Գելա Կետաշվիլի
 | |||
|---|---|---|---|
| Անձնական տվյալներ | |||
| Քաղաքացիությունը |
 ԽՍՀՄ  Վրաստան | ||
| Ծննդյան ամսաթիվ | սեպտեմբերի 27, 1965 (58 տարեկան) | ||
| Ծննդավայր |
Թբիլիսի, Վրաստան | ||
| Հասակ | 174 | ||
| Քաշ | 70 | ||
| Դիրք | Պաշտպան | ||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
Պարգևներ
 և  | |||
|
| |||
Գելա Կետաշվիլի (վրաց.՝ გელა გიორგის ძე კეტაშვილი; սեպտեմբերի 27, 1965, Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), վրացի խորհրդային ֆուտբոլիստ, պաշտպան։ ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ։
Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ակումբային[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սկսել է որպես հարձակվող։ 17 տարեկանում Գիվի Նոդիան, Կետաշվիլուն փոխադրեց պաշտպանական գիծ։ 9-րդ դասարանում իրեն դրսևորեց Քութայիսի մրցաշարում։ Կետաշվիլուն առաջարկեցին իր ուժերը փորձել «Տորպեդո»-ում (Քութայիսի), որին նա համաձայնեց։ Իր կարիերայի հենց առաջին մրցաշրջանում նա աչքի ընկավ որպես հրաշալի պաշտպան, 1984 թվականին արդեն խաղում էր Թբիլիսիի «Դինամո»-ում։
1989 թվականին ընտրվել է թբիլիսցիների թիմի ավագ։ 1989 թվականին նրան առաջարկեցին տեղափոխման երկու տարբերակներ՝ Մոսկվայի «Դինամո»՝ Բիշովցու մոտ, և Կիևի «Դինամո»՝ Լոբանովսկու մոտ։ Կետաշվիլին ինքն էլ ուզում էր տեղափոխվեր, առավել ևս, որ նա հնարավորություն ուներ խաղալու Աշխարհի 90-րդ առաջնությունում։ Սակայն վրաց ազգայնականները սկսեցին սպառնալ նրան («Քեզ կհայտարարենք վրաց ժողովրդի թշնամին»), և նա ստիպված եղավ հրաժարվել իր ծրագրերից։
1990 թվականին Վրաստանի առաջնության 1-ին՝ «Դինամո» (Թբիլիսի)- «Կոլխեթի» (Փոթի) խաղի ժամանակ ինքնագոլի հեղինակ դարձավ, իսկ թիմը պարտվեց 0։1 հաշվով։ Մրցաշրջանի վերջին թիմի ներսում սկսված ինտրիգների պատճառով ստիպված եղավ հեռանալ ակումբից։ 1991 թվականի մրցաշրջանը անցկացրեց «Գուրի»ում, բայց մենիսկի և ավտովթարից առաջացած վնասվածքի պատճառով մրցաշրջանը կիսատ թողոց։ Այնուհետև 4 ամիս խաղաց Մախաճկալայի «Դինամո»-ում, որտեղից հեռացավ թիմի ղեկավարության հետ կնքած պայմանագրի պայմանները չկատարելու պատճառով։
1993/1994 թվականների մրցաշրջանում հանդես է եկել իր ընկերոջ թիմում՝ «Տետրի Արցիվի»-ում (վրաց.՝ თეთრი არწივი — «Սպիտակ արծիվ»)։ 1994 թվականին Թբիլիսիի «Դինամո»յի նոր մարզիչ Սերգեյ Կուտիվաձեն Կետաշվիլուն հետ կանչեց թիմ։ Նա համաձայնեց տեղափոխվել, սակայն գլխավոր մարզչի հետ հարաբերությունները լավ չդասավորվեցին։ 1995 թվականի սկզբին նա մարզվել է ՑՍԿԱ-ում՝ Թարխանովի մոտ, բայց 2 ամիս անց հասկացավ, որ իր ֆիզիկական վիճակը թույլ չի տալիս հանդես գալ ավելի բարձր մակարդակում։ ԽՍՀՄ-ի առաջնություններում ունեցել է 164 խաղ, խփել է 4 գոլ, եղել է Վրաստանի չեմպիոնը 1990 և 1995 թվականներին։
Հավաքականում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
ԽՍՀՄ-ի օլիմպիական հավաքականում խաղացել է 11 խաղ, 1988 թվականին դարձել է Օլիմպիական չեմպիոն (ԽՍՀՄ-ի հավաքականի երեք խաղացողներից մեկն էր, ով ֆինալային 6 խաղերն անցկացրել է առանց փոխարինողի)։ Ոսկյա մեդալը ավելի ուշ հանձնել է Աբխազիայի փախստականների օգնության ֆոնդին։ հետագայում պարզվեց, որ նրան փորձել են վտարել Վրաստանից, սակայն փոխադրողին թուրքական սահմանի վրա ձերբակալել են։ Կետաշվիլու մեդալը այդպես էլ չվերադարձրեցին, և նա ինքն էլ երբևէ չի որոնել այն։ Երեք խաղ է խաղացել ԽՍՀՄ-ի գլխավոր հավաքականի կազմում և մեկ խաղ՝ Վրաստանի հավաքականի կազմում (1990 թվականի մայիսին, ընդդեմ Լատվիայի)։
Կարիերայից հետո[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1995 թվականից դարձել է ճանապարհային ոստիկանության տեսուչ Թբիլիսիում։ Ունեցել է ավագ լեյտենանտի կոչում։ Վրաստանի առաջնության խաղերի ժամանակ հանդես է եկել որպես տեսուչ։ 2005 թվականի սկզբին ղեկավարել է Վրաստանի ճանապարհային ոստիկանության գլխավոր վարչության գրանցման բաժինը, հեռացել է պաշտոնից սկանդալով[1][2]։
Բնութագիր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կետաշվիլին անվախ պաշտպան է եղել, համարձակ գնում էր գրոհի։ Իր ողջ կարիերայի ընթացքում ստացել է բազմաթիվ վնասվածքներ՝ քթի, անրակի, ձեռքի, կողոսկրի, ոտքի կոտրվածքներ, ուղեղի 3 ցնցում, և ամեն անգամ նա, ուժերը հավաքելով, դուրս էր գալիս դաշտ (հաճախ ցավազրկող սրսկումներով)։ Ի լրումն այս ամենի՝ 1991 թվականին ենթարկվեց սարսափելի ավտովթարի (պատճառը հանդիպակաց ավտոմեքենայի լուսարձակնեն են եղել, բախվել է բետոնե հողապատնեշին), որի ժամանակ ևս բազմաթիվ վնասվածքներ ստացավ։
Անձնական կյանքը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գեորգիի որդին նույնպես ֆուտբոլիստ է։
Հետաքրքիր փաստեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1988 թվականի օլիմպիական խաղերի եզրափակչում մրցավարի՝ 1-ին խաղակեսի լրացուցիչ ժամանակի ավարտն ազդարարող սուլոցից հետո, սկսել է թռչկոտել՝ բացականչելով «Ուռա՜: Մենք չեմպիո՜ն ենք», և փաթաթվել խաղընկերներին։ Նրան սթափեցրել է թիմի ավագ Վիկտոր Լոսևը՝ Կետաշվիլուն ասելով՝ «Գելա, դու գժվել ես, դեռ 2-րդ խաղակեսը առջևում է»։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Օլիմպիական խաղերի չեմպիոն». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հոկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 11-ին.
- ↑ «Կետաշվիլին վիրավորվեց»(չաշխատող հղում)
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Кружков Александр. Золотая Олимпийская медаль — это все, что у меня было // Футбол от «СЭ». — № 41. — 1996.
- «Ռուսաստանի ֆուտբոլի հավաքական» Արխիվացված 2008-06-18 Wayback Machine
- playerhistory.com-ի վիճակագրությունը
|
