Կոսովոյի անկախության ճանաչումը աշխարհում: Կոսովո Կոսովոյի անկախությունը պաշտոնապես ընդունած պետություններ Պետություններ, որոնք հայտարարել են այն մասին, որ նրանք պատրաստվում են պաշտոնապես ճանաչել Կոսովոյի անկախությունը Պետություններ, որոնք հայտարարել են չեզոքության մասին կամ հետաձգել են Կոսովոյի անկախության ճանաչման մասին որոշումը Պետություններ, որոնք իրենց մտահոգությունն են հայտնել անկախության միակողմանի հռչակումով Պետություններ, որոնք հայտարարել են այն մասին, որ չեն ճանաչում Կոսովոյի անկախությունըԿոսովոյի բնակչության էթնիկ կազմը՝ կարմիր մարզերում բնակչության մեծ մասը սերբեր են, կանաչում՝ ալբանացիներ:
Կոսովոյի անկախության հռչակում, Կոսովոյի խորհրդարանի 2008 թվականի փետրվարի 17-ի ակտը, որը հայտարարել է Կոսովոյի անկախության միակողմանի կարգավիճակի մասին[1]։ 2014 թվականի փետրվարի 11-ին ճանաչվել է ՄԱԿ-ի 108 անդամ երկրների կողմից։
ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի նիստում 2008 թվականի փետրվարի 15-ին անվտանգության խորհրդի 15 անդամներից (ԱՄՆ և Եվրոպական միության) հինգ պետություններ կողմ են արտահայտվել Կոսովոյի անկախության տրամադրումը[2]։
Կիպրոսի իշխանությունները հայտարարել են, որ երբեք չեն ճանաչի ՄԱԿ-ի անդամ պետությունների անկախության միակողմանի հռչակումը[3]։
ԱՄՆ նախագահ Ջորջ Բուշն ընդունել է Կոսովոյի անկախությունը[4]
Թուրքական Հանրապետությունը գոհունակությամբ ընդունեց հիմունքները և դրույթները, որոնք նշված էին Կոսովոյի խորհրդարանի անկախության հռչակագրում և որոշում է կայացրել ճանաչել Կոսովոյի Հանրապետության անկախությունը։
Փետրվարի 20-ին Սերբիայի գնչուների ազգային խորհուրդը հրաժարվել է ճանաչել Կոսովոյի անկախությունը[6]։
Գնչուների ազգային խորհուրդը հայտնել է, որ գնչուները երբեք չի ճանաչի Կոսովոյի և Մետոխիայի անկախությունը և երբեք չեն դավաճանի իրենց պետությանը՝ Սերբիային։ Խորհուրդը քննադատության դատապարտվեց, և Կոսովոյի բրիտանացի դեսպանի հայտարարությունը այն մասին, որ Մարտի Ախտիսաարիի ծրագիրը ճանաչել և ընդունել են այնտեղ ապրող գնչուների կողմից։ Ազգային խորհուրդը ընդգծել է, որ գնչուները մնում են ալբանացի ծայրահեղականների հարձակումների թիրախում, և որ ՄԱԿ-ի առաքելության մանդատի ընթացքում գնչուների ավելի քան 85%-ը ստիպված է եղել լքել իրենց տներն ու փախչել Կոսովոյից ահաբեկչության պատճառով։
