Էմե Ժյուլ Դալու

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Էմե Ժյուլ Դալու
ֆր.՝ Aimé-Jules Dalou
Ծնվել էդեկտեմբերի 31, 1838(1838-12-31)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՓարիզ
Մահացել էապրիլի 15, 1902(1902-04-15)[1][2][4][…] (63 տարեկան)
Վախճանի վայրըՓարիզ
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա[5]
ԿրթությունԶարդարվեստի բարձրագույն ազգային դպրոց և Փարիզի Գեղեցիկ արվեստների ազգային բարձրագույն դպրոց
Ստեղծագործություն(ներ)Հանրապետության տրիումֆ, Միրաբոն պատասխանել է Դրյու-Բրեզեին, Եղբայրություն, Դելակրուաի հուշարձան, Սիլենուսի հաղթանակը, Շերեր-Կեստների հուշարձան և Վիկտոր Նուար
ՈճՆոր քանդակ, ռեալիզմ և Նեոբարոկկո
Ժանրդիմապատկեր
Մասնագիտությունքանդակագործ և կոմունար
Գործունեության տարիներ1871-1902
ԱշխատավայրԷկոլ դը Բո Արթ
Պարգևներ և
մրցանակներ
Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ Պատվավոր լեգեոնի շքանշանի սպա և Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ
ԱնդամությունԳեղեցիկ արվեստների ազգային ընկերություն
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Jules Dalou Վիքիպահեստում

Էմե Ժյուլ Դալու (ֆր.՝ Aimé-Jules Dalou, դեկտեմբերի 31, 1838(1838-12-31)[1][2][3][…], Փարիզ - ապրիլի 15, 1902(1902-04-15)[1][2][4][…], Փարիզ), ֆրանսիացի քանդակագործ։

Եղել է 1871 թվականի Փարիզի կոմունայի ակտիվ մասնակից, ընտրվել է Լուվրի թանգարանապահ։ Կոմունայի պարտությունից հետո, դատապարտվելով ցմահ աքսորի, փախել է Անգլիա, աշխատել մինչև 1879 թվականի ներումը։ Այդ տարիների գործերից է «Բրետոնուհին» (գիպս, Էրմիտաժ, Պետերբուրգ)։ Դալուի դեմոկրատական համոզմունքներն ու ռեալիստական քանդակի պարզ ոճի մշակման ձգտումը արտահայտվել են թեմատիկ բարձրաքանդակներում («Մարկիզ Դրյո-Բրեզեին պատասխանող Միրաբոն», բրոնզ, 1884, Դեպուտատների պալատ, Փարիզ) և «Աշխատանքի հուշարձանի» նախագծի բանվորների ու գյուղացիների 54 ֆիգուրներում (բրոնզ, թրծակավ, մոտ 1889—1898

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էմե Ժյուլ Դալու» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 3, էջ 265