Jump to content

Վինդարիա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վինդարիա
童話めいた戦史ウインダリア
Ժանրստիմպանկ, ֆենտեզի, ռոմանտիկա
ԵրկիրՃապոնիա Ճապոնիա
Թվական1986
Պրեմիերա1986 թվականի հուլիսի 19
Լեզուճապոներեն
ՌեժիսորՅույամա Կունիխիկո
Սցենարիստ(ներ)Keisuke Fujikawa?
ԵրաժշտությունAkino Arai?
ԸնկերությունIdol, Kaname Productions, Studio Gallop
Տևողություն102 րոպե
IMDbID 0092218
Ֆիլմի թողարկում «Վինդարիա» (բնօրինակ անվանում — 童話めいた戦史ウインダリア)

«Վինդարիա» (ճապ.՝ 童話めいた戦史ウインダリア դովա մեյտա սենսի ուինդարիա), 1986 թվականին Ճապոնիայում արտադրված անիմե։

Գործողությունները զարգանում են երկու թագավորական ինչ-որ չափով ֆանտաստիկ երկրներում՝ գերաճած-հովվերգական Իտայում և գերաճած-տեխնոգեն Պարոյում։ Տեխնիկական զարգացվածությունը Պարոյում հասնում է XX դարի 20-40-ական թվականների մակարդակի վրա։ Իտայում կան անհայտ սկզբունքով մոտոցիկլերի նման տրանսպորտային միջոցներ, հսկայական օդապարիկներ և սառը զենքեր։ Նրանց միջև տեղակայված է մի արահետ, որն ամբողջությամբ ծածկված է Վինդարիա կոչվող հսկայական ծառով (այն հերոսների համար խորհրդանշում է աստվածության ընդունման պանթեիստական տարբերակ), և Ուրվականային անտառ։ Աշխարհը քանդում են բնական աղետները, որի պատճառով Պարոյի գետի ջուրը դառնում է խմելու ոչ պիտանի, և ջուրը Պարոն պետք է գնի Իտայից։ Դա դառնում է երկու երկրների միջև կոնֆլիկտների պատճառ։

Նկարագրված աշխարհում զոհվածների ու մահացածների հոգիները փոխակերպվում են կարմիր ուրվականային թռչունների և տեղափոխվում են անդրաշխարհային բնակության տեղը, որը նման է ստիմպանկ ոճի օդանավի․ միայն թե նավը վերցնում է ոչ բոլորին, մեղսագործներն ու նրանք, ովքեր չեն վաստակել հանգստություն, մնում են երկրի վրա։

Սյուժեի մեջ ներառվում են մեծաքանակ գաղտնագրված մեջբերումներ ու հումորաբար ցուցադրված նշաններ։

Սյուժեի քաղաքական գիծը հիմնվում է «Պատերազմի տրամաբանության» վրա․ պատերազմ ոչ ոք չի ուզում, բայց փոխադարձ կասկածամտությունն ու մրցակցի աչքերով խնդրին նայելու ցանկություն չունենալը, պատերազմը դարձնում է անխուսափելի, չնայած նրան, որ երկու թագավորությունների ժառանգներն էլ սիրում են միմյանց։ Պատերազմում մեղավոր չի ոչ մեկը, և մեղավոր են բոլորը։ Պատերազմն ավարտվում է Պարոյի հաղթանակով ու համարյա բոլոր հերոսների մահով։

Այս պատմությունների ու գործողությունների ֆոնի վրա ծավալվում է երիտասարդ Իձույի պատմությունը, որին փառքի ծարավը բնակչից սկզբում դարձնում է հերոս, իսկ հետո դավաճան։

Իձու, սովորական գյուղացի, որն ապրում է Վինդարիայի հարևանությամբ գյուղում։ Շիկահեր, մուգ մաշկով, աչքերը կապույտ են։ Իր կնոջ՝ Մարենի հետ, աճեցնում և շուկայում վաճառում է բանջարեղեններ։ Համարձակ ու փառասեր, ցանկանում է դառնալ հայտնի։ Այդ հատկությունները նրան բերում են սեփական հայրենիք Իտային դավաճանելուն՝ նա բացում է նավանցումի ջրարգելակները և ոչնչացնում է Իտան։ Հանձնված լինելով թշվառականներին, վերադառնում է հայրենի արահետ, որն ամբողջովին ոչնչացվել է պատերազմի ընթացքում։ Կնոջ և հարազատների մահը նրան ստիպում է զգալ խորը լիակատար զղջում, և մնացած կյանքում նա որպես պատիժ, և միաժամանակ որպես շանս բարձրագույն ուժերից ստանում է հնարավորություն հարթել սեփական սխալները։

Մարեն, Իձույի երիտասարդ կինը։ Մազերը՝ շիկահեր, աչքերը՝ շագանակագույն, միամիտ ու սիրող էակ։ Հավատում է ամուսնուն ու հպարտանում է նրանով։ Մահացել է թշնամիների գյուղի վրա հարձակման ժամանակ։ Մահվանից հետո նրա հոգին մնացել է քանդված տան ավերակների մեջ, որպեսզի հանդիպի Իձույին և հրաժեշտ տա նրան։

Ջիրու, Պարոյի արքայազնը։ Սիրահարված է Անասին։ Պատերազմի տրամաբանության մեջ նա անձնավորում է պրոֆեսիոնալ զինվորականի կերպարը՝ հավանություն չի տալիս պատերազմին, այն պատճառով, որ բանակը պատրաստ չէ։ Միայն թե պատերազմի սկսվելու հետո ամեն ինչ անում է խելացի ու կազմակերպված ձևով։ Մահանում է իր սիրեցյալի ձեռքով։

Անաս, Իտայի արքայադուստր։ Սիրահարված է Ջիրույին, խոսքերով հանդիսանում է պատերազմին հակառակ, բայց կռվի ժամանակ բանակին կարողանում է լավ կառավարել։ Կռվի ժամանակ Ջիրույի հետ փախչում է անտառ ու այնտեղ սպանելով նրան իր կյանքն էլ ավարտում է ինքնասպանությամբ։

Դրակո, Պարոյի թագավորը։ Կոպիտ ու անխոհեմ։ Մնացած հերոսները նրան մեղադրում են պատերազմի հրահրման մեջ, սակայն նա, ինչպես և մյուսները, ճակատագրի զոհ է, նրա մասնակցությունը նավանցումի ջրարգելակների բացման մեջ չեն հաստատվում, պատերազմ են հաստատում և սկսում ակտիվ գործողություններ իտարցիները, Պարոն պատասխանում է նրանց արդեն իր մահից հետո։