1820 թվականից աշխատել է Պետերբուրգի Մեծ թատրոնում, 1832 թվականից՝ Ալեքսանդրյան թատրոնում։ Վաղ շրջանում հետևել է կլասիցիզմի ավանդույթներին։ Հանդես է եկել Ուիլյամ Շեքսպիրի, Ֆրիդրիխ Շիլլերի, Պիեռ Կոռնելի, Ժան Ռասինի, Ալեքսանդր Սումարոկովի, Վլադիսլավ Օզերովի և այլոց ողբերգություններում, ինչպես և մելոդրամաներում ու ռոմանտիկական դրամաներում։ Լավագույն դերերից են՝ Վելիզարիոս (Շենկի «Վելիզարիոս»), Լյուդովիկոս XI (Աուֆենբերգի «Կախարդված տուն»), Համլետ (Շեքսպիրի «Համլետ»)։ 1830-ական թվականներին խաղը մոտեցել է ռոմանտիկ ոճին։ Եղել է Չացկու (Գրիբոյեդովի «Խելքից պատուհաս»), Դոն Գուանի, Բարոնի (Պուշկինի «Քարե հյուրը», «Ժլատ ասպետը») դերերի առաջին կատարողը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 311)։