Jump to content

Օլգա Բատալինա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Օլգա Բատալինա
 
Կուսակցություն՝ Միասնական Ռուսաստան
Կրթություն՝ Povolzhsky Institute of Management named after P.A. Stolypin?
Գիտական աստիճան՝ տնտեսագիտական գիտությունների թեկնածու
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, տնտեսագետ և Պետական Դումայի անդամ
Ծննդյան օր նոյեմբերի 8, 1975(1975-11-08) (48 տարեկան)
Ծննդավայր Սարատով, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
 
Կայք՝ er.ru/persons/450/
 
Պարգևներ
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի երկրորդ աստիճանի մեդալ
և ՌԴ նախագահի պատվոգիր

Օլգա Բատալինա (ռուս.՝ Ольга Юрьевна Баталина, նոյեմբերի 8, 1975(1975-11-08), Սարատով, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս պետական և քաղաքական գործիչ։ Ռուսաստանի Դաշնության Աշխատանքի և սոցիալական պաշտպանության նախարարի տեղակալ՝ 2020 թվականի փետրվարի 28-ից։ «Միասնական Ռուսաստան» կուսակցության գլխավոր խորհրդի քարտուղարի տեղակալը 2019 թվականի նոյեմբերի 23-ից։ Տնտեսական գիտությունների թեկնածու։

Ռուսաստանի Դաշնության VII գումարման Դաշնային ժողովի Պետական դումայի պատգամավոր, աշխատանքի, սոցիալական քաղաքականության և վետերանների հարցերով Պետական Դումայի կոմիտեի անդամ 2016 թվականի հոկտեմբերի 5-ից մինչև 2020 թվականի փետրվարի 28-ը։ «Միասնական Ռուսաստան» կուսակցության գլխավոր խորհրդի քարտուղարի առաջին տեղակալ (2016-2019)։ Պետական Դումայի կոմիտեի Դաշնային ժողովի Ռուսաստանի Դաշնության VI գումարման աշխատանքի, սոցիալական քաղաքականության և վետերանների գործերով նախագահ (2014 թվականի նոյեմբերի 1-ից 2016 թվականի հոկտեմբերի 5-ը)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օլգա Յուրիևնա Բատալինան ծնվել է 1975 թվականի նոյեմբերի 8-ին Սարատով քաղաքում։

Ծնվել է ծառայողների ընտանիքում[1]։

1997 թվականին գերազանցությամբ ավարտել է Պ․ Ա․ Ստոլիպինի անվան պետական ծառայության ակադեմիան՝ «Պետական և մունիցիպալ կառավարում» մասնագիտությամբ, ստացել է մենեջերի որակավորում։

1995 թվականին սկսել է աշխատել աշխատակազմի հասարակայնության հետ կապերի գծով օգնական։

Այնուհետև աշխատել է Սարատովի մարզի վարչակազմի վերլուծության, տեղեկատվության և մամուլի կոմիտեում, Սարատովի մարզի նահանգապետ Դմիտրի Այացկովի մամուլի ծառայությունում[1][2]։

1997-1999 թվականներին աշխատել է «ՍԲՍ-Ագրո-Ռադոգրադ» բանկի զանգվածային լրատվության միջոցների և գովազդի հետ կապերի գծով օգնական։ Աշխատել է Ռուսաստանի Կենտրոնական բանկի Սարատովի մարզի գլխավոր վարչության բաժնի պետ, որն այդ ժամանակ գլխավորում էր Յուրի Զելենսկին[3][4]։ 2002 թվականից տնտեսական գիտությունների թեկնածու է։

2006 թվականի մարտին Սարատովի քաղաքային դումայի պատգամավոր է ընտրվել «Միասնական Ռուսաստան» կուսակցության ցուցակով[1]։

2008 թվականի մարտից մինչև հուլիս աշխատել է Սարատովի վարչակազմի ղեկավարի հանրային հարաբերությունների գծով տեղակալ[2]։

2008 թվականին գլխավորել է «Միասնական Ռուսաստանի» Սարատովի տարածաշրջանային գործադիր կոմիտեն։

2010 թվականի հունվարին Սարատովի վարչակազմի ղեկավար Վյաչեսլավ Սոմովը կրկին Բատալինային նշանակել է հանրային հարաբերությունների գծով իր տեղակալի պաշտոնակատար և հանրային հարաբերությունների, վերլուծության և տեղեկատվության կոմիտեի նախագահ։ Քաղաքապետարանի կառուցվածքը վերակազմավորելուց հետո Բատալինան դարձել է սոցիալական ոլորտի վարչակազմի ղեկավարի տեղակալ[2]։ «Կոմերսանտ» թերթի տեղեկություններով՝ Բատալինի վարչակազմի ղեկավարի տեղակալի տեղը երկու անգամ էլ ստացել է Վյաչեսլավ Վոլոդինի աջակցության շնորհիվ[5]։

2011 թվականի մարտին սեփական ցանկությամբ ազատվել է զբաղեցրած պաշտոնից։ Պաշտոնանկության պաշտոնական վարկածը Համառուսաստանյան ժողովրդական ճակատում աշխատանքն էր և Պետդումայի առաջիկա ընտրությունները։

2011 թվականի հուլիսին նշանակվել է Պովոլժիեի պետական ծառայության նորարարությունների զարգացման և պետական ու համայնքային իշխանությունների հետ աշխատանքի գծով պրոռեկտոր, բուհի վերակազմավորումից հետո՝ Պովոլժիեի կառավարման ինստիտուտի փոխտնօրեն[2]։

2011 թվականի հուլիսից մինչև Պետդումա ընտրվելը Սարատովի մարզում նախագահ Պուտինի հանրային ընդունարանի ղեկավարն էր։

2011 թվականի դեկտեմբերին ընտրվել է VI գումարման Պետական դումայի պատգամավոր, «Միասնական Ռուսաստան» խմբակցության անդամ, Պետդումայի Դաշնային կառուցվածքի և տեղական ինքնակառավարման հարցերով կոմիտեի նախագահի տեղակալ։

2012 թվականի հունիսին դարձել Է Պետդումայի ընտանիքի, կանանց և երեխաների հարցերով կոմիտեի նախագահի առաջին տեղակալ։

2012 թվականի նախագահական ընտրությունների նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ Վլադիմիր Պուտինի կողմնակիցների մի քանի հանրահավաքների հաղորդավարն էր[3]։

2012 թվականին դարձել է «Միասնական Ռուսաստան» կուսակցության գլխավոր խորհրդի քարտուղարի տեղակալ[6]։

2014 թվականի նոյեմբերի 11-ին Պետդուման Բատալինային հաստատել է աշխատանքի, սոցիալական քաղաքականության և վետերանների գործերի կոմիտեի ղեկավարի պաշտոնում[7]։

2016 թվականի փետրվարի 18-ին ընտրվել է «Միասնական Ռուսաստան» կուսակցության գլխավոր խորհրդի նախագահության քարտուղարի տեղակալ։ Այդ նշանակումից հետո դադարել է գլխավորել կուսակցության կողմնակիցների կենտրոնական խորհուրդը[8]։

2016 թվականի սեպտեմբերին ընտրվել է VII գումարման Պետական դումայի պատգամավոր «Միասնական Ռուսաստան» կուսակցության դաշնային ցուցակով[9]։ VII գումարման Պետդումայի հասարակական միավորումների և կրոնական կազմակերպությունների հարցերով կոմիտեի անդամ[10]։

2020 թվականի փետրվարի 28-ին նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության աշխատանքի և սոցիալական պաշտպանության նախարարի տեղակալ։ Այդ կապակցությամբ 2020 թվականի մարտի 3-ին Պետդուման վաղաժամկետ զրկել է Բատալինային լիազորություններից[11]։

Ամուսնացած է, ունի երկու դուստր՝ Օլգա և Էլիզաբեթ։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար II աստիճանի շքանշան (2013 թվականի հունիսի 12), ռուսական պառլամենտարիզմի զարգացման գործում ունեցած մեծ ավանդի և ակտիվ օրինաստեղծ գործունեության համար[12]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի պատվոգիր (2016 թվականի սեպտեմբերի 20), օրինաստեղծ գործունեության մեջ ունեցած վաստակի և բազմամյա աշխատանքի համար[13]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Наши выпускники». Интернет-музей Поволжского института управления имени П. А. Столыпина. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ օգոստոսի 31-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 15-ին.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Теперь уже бывший заместитель главы городской администрации Саратова стала проректором академии государственной службы // Газета недели в Саратове. — 2011-07-26. — № 26. Архивировано из первоисточника 31 Օգոստոսի 2013.
  3. ↑ 3,0 3,1 Козенко А. (2013 թ․ փետրվարի 27). «Когда-то ты был битником. Что случилось с Ольгой Баталиной». Lenta.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ օգոստոսի 31-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 15-ին.
  4. ↑ Депутат Государственной думы V созыва от «Единой России»
  5. ↑ Никитина Т. Идеологические баталии // Коммерсантъ-Саратов. — 15.01.2010. — № 5 (4303).
  6. ↑ «На Мизулину напали немецкие ЛГБТ-активисты». Lenta.ru. 2013 թ․ նոյեմբերի 23. Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 26-ին.
  7. ↑ Исаев избран вице-спикером Госдумы
  8. ↑ И. Нагорных. «Единая Россия» перераспределилась «Коммерсант.ру» от 18.02.2016
  9. ↑ Сведения о проводящихся выборах и референдумах Արխիվացված 2017-09-06 Wayback Machine / Сайт ЦИК Российской Федерации
  10. ↑ «Баталина Ольга Юрьевна». Государственная Дума Федерального Собрания Российской Федерации. 2016. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 6-ին.
  11. ↑ «Госдума досрочно прекратила полномочия депутата Баталиной в связи с ее переходом в Минтруд». ТАСС. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 3-ին.
  12. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 12 июня 2013 года № 557 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 13-ին.
  13. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 20 сентября 2016 года № 285-рп «О поощрении»

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Օլգա Բատալինա» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օլգա_Բատալինա&oldid=9458288» էջից