Գերերկար ալիքներ
Գերերկար ալիքներ, ռադիոալիքներ, որոնց երկարությունը 10-100 կմ միջակայքում է (համապատասխան հաճախությունը՝ 30-3 կՀց)[1]։ Դրանք հեշտ են շրջանցում Երկրագունդը, թույլ են կլանվում Երկրի մակերևույթից, թափանցում են ծովերի խորքը, լավ են անդրադառնում իոնոսֆերայից[2]։
Դասակարգումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ըստ միջազգային ռադիոկապի կանոնակարգի, գերերկար ալիքները բաժանվում են[3]՝
| Ալիքի երկարություն | Հաճախականություն | Հաճախային միջակայքի անվանումը | Ալիքային միջակայքի անվանումը | Կիրառումը |
|---|---|---|---|---|
| 10-100 կմ | 3-30 կՀց | Շատ ցածր (VLF) | Միրիմետրային | Կապ սուզանավերի հետ |
| 100-1000 կմ | 300-3000 Հց | Ինֆրացածր (ULF) | Հեկտոկիլոմետրային | |
| 1000-10000 կմ | 30-300 Հց | Գերցածր (SLF) | Մեգամետրային | Կապ սուզանավերի հետ, գեոֆիզիկական հետազոտություն |
| 10000-100000 կմ | 3-30 Հց | Ծայրահեղ ցածր (ELF) | Դեկամետրային | Կապ սուզանավերի հետ, գեոֆիզիկական հետազոտություն |
Կիրառումը և տնտեսական դերը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գերերկար ալիքները լայնորեն կիրառվում են ռադիոկապի, ռադիոնավարկման, ազդանշանների հաղորդման համակարգերում, ինչպես նաև Երկրի էլեկտրական հատկությունները, իոնոսֆերակն և մագնիսասֆերան ուսումնասիրելու համար[3]։
Կապ սուզանավերի հետ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գերերկար ալիքների կարող են թափանցել ծովի խորքը, ուստի կիրառվում են սուզանավերի հետ կապը կազմակերպելու համար։
Գեոֆիզիկական հետազոտություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գերերկար ալիքները ընդունակ են շրջանցելու երկրագունդը, ինչը արժեքավոր դեր ունի մթնոլորտի տարբեր շերտերն ուսումնասիրելու համար։