Իգնատ (պատմվածք)
| Իգնատ | |
|---|---|
| Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
| Հեղինակ | Իվան Բունին |
| Բնագիր լեզու | ռուսերեն |
| Հրատարակվել է | 1912 |
«Իգնատ» (ռուս.՝ «Игнат»), ռուս գրող Իվան Բունինի պատմվածքը, որը հրատարակվել է 1912 թվականին։
Ստեղծում և հրատարակում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Իգնատ» պատմվածքը լույս է տեսել «Русское слово» թերթում՝ մաս-մաս, 162-167 (բացառությամբ 163-ի) համարներում, որոնք լույս են տեսել 1912 թվականի հուլիսի 14-ից 20-ը։ Պատմվածքի հրատարակությունը տեղի է ունեցել ուշացումով, ուստի թերթի մեծ լսարանի պատճառով դրա խմբագիր Ֆեոդոր Բլագովը վախենում էր տպել մի պատմություն, որում նա գտնում էր «դրույթների և նկարագրությունների որոշակի ռիսկայնություն», և Բունինին խնդրել է դրա համապատասխան վերամշակումը։ Հեղինակը տեքստը խմբագրություն ուղարկելիս այն մասերի բաժանելու հարցը թողել է բացառապես հրատարակչի հայեցողությանը[1]։
Պատմվածքը գրվել է 1912 թվականի փետրվարի վերջին իտալական Կապրի կղզում։ Նրա ոչ միանշանակ լինելու մասին Բունինը հայտնել է Պյոտր Նիլուսին, նույն յուրահատկության մասին գրողի ավագ եղբորը գրել է նրա կինը[1]։
1947 թվականին Մարկ Ալդանովին ուղղված նամակում Բունինը խոստովանել է, որ պատմության հերոսի համար նախատիպը եղել է գյուղացի դեռահաս հովիվը, որը, ըստ լուրերի, արատավոր հակումներ ուներ[1]։
Քննադատություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ամերիկացի քննադատ Բաբետ Դոյչը 1934 թվականի ամռանը լույս տեսած «Grammar of Love» («Грамматики любви», «Սիրո քերականություն») անգլերեն ժողովածուի բոլոր 10 պատմվածքներից մնացած «անհավանական պատմությունների» ֆոնին առանձնացրել է միայն մեկը՝ «Իգնատը», որն իր ոճով և տոնայնությամբ նրան հիշեցրել է «Պարոնը Սան Ֆրանցիսկոյից» ստեղծագործությունը[2]։ Նա նշել է դրա կերպարների աշխուժությունը և դրամայի անհրաժեշտ մակարդակի ճշգրիտ պահպանումը։ Ամերիկացի քննադատ Ալֆրեդ Քեյզին նույնպես ժողովածուում առանձնացրել է «Իգնատը» «Ճանապարհին» պատմվածքի հետ միասին[3]։ Ճիշտ նույն ընտրությանն է եկել նաև Ռիչարդ Շարքը, որը գրում էր «Թայմս» գրական հավելվածի համար, նշելով, որ այս երկու պատմվածքներում Բունինը ցույց է տվել իր գրական տաղանդի ողջ հզորությունը[4]։ Նրանց երկրորդել է նաև բրիտանական The Manchester Guardian պարբերականը, որը նշում էր, որ իր վարպետությունը Բունինը լավագույնս ցուցադրել է «Իգնատում»[5]։
Քննադատ Յուլիուս Այխենվալդը պատմվածքի վերջում նշել է ավելորդ ձգձգված և ընդհանուր սյուժեի համար բոլորովին ավելորդ Նկարագրությունը, երբ երկրորդական կերպար Ֆեդկան ձի է լծում[6]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 И. А. Бунин Собрание сочинений в 5 тт., Т. 2, Примечания. — С. 407.
- ↑ Мельников, 2010, էջ 634
- ↑ Мельников, 2010, էջ 635
- ↑ The Times Literary Supplement. 1935. March 7 (№ 1727). P. 140
- ↑ The Manchester Guardian. 1935. April 5 (№ 27632). P. 7
- ↑ Мельников, 2010, էջ 166
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Бунин И. А. Собрание сочинений в пяти томах. — М. : Правда, 1956. — Т. II. — 424 с.
- Классик без ретуши: Литературный мир о творчестве И. А. Бунина / Н. Г. Мельников. — М.: Книжница, 2010. — 928 с. — ISBN 978-5-903081-12-7