Խուժ
Խուժ, պատմական հայկական աղբյուրներում կիրառվող անվանում, որով հայերը անվանում էին օտարազգիներին[1]՝ ոչ հայերին։
Ծագումնաբանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բառը ծագում է Պարսկաստանի Խուժաստան գավառի անունից[1]։
Ի սկզբանե բառը ունեցել է նեղ իմաստ և նշանակել է Խուժաստանի բնակիչներին։ Հետագայում, զարգանալով բառը ստացել է «բարբարոս», «վայրենի» իմաստները, և վերջնականապես հին հայերի մոտ սկսել է կիրառվել ազգությամբ բոլոր ոչ հայերի վերաբերյալ[1]։
Հոմանիշներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ամերիկացի պատմաբան Յուրի Սլյոզկինի կարծիքով, հայերը, տարանջատելով իրենք իրենց (ինչպես նաև մի քանի այլ ազգեր նույն կերպ), համարում են իրենց «ընտրյալ ազգ այն իմաստով, որ բացեիբաց աստվածացնում են իրենք իրենց և սկզբունքորեն սահմանազատվում են ուրիշներից»[2]։ Նշված սահմանազատման նպատակով, ըստ Սլյոզկինի, հայերը անվանում են բոլոր այլ ազգերին հատուկ բառով՝ «օտար», այսինքն՝ «ոչ հայ»[2]։