Ց

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ց, ց
ՏեսակՀայկական այբուբենի տառ
ՄեծատառՑ
Փոքրատառց
Մասն էՀայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում33-րդ
Հնչույթցո
Հայերենի այբուբեն
Ա ա Ծ ծ Ջ ջ
Բ բ Կ կ Ռ ռ
Գ գ Հ հ Ս ս
Դ դ Ձ ձ Վ վ
Ե ե Ղ ղ Տ տ
Զ զ Ճ ճ Ր ր
Է է Մ մ Ց ց
Ը ը Յ յ Ւ ւ
Թ թ Ն ն Փ փ
Ժ ժ Շ շ Ք ք
Ի ի Ո ո և
Լ լ Չ չ Օ օ
Խ խ Պ պ Ֆ ֆ

Ց, ց (անունը՝ ցո), հայկական այբուբենի 33-րդ տառը։ Թվային արժեքն է՝ «6000»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները[1][2][3][4]։

Կրկնակ բաղաձայններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ցցապատնեշ
ցցվածք
սոցցանց (սոցիալական ցանց)
  • Երկու կրկնակ ց-ով գոյական՝
սոցցանցցի` սոցցանցերում գրանցված, այնտեղ իր գործունեությունն իրականացնող անձնավորություն։
պիցցա
պալացցո, և այլն։

Կիրառությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Գործածվում է քաշի ցենտներ (=100կգ) միավորը նշանակելու համար` ց։

Յունիկոդում ներկայացված է՝

  • մեծատառ՝ «Ց». U+0551
  • փոքրատառ՝ «ց». U+0581

Բրայլով ներկայացումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արլ. Արմ.
Dots
1356
Dots
2346

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
  2. Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
  3. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
  4. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։