Դափ, դահիրա, տամբուրեն, հարվածային երաժշտական գործիք։ Կազմված է փայտյա կլոր, ոչ լայն շրջանակից՝ մի կողմը պատած կաշվե թաղանթով։ Իր բազմազան ձևերով ու անուններով կիրառվել և կիրառվում է թե՛ Արևելքի, թե՛ Արևմուտքի ժողովուրդների մոտ։ Փայտե շրջանակի ներսի կողմից կախված են լինում մետաղյա օղեր, բոժոժներ, արծաթյա դրամներ, ձայնահան այլ պարագաներ։ Նվագում են` ձեռքերի ափերով, մատներով զարկելով թաղանթին, նաև թափահարելով։ Հայերի, ինչպես և կովկասյան մյուս ժողովուրդների մոտ դափերն անսամբլային գործիքներ են։
Դափահարը, ըստ էության՝ դհոլահար է, սակայն դափին ոչ ամեն դհոլահար կարող է տիրապետել։ Դափը պահանջում է մատնահարվածների նուրբ զգացողություն տեխնիկական վարպետություն, որի լավագույն կատարողներից են եղել Բաբկեն Ավոյանը, Վլադիմիր Եգերյանը, Հայկ Քոչարյանը, Շավարշ Գևորգյանը, երիտասարդ սերնդից՝ Սամվել Թորոսյանը, Մեսրոպ Խալաթյանը և ուրիշներ[3]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 319)։
