Միլկա Պլանինց
| Միլկա Պլանինց Milka Planinc | |
| |
| Կուսակցություն՝ | Հարավսլավիայի կոմունիստների միություն |
|---|---|
| Մասնագիտություն՝ | կոմիսար և քաղաքական գործիչ |
| Ազգություն | խորվաթ |
| Ծննդյան օր | նոյեմբերի 21, 1924[1][2] |
| Ծննդավայր | Drniš, Սերբերի, խորվաթների և սլովակների թագավորություն |
| Վախճանի օր | հոկտեմբերի 7, 2010[3][1][2] (85 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Զագրեբ, Խորվաթիա[4] |
| Թաղված | Միրոգոյ գերեզմանատուն[5] |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Սերբերի, խորվաթների և սլովակների թագավորություն, Հարավսլավիայի Թագավորություն, .svg){kind=small} Խորվաթիայի անկախ պետություն, .svg){kind=small} ՀՍՖՀ և  Խորվաթիա
|
| Ի ծնե անուն | խորվ.՝ Milka Malada |
Միլկա Պլանինց (սերբախորվաթ․՝ Milka Planinc), ի ծնե՝ Միլկա Մալադա (խորվ.՝ Milka Malada, նոյեմբերի 21, 1924[1][2], Drniš, Սերբերի, խորվաթների և սլովակների թագավորություն - հոկտեմբերի 7, 2010[3][1][2], Զագրեբ, Խորվաթիա[4]), հարավսլավիացի խորվաթ պետական գործիչ, Հարավսլավիայի Միության գործադիր խորհրդի նախագահ (1982-1986)։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1930 թվականին ընտանիքով տեղափոխվել են Սպլիտ, որտեղ և ստացել է կրթություն։ 1941 թվականին անդամակցել է Երիտասարդական կոմունիստական կազմակերպությանը։ Մասնակցել է հակաֆաշիստական դիմադրությանը, եղել է վաշտի կոմիսար, դիվիզիայի շտաբի բաժնի պետ, զորացրվել է հարավսլավական ժողովրդա-ազատագրական բանակից լեյտենանտի կոչումով։ 1944 թվականից Հարավսլավիայի Կոմունիստական կուսակցության անդամ է։
1945 թվականին քոչվոր անտառներում կոտորածի կազմակերպիչներից մեկն էր (կոլաբորացիոնիստների և նրանց ընտանիքների զանգվածային մահապատիժ)։
Պատերազմից հետո նա Խորվաթիայում կուսակցական և պետական կարիերա է ստեղծել։
1945 թվականից աշխատել է Դրնիշի ժողովրդական կոմիտեում։ Ավարտել է Զագրեբի բարձրագույն վարչական դպրոցը։
1947 թվականից աշխատել է Elektra և Dalekovod ընկերություններում, 1949 թվականից՝ Խորվաթիայի կոմունիստների միության աշխատակազմում։
- 1954-1957 թվականներ՝ Զագրեբի Տրեշնևի շրջանի համայնքային կոմիտեի քաղաքական քարտուղար,
- 1957-1961 թվականներ՝ Զագրեբ քաղաքի Տրեշնևկայի շրջանի Սկուպշչինայի քարտուղար, քաղաքային քարտուղարության կրթության և մշակույթի հարցերով պետ,
- 1961-1963 թվականներ՝ Զագրեբի մշակույթի քարտուղար,
- 1963-1965 թվականներ՝ Խորվաթիայի կրթության նախարար,
- 1965-1967 թվականներ՝ Խորվաթիայի կրթության, գիտության և մշակույթի կոմիտեի նախագահ,
- 1967-1971 թվականներ՝ Խորվաթիայի Սկուպշչինայի նախագահ,
- 1971-1982 թվականներ՝ Խորվաթիայի կոմունիստների միության քարտուղար։ Դատարանը որոշում է կայացրել Ֆրանիո Թուջմանին և «խորվաթական գարնան» մի շարք այլ ներկայացուցիչների ձերբակալելու մասին»։
В 1982-1986 թվականներ՝ Հարավսլավիայի Միության գործադիր խորհրդի նախագահ։ Նրա օրոք Հարավսլավիան սկսեց ակտիվորեն վճարել արտաքին պարտքը։ Այս ժամանակահատվածը բնութագրվում է մի շարք կայունացնող միջոցների ձեռնարկմամբ և սպառողական ապրանքների ներմուծման սահմանափակմամբ, ինչը հանգեցրել է սուրճի, յուղի, շաքարի, լվացող միջոցների և շատ այլ արդյունաբերական ու պարենային ապրանքների սուր պակասի։ Սահմանվել է բենզինի վաճառքի սահմանափակում (ամսական ավտոմեքենայի համար 40 լիտր) և սահմանվել է «նշանների հավասարության/անհավասարության» կանոն, երբ թույլատրվել է երթևեկել՝ ելնելով ավտոմեքենայի համարանիշների հավասարությունից/անհավասարությունից, համապատասխանաբար, ամսվա զույգ/կենտ օրերը։ Ներդրվեց նաև դրամական ավանդ արտերկիր մեկնողների համար, որն աստիճանաբար ավելանում է նույն օրացուցային տարում սահմանի յուրաքանչյուր հետագա հատման ժամանակ[6][7]։
Միակ կինը, ով սոցիալիստական երկրի վարչապետն էր։
1986 թվականին թոշակի է անցել առողջական վիճակի պատճառով։
Ամուսնացած էր, ուներ որդի և դուստր։
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Југословенски савременици: Ко је ко у Југославији. Хронометар, Београд 1970. година.
- Savez Komunista Jugoslavije u socijalističkom samoupravljanju, 1982
- Munzinger-Archiv, Internationales Biographisches Archiv, Lfg. 40/1989
- Dessa Trevisan, Yugoslavia’s iron-nerved lady, in: The Times vom 15. November 1983, S. 5.
- Former communists: where are they now? (II). Southeastern Europe, in: Transition (ISSN 1211-0205, Heft 10/1996, S. 26-29.
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedija (хорв.) — LZMK, 1999. — 9272 p. — ISBN 978-953-6036-31-8
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Munzinger Personen (գերմ.)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 http://www.nytimes.com/2010/10/08/world/08planinc.html
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #143850768 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ Gradska groblja Zagreb - Tražilica pokojnika
- ↑ Predsjednik Josipović: Milka Planinc je zaslužila poštovanje(խորվ.)
- ↑ Umrla Milka Planinc(խորվ.)