Ռոբերտ Ֆիցո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից



Ռոբերտ Ֆիցո
Կուսակցություն՝Direction – Social Democracy?
Ծննդյան օր՝ սեպտեմբերի 15, 1964(1964-09-15)[1] (59 տարեկան)
Ծննդավայր՝Տոպոլչանի, Չեխոսլովակիա
Ամուսին ՝Svetlana Ficová?
Պարգևներ՝
Изображение автографа

Ռոբերտ Ֆիկո (սլովակ.՝ Robert Fico, սեպտեմբերի 15, 1964(1964-09-15)[1], Տոպոլչանի, Չեխոսլովակիա), սլովակ քաղաքական գործիչ, Սլովակիայի վարչապետ 2023 թվականի հոկտեմբերի 25-ից։ Նախկինում այս պաշտոնը զբաղեցրել է 2006-2010 և 2012-2018 թվականներին։ «Ուղղությունը՝ սոցիալ-դեմոկրատիա» կուսակցության հիմնադիր և նախագահ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վաղ կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆիցոն ծնվել է 1964 թվականի սեպտեմբերի 15-ին Նիտրայի հյուսիս-արևմտյան շրջանի Տոպոլչանի քաղաքում։ Նրա հայրը՝ Չուդովիտ Ֆիցոն, բեռնատար մեքենաների օպերատոր է եղել, իսկ մայրը՝ Էմիլի Ֆիկովան, աշխատել է կոշիկի խանութում։ Նա ունի երկու քույր ու եղբայր։ Նրա եղբայր Լադիսլավը շինարարական ձեռնարկատեր է, իսկ քույրը՝ Լյուսիա Չաբադովան, որը տասնչորս տարով փոքր է, դատախազ է[4][5]։ Ֆիցոն մեծացել և ընտանիքի հետ ապրել է Հրուշովանի գյուղում մինչև վեց տարեկանը, երբ նրանք տեղափոխվել են մոտակա Տոպոչանի քաղաք։

Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆիկոն իր մանկության հավակնություններում իրեն տեսել է որպես քաղաքական գործիչ, սպորտային թղթակից կամ հնագետ[6]։  Տարրական դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է Տոպոչանիի տեղական գիմնազիան, որն ավարտել է 1982 թվականի ամռանը։ Նույն տարում ընդունվել է Բրատիսլավայի Յան Կոմենսկու անվան համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը, որն այն ժամանակ Չեխոսլովակիայում էր։ Ավարտել է 1986 թվականին։ Համալսարանն ավարտելուց հետո Ֆիցոն ավարտել է պարտադիր զինվորական ծառայությունը որպես զինվորական քննիչի օգնական, որը տեղակայված էր այժմ չեխական Յանովիցե քաղաքում 1986-1987 թվականներին։ 1992 թվականին ավարտել է Սլովակիայի գիտությունների ակադեմիայի Պետության և իրավունքի ինստիտուտի ասպիրանտուրան։ Իրավագիտության դոկտոր է, քրեական իրավունքի մասնագետ[7]։ Ասպիրանտուրայի տարիներին աշխատել է Սլովակիայի Արդարադատության նախարարության առընթեր իրավաբանական ինստիտուտում, 1990-ականների սկզբին Մասարիկ կրթաթոշակով ուսումը ստանձնել է Լոնդոնի Սլավոնական և Արևելաեվրոպական ուսումնասիրությունների դպրոցում[8]։ 2002 թվականին նա ավարտել է ասպիրանտուրան՝ ստանալով դոցենտի կոչում։ 1992-1995 թվականներին եղել է ինստիտուտի փոխտնօրեն։ Տարիների ընթացքում իրավունք է դասավանդել Սլովակիայի և արտերկրի համալսարաններում[9]։

Քաղաքական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1999 թվականին նա հիմնադրել է «Ուղղությունը՝ սոցիալ-դեմոկրատիա» (Smer–SD) կուսակցությունը և ղեկավարում է այդ կուսակցությունը հիմնադրման օրվանից։ Ֆիցոն ռեկորդակիր է որպես երկրի պատմության մեջ ամենաերկարակյաց վարչապետ, որը պաշտոնավարել է ընդհանուր առմամբ ավելի քան 10 տարի։ 1992 թվականին առաջին անգամ ընտրվել է խորհրդարանի անդամ, մինչդեռ Չեխոսլովակիայում նա հետագայում նշանակվել է Եվրոպայի խորհրդի անդամ։ 2006 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում իր կուսակցության հաղթանակից հետո նա ձևավորել է իր առաջին կաբինետը։ Նրա քաղաքական դիրքորոշումները որակվել են որպես պոպուլիստական։ 2010 թվականի խորհրդարանական ընտրություններից հետո Ֆիցոն ծառայել է որպես ընդդիմադիր պատգամավոր՝ փաստացի զբաղեցնելով ընդդիմության առաջնորդի պաշտոնը։ Իվետա Ռադիչովայի կաբինետին անվստահություն հայտնելուց հետո Ֆիցոն վերանշանակվել է վարչապետի պաշտոնում այն ​​բանից հետո, երբ 2012 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում Սմերին համոզիչ հաղթանակ է տարել ընտրություններում՝ ստանալով 83 մանդատ և ձևավորելով կառավարություն՝ խորհրդարանում բացարձակ մեծամասնությամբ, առաջինը այդպիսին 1989 թվականից հետո[7]։  2013 թվականին Ֆիցոն հայտարարել է իր թեկնածությունը 2014 թվականի նախագահական ընտրություններում։ Ֆիցոն ընտրություններում պարտվել է իր քաղաքական մրցակից Անդրեյ Կիսկային՝ քվեարկության երկրորդ փուլում 2014 թվականի մարտի 29-ին[10]։

2018 թվականի մարտի 15-ին Յան Կուչիակի սպանությունից հետո ստեղծված քաղաքական ճգնաժամի պատճառով Ֆիկոն իր հրաժարականն է փոխանցել նախագահ Անդրեյ Կիսկային, որն այնուհետև փոխվարչապետ Պիտեր Պելեգրինիին մեղադրել նոր կառավարություն ձևավորելու համար[11][12]։

2023 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ Ֆիցոն արշավ է անցկացրել՝ դադարեցնելու Ուկրաինային ռազմական աջակցությունը Ռուսաստանի կողմից նրա ներխուժման ժամանակ։  Նրա «Ուղղությունը՝ սոցիալ-դեմոկրատիա» կուսակցությունը ընտրություններում հավաքել է ամենաշատ ձայները՝ հավաքելով ձայների 22,95%-ը՝ ստանալով 42 մանդատ։  Ֆիցոն կոալիցիա է կազմեց Ձայն-Սոցիալ Դեմոկրատիայի և Սլովակիայի ազգային կուսակցության հետ և հոկտեմբերի 25-ին սկսել է պաշտոնավարման իր չորրորդ ժամկետը որպես վարչապետ։ Ֆիցոյի կառավարությունը կտրականապես հրաժարվել է միանալ Չեխիայի գլխավորած մոտ 20 երկրների կոալիցիային՝ Ուկրաինային ռազմական օգնություն հայթայթելու հարցում[13]։

2024 թվականի մայիսի 15-ին Ֆիցոն հոսպիտալացվել է մահափորձից հետո[14]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  2. http://www.ceskenoviny.cz/zpravy/seznam-osobnosti-vyznamenanych-letos-pri-prilezitosti-28-rijna/1140646
  3. http://www.hrad.cz/cs/pro-media/tiskove-zpravy/8465.shtml
  4. «Dobrý katolík alebo dobrý komunista? Pozrite si prihlášku Roberta Fica do KSČ». Hospodárske noviny. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 21-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 19-ին.
  5. «Premiérovu mladšiu sestru nasadil štát proti mafii». Pravda.sk (սլովակերեն). 2009 թ․ սեպտեմբերի 24. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 20-ին.
  6. Nicholson, Tom. «Who's afraid of Róbert Fico?». The Slovak Spectator. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 20-ին.
  7. 7,0 7,1 Terenzani-Stankova, Michaela. «Who is Robert Fico?». The Slovak Spectator. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 17-ին.
  8. «Visit of Slovak Prime Minister». UCL. 2007 թ․ հունիսի 19.
  9. «Prime Minister». Robert Fico. Government of the Slovak Republic. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 16-ին.
  10. «Kiska becomes president (UPDATED)». The Slovak Spectator. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 15-ին.
  11. «Fico podá demisiu, novým premiérom môže byť Pellegrini (minúta po minúte)». Sme (սլովակերեն). 2018 թ․ մարտի 15.
  12. Heijmans, Philip (2018 թ․ մարտի 15). «Slovakia's PM Robert Fico resigns amid public outcry». Al Jazeera.
  13. «After their PM halts Ukraine aid, Slovaks dig deep to help». BBC News. 2024 թ․ ապրիլի 19. Վերցված է 2024 թ․ ապրիլի 22-ին.
  14. «Slovakia PM shooting live: Robert Fico in surgery and 'fighting for his life' - minister». BBC News (բրիտանական անգլերեն). Վերցված է 2024 թ․ մայիսի 15-ին.