Նարվեր
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Նարվեր | ||
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
| Վիլայեթ | Խարբերդի վիլայեթ | |
| Գավառակ | Ակնի գավառակ | |
| Այլ անվանումներ | Նավեր, Նավվեր, Նավվեր, Նավրեր, Նարվիլ, Նարվիր | |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Ժամային գոտի | UTC+3 | |
| ||
Նարվեր, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթի Ակնի գավառակում[1]։ Գտնվում էր Ակն քաղաքից 8-10 կմ հյուսիս-արևմուտք, Եփրատի աջ կողմում, Հայեկ լեռան վրա։
Անվան ստուգաբանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նարվեր առաջացել է «նա վեր է» արտահայտությունից։ Գյուղը գտնվելով Եփրատի ափին ունեցել է նավակայան և այստեղից նավարկողները երբ հարցնում էին ուր է Իջևանը, տեղացիները պատասխանում էին. «նա վեր է»։
Աշխարհագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղի երկու կողմերում վեր են խոյանում Շրզու կամ Վանքի քար և Նարվերի քար հսկա ժայռերը։ Խաթունիկ և Շամամ ուխտատեղիների մոտ գտնվում էր Դրախտիկ սառնորակ աղբյուրը, որից հավասարապես օգտվում էին և՛ հայերը, և՛ թուրքերը։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղի մասին Նավրեր անունով 1640 թվականին հիշատակված է հայերեն ձեռագիր հիշատակարանում։ Գյուղը շատ է տուժել 1895 թվականի կոտորածների ժամանակ, իսկ 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ ամբողջապես դատարկվեց հայերից։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1900-ական թվականներին ուներ 50-60 տուն բնակիչ, որից 40 տուն՝ մոտ 200 բնակիչ՝ հայեր։
Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բնակչության հիմնական զբաղմունքը այգեգործություն, առևտուր և արհեստներն էր։ Ոմանք էլ պանդխտում էին։
Պատմամշակութային կառույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նարվերն ուներ սրբատաշ քարերով կառուցված Ս. Մինաս անունով եկեղեցի։ Գյուղի շրջակայքում կային բազմաթիվ սրբավայրեր, մատուռներ և ավերված եկեղեցիներ։ Գյուղի մոտ գտնվում էին Ս. Աստվածածին, Խաչաղբյուր, Խնդրակատար ավերված եկեղեցիները, Եփրատի ափին՝ Ս. Թեոդորոս և Ս. Նիկողայոս (թուրքերն այն անվանում էին Զիարեթ թեփեսի) ուխտատեղիները, գյուղի այգիների մեջ՝ Ս. Խաթունիկը և Ս. Շամամը։
Նարվեր և Ապրանք գյուղերի միջև գտնվում էր Ս. Սարգի ավերված եկեղեցին։ Գյուղի մոտ էր նաև գտնվում Սենեկներ կոչվող ավերված եկեղեցին, որի կառուցումը վերագրվում էր Վասպուրականի թագավոր Սենեքերիմ Արծրունուն (X-XI դարեր)։ Գյուղից վերև՝ լեռան կատարին, գտնվում էր հին ավերակ բերդը, որի ստորոտում պահպանվում էին Ավերտունք անունով տների ավերակները։
Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղում գործում էր Սահակյան կամ Սմբատյան անունով վարժարան[2]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Խարբերդի նահանգ». Վերցված է 2015 ապրիլի 14-ին.
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 3, էջ 971-972
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
| ||||||||||||||||||