Պետական հեղաշրջման փորձ Վենեսուելայում (1992)
Պետական հեղաշրջման փորձ Վենեսուելայում | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| |||||||
Հակառակորդներ | |||||||
Վենեսուելայի կառավարություն | MBR-200 Կուբայի աջակցությամբ | ||||||
Հրամանատարներ | |||||||
Կառլոս Անդրես Պերես գեներալ Ֆեռնանդո Օչոա Անտիչ |
Ուգո Չավես Ֆրանսիսկո Արիաս Կարդենաս Լուիս Ռեյես | ||||||
Կորուստներ | |||||||
143-300 զոհ[1][2], 95 раненых[2] |
Պետական հեղաշրջման փորձ Վենեսուելայում (1992), Ուգո Չավեսի ղեկավարությամբ Հեղափոխական բոլիվարական շարժում-200-ի կողմից Վենեսուելայի կառավարությունը տապալելու երկու փորձ։ Առաջին խռովությունը տեղի ունեցավ 1992 թվականի փետրվարի 4-ին՝ անձամբ Չավեսի գլխավորությամբ, երկրորդը՝ 1992 թվականի նոյեմբերի 27-ին․ Չավեսը բանտում էր, և այն գլխավորեց երիտասարդ զինվորական սպաների մի խումբ, որոնք հավատարիմ էին Հեղափոխական բոլիվարական շարժում-200-ին։ Երկու փորձերն էլ ուղղված էին նախագահ Կառլոս Անդրես Պերեսի դեմ և տեղի ունեցան այն ժամանակաշրջանում, երբ նկատվում էին նեոլիբերալական տնտեսական բարեփոխումներ, որոնք ուղղված էին երկրի արտաքին պարտքի մակարդակն իջեցնելուն, որն էլ հանգեցրեց զանգվածային ցույցերի և անկարգությունների։ Չնայած անհաջողությանը՝ հենց հեղափոխության փետրվարյան փորձը Ուգո Չավեսին բերեց երկրի քաղաքական դաշտ։ Անկարգությունների ժամանակ զոհվեց առնվազն 146 մարդ[1][3]։
Կենտրոնական հետախուզական վարչության տվյալներով՝ հեղափոխության փորձերը կատարվեցին Կուբայի «Dirección de Inteligencia» հատուկ ծառայությունների օգնությամբ։ Կենտրոնական հետախուզական վարչության վերլուծաբանները նույնիսկ հաստատում էին, որ Չավեսը «Dirección de Inteligencia»-ի գործակալ էր[4][5]։ Գեներալ Կառլոս Խուլիո Պենյալոսայի խոսքերով՝ Ֆիդել Կաստրոն և Վենեսուելայի ապագա նախագահ Ռաֆայել Կալդերան գիտեին Չավեսի կողմից նախապատրաստվող պետական հեղաշրջման մասին, իսկ Կաստրոյի գործակալներն իբր համոզեցին նախագահ Պերեսին, որ հեղափոխության սպառնալիք չկա[6]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Uppsala Conflict Data Program Conflict Encyclopedia, Venezuela, War and Minor Conflict, In depth, Hugo Chávez and the 1992 coup attempt, http://www.ucdp.uu.se/gpdatabase/gpcountry.php?id=167®ionSelect=5-Southern_Americas# Արխիվացված 2014-01-15 Wayback Machine
- ↑ 2,0 2,1 Ulacio, Sandy (2003 թ․ նոյեմբերի 23). «27N, la historia de un baño de sangre». Version Final. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 9-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունիսի 1-ին.
- ↑ BBC,Thursday, 5 December 2002, 21:30 GMT, Profile: Hugo Chavez, http://news.bbc.co.uk/2/hi/1925236.stm
- ↑ Latell, Brian (2012). Castro's Secrets: Cuban Intelligence, the CIA and the Assassination of John F. Kennedy. New York City: Palgrave Macmillan. էջեր 81–82. ISBN 978-1-137-27841-8.
{{cite book}}
: CS1 սպաս․ ref duplicates default (link) - ↑ Latell 2012, էջեր. 188–189
- ↑ Maria Delgado, Antonio (2015 թ․ փետրվարի 16). «Libro devela sangriento objetivo de la intentona golpista de Hugo Chávez». El Nuevo Herald. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 17-ին.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Profile: Hugo Chávez», BBC News, 18 February 2013, Վերցված է 24 March 2015-ին.
- Coppedge, Michael. "Prospects for Democratic Governability in Venezuela". Journal of Latin American Studies and World Affairs. 36:2 (1994). 39–64.
- Gott, Richard (2005), Hugo Chávez and the Bolivarian Revolution, London: Verso, ISBN 978-1-84467-533-3, Արխիվացված է օրիգինալից 13 December 2005-ին, Վերցված է 21 January 2006-ին.
- Guillermoprieto, Alma (6 October 2005), «Don't Cry for Me, Venezuela», New York Review of Books, Վերցված է 21 January 2006-ին.
- Norden, Deborah L. (1998), «Democracy and Military Control in Venezuela: From Subordination to Insurrection», Latin American Research Review, 33 (2): 143–165.
- Schuyler, George W. (2001), Health and Neoliberalism: Venezuela and Cuba (PDF), Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 21 October 2005-ին, Վերցված է 18 October 2005-ին.