իր ամուսնուն շնորհեց Լիմերիկի բարոնի և Քասլմանի կոմս տիտղոսները։ Կոչումը ժառանգական է տրվել ոչ թե Պալմերի, այլ Բարբարայի կողմից, այսինքն. նրա մահից հետո նա անցավ նրա երեխաներին ՝ անկախ նրանց հայրությունից։