Մասնակից:Tom Starly/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

The Satanic Bible

Սատանայական Աստվածաշունչը ակնարկների, դիտարկումների և ծեսերի ժողովածու է, որը հրատարակվել է Անտոն ԼեՎեյի կողմից 1969 թվականին: Այն ԼաՎեյան սատանիզմի կենտրոնական կրոնական տեքստն է և համարվում է դրա փիլիսոփայության և դոգմայի հիմքը[1]։ Այն նկարագրվել է որպես ժամանակակից սատանայականության վրա ազդելու ամենակարևոր փաստաթուղթ[2]։ Թեև սատանայական Աստվածաշունչը սուրբ գրություն չի համարվում այն ձևով, որը քրիստոնեական Աստվածաշունչն է քրիստոնեությանը, բայց Լաևանյան սատանագետները դա համարում են որպես հեղինակավոր տեքստ, [1] քանի որ այն ժամանակակից տեքստ է, որը նրանց համար հասել է սուրբգրային կարգավիճակի[3]։ Այն խորացնում է սեփական բնությունն ու բնազդը ուսումնասիրելու առաքինությունները: Հավատացյալները նկարագրվել են որպես «աթեիստական սատանայականներ»[4] քանի որ նրանք հավատում են, որ Աստված արտաքին սուբյեկտ չէ, այլ այն, ինչ յուրաքանչյուր անձ ստեղծում է որպես սեփական անձի կանխատեսում ՝ բարեսիրական և կայունացնող ուժ իրենց կյանքում[5][6]։ Սատանայական Աստվածաշնչի երեսուն տպագիր է եղել,[7] որի միջոցով այն վաճառել է ավելի քան մեկ միլիոն օրինակ[8]։

Սատանայական Աստվածաշունչը բաղկացած է չորս գրքերից ՝ «Սատանայի գիրք», «Լյուցիֆերի գիրք», «Բելիքի գիրք» և «Լևիանաթանի գիրք»: Սատանայի գիրքը մարտահրավեր է նետում տասը պատվիրաններին և ոսկե կանոնին և նպաստում է էպիկուրիզմին[9]: «Լյուցիֆեր» գիրքը փիլիսոփայության մեծ մասն ունի «Սատանայական Աստվածաշունչը» ՝ տասներկու գլուխներով, որոնք քննարկում են այնպիսի թեմաներ, ինչպիսիք են ՝ անձնատուր լինելը, սերը, ատելությունը և սեքսը: ԼաՎեյը նաև օգտագործում է գիրքը ՝ ցրելու կրոնը շրջապատող լուրերը: Գրքի Բելիլիում ԼաՎեյը մանրամասնում է ծեսերն ու մոգությունը: Նա քննարկում է պահանջվող մտածելակերպը և կենտրոնացումը ծես կատարելու համար և ցուցումներ է տալիս երեք ծեսերի՝ սեքսի, կարեկցանքի կամ ոչնչացման համար[10]։ «Լևիաթանի» գիրքը չորս հրավիրում է Սատանայի, ցանկության, կարեկցանքի և ոչնչացման[11]։ Նաև թվարկում է իննոքյան տասներկու ստեղները (հարմարեցված է Դեն Դինի Ենոքյան ստեղներով), որոնք տրամադրվել են ինչպես Ենոքյան, այնպես էլ անգլերեն թարգմանությամբ[12]։

Եղել են և՛ դրական, և՛ բացասական արձագանքներ Սատանայական Աստվածաշնչի վերաբերյալ: Այն նկարագրվել է որպես «ածելի-սուր»[13] և «ազդեցիկ»[14]։ «Սատանայական աստվածաշնչի քննադատությունը» բխում է և՛ ԼաՎեյի գրելու, և՛ բովանդակության անհամաձայնությունից: ԼաՎեյին քննադատության են ենթարկվել բաժինները գրագողության համար,[15] և հնչել են մեղադրանքներ, որ նրա փիլիսոփայությունները հիմնականում փոխառված են[16][17]։ Սատանայական Աստվածաշունչը խստորեն դատապարտվել է որպես վտանգավոր, հատկապես դեռահասների համար[18]։ Փորձեր են արվել արգելել գիրքը դպրոցներում, հանրային գրադարաններում և բանտերում,[19][20][21] չնայած այդ փորձերը որոշ չափով հազվադեպ են[22]։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սատանայական Աստվածաշնչի ծննդյան բազմաթիվ պատմություններ կան: Ի ներդրումն 2005 թվականի խմբագրությամբ, քահանայապետ Պետրոսը Հ. Գիլմորը նկարագրում Լավեյ ինչպես որ կազմվել է սատանիստական Աստվածաշունչը իր սեփական մենագրությունների նա գրել էր այն մասին, որ եկեղեցու Սատանայի և նրա ծես. Գիլմորը թվարկում է մի շարք մարդկանց, ովքեր ազդել Լավեյ ի գրվածքները: Ayn Rand, Ֆրիդրիխ Նիցշեն, Հ. Լ. Mencken անդամները բարեկենդան, որոնց հետ LaVey իբր աշխատել է իր երիտասարդության, Պ. Տ Barnum, Մարկ Տվենի, Ջոն Milton, եւ Լորդ Բայրոնի[23]։

ԼաՎեյի փչացած դուստր Զեենա Շրեկը, ով իր հոր կրոնի և անցյալի մասին պատմում է, որ սատանայական աստվածաշնչի ծնունդը վերագրում է «Ավոն» թերթի հրատարակիչ Պիտեր Մայերի առաջարկությանը[17]։ Ըստ Շրեկի, Մայերը առաջարկել է Լաուիին հեղինակել սատանայական Աստվածաշունչ ՝ հանելու 1968 թ.-ի «Ռոզմարիի երեխա» սարսափ ֆիլմը, որը վերջերս հանրային հետաքրքրության բարձրացում էր առաջացրել ինչպես սատանայականության, այնպես էլ այլ բնապահպանական պրակտիկայում: Շրեկը նշում է, որ Դայան Հեգարտիի աջակցությամբ, ԼաՎեյին հավաքել է իր արդեն տարածած մի շարք գրքեր. Ներածություն սատանայականության, մի շարք կարճ շարադրությունների, ծիսական մոգության ուղեցույցի և հոդվածներ, որոնք նա նախկինում հրատարակել էր The Cloven Hoof, ա. Եկեղեցու Սատանայի լրատուն[24][17]։

Կամ էլ հրատարակչի կողմից սահմանված պահանջների բավարարման համար, կամ գաղափարների հետ չհամաձայնվելով ՝ Լևին և Հեգարտին մեծ հեղինակություն են վերցրել այլ հեղինակների գրքերից: Դրանք ներառում էին 1890 թ.-ին լույս տեսած սոցիալական դարվինիստական գիրքը ՝ «Հնարավոր է ճիշտ է Ռագնար Ռեդբարդը», ինչպես նաև Դեյի Ենոքի ստեղները ՝ Ալայստեր Քլովերի «Equinox» - ից, փոփոխված ՝ Քրիստոնեության մասին հիշատակումները սատանայի փոխարեն փոխարինելու համար: Ոմանք մեղադրում են ԼաՎեյին `Rand- ի Atlas- ի կողմից ինը սատանայական հայտարարությունները պարաֆրագրելու մեջ, առանց հավաստագրման, բայց մյուսները պնդում են, որ Լավեյը պարզապես ներշնչում էր վեպը: ԼաՎեյը հետագայում հաստատեց կապը Rand- ի գաղափարների հետ ՝ նշելով, որ LaVeyan Satanism -ը «պարզապես Ayn Rand- ի փիլիսոփայությունն է, արարողությամբ և ծեսով»:

Հրապարակման պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սատանայական Աստվածաշունչը, որն ի սկզբանե հրատարակվել էր 1969 թ.-ին Ավետոնի կողմից, տպագրվել է երեսուն տպագրություն և երբեք չի դուրս եկել տպագրությունից: Նույն տարում տպագրվեց հրատարակչական գրքույկ University University- ի կողմից, բայց տասնամյակներ շարունակ տպագրվել է: 2015 թ.-ին Ուիլյամ Մորոն հրատարակեց գրքի նոր կրկես հրատարակություն, որը զուգորդվում էր մեկ հատորով ՝ իր զուգընկերոջ ՝ The Satanic Rituals- ի հետ, և վաճառվեց Rabid Crow Arts and Graphics- ի հատուկ կոմպոզիցիայի ներքո: Հիմնական բովանդակությունը չի փոխվել ամբողջ հրատարակությունների ընթացքում, չնայած նվիրումը հանվել է մի քանի տպագրությունից հետո, և ներդրումը մի քանի անգամ փոխվել է: Բագրոմի Սիգիլը տպագրվել է շապիկին սկզբնական հրապարակման պահից: Սատանայական Աստվածաշունչն իր սկզբնական թողարկումից ի վեր վաճառել է ավելի քան մեկ միլիոն օրինակ: Այն թարգմանվել է նաև դանիերեն, շվեդերեն, գերմաներեն, իսպաներեն, ֆիններեն և թուրքերեն:

Content[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Dedication[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Though it is no longer included in current printings of The Satanic Bible, early printings included an extensive dedication to various people whom LaVey recognized as influences. LaVey's primary dedication was to Bernardino Nogara (misprinted as "Logara"), Karl Haushofer, Grigori Rasputin, Basil Zaharoff, Alessandro Cagliostro, Barnabas, Ragnar Redbeard, William Mortensen, Hans Brick, Max Reinhardt, Orrin Klapp, Fritz Lang, Friedrich Nietzsche, W. C. Fields, P. T. Barnum, Hans Poelzig, Reginald Marsh, Wilhelm Reich, and Mark Twain. The secondary dedication named Howard Hughes, James Moody, Marcello Truzzi, Adrian‐Claude Frazier, Marilyn Monroe, Wesley Mather, William Lindsay Gresham, Hugo Zacchini, Jayne Mansfield, Frederick Goerner, C. Huntley, Nathanael West, Horatio Alger Jr., Robert E. Howard, George Orwell, H. P. Lovecraft, Tuesday Weld, H. G. Wells, Sister Marie Koven, Harry Houdini, Togare (LaVey's pet lion), and the Nine Unknown Men from The Nine Unknown.[25]

Introductions[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Throughout the various printings of The Satanic Bible, it has included introductions by various authors. The first edition (in print from 1969 to 1972) included an excerpt from an article by Burton H. Wolfe, an investigative journalist and biographer of LaVey, entitled "The Church that Worships Satan". Wolfe provides an extensive biography of LaVey and a history of the Church of Satan. He mentions Rosemary's Baby as contributing to the popularity of Satanism, though he does not claim LaVeyan Satanism to have directly influenced its creation.[26] From 1972 until 1976, the introduction to The Satanic Bible was a piece by Michael A. Aquino, who later went on to found the Temple of Set with a number of members of the Church of Satan. He gives a detailed analysis of the Satanic philosophies, and dispels myths about LaVeyan Satanism. He explains that it is not "devil worship", and that LaVeyan Satanists in fact reject the worship of external gods completely. He too provides a brief background on LaVey, explaining how LaVey brought some of the knowledge he had acquired while working with the circus to his religion.[27] Wolfe again wrote the introduction for the 1976 to 2005 editions of The Satanic Bible. It included some of the same content as the 1969 version, with an expanded biography of LaVey and more information on the various conflicts between other religions and LaVeyan Satanism.[28] Since 2005, The Satanic Bible has contained an introduction written by Gilmore, High Priest of the Church of Satan. In this introduction, he discusses his discovery of LaVeyan Satanism and his relationship with LaVey. He then goes on to provide a detailed biography of LaVey and addresses allegations that LaVey falsified much of the story of his own past. The introduction also provides a history of The Satanic Bible itself, as well as that of two other books by LaVey: The Satanic Witch and The Satanic Rituals.[29]

Preface[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

LaVey explains his reasons for writing The Satanic Bible in a short preface. He speaks skeptically about volumes written by other authors on the subject of magic,[30] dismissing them as "nothing more than sanctimonious fraud" and "volumes of hoary misinformation and false prophecy". He complains that other authors do no more than confuse the subject. He mocks those who spend large amounts of money on attempts to follow rituals and learn about the magic shared in other occult books. He also notes that many of the existing writings on Satanic magic and ideology were created by "right-hand path" authors. He tells that The Satanic Bible contains both truth and fantasy, and declares, "What you see may not always please you, but you will see!"[31]

Prologue[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The prologue to The Satanic Bible begins by discussing the concept of gods, good and evil, and human nature. It includes the Nine Satanic Statements:

#Satan represents indulgence, instead of abstinence!
  1. Satan represents vital existence, instead of spiritual pipe dreams!
  2. Satan represents undefiled wisdom, instead of hypocritical self-deceit!
  3. Satan represents kindness to those who deserve it, instead of love wasted on ingrates!
  4. Satan represents vengeance, instead of turning the other cheek!
  5. Satan represents responsibility to the responsible, instead of concern for psychic vampires!
  6. Satan represents man as just another animal, sometimes better, more often worse than those that walk on all-fours, who, because of his "divine spiritual and intellectual development," has become the most vicious animal of all!
  7. Satan represents all of the so-called sins, as they all lead to physical, mental, or emotional gratification!
  8. Satan has been the best friend the church has ever had, as he has kept it in business all these years![32]

The Nine Satanic Statements outline the basic ideology of LaVeyan Satanism, and have become some of the guiding principles of LaVeyan Satanism. They also served as a template for later publications by LaVey, such as his 1987 "Nine Satanic Sins".[24] Ayn Rand's influence on LaVeyan Satanism is apparent in the Nine Satanic Statements, leading some, namely Nikolas Schreck, to assert that the Statements are simply unacknowledged paraphrase of Rand's thoughts.[17] These accusations have been disproved, however.[33]

The Book of Satan[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Much of the first book of The Satanic Bible is taken from parts of Redbeard's Might Is Right, edited to remove racism, antisemitism, and misogyny.[34][35] It challenges both the Ten Commandments and the Golden Rule, advocating instead a tooth-for-tooth philosophy. LaVey, through Redbeard, strongly advocates social Darwinism, saying, "Death to the weakling, wealth to the strong!"[9] Humans are identified as instinctually predatory, and "lust and carnal desire" are singled out as part of humans' intrinsic nature.[36] The Book of Satan suggests a hedonistic outlook, saying, "I break away from all conventions that do not lead to my earthly happiness." Indulgence is endorsed, and readers are encouraged to make the most of their lives. It criticizes both law and religious principles, instead suggesting doing only what makes one happy and successful. LaVey continues to denounce other religions, and he rails against what he considers to be arbitrary definitions of "good" and "evil".[9] Religion is criticized as a man-made construct, and the reader is urged to question everything and destroy any lies that he or she uncovers. Long-standing lies that are believed to be irrefutable truths are identified as the most dangerous.[37] The last part of The Book of Satan is an adaptation of the Christian Beatitudes, changed to reflect the principles of LaVeyan Satanism.[38]

The Book of Lucifer[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The Book of Lucifer contains the majority of the philosophy of The Satanic Bible. It details how Christianity has taught that God is good and Satan is evil,[39] and presents an alternate view. It describes that the concept of Satan, used synonymously with "God", is different for each LaVeyan Satanist, but that to all it represents a good and steadying force in their life. Believers have been called "atheistic Satanists" because of this lack of belief in external gods,[4] but others identify as antitheistic.[40] Satan is seen to LaVeyan Satanists not as "an anthropomorphic being with cloven hooves, a barbed tail, and horns", but as a force of nature that has only been described as evil by other religions.[41] Satan is viewed as a metaphor[40] or a symbol, not as a being to be worshipped.[42]

LaVey rejects the idea of prayer, instead urging Satanists to take action to fix a situation instead of asking for a solution.[43] The seven deadly sins are advocated, on the basis that they all lead to personal pleasure. He says that Satanism is a form of "controlled selfishness", in the sense that doing something to help another will, in turn, make one happy. The Golden Rule is again mentioned, and LaVey suggests altering it from "Do unto others as you would have them do unto you" to "Do unto others as they do unto you" so that if someone is treated poorly, he or she can respond viciously.[44] The Book of Lucifer also contains a list of "The Four Crown Princes of Hell" (Satan, Lucifer, Belial, and Leviathan)[45] and of seventy-seven "Infernal Names", representations of Satan from various cultures and religions.[46] They are the names that, according to LaVey, are most useful in Satanic rituals.[45]

The Book of Lucifer contains a long chapter titled "Satanic Sex", discussing Satanism's view on sexual activity as well as misconceptions surrounding these views. He denies the belief that sex is the most important element in LaVeyan Satanism, and that participation in orgies or other promiscuous behavior is forced. He explains that sexual freedom is encouraged, but only in the sense that believers should be free to explore their own sexualities as they please, without harming others.[47] Along with the rumors regarding Satanic views on sex, LaVey also addresses those about animal and human sacrifice. He explains that the only time a LaVeyan Satanist would perform a human sacrifice would be to accomplish two goals: to "release the magician's wrath" as he or she performed a curse, and to kill someone who deserved to die. He considers the action of hurting another person a request to be destroyed and explains that the Satanist is morally required to grant this request in the form of a curse. LaVey also says that a Satanist would never sacrifice a baby or an animal, as they are pure carnal beings and considered to be sacred.[48] In The Book of Lucifer, LaVey outlines LaVeyan Satanism's views on death. He explains that one who has lived a full life will dread death and that this is the way it should be. He also does not agree with the idea of reincarnation. He encourages a strong will to live, comparing it to animals' instincts to fight viciously for their lives. Suicide is discouraged except in cases of euthanasia, where it would end extreme suffering.[49] Because the Satanist is considered their own god, birthdays are celebrated as the most important holidays. Following one's birthday in importance are Walpurgisnacht and Halloween. Solstices and equinoxes are also celebrated.[50]

The Book of Belial[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The third book of The Satanic Bible describes rituals and magic.[39] According to Joshua Gunn, these are adapted from books of ritual magic such as Crowley's Magick: Elementary Theory.[51] The Satanic Rituals, published by LaVey in 1972, outlines the rituals more precisely, and contains the entire text of the Black Mass.[52] LaVey begins The Book of Belial by defining magic as "The change in situations or events in accordance with one's will, which would, using normally accepted methods, be unchangeable."[53] He explains that some of the rituals are simply applied psychology or science, but that some contain parts with no scientific basis.

LaVey explains that, in order to control a person, one must first attract their attention. He gives three qualities that can be employed for this purpose: sex appeal, sentiment (cuteness or innocence), and wonder. He also advocates the use of odor.[54] In the Book of Belial, he discusses three types of rituals: those for sex, compassion, and destruction. Sex rituals work to entice another person; compassion rituals work to improve health, intelligence, success, and so on; destruction rituals work to destroy another person.[55] LaVey advocates finding others with whom to practice Satanic rituals in order to reaffirm one's faith and avoid antisocial behavior. He particularly advocates group participation for destruction rituals, as compassion and sex rituals are more private in nature.[56] LaVey goes on to list the key components to successful ritual: desire, timing, imagery, direction, and "The Balance Factor" (awareness of one's own limitations).[57] Details for the various Satanic rituals are explained in The Book of Belial, and lists of necessary objects (such as clothing, altars, and the symbol of Baphomet) are given.[58]

The Book of Leviathan[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The final book of The Satanic Bible emphasizes the importance of spoken word and emotion to effective magic.[39] An "Invocation to Satan" as well as three invocations for the three types of ritual are given.[11] The "Invocation to Satan" commands the dark forces to grant power to the summoner, and lists the Infernal names for use in the invocation. The "Invocation employed towards the conjuration of lust" is used for attracting the attentions of another. Both male and female versions of the invocation are provided. The "Invocation employed towards the conjuration of destruction" commands the dark forces to destroy the subject of the invocation. The "Invocation employed towards the conjuration of compassion" requests protection, health, strength, and the destruction of anything ailing the subject of the invocation.[11] The rest of The Book of Leviathan is composed of the Enochian Keys, which LaVey adapted from Dee's original work. They are given in Enochian and also translated into English.[59] LaVey provides a brief introduction that credits Dee and explains some of the history behind the Enochian Keys and language. He maintains that the translations provided are an "unvarnishing" of the translations performed by the Hermetic Order of the Golden Dawn in the 1800s,[60] but others accuse LaVey of simply changing references to Christianity with those to Satan.[61]

Themes[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

God and Satan[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The Satanic Bible often uses the terms "God" and "Satan" interchangeably,[4] except when referring to the concepts of these as viewed by other religions. LaVey also occasionally uses the term "God" to refer to other religions' views of God, and "Satan" or synonyms to refer to the idea of god as interpreted by LaVeyan Satanism, as when he writes, "When all religious faith in lies has waned, it is because man has become closer to himself and farther from 'God'; closer to the 'Devil.'"[62] Throughout The Satanic Bible, the LaVeyan Satanist's view of god is described as the Satanist's true "self"—a projection of their own personality—not an external deity.[5] Satan is used as a representation of personal liberty and individualism.[63] Satan is also used as a metaphor for the ideas connected with the early Christian view of Satan or the serpent: wise, defiant, questioning, and free-thinking.[64] LaVey discusses this extensively in The Book of Lucifer, explaining that the gods worshipped by other religions are also projections of man's true self. He argues that man's unwillingness to accept his own ego has caused him to externalize these gods so as to avoid the feeling of narcissism that would accompany self-worship.[65]

If man insists on externalizing his true self in the form of "God," then why fear his true self, in fearing "God,"—why praise his true self in praising "God,"—why remain externalized from "God" in order to engage in ritual and religious ceremony in his name?
Man needs ritual and dogma, but no law states that an externalized god is necessary in order to engage in ritual and ceremony performed in a god's name! Could it be that when he closes the gap between himself and his "God" he sees the demon of pride creeping forth—that very embodiment of Lucifer appearing in his midst?
- Anton LaVey

Though at some points LaVey refers to Satan as a physical being, this is intended to encourage the Satanist's "rational self-interest."[66]

Science[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Many of the ideas in The Satanic Bible are shaped around a secular, scientific view of the world. However, some of these ideas continue beyond present-day secularism by implying that various occult forces are not supernatural, but rather thus far undiscovered by science.[67] These forces are said to be manipulable by the practitioner of LaVeyan Satanism, a trait of the religion that has been compared with Christian Science and Scientology.[68]

James Lewis argues that scientific themes are so prevalent in The Satanic Bible because LaVey was appealing to the authority of science to legitimize Satanism as a religion.[69]

Human nature and social Darwinism[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Social Darwinism and the concept of "human nature" are ideas that are prevalent throughout The Satanic Bible. LaVey describes Satanism as "a religion based on the universal traits of man,"[70] and humans are described throughout as inherently carnal and animalistic. Each of the seven deadly sins is described as part of human's natural instinct, and are thus advocated.[71] Social Darwinism is particularly noticeable in The Book of Satan, where LaVey plagiarizes portions of Redbeard's Might Is Right, though it also appears throughout in references to man's inherent strength and instinct for self-preservation.[68][72] LaVeyan Satanism has been described as "institutionalism of Machiavellian self-interest" because of many of these themes.[73]

Influence[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

The Satanic Bible is recognized as one of the key texts of modern Satanism.[74][75][76] The Church of Satan requires that people accept "LaVey's principles" before becoming members of the church. Many other Satanist groups and individual Satanists who are not part of the Church of Satan also recognize LaVey's work as influential.[77] Many Satanists attribute their conversions or discoveries of Satanism to The Satanic Bible, with 20% of respondents to a survey by James Lewis mentioning The Satanic Bible directly as influencing their conversion.[78] In Gilmore's introduction, he lists a number of novels and films supposedly influenced by The Satanic Bible and LaVeyan Satanism. These include the novels Rosemary's Baby by Ira Levin and Our Lady of Darkness by Fritz Leiber, as well as films such as Rosemary's Baby, The Devil's Rain, The Car, and Dr. Dracula.[79] Others have lauded The Satanic Bible as heavily influential on metal and rock bands[80] such as Black Sabbath, Venom,[81] King Diamond,[82] and Marilyn Manson.[83]

Reception[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Richard Metzger describes The Satanic Bible as "a razor-sharp, no-bullshit primer in natural and supernatural law."[13] David G. Bromley calls it "iconoclastic" and "the best-known and most influential statement of Satanic theology."[14] Eugene V. Gallagher says that Satanists use LaVey's writings "as lenses through which they view themselves, their group, and the cosmos." He also states: "With a clear-eyed appreciation of true human nature, a love of ritual and pageantry, and a flair for mockery, LaVey's Satanic Bible promulgated a gospel of self-indulgence that, he argued, anyone who dispassionately considered the facts would embrace."[84] The philosophy it presents has been described as "strident libertarianism" and "an obvious distillation of ideas common among members of the United States counter-culture in the 1960s."[85] Joshua Gunn argues that the significance of The Satanic Bible as an occult item owes to its status as a "totem or a fetishized object in popular culture", not the philosophy contained within. He argues that many erroneously categorize the content of The Satanic Bible as evil and depraved from the minimalist, dark cover design (composed of a purple Sigil of Baphomet and white text on the front, and a photo of LaVey superimposed over the Sigil of Baphomet on the back), the verbose, overblown style of the text, and the presence of the word "Satan" in the title. Contrary to this belief, he says, the philosophy presented by LaVey is "neither offensive nor surprising."[86]

Zeena Schreck has criticized The Satanic Bible as a financial endeavor suggested by Avon publisher, Mayer. She maintains that it contains large amounts of falsified information about LaVey's past, and that much of the book is plagiarized from Redbeard's Might Is Right, Dee's Enochian Keys, and Rand's Atlas Shrugged.[17] Chris Mathews, in Modern Satanism: Anatomy of a Radical Subculture, describes The Satanic Bible as "hastily prepared" and cynical. Both Mathews and a 1971 article in Newsweek compare the ideologies presented in The Satanic Bible to Nazism: containing "unremitting focus on social elitism, appeals to force, and scorn for egalitarian principles".[87] Israel Regardie criticized LaVey's alteration of the Enochian Keys in The Book of Leviathan as stupid and of lower quality than the original Keys.[88]

The Satanic Bible has also received a large amount of criticism from people and organizations who find its content to be dangerous. Much of this criticism came during the period of "Satanic panic," when Satanic ritual abuse was feared to be epidemic.[89] Much of this media coverage, however, has been denounced as "uncritical and sensationalized."[90] Tom Harpur condemns the book as "blasphemous" and "socially seditious," and blames it for causing an increase in gruesome violence, ritual abuse, and other obscene acts.[91] Critics have also accused The Satanic Bible of encouraging violence and murder, particularly in young people considered to be impressionable.[18] Dawn Perlmutter criticizes it for providing adolescents with bad messages and messages that can be easily misinterpreted.[42] Possession of The Satanic Bible has been used by some studies to identify adolescents who are antisocial,[92] and some warn that possession of the book is a warning sign of emotional issues.[93] The Council on Mind Abuse took a very negative view of The Satanic Bible. Former Executive Director Rob Tucker warned parents to look for The Satanic Bible in their children's bedrooms, saying, "You have to help the child fight this obsession like any other addiction"[93] and "It's like giving drugs to a kid who is already on the edge."[94] Attempts to ban the book from schools and public libraries have been made in various places around the world,[19][20] and bans or limitations on the book in prisons have been repeatedly challenged in court.[21][95][96] However, opposition to The Satanic Bible has rarely led to its removal; these bans are rare.[22] The book was banned in South Africa from 1973 to 1993.[97]

Notes[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Lewis, 2003, էջ 105
  2. ↑ Lewis, 2003, էջ 116
  3. ↑ Gallagher, 2013, էջ 121
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Muzzatti, 2005, էջ 874
  5. ↑ 5,0 5,1 Wright, 1993, էջ 143
  6. ↑ LaVey, 2005, էջ 40
  7. ↑ Hallman, 2006, էջ 115
  8. ↑ Mathews, 2009, էջ 54
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 LaVey, 2005, էջ 30
  10. ↑ LaVey, 2005, էջեր 121–140
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 LaVey, 2005, էջեր 144–152
  12. ↑ LaVey, 2005, էջեր 157–272
  13. ↑ 13,0 13,1 Metzger, 2008, էջ 278
  14. ↑ 14,0 14,1 Bromley, 2005, էջեր 8127–8128
  15. ↑ Lewis, 2001, էջ 49
  16. ↑ Lewis, 2003, էջեր 113–115
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 Schreck, Schreck
  18. ↑ 18,0 18,1 Linedecker, 1991, էջեր 77–95
  19. ↑ 19,0 19,1 Steinberg, 1986
  20. ↑ 20,0 20,1 Lam, 1999
  21. ↑ 21,0 21,1 Bogan, 2011
  22. ↑ 22,0 22,1 Taub, Nelson, էջ 530
  23. ↑ LaVey, 2005, էջ 14
  24. ↑ 24,0 24,1 Lewis, 2001, էջ 192
  25. ↑ LaVey, 1969
  26. ↑ LaVey, 1969, էջեր 13–16
  27. ↑ LaVey, 1972
  28. ↑ LaVey, 1976
  29. ↑ LaVey, 2005, էջ 18
  30. ↑ Mathews, 2009, էջ 55
  31. ↑ LaVey, 2005, էջեր 21–22
  32. ↑ LaVey, 2005, էջ 25
  33. ↑ Lewis, 2002, էջ 9
  34. ↑ Redbeard, 1927, էջ 12
  35. ↑ Gallagher, 2013, էջ 120
  36. ↑ LaVey, 2005, էջ 32
  37. ↑ LaVey, 2005, էջեր 31–32
  38. ↑ LaVey, 2005, էջեր 34–35
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 Steiger, Steiger, էջ 301
  40. ↑ 40,0 40,1 Abma, 2011
  41. ↑ LaVey, 2005, էջ 62
  42. ↑ 42,0 42,1 Perlmutter, LaVey
  43. ↑ LaVey, 2005, էջեր 40–41
  44. ↑ LaVey, 2005, էջ 51
  45. ↑ 45,0 45,1 LaVey, 2005, էջ 57
  46. ↑ LaVey, 2005, էջեր 58–60
  47. ↑ LaVey, 2005, էջեր 66–74
  48. ↑ LaVey, 2005, էջեր 87–90
  49. ↑ LaVey, 2005, էջեր 91–95
  50. ↑ LaVey, 2005, էջեր 96–98
  51. ↑ Gunn, 2005, էջ 102
  52. ↑ Steiger, Steiger, էջ 302
  53. ↑ LaVey, 2005, էջ 110
  54. ↑ LaVey, 2005, էջեր 111–113
  55. ↑ LaVey, 2005, էջեր 114–117
  56. ↑ LaVey, 2005, էջ 119
  57. ↑ LaVey, 2005, էջեր 121–128
  58. ↑ LaVey, 2005, էջեր 130–136
  59. ↑ LaVey, 2005, էջեր 155–272
  60. ↑ LaVey, 2005, էջ 155
  61. ↑ Lewis, 2003, էջ 112
  62. ↑ LaVey, 2005, էջ 45
  63. ↑ Cavaglion, Sela-Shayovitz, էջ 255
  64. ↑ Hughes, 2011, էջ 1
  65. ↑ LaVey, 2005, էջեր 44–45
  66. ↑ Harvey, 1995, էջ 291
  67. ↑ Lewis, 2002, էջեր 3–4
  68. ↑ 68,0 68,1 Lewis, 2002, էջ 4
  69. ↑ Lewis, 2002, էջ 14
  70. ↑ LaVey, 2005, էջ 53
  71. ↑ LaVey, 2005, էջ 46
  72. ↑ LaVey, 2005, էջ 47
  73. ↑ Taub, Nelson, էջ 528
  74. ↑ Lewis, 2001, էջ xiv
  75. ↑ Petersen, 2009, էջ 52
  76. ↑ Partridge, 2006, էջ 225
  77. ↑ Mathews, 2009, էջ 4
  78. ↑ Lewis, 2003, էջ 117
  79. ↑ LaVey, 2005, էջ 15
  80. ↑ Moynihan, Søderlind, էջ 9
  81. ↑ Cope, 2010, էջ 83,104
  82. ↑ Kajzer, Lotring, էջ 109
  83. ↑ Petersen, 2009, էջ 205
  84. ↑ Gallagher, 2005, էջ 6530
  85. ↑ Gunn, 2005, էջեր 102–103
  86. ↑ Gunn, 2005, էջեր 102–105
  87. ↑ Mathews, 2009, էջ xvii
  88. ↑ Mathews, 2009, էջ 56
  89. ↑ Versluis, 2006, էջ 116
  90. ↑ Taub, Nelson, էջ 531
  91. ↑ Harpur, 1989
  92. ↑ Swatos, 1992, էջ 162
  93. ↑ 93,0 93,1 Brown, 1989
  94. ↑ MacLeod, 1990
  95. ↑ USA Today, 1990
  96. ↑ Associated Press, 1990
  97. ↑ «Censored publications: ID 9914286». Beacon for Freedom of Expression. Վերցված է 4 May 2013-ին. «Period of censorship: June 22, 1973 – January 22, 1993»

References[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կաղապար:Good article

Կաղապար:LaVeyan Satanism Կաղապար:Greater and Lesser Magic

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Tom_Starly/Ավազարկղ&oldid=6547146» էջից