Յանիս Ակուրատերս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Յանիս Ակուրատերս
լատիշ․՝ Jānis Akuraters
Ծնվել էհունվարի 13, 1876(1876-01-13)[1][2]
ԾննդավայրJēkabpils District, Լատվիա[1]
Վախճանվել էհուլիսի 25, 1937(1937-07-25)[1][2] (61 տարեկան)
Վախճանի վայրՌիգա, Լատվիական Հանրապետություն[1]
ԳերեզմանԱնտառային գերեզմանատուն
Մասնագիտությունգրող, քաղաքական գործիչ, բանաստեղծ և դրամատուրգ
Լեզուլատիշերեն
Քաղաքացիություն Լատվիա
Պարգևներ
Երեք աստղերի երրորդ աստիճանի շքանշան
ԶավակներLaima Akuratere?

Յանիս Ակուրատերս (ռուսական տպագիր մամուլում հայտնի է որպես Ի. Ակուրատեր) (լատիշ․՝ Jānis Akuraters, հունվարի 13, 1876(1876-01-13)[1][2], Jēkabpils District, Լատվիա[1] - հուլիսի 25, 1937(1937-07-25)[1][2], Ռիգա, Լատվիական Հանրապետություն[1]), լատվիացի գրող, Լատվիայի ազգային թատրոնի ստեղծման կազմակերպիչներից։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յանիս Ակուրատերսը ծնվել է 1876 թվականի հունվարի 13-ին Դիգնայսկայա վոլոստի Եկաբպիլսկի ուեզդում[3], Յուրիս Ակուրատերի և Դարտա Ակուրատերի ընտանիքում։ Ավարտել է Բիրսկի տարրական և Եկապբիլսկի քաղաքային դպրոցները (1894)։ Սովորել է նաև Տուլայի մարզի մասնագիտացված անտառային ուսումնական հաստատությունում։

Տպագրվել է 1895 թվականից, երբ «Austrums» ամսագրում հայտնվել է նրա «Ձմեռ» բանաստեղծությունը։ Ուսուցչական քննություն հանձնելուց հետո (1889) աշխատել է դպրոցում։ Որոշ ժամանակ ապրել է Մոսկվայում, եղել է Մոսկվայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետի ունկնդիր (1903)։

1905 թվականի առաջին ռուսական հեղափոխության ընթացքում Ակուրատերսի բանաստեղծություններն ու թարգմանությունները շատ տարածված էին։ Այդ շրջանում տարվել է ազգային գաղափարի խանդավառությամբ։

1905 թվականի հունվարյան իրադարձություններից հետո Ակուրատերսը ձերբակալվել է։ 1907 թվականին աքսորվել է Պսկովի մարզ, որտեղից փախել է Ֆինլանդիա, այնուհետև արտագաղթել է Շվեդիա, սակայն որոշ ժամանակ անց տեղափոխվել է Նորվեգիա։ Քրիստիանիայում ծանոթացել է Նորվեգիայի ազգային թատրոնի գործունեությանը և տարվել է Լատվիայում նմանատիպ թատրոնի ստեղծման գաղափարով, որը, ըստ նրա, ազգային մշակույթի հիմնախնդիրների շարքում հասարակության հետաքրքրության համար կատալիզատոր պետք է դառնար։

1908 թվականին վերադարձել է հայրենիք և բնակվել Լատվիայում։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ ծառայել է լատվիական հետևակային զորքերից մեկում, մասնակցել Սուրբծննդյան օրերին մղվող մարտերին։

1918 թվականին եղել է ժամանակավոր Ազգային Խորհրդի անդամ (հետագայում՝ Լատվիայի ազգային խորհուրդ), մասնակցել է Ազգային թատրոնի ստեղծմանը։ 1919 թվականի նոյեմբերի 30-ին Ռիգայի Ազգային թատրոնի բացման արարողությանը հանդես է եկել բացման խոսքով։ Նոր թատրոնի բեմում հաջողությամբ ներկայացվել են Յանսիս Ակուրատերսի ստեղծագործությունները։ Եղել է Լիտվայի գեղարվեստի բաժնի ու լատվիական ռադիոֆոնի ղեկավարը, գրել է ժամանակակից լատվիական հասարակության քաղաքական և մշակութային կյանքի մասին լրագրողական աշխատանքները, գրել է առաջին լատվիական պատմական ֆիլմի՝ «Ժամանակի հողմապտույտ» (1921) սցենարը։ 1927 թվականին Ռիգայում տպագրվել է նրա աշխատանքների տասնմեկ հատորից բաղկացած հավաքածուն[4]։

Պարգևատրվել է Երեք աստղերի շքանշանով (1926), գլխավորել է PEN միջազգային կազմակերպության լատվիական գործունեությունը (1932-1937): Լատվիայի առաջին գրողներից է, որ 1937 թվականին արժանացել է Ազգային մրցանակի։

Մահացել է 1937 թվականի հուլիսի 25-ին, Ռիգայում։ Թաղված է Ռիգայի անտառային գերեզմանոցում։ 1991 թվականին այն տանը, որտեղ 1933 թվականից ապրել է Յանիս Ակուրատերսը, բացվել է հուշային տուն-թանգարան։

Մատենագիտություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բանաստեղծություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Звёздная ночь (1905)
  • На Севере (1906)
  • Без святынь (1907) / Акуратер И. — Без храма / Թարգմանությունը՝ Սերգեյ Շերվինսկու։ Լատվիական գրականության ժողովածու / Վալերի Բրյուսովի և Մաքսիմ Գորկու խմբագրությամբ։ Ալեքսանդր Տիխոնով, «Պարուս», 1917
  • Астры (1909)
  • Власть сердца (1911) / Акуратер И. — Во власти сердца / Թարգմանությունը՝ Սերգեյ Շերվինսկու։ Լատվիական գրականության ժողովածու / Վալերի Բրյուսովի և Մաքսիմ Գորկու խմբագրությամբ։ Ալեքսանդր Տիխոնով, «Պարուս», 1917
  • Акуратер И. — Чужестранец / Թարգմանությունը՝ Սերգեյ Շերվինսկու։ Լատվիական գրականության ժողովածու / Վալերի Բրյուսովի և Մաքսիմ Գորկու խմբագրությամբ։ Ալեքսանդր Տիխոնով, «Պարուս», 1917
  • Акуратер И. — В Люксембургском саду, после дождя / Թարգմանությունը՝ Վ․ Բակուլինի։ Լատվիական գրականության ժողովածու / Վալերի Բրյուսովի և Մաքսիմ Գորկու խմբագրությամբ։ Ալեքսանդր Տիխոնով, «Պարուս» 1917
  • В сетях солнца 1920)
  • Дни радости (1921)
  • Латышская баллада (1922)
  • Розовый ветер (1922)
  • Элегические моменты (1925)

Պիեսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Искатели истины» (1902)
  • «Медвежата» (1910)
  • «Дочь Кеныня» (1910)
  • «Солнечное кольцо» (1911)
  • «Каупо, ливский воин» (1913)
  • «Курземе» (1914)
  • «И так и этак, всё ничего» (1920)
  • «Виестурс» (1920)
  • «Пять ветров» (1922)
  • «Рабочий люд» (1924)
  • «Серебряная роща» (1924)
  • «Объединимся» (1926)
  • «Безработные» (1934)
  • «Старые и новые» (1934)

Պատմվածքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Человек» (1905)
  • И. Акуратер — «Зачем любишь меня?»; «Одиночество»; «Жизнь»; «В гору» // Нива, 1910, 3 апреля, № 14, стр. 274—275;
  • И. Акуратер — «На скале» // Нива, 1910, 22 мая, № 21, стр. 391;
  • «Лето батрацкого мальчика» (1911)
  • «Пылающие острова» (1912)
  • «Из пережитого» (1913)
  • «Северные цветы» (1914)
  • «Явления» (1914)
  • «Мечты и судьбы» (1919)
  • «Лица друзей» (1920)
  • «Смерть» (1924)

Վեպեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Петерис Данга» (1921)
  • «Тишина и свет» (1921)
  • «Огненные цветы» (1925)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Roux P. d. Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays (ֆր.) — 2 — Éditions Robert Laffont, 1994. — Vol. 1. — P. 34. — ISBN 978-2-221-06888-5
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. Сегодня это место находится в Абельская волость|Абельской волости Екабпилсского края
  4. Teātris un kino biogrāfijās : enciklopēdija / sast. un galv. red. Māra Niedra; māksl. Aleksandrs Busse. — Rīga : Preses nams, 1999-. 2.sēj. A-J. — 1999. — 462 lpp. : il. ISBN 9984-00-331-0 (լատիշերեն)

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]