Աշոտ Աբրահամյան (բժիշկ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Աշոտ Աբրահամյան (այլ կիրառումներ)- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Աբրահամյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 17, 1912 |
| Ծննդավայր | Ենիքենդ, Մառնեուլի շրջան |
| Մահացել է | մարտի 26, 1995 (82 տարեկան) |
| Մասնագիտություն | բժիշկ |
| Պարգևներ |  և  |
Աշոտ Մովսեսի Աբրահամյան (սեպտեմբերի 17, 1912, Ենիքենդ, Մառնեուլի շրջան - մարտի 26, 1995), հայ բժիշկ, փոխգնդապետ, Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից։
Վաղ զրկվելով ծնողներից՝ 14 տարեկան հասակում ստիպված բանվորություն է անում Կիրովաբադի տեքստիլ գործարանում։ Այնուհետև սովորում է Երևանի ինդուստրիալ-տեխնիկական բանֆակում, որն ավարտելուց հետո 1935 թվականին ընդունվում, 1940 թվականին ավարտում է Երևանի բժշկական ինստիտուտը և նույն թվականի սեպտեմբերին զորակոչվում է բանակ։ Չորս ամիս վերապատրաստվելուց հետո ուղարկվում է Վիլնյուս որպես 46-րդ տանկային գնդի կրտսեր բժիշկ։ Մարտնչել է Վիլնյուսի, Մինսկի, Սմոլենսկի, Վյազմայի, Գոմելի, Չեռնիգովի, Խարկովի, Պոլտավայի, Կուրսկի, Օրյոլի և այլ քաղաքների ու բնակավայրերի ազատագրման համար մարտերին։ Մասնակցել է Ստալինգրադի ճակատամարտին, որից հետո նշանակվել է 16-51 հոսպիտալի պետ։ Պատերազմից հետո զինվորական ծառայությունը շարունակել է տարբեր զորամասերում։ 1967 թվականին զորացրվել է և աշխատել Երևանի 1-ին բժշկական ուսումնարանում՝ դասախոսելով վիրաբուժություն առարկան։
Պարգևատրվել է մարտական 15 շքանշանով և մեդալներով[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Ա. Վ. Գրիգորյան, Բ. Գ. Մելքումյան, Հայաստանի բժիշկները Մեծ հայրենականում, գիրք 2, էջ 20-22։