Երկու տարի անդունդի եզրին
 | |
|---|---|
| Երկիր | .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
| Ժանր | դրամա |
| Թվական | 1966 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Տիմոֆեյ Լևչուկ |
| Սցենարի հեղինակ | Viktor Drozdov? և Լեոնիդ Տրաուբերգ |
| Դերակատարներ | Անատոլի Բարչուկ, Նինա Վեսելովսկայա, Silviya Serheychykova?, Եկատերինա Կրուպեննիկովա, Նիկոլայ Կրյուկով, Նիկոլայ Բարմին, Վիկտոր Չեկմարյով, Նիկոլայ Գրիցենկո, Լյուդմիլա Խիտյաևա, Իրինա Բունինա, Mikhail Sidorkin?, Գուրգեն Թոնունց, Հարի Լիեպինշ և Լյուդմիլա Սոսյուրա |
| Օպերատոր | Վլադիմիր Վոյտենկո |
| Երաժշտություն | Գերման Ժուկովսկի |
| Կինոընկերություն | Կիևի Ալեքսանդր Դովժենկոյի անվան կինոստուդիա |
| Տևողություն | 94 րոպե |
«Երկու տարի անդունդի եզրին» (ռուս.՝ «Два года над пропастью»), ռեժիսոր Տիմոֆեյ Լևչուկի խորհրդային ռազմական ֆիլմը, որը նկարահանվել է 1966 թվականին Վիկտոր Դրոզդովի և Ալեքսանդր Եվսեևի համանուն վիպակի հիման վրա։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կիևի ազատագրման ժամանակ գեստապոյում հայտնաբերված փաստաթղթերի թվում գտնվել է Իվան Կուդրյայի գրառումներով նոթատետր։ Քաղաքը հանձնելուց առաջ նրան (Կոնդրատյուկ ազգանունով) թողել են պատասխանատու առաջադրանքներ կատարելու համար։ Զրկվելով ռադիոկապից և այլ լրտեսական գույքից, որն մնացել էր պայթեցված տանը, նա ստիպված է եղել կենտրոնի հետ կապ հաստատելու ուղիներ փնտրել։ Եվ միևնույն ժամանակ նա փնտրել և գտնել է համախոհներ՝ նախկին պետլյուրովականի, որը հիասթափված էր «նոր կարգից» և գաղափարական կոմունիստի՝ Կիևի օպերայի պրիմադոննա Ռաիսա Օկիպնայային։
Մի շարք հաջող դիվերսիաներից հետո Կուդրյա-Կոնդրատյուկը մենամարտում է գերմանական հետախուզության ղեկավար, գնդապետ Միլլերի հետ։ Օկիպնայային հաջողվում է տեղեկատվություն ստանալ գերմանական նոր հարձակման ուղղության և կառուցվող գաղտնի օբյեկտի՝ Վիննիցայի մոտակայքում գտնվող Հիտլերի շտաբի մասին։ Այս կարևոր տեղեկությունները Մոսկվային է փոխանցել կապավոր Մարիյկա Գրուզդովան։ Սակայն դավաճանության արդյունքում խմբի հիմնական մասը հայտնվել է գեստապոյում և զոհվել։
Ֆիլմը և վիպակը հիմնված են իրական դեպքերի վրա։
Դերերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Անատոլի Բարչուկ – Իվան Կուդրյա
- Նինա Վեսելովսկայա – Ռաիսա Օկիպնայա, Կիևի օպերային թատրոնի պրիմա
- Սիլվիա Սերգեյչիկովա – Մարիա Գրուզդովա
- Եկատերինա Կրուպեննիկովա – Եվգենիա Բրեմեր, Ռաիսա Օկիպնայայի ընկերուհին
- Յուրի Սատար – Ժորժ Դուդկին
- Նիկոլայ Կրյուկով – Սիմոնով / Սոբոլև
- Նիկոլայ Բարմին – գեներալ Սավչենկո
- Վիկտոր Չեկմարյով – Տարաս Սեմյոնովիչ
- Նիկոլայ Գրիցենկո – Միլլեր
- Լյուդմիլա Խիտյաևա – Աննա Պիման
- Իրինա Բունինա – Նանետա (Նատալյա Գրունվալդ), ՍԴ-ի հատուկ գաղտնի գործակալ
- Միխայիլ Սիդորկին – Լանտուխ
- Գուրգեն Թոնունց – հունգարացի գնդապետ
- Խարի Լիեպինշ – գեստապոյի պետ
- Վլադիմիր Ռուդին – Սրամոտկո
- Սվետլանա Կոնդրատովա – Վալյա
- Լյուդմիլա Սոսյուրա – Սերաֆիմա Բլաշչուկ
Նկարահանող խումբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սցենարի հեղինակներ՝ Վիկտոր Դրոզդով, Ալեքսանդր Եվսեև, Լեոնիդ Տրաուբերգ
- Բեմադրող ռեժիսոր՝ Տիմոֆեյ Լևչուկ
- Բեմադրող օպերատոր՝ Վլադիմիր Վոյտենկո
- Նկարիչներ՝ Վուլֆ (Վլադիմիր) Ագրանով
- Կոմպոզիտոր՝ Գերման Ժուկովսկի
Նկարահանումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ֆիլմը նկարահանվել է Կիևում և Կալինինգրադում[1].
Մի շարք տեսարաններում կիրառվել են համակցված նկարահանումներ և երկու քաղաքների համայնապատկերները տեղադրվել են մեկ կադրում։
Կալինինգրադում «Երկու տարի անդունդի եզրին» ֆիլմի նկարահանման հիմնական վայրերն են եղել.
- Թագավորական ամրոցի ավերակներ և Ունֆրիդա կողաշենքը (Կալինինգրադի կենտրոնական հրապարակ)
- Քյոնիգսբերգի հացահատիկի պահեստի ավերակները, Աջ առափնյա, 21
- Պրոլետարսկայա փողոցը և Արևելյան Պրուսիայի Կառավարության տան ավերակների մնացորդները,
- Կալինինգրադի զինվորական կոմիսարիատի շենքը Տյուլենինի փողոցում,
- Կալինինգրադի մարզային դրամատիկական թատրոնի շենքը։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «"Два года над пропастью". По местам съёмок фильма в Калининграде. 1966 год». Яндекс Дзен | Блогерская платформа (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 29-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 29-ին.
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Два года над пропастью // Фильмы Киевской ордена Ленина киностудии им. А. П. Довженко. 1928—1978 / О. Ф. Олейник, Н. А. Филькевич. — К.: Госкино УССР, 1979. — 114 c. — С. 56—57.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Текст повести В. Дроздова и А. Евсеева «Два года над пропастью»
- Статья газеты «Бульвар Гордона» о советских разведчиках из группы Ивана Кудри
|
