Գոնկուրյան ակադեմիա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Գոնկուրյան ակադեմիա (ֆր.՝ Académie Goncourt), գրական ընկերություն, որը հիմնադրվել է 1900 թվականին Էդմոն դը Գոնկուրի կտակի համաձայն։ Կտակը կազմվել է 1896 թ., որին նա միացրել է իր մահացած եղբոր՝ Ժյուլ դը Գոնկուրի ցանկությունները։

Գոնկուրյան ակադեմիան ամենամյա մրցանակ է տալիս «արձակի ստեղծագործական հայտնագործության համար», որը հայտնվեց այս տարի․ Հասարակության յուրաքանչյուր անդամի պետք է տրվի հավասար վարձատրություն։

Ալֆոնս Դոդեին և Լեոն Էննիկին վստահված Գոնկուրների կամքի կատարումը, հանդիպեց նրանց ընտանիքի թշնամանքին և հանգեցրեց իրավական կռիվների, որոնք տևեցին մինչև 1900 թվականի մարտի 1-ը և հետաձգեցին մինչ այդ գրական ընկերության ստեղծումը, իսկ առաջին մրցանակը շնորհվեց միայն 1903 թվականին։

1897 թվականին Ալֆոնս Դոդեի մահը խանգարեց նրան զբաղեցնել ակադեմիայի աթոռներից մեկը, այնպես որ այն անցավ իր որդուն՝ Լեոն Դոդեին, իսկ մյուսը՝ Լեոն Էննիկին։

Գոնկուրյան ակադեմիայի անդամները հավաքվում են ամեն ամիս ընթրիքի (ամսվա առաջին երեքշաբթի օրը, բացի օգոստոսին) Փարիզի Դրուան ռեստորանում։

Գոնկուրյան ակադեմիայի ժամանակակից անդամներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Էդմոն Շառլ-Ռու, ընտրվել է 1983 թվականի սեպտեմբերի 13-ին, 2002 թվականի փետրվարից մինչև 2013 թվականի դեկտեմբերը՝ Ակադեմիայի նախագահ
  • Դիդյե Դեկուեն, ընտրվել է 1995 թվականին, 2020 թվականից՝ ակադեմիայի նախագահ[1]
  • Ֆրանսուազա Շանդերնագոր, ընտրվել է 1995 թվականի հունիսին
  • Բեռնար Պիվո, ընտրվել է 2004 թվականի հոկտեմբերի 5-ին, 2014 թվականի հունվարի 7-ից մինչև 2020 թվականը՝ Ակադեմիայի նախագահ
  • Թախար Բեն Ժելլուն, ընտրվել է 2008 թվականի մայիսի 6-ին
  • Պատրիկ Ռամբո, ընտրվել է 2008 թվականի մայիսի 6-ին
  • Ռեժի Դեբրե, ընտրվել է 2011թ
  • Ֆիլիպ Կլոդել, ընտրվել է 2012թ
  • Պիեռ Ասուլին, ընտրվել է 2012թ

Գոնկուրյան ակադեմիայի անդամների ցուցակն ըստ կուվերտների[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին կուվերտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երկրորդ կուվերտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1900–1907 – Ժորիս Կարլ Հյուիսմանս
  • 1907–1910 – Ժյուլ Ռենար
  • 1910–1917 – Ժուդիթ Գոթիե
  • 1918–1924 – Անրի Սեար
  • 1924–1939 – Պոլ Նևյո
  • 1939–1948 – Սաշա Գիտրի
  • 1949–1983 – Արման Սալաքրու
  • 1983–ից – Էդմոն Շառլ-Ռու

Երրորդ կուվերտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1900–1917 – Օկտավ Միրբո
  • 1917–1947 – Ժան Աժալյբեր
  • 1947–1973 – Ալեքսանդր ԱրնուАлександр Арну
  • 1973–1995 – Ժան Կերոլ
  • 1995–ից  – Դիդյե Դեկուեն

Չորրորդ կուվերտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1900–1940 – Ժոզեֆ Ռոնի (ավագ)
  • 1940–1942 – Պիեռ Շամպիոն
  • 1943–1971 – Անդրե Բիյի
  • 1971–2012 – Ռոբեր Սաբատիե

Հինգերորդ կուվերտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1900–1948 – Ժոզեֆ Ռոնի (կրտսեր)
  • 1948–1967 – Ժերար Բոե
  • 1967–1968 – Լուի Արագոն
  • 1969–1983 – Արման Լանու
  • 1983–2008 – Դանիել Բուլանժե
  • 2008 –ից – Պատրիկ Ռամբո

Վեցերորդ կուվերտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1900–1935 – Լեոն Էննիկին
  • 1936–1950 – Լեո Լարժե
  • 1951–1977 – Ռեմոն Կենո
  • 1977–2008 – Ֆրանսուա Նուրիսյե
  • 2008–ից – Թախար Բեն Ժելլուն

Յոթերորդ կուվերտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1900–1918 – Պոլ Մարգերիտ
  • 1919–1923 – էմիլ Բերժերա
  • 1924–1937 – Ռաուլ Պոնշոն
  • 1938–1948 – Ռենե Բենջամեն
  • 1949–1971 – Ֆիլիպպ Էրիա
  • 1972–2011 – Միշել Տունյե
  • 2011–ից – Ռեժիս Դերբե

Ութերորդ կուվերտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1900–1926 – Գյուստավ Ժեֆրուա
  • 1926–1929 – Ժորժ Կուրտելին
  • 1929–1973 – Ռոլան Դորժելես
  • 1973–1995 – էմմանյուել Ռոբլես
  • 1995–ից – Ֆրանսուազա Շենդերնագոր

Իններորդ կուվերտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1900–1925 – Էլեմիր Բուրժ
  • 1926–1937 – Գաստոն Շերո
  • 1937–1958 – Ֆրանսիս Կարկո
  • 1958–1996 – Էրվե Բազեն
  • 1996–2011 – Խորխե Սեմպրուն
  • с 2012 – Ֆիլիպ Կլոդել

Տասներորդ կուվերտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1900–1949 – Լյուսյեն Դեկավ
  • 1950–1970 – Պիեռ Մակ Օռլան
  • 1970–2011 – Ֆրանսուազա Մալլե–Ժորիս
  • с 2012 – Պիեռ Ասսուլին

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «Новым президентом Гонкуровской академии стал писатель Дидье Декуэн». ТАСС. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Шор В. Е. Братья Гонкуры и их «Дневник» // Дневник. Записки о литературной жизни: Избранные страницы: в 2 т. / Э. и Ж. де Гонкур; пер. с франц. Д. Эпштенайте, А. Тарасовой, Г. Русакова и др. ; сост и коммент. С. Лейбович. — М.: Художественная литература, 1964. — Т. 1. — С. 3—32. — 712 с.