Օստգոթեր, оստրոգոթեր, գրեյտունգներ, գերմանական ցեղեր, գոթերի արևելյան ճյուղը։
III դ․ հաստատվել են Հյուսիսային Մերձսևծովյան տափաստաններում, մասամբ՝ Ղրիմում։ IV դ․ 2-րդ կեսին, էրմանարիխի (Հերմանարիկուս) գլխավորությամբ, Օստգոթերից բացի միավորելով արևելա– գերմանական այլ, ինչպես նաև սկյութա–սարմատական և սլավ, ցեղերի, ստեղծել են ցեղային միավորում։ 375-ին այն ջախջախել են հոները։ Օստգոթերի հիմնական մասը, շարժվելով արևմուտք, բնակություն է հաստատել Պաննոնիայում։ 488-ին, Թեոդորիխի (Թեոդորիկուս) առաջնորդությամբ, օստգոթեր անցել են Իտալիա, ջախջախել Օդոակրի զորքերը և 493-ին հիմնել իրենց թագավորությունը, որի կազմում մտել են Իտալիան, Սիցիլիան, նախաալպիական շրջանները, Դալմաթիան, Պրովանսը։ Օստգոթեր հիմնականում բնակություն են հաստատել Հյուսիսային․ և Արևելյան Իտալիայում։ Իտալիայի գրավման ժամանակ օստգոթերի՝ քայքայվող տոհմահամայնական կարգերի վրա խիստ ազդել են հռոմեական հասարակական և պետական–իրավական հաստատությունների մնացորդները։ Օստգոթերի ավագանու մի մասը մերձեցել է հոները, ավագանուս; 535-ին բյուզանդական Հուսաինիանոս I կայսրը պատերազմ սկսելով օստգոթերի դեմ, առաջին փուլում պարտության է մատնել նրաէւց։ Օստգոթերի նոր թագավոր Տոտիլան (541–552), կարողանալով խմբավորել բյուզ․ կայսրությանը թշնամի ուժերը, տարել է մի շարք փայլուն հաղթանակներ։ Սակայն 552-ին, Տագինի մոտ, Օստգոթերին ջախջախել է բյուզանդական հայազգի զորավար Նարսեսը։ 554-ին օստգոթերի թագավորության մեծ մասը նվաճել է Բյուզանդիան։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 12, էջ 568)։
