Ալեքսանդր Տուրչինով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ալեքսանդր Տուրչինով
 
Կուսակցություն՝ Հրոմադա, Բատկիվշչինա, ԽՄԿԿ, Ժողովրդական ճակատ և Եվրոպական համերաշխություն
Կրթություն՝ Ուկրաինայի ազգային մետաղագործական ակադեմիա
Գիտական աստիճան՝ տնտեսագիտության դոկտոր (1997)
Մասնագիտություն՝ տնտեսագետ, ճարտարագետ, քաղաքական գործիչ, սցենարիստ և քահանա
Դավանանք Charismatic Movement?, Livets Ord?, բապտիստություն և սարկավագ
Ծննդյան օր մարտի 31, 1964(1964-03-31)[1] (60 տարեկան)
Ծննդավայր Դնեպր, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  Ուկրաինա
Ամուսին Hanna Turchynova?
 
Կայք՝ turchynov.com
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ
Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի շքանշան Ուկրաինայի անկախության 25-րդ տարելիցի հոբելյանական մեդալ Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի 5-րդ աստիճանի շքանշան
և անվանական հրազեն

Ալեքսանդր Վալենտինովիչ Տուրչինով (ուկրաիներեն՝ Олександр Валентинович Турчинов, մարտի 31, 1964(1964-03-31)[1], Դնեպր, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ուկրաինացի պետական և քաղաքական գործիչ։

2014 թվականի դեկտեմբերի 16-ից մինչև 2019 թվականի մայիսի 19-ը Ուկրաինայի ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի քարտուղար[2]։ 2014 թվականի փետրվարի 23-ից մինչև հունիսի 7-ը եղել է Ուկրաինայի նախագահի ժամանակավոր պաշտոնակատար։ 2014 թվականի փետրվարի 23-ից հունիսի 7-ը Ուկրաինայի Զինված ուժերի գերագույն գլխավոր հրամանատարը։ Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի «Ժողովրդական ճակատ» խմբակցության ղեկավարը 2014 թվականի նոյեմբերի 27-ից մինչև դեկտեմբերի 16-ը։ 2014 թվականի փետրվարի 22-ից նոյեմբերի 27-ը եղել է Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի նախագահ։ Եղել է Յուլիա Տիմոշենկոյի վաղեմի ընկերն ու «աջ ձեռքը»։ Նրա ձերբակալությունից հետո 2011 թվականին իր վրա է վերցրել Յուլիա Տիմոշենկոյի բլոկի ղեկավարությունը[3]։ 2014 թվականի օգոստոսի 27-ին դուրս է եկել «Բատկիվշչինայի» կազմից և տեղափոխվել «Ժողովրդական ճակատ»։

1998-2007 թվականներին և 2012-2014 թվականներին եղել է Գերագույն ռադայի պատգամավոր։ 2005 թվականի փետրվարից մինչև սեպտեմբեր եղել է Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության ղեկավար։ 2007 թվականի մայիսից մինչև նոյեմբեր եղել Է Ուկրաինայի Ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի քարտուղարի առաջին տեղակալը։ 2007 թվականի դեկտեմբերից մինչև 2010 թվականի մարտ եղել է Ուկրաինայի առաջին փոխվարչապետը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայրը՝ Վալենտին Իվանովիչ Տուրչինովը, ծնվել է 1909 թվականին Դնեպրոպետրովսկի մարզում։

Նրա ծնողները վաղ բաժանվել են և Ալեքսանդրին դաստիարակել է Տուրչինովի մայրը՝ Վալենտին Իվանովնան[4]։ Դպրոցական տարիներին հանդես է եկել մարզի վոլեյբոլի հավաքականում[4]։

Գերազանցությամբ ավարտել է Դնեպրոպետրովսկի մետալուրգիական ինստիտուտի տեխնոլոգիական ֆակուլտետը (1986 թվական)։ Երկրորդ կուրսում, որպես շինհրապարակի հրամանատար, Լենինի կոմունիստական համամիութենական երիտասարդական միության կենտրոնական կոմիտեի պատվիրակության կազմի հետ միասին գործուղվել է Հնդկաստան և Ցեյլոն[4]։ Ինստիտուտն ավարտելուց հետո 1986-1987 թվականներին աշխատել է որպես գլանորդ, այնուհետև՝ «Կրիվորոժստալ» մետկոմբինատի վարպետ։ Ինչպես ինքն էր հիշում. «Ինստիտուտից հետո ինձ գիտական հեռանկար էին կանխատեսել»[4]։

1987-1990 թվականներին եղել է կոմերիտմիության շրջկոմի քարտուղար, ապա՝ կոմսոմոլի Դնեպրոպետրովսկի մարզկոմի քարոզչության բաժնի վարիչ։ Նա զբաղեցրել է կոմկուսի արդիականացման, ապակենտրոնացման օգտին պայքարող ԽՄԿԿԿ-ի ժողովրդավարական ղեկավարներից մեկի պաշտոնը[4][5]։ Այնուհետև՝ Ուկրաինայի ժողովրդավարական վերածննդի կուսակցության անդամ[6]։

  • 1990-1991 թվականներին աշխատել է «ԻՄԱ-Պրեսս» լրատվական գործակալության ուկրաինական բաժնի աշխատակիցների հետ, որը հրատարակել է գրքեր և թերթեր[4][6]
  • 1991 թվականին՝ միջազգային կապերի, տնտեսագիտության, քաղաքականության և իրավունքի ինստիտուտի հիմնադիր և ղեկավար։
  • 1992 թվականին՝ Դնեպրոպետրովսկի մարզային վարչակազմի արտադրության ապապետականացման և ապամենաշնորհացման կոմիտեի ղեկավար։
  • 1993 թվականին՝ Ուկրաինայի վարչապետ Լեոնիդ Կուչմայի տնտեսական հարցերով խորհրդական, որի հետ ծանոթացել էր դեռ այն ժամանակ, երբ նա ղեկավարում էր Դնեպրոպետրովսկի «Յուժմաշ» գործարանը։ Ուկրաինայի արդյունաբերողների և գործարարների միության փոխնախագահ։ Լեոնիդ Կուչմայի հրաժարականից հետո (1993 թվականի սեպտեմբերին) կառավարության ղեկավարի պաշտոնից անցելլ է տնտեսական բարեփոխումների ինստիտուտի գլխավոր տնօրենի պաշտոնին, եղել է Ուկրաինայի ԳԱԱ Ռուսաստանի ինստիտուտի ստվերային տնտեսության հետազոտությունների լաբորատորիայի վարիչը։
  • 1994 թվականին ստեղծել է «Գրոմադա» համաուկրաինական միավորումը, որը հետագայում 1997 թվականին գլխավորել է Պավել Լազարենկոն։
  • 1998 թվականին Գրոմադա կուսակցության ցուցակով ընտրվել է Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր, իսկ Յուլիա Տիմոշենկոյի կառավարության հեռանալուց հետո եղել է Գերագույն ռադայի բյուջեի հարցերով կոմիտեի ղեկավար։
  • 1999 թվականին Լազարենկոյի հետ հակամարտության արդյունքում ստեղծվել է «Բատկիվշչինա» համաուկրաինական միավորումը, որը հիմնադրման օրվանից գլխավորում էր Յուլիա Տիմոշենկոն, իսկ Ալեքսանդր Տուրչինովը նրա տեղակալն էր։
  • 2002 թվականին Յուլիա Տիմոշենկոյի բլոկի ցուցակով վերընտրվել Է Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր։
  • 2004 թվականին նախագահական ընտրությունների ժամանակ եղել է Վիկտոր Յուշչենկոյի ընտրական շտաբի ղեկավարի տեղակալներից մեկը։

ՈւԱԾ նախագահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2005 թվականի սկզբին նախագահական ընտրություններում Վիկտոր Յուշչենկոյի հաղթանակից հետո նշանակվել է Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության ղեկավար։ Երկրի կառավարման ապարատի ընդհանուր բարեփոխման շրջանակներում նրանց առաջ խնդիր էր դրվել բարեփոխել ՈՒԱԾ-ն՝ դրա հիմքի վրա ստեղծելով երկու կառույց՝ մեկ ենթակայությամբ՝ ազգային հետախուզություն և հետաքննությունների ազգային բյուրո։ Հետաքննությունների ազգային բյուրոյի վարմանը նախատեսվում էր փոխանցել հակահետախուզությունը և պետական անվտանգությանը վերաբերող բոլոր հարցերը։

Այդ ընթացքում հայտնի է դարձել առնվազն երկու դեպք, երբ Յուլիա Տիմոշենկոն դիմել է իր գործընկերոջ ծառայություններին՝ որպես Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության ղեկավարի․

  • 2005 թվականի մայիսին նա սպառնացել էր Ուկրաինայի անվտանգության ծառայությանը ներգրավել Ուկրաինայի բենզինի ճգնաժամի պատճառների հետաքննությանը[7]։
  • 2005 թվականի հուլիսի 27-ին Ալեքսանդր Տուրչինովը հայտնել էր, որ նրա մոտ անուղղակի ապացույցներ կան այն մասին, որ «Գազպրոմի» միջնորդ «Ռոսուկրէներգո» ընկերությունը Ռուսաստանի տարածքով թուրքմենական գազի փոխադրման գործում անուղղակիորեն վերահսկվում է Կիևից տնտեսագետ Սեմյոն Մոգիլևիչի կողմից, 1970-ական թվականների սկզբից կապված ռուսական կազմակերպված հանցավոր խմբավորումների հետ, որոնք 1990 թվականին արտագաղթել են Իսրայել, այնուհետև տեղափոխվել Հունգարիա և ունեն Ռուսաստանի, Ուկրաինայի, Իսրայելի և Հունգարիայի քաղաքացիություն։ Մոգիլևիչը Հետախուզությունների դաշնային բյուրոյի կողմից հետախուզվում էր բաժնետոմսերի, ռեկետի, խարդախության և փողերի լվացման, զենքի և թմրանյութերի փոխադրման ֆինանսավորման մասնակցելու համար։ «Գազպրոմում» և Raiffeisen Investment-ում պնդում էին, որ Մոգիլևիչը RUE-ի հետ կապ չունի[8]։

Ուկրաինայի Գլխավոր դատախազության գլխավոր քննչական վարչության ղեկավարներ Յուրի Գրիշչենկոյի և Ռոման Շուբինի խոսքով՝ Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության ղեկավարի պաշտոնի գալով՝ փաստացի փլուզվել է Գեորգի Գոնգաձեի սպանության հետաքննությամբ զբաղվող խումբը։ Այս մասին Շուբինը խոսել էր 2006 թվականի ապրիլի 25-ին կայացած ճեպազրույցի ժամանակ, նշել էր, որ ՈՒԱԾ-ի նոր ղեկավարները ոչ մի կապ չունեն հանցագործության բացահայտման հետ։

Ընդհակառակը, նրանց (Տուրչինովի և նրա տեղակալ Անդրեյ Կոժեմյակինի) հետ միասին փլուզվել է շատ պրոֆեսիոնալ օպերատիվ-հետախուզական խումբը, որը մեզ հետ միասին զբաղվում էր այդ գործով դեռևս 2002 թվականից։

2006 թվականի մարտին Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարար Յուրի Լուցենկոն հայտարարել էր բարձրագույն պաշտոնատար անձանց ապօրինի գաղտնալսման փաստով քրեական գործի բացման մասին, որը վարվում էր Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության ղեկավարության ներքո։ Նրանց թվում, որոնց, ենթադրաբար, գաղտնալսել են հատուկ ծառայությունների աշխատակիցները, նշվում էին նախկին վարչապետ Նիկոլայ Ազարովը և երկրի նախկին նախագահ Լեոնիդ Կուչման[9][10][11]։

Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տուրչինովը Գերագույն ռադայում, 2013 թվականի մայիսի 21

2005 թվականի սեպտեմբերին Յուլիա Տիմոշենկոյի պաշտոնանկության կապակցությամբ Ուկրաինայի վարչապետ Տուրչինովը նույնպես հեռացել է իր պաշտոնից և գլխավորել է Յուլիա Տիմոշենկոյի բլոկ դաշինքի նախընտրական շտաբը։ 2006 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում կրկին ընտրվել է Գերագույն ռադա։ Գերագույն ռադայի V գումարումում եղել է ՅՏԲ խմբակցության ղեկավարի տեղակալ։

2006 թվականի մարտից Տուրչինովը և Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության նախկին տեղակալ Անդրեյ Կոժեմյակինը (նաև ՅՏԲ-ի ցուցակով պատգամավոր) Ուկրաինայի Գլխավոր դատախազության կողմից ներգրավվել է որպես քրեական գործերով վկա գործարար Սեմյոն Մոգիլևիչի գործունեության վերաբերյալ ՈՒԱԾ օպերատիվ-հետախուզական գործի նյութերի ոչնչացման և «Սևոդնյա» թերթի թղթակից Ալեքսանդր Կորչինսկու հեռախոսազրույցների ապօրինի գաղտնալսման փաստով։

2007 թվականի մայիսի 23-ին նախագահ Վիկտոր Յուշչենկոյի հրամանագրով նշանակվել է Ազգային անվտանգության խորհրդի քարտուղարի առաջին տեղակալ[12][13]։

2007 թվականի սեպտեմբերի 30-ին ՅՏԲ-ից ընտրվել է Գերագույն ռադայի ժողովրդական պատգամավոր։

2007 թվականի դեկտեմբերի 19-ին նշանակվել է Ուկրաինայի առաջին փոխվարչապետի պաշտոնում։

2008 թվականին մասնակցել է Կիևի քաղաքային ղեկավարի ընտրություններին և զբաղեցրել երկրորդ տեղը։

2012 թվականի ապրիլին գլխավոր դատախազությունը հայտնել էր, որ ստուգում է Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության նախագահ եղած ժամանակ Ալեքսանդր Տուրչինովի կողմից լրագրողներին ապօրինի բնակարաններ հատկացնելու մասին տեղեկատվությունը[14]։ «Բատկիվշչինան» գլխավոր դատախազության մեղադրանքները քաղաքական հետապնդում է անվանել[15]։

Ուկրաինայի վարչապետի պաշտոնակատար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2010 թվականի մարտի 3-ից մինչև 11-ը կատարել Է Ուկրաինայի վարչապետի պարտականությունները[16][17] վարչապետի պաշտոնակատար Յուլիա Տիմոշենկոյի ազատ արձակման կապակցությամբ[18]։

Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի նախագահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տուրչինովը Գերագույն ռադայում, 2014 թվականի փետրվարի 24

Ուկրաինայի 2013-2014 թվականների քաղաքական ճգնաժամի և Վլադիմիր Ռիբակի պաշտոնաթողության ժամանակ 2014 թվականի փետրվարի 22-ին ընտրվել Է Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի նախագահ[19]։ Նրա նշանակման օգտին քվեարկել է 288 պատգամավոր[20]։ 2014 թվականի փետրվարի 27-ին Ալեքսանդր Տուրչինովը որոշում է ստորագրել Արսենի Յացենյուկին կառավարության ղեկավար նշանակելու մասին[21][22][23]։ Մարտի 15-ին Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության Գերագույն խորհրդի լուծարման մասին որոշում է ստորագրել[24]։ Ղրիմի խորհրդարանի նախագահությունը այդ որոշումը հակասահմանադրական է համարել, քանի որ բացակայել Է Ուկրաինայի Սահմանադրական դատարանի համապատասխան եզրակացությունը[25]։

2014 թվականի մարտի 28-ին Տուրչինովը, ի պատասխան ռադայի պիկետի, ռադայի շենք ներխուժելու փորձով, որը տեղի էր ունեցել դրանից մեկ օր առաջ, հայտարարել էր, որ Գերագույն ռադան Ուկրաինայի լեգիտիմ իշխանության հիմքն է, և որ այն կարելի է փոխել միայն ընտրությունների միջոցով, իսկ մյուս բոլոր մեթոդները՝ անօրինական են և երկրի իրադրության ապակայունացման փորձ են[26]։

Ուկրաինայի նախագահի պաշտոնակատար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականի փետրվարի 22-ին Գերագույն ռադան ոչ սահմանադրական որոշում է ընդունել «Ուկրաինայի նախագահին սահմանադրական լիազորությունների կատարման և Ուկրաինայի նախագահի արտահերթ ընտրություններ նշանակելու մասին», որում ասվում էր․ «Ենթադրելով, որ Ուկրաինայի նախագահ Վ. Յանուկովիչն ինքնակամ հեռացել է սահմանադրական լիազորությունների կատարումից, ինչը սպառնում է պետության կառավարելիությանը, Ուկրաինայի տարածքային ամբողջականությանը և ինքնիշխանությանը, քաղաքացիների իրավունքների և ազատությունների զանգվածային խախտմանը՝ ելնելով ծայրահեղ անհրաժեշտության հանգամանքներից, արտահայտելով ուկրաինացի ժողովրդի ինքնիշխան կամքը, Ուկրաինայի Գերագույն ռադան որոշում է. 1. Պարզվել է, որ Ուկրաինայի նախագահ Վ. Յանուկովիչը հակասահմանադրական կերպով հեռացել է սահմանադրական լիազորությունների իրականացման իր պարտականություններից և այժմ հանդիսանում է դրանք չկատարող (…)»[27]։ Այդ որոշմամբ 2014 թվականի մայիսի 25-ին Գերագույն ռադան նաև արտահերթ նախագահական ընտրություններ է նշանակել[28]։

Նախագահի պաշտոնակատար Տուրչինովի հանդիպումը ԱՄՆ պետքարտուղար Ջոն Քերիի հետ 2014 թվականի ապրիլի 3

Փետրվարի 23-ին Ուկրաինայի Գերագույն ռադան իր որոշմամբ Գերագույն ռադայի նախագահ Ալեքսանդր Տուրչինովին է հանձնել Ուկրաինայի նախագահի պարտականությունների կատարումը[29]՝ վկայակոչելով Ուկրաինայի Սահմանադրության 112-րդ հոդվածը։ Սակայն, ըստ այդ հոդվածի, Գերագույն ռադայի նախագահը կարող էր դառնալ նախագահի պաշտոնակատարը միայն նախագահի լիազորությունների վաղաժամկետ դադարեցման դեպքում (այդ պահին գործող նախագահ Վիկտոր Յանուկովիչի լիազորությունները վաղաժամկետ չեն դադարեցվել, ինչպես դա պահանջում էին Ուկրաինայի Սահմանադրության 108-111-րդ հոդվածները[30]):

Պետության ղեկավարի պաշտոնում Տուրչինովի գտնվելու ժամանակ տեղի է ունեցել Ղրիմի բռնակցումը Ռուսաստանի Դաշնությանը։ 2014 թվականի ապրիլի 7-ին, Խարկովում, Դոնեցկում և Լուգանսկում վարչական շենքերի գրավման և Խարկովի և Դոնեցկի ժողովրդական հանրապետությունների հռչակման կապակցությամբ, հայտարարել էր հակաճգնաժամային շտաբի ստեղծման մասին և այն մասին, որ «նրանց դեմ, ովքեր զենք են վերցրել, հակաահաբեկչական միջոցառումներ կիրականացվեն»։ Ապրիլի 14-ին Ուկրաինայի նախագահի կայքում տեղ է գտել Ուկրաինայի արևելքում հակաահաբեկչական գործողություն սկսելու մասին № 405/2014 հրամանագրի տեքստը. «Գործողության մեջ դնել Ուկրաինայի ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի 2014 թվականի ապրիլի 13-ի ահաբեկչական սպառնալիքի հաղթահարման և Ուկրաինայի տարածքային ամբողջականության պահպանման անհետաձգելի միջոցառումների մասին» որոշումը։ Հրամանագիրն ուժի մեջ է մտել հրապարակման օրվանից։ Տուրչինովի կառավարման շրջանում տեղի են ունեցել նաև ողբերգական իրադարձություններ՝ Օդեսայում 2014 թվականի մայիսի 2-ին, որոնք արձագանք են առաջացրել Ուկրաինայի սահմաններից դուրս։

2014 թվականի հունիսի 7-ին լիազորությունները հանձնել է արտահերթ ընտրությունների ընթացքում նախագահ ընտրված Պետրո Պորոշենկոյին[31]։

Ուկրաինայի Զինված ուժերի գլխավոր հրամանատար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականի փետրվարի 26-ին, որպես Ուկրաինայի նախագահի պաշտոնակատար Ա. Վ. Տուրչինովը, Ուկրաինայի Սահմանադրության 106-րդ հոդվածի 1-ին մասի 17-րդ կետի և 112-րդ հոդվածի համաձայն, ստանձնել Է Ուկրաինայի Զինված ուժերի գլխավոր հրամանատարի պարտականությունները[32]։ Ուկրաինայի նախագահի պաշտոնակատարը 2014 թվականի ապրիլի 14-ին ստորագրել է «Ուկրաինայի ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի որոշման մասին» № 405/2014 հրամանագիրը ահաբեկչական սպառնալիքի հաղթահարման և Ուկրաինայի տարածքային ամբողջականության պահպանման անհետաձգելի միջոցառումների մասին[33][34][35]։ Ուկրաինայի նոր իշխանությունների գործողությունները պատասխան էին երկրի արևելքում զինված ռուսամետ ապստամբների կողմից քաղաքների գրավմանը[36][37]։ Ինչպես այն ժամանակ հայտարարել էր Տուրչինովը, «Ռուսաստանի Դաշնությունը երկրի արևելք է ուղարկում հատուկ ստորաբաժանումներ, որոնք զենքի հետ վարչական տարածքներ են զավթում և իրենց գործողություններով վտանգում հարյուր հազարավոր քաղաքացիների կյանքը»[38]։

Ալեքսանդր Տուրչինովն անձամբ է պահեստներից զենք տրամադրել ուժային գործողության գոտի մեկնող կամավորներին։

Հետագա քաղաքական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տուրչինովը Գերագույն ռադայում, 2014 թվականի նոյեմբերի 27

2014 թվականի օգոստոսին Արսենի Յացենյուկի, Արսեն Ավակովի և մի շարք այլ անձանց հետ հեռացել է «Բատկիվշչինա» կուսակցության քաղխորհուրդը ծագած տարաձայնությունների պատճառով։ Դրանից հետո կազմակերպվել է «Ժողովրդական ճակատ» կուսակցությունը, մինչ այդ եղել է համաուկրաինական «Բատկիվշչինա» միավորման ղեկավարի առաջին տեղակալն ու կուսակցության կենտրոնական շտաբի ղեկավարը։ Խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ կուսակցությունն առաջին տեղն Է զբաղեցրել կուսակցական ցուցակներով։ Գերագույն ռադայում դարձել է VIII գումարման խմբակցության ղեկավար։

Դեկտեմբերի 16-ին Ուկրաինայի նախագահ Պետրո Պորոշենկոյի հրամանագրով նշանակվել է Ուկրաինայի ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի քարտուղարի պաշտոնում[39]։

Կան գնահատականներ, որոնք Տուրչինովին բնութագրում են որպես ուկրաինական քաղաքականության «բազեների» առաջնորդներից մեկը, որոնք այն ներառում են առավել ագրեսիվ ուկրաինացի քաղաքական գործիչների թվում[40]։ Նրա առանձին արտահայտություններն ու առաջարկությունները խիստ ոչ միանշանակ արձագանք են ստացել ոչ միայն Ուկրաինայում։ Այսպես, Տուրչինովը հայտարարել էր, որ ԽՍՀՄ-ը Գերմանիայի հետ միասին Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ է սկսել[41]։ Ղրիմի իրադարձությունների ժամանակ Տուրչինովը միակն էր, որը կողմ էր ռազմական դրություն մտցնելուն[42], իսկ հետագայում հայտարարել է, որ Ուկրաինայի համար պատերազմը կավարտվի միայն ուկրաինական բոլոր տարածքների «ազատագրումից» հետո, ներառյալ Ղրիմը, որի համար ուկրաինացիները պետք է գործադրեին իրենց բոլոր ջանքերը[43]։ 2015 թվականի դեկտեմբերի 25-ին Ալեքսանդր Տուրչինովն առաջարկել էր Ուկրաինայի քրիստոնեական եկեղեցիների խորհրդին դիտարկել Սուրբծննդյան տոնակատարության անցումը Գրիգորյան օրացույցով, և, համապատասխանաբար, Քրիստոսի ծննդյան տոնակատարությունը հունվարի 7-ից տեղափոխել դեկտեմբերի 25-ը։ Նա հիշեցնում էր, որ մի օր Ուկրաինան և Ռուսաստանը Յուլյանսկիից Գրիգորյան օրացույցի են անցել միայն 1918 թվականին[44][45]։

2016 թվականի մարտին Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության ղեկավար Վասիլի Գրիցակի հետևելով, Տուրչինովը հայտարարել էր, որ Բրյուսելի ահաբեկչությունները «Ռուսաստանի կողմից սանձազերծված հիբրիդային պատերազմի հետևանք են»[46]։

2016 թվականի օգոստոսին «Եվրոպական ճշմարտության» լրագրողները Ալեքսանդր Տուրչինովին մեղադրել էին պետական կապի ղեկավարության վրա ազդելու մեջ, որպեսզի նա անվտանգության հավաստագիր չտրամադրի պետծառայողների և պաշտոնյաների եկամուտների մասին էլեկտրոնային հայտարարագրերի համակարգին։ Չնայած այդ համակարգի գործարկմանը, առանց այդ հավաստագրի հայտարարագրերը չէին կարող իրավաբանական ուժ ունենալ դատական ատյաններում գործերի քննության ժամանակ[47]։

2018 թվականի նոյեմբերի 1-ին ռուսական պատժամիջոցներ են սահմանվել Ուկրաինայի 322 քաղաքացիների, այդ թվում՝ Ալեքսանդր Տուրչինովի նկատմամբ[48]։

2019 թվականի մայիսի 17-ին հրաժարական էր տվել Ուկրաինայի ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի քարտուղարի պաշտոնից։ Ուկրաինայի նախագահ Պետրո Պորոշենկոյի լիազորությունների դադարեցման կապակցությամբ։ Պորոշենկոն երկու օր անց հեռացվել է պաշտոնից[49]։

2020 թվականի հունիսի 30-ին գլխավորել է «Եվրոպական Համերաշխություն» կուսակցության շտաբը[49]։

Գիտական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1995 թվականին պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսություն՝ «Ժամանակակից տնտեսական պայմաններում հարկերի բարեփոխման և օպտիմալացման մեթոդական ապահովումը և մեխանիզմը» թեմայով։ 1997 թվականին պաշտպանել է «ստվերային տնտեսություն (հետազոտության մեթոդաբանություն և գործունեության մեխանիզմներ)» դոկտորական ատենախոսությունը։ Կոռուպցիայի, ստվերային տնտեսության, տոտալիտարիզմի հետազոտություններին նվիրված ավելի քան 100 գիտական աշխատանքների և մենագրությունների հեղինակ է[50]։

Տնտեսական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր։ Կոռուպցիայի, ստվերային տնտեսության, տոտալիտարիզմի հետազոտություններին նվիրված գիտական աշխատանքների և մենագրությունների հեղինակ է։

Եկամուտներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ էլեկտրոնային հայտարարագրի՝ 2016 թվականին Ալեքսանդր Տուրչինովը ստացել է 512 807 գրիվնա աշխատավարձ, բանկային ավանդներով նա ստացել է 1,7 միլիոն գրիվնա, ևս 22,8 հազար գրիվնա կազմել են արժեթղթերի օտարումից և կորպորատիվ իրավունքներից ստացված եկամուտները։ Բանկային հաշիվներում Տուրչինովն ունեցել է 49,8 հազար գրիվնա, 810,4 հազար դոլար և մոտ 10 հազար եվրո։ Կանխիկ Տուրչինովը հայտարարագրել է 735 հազար դոլար, 55 հազար եվրո և 320 հազար գրիվնա։ Կինը 2016 թվականին հայտարարագրել է 447,5 հազար գրիվնա եկամուտ[51][52][53][54]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աննա Վլադիմիրովնա Տուրչինովա
  • Կինը Աննա Վլադիմիրովնա Տուրչինովան է (օրիորդական ազգանունը՝ Բելիբա, ծնվել է 1970 թվականի ապրիլի 1[55]), մանկավարժական գիտությունների թեկնածու, Միխայիլ Դրագոմանովի անվան ազգային մանկավարժական համալսարանի օտար լեզուների ամբիոնի վարիչ։
  • Որդի՝ Կիրիլ Ալեքսանդրի Տուրչինով (ծնվել է 1992 թվականի օգոստոսի 28[55]), Ժողովրդական ճակատ կուսակցության երիտասարդ թեմի ակտիվիստ։ 2014-2016 թվականներին ծառայել է Ուկրաինայի Ազգային գվարդիայում։ Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի օրենսդրության ինստիտուտի ասպիրանտ, ավարտել է Ուկրաինայի պետական տնտեսագիտական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը։ 2014 թվականին դարձել Է Գերագույն ռադայի օրենսդրության ինստիտուտի ասպիրանտ, 2018 թվականին պաշտպանել է «ընտրական գործընթացում քաղաքական կուսակցությունների գործունեության սահմանադրաիրավական կարգավորումը» թեմայով ատենախոսություն և դարձել է իրավաբանական գիտությունների թեկնածու[56][57][58][59][60]։

Դավանանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1993-1994 թվականներին որպես վարչապետ Լեոնիդ Կուչմայի տնտեսական հարցերով խորհրդական, որը ղեկավարում էր տնտեսական հարաբերությունները ռուս ուղղափառ եկեղեցու հետ, մկրտվել է ուղղափառ ծիսակարգով[61]։ Այժմ հանդիսանում է «Կյանքի խոսք» եկեղեցու անդամ[62][63]։ Տուրչինովը մկրտվել է 1999 թվականին «Կյանքի խոսք» եկեղեցում[64][65]։ Այստեղ նա իրականացնում էր դիակոնիան ծառայություն և քարոզ[66]։

Ալեքսանդր Վալենտինովիչի խոսքով՝ նա Ավետարանչական քրիստոնյա է։ Նա ընդգծել է, որ չնայած իր քարոզին, ինքը հովիվ լինել չի կարող։

Գրական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2004 թվականին հրատարակել է «Վախի պատրանք» թրիլլեր գիրքը և համանուն ֆիլմի սցենարը։ 2012 թվականի դեկտեմբերին ներկայացրել է «Գալուստ» գիրքը[67][68][69]։

Մատենագիտություն
  • «Վախի պատրանք» (էկրանավորվել է 2008 թվականին)
  • «Վկայություն»
  • «Գաղտնի ընթրիք»
  • «Գալուստ»[70]

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականի հոկտեմբերի 31-ին Դոնբասում ուկրաինացի ուժայինների հատուկ գործողության մասնակիցների պարգևատրման արարողության ժամանակ Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարար Արսեն Ավակովը Ալեքսանդր Տուրչինովին նախարարությանը մատուցած ծառայությունների համար պարգևատրել է ՊՍՄ-05 ինքնալիցքավորվող ատրճանակով։ Նախարարը հույս է հայտնել, որ ինքը կօգնի նախարարությանը նաև հետագայում[71]։

Տուրչինովն ունի նաև ևս երեք ձենք որոնցով պարգևատրվել է՝ «Alfa 3541» տրամաչափի ատրճանակ, 357 Magnum (2014 թվականի ապրիլի 30), «Ֆորտ-226» ատրճանակ (2015 թվականի մարտի 30)[72] և «Mauser C96» ատրճանակ (2016 թվականի փետրվարի 22-ին։ Ատրճանակները հանձնվել են պաշտպանության նախարար Ստեփան Պոլտորակինի կողմից[73][74][75]։

2018 թվականի մայիսի 2-ին Ուկրաինայի նախագահի հրամանագրով պարգևատրվել է Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի V աստիճանի շքանշանով[76]։

Սկանդալներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քրեական գործեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2002 թվականի հոկտեմբերի 2-ին Ուկրաինայի գլխավոր դատախազ Սվյատոսլավ Պիսկունը հայտարարել էր, որ Ալեքսանդր Տուրչինովի նկատմամբ քրեական գործ է հարուցվել իրավապահ մարմինների գործունեությանը խոչընդոտելու կապակցությամբ։ Նույն թվականի սեպտեմբերի 13-ին «Բատկիվշչինա» կուսակցության գրասենյակի մոտ ձերբակալվել էր Տուրչինովի օգնական Ռուսլան Լուկյանչուկը։ Ձերբակալությունն արտոնվել է դատարանի կողմից և կապված է եղել փողերի լվացման դեմ պայքարի հարկային ոստիկանության լայնածավալ գործողության հետ։ Լուկյանչուկը ձերբակալվել է որպես «կոնվերտատորների» խմբի ակտիվ մասնակիցներից մեկը, որը կուսակցության գրասենյակ է մտցրել խոշոր գումարներ։ Պիսկունը հայտարարել է, որ Տուրչինովի դեմ գործը հարուցվել է այն բանի կապակցությամբ, որ նա «եկամուտ է ստացել ձերբակալված և արդեն կալանավորված «կոնվերտատոր» Լուկյանչուկից»[77][78]։

Ժողովրդական պատգամավորների ամենաազդեցիկ գործընկերներն անմիջապես հայտարարել են, որ չեն պաշտպանի դատախազությանը։ Այսպես, Գերագույն ռադայի նախագահ Վլադիմիր Լիտվինը «քարոզչական քայլ» է անվանել Շոկինի հայտարարությունը և ասել, որ հայտարարությունը «անհեռանկար վախճան ունի»[79]։ Ուկրաինայի ապագա նախագահ Վիկտոր Յուշչենկոն հայտարարել է, որ իր պատգամավորները չեն աջակցի Տիմոշենկոյին, Տուրչինովին և Խմարային քրեական պատասխանատվության ենթարկելուն[80]։

2005 թվականի մարտին Ուկրաինայի Գլխավոր դատախազությունը քրեական գործ է հարուցել «Սևոդնյա» թերթի լրագրող Ալեքսանդր Կորչինսկու հեռախոսի ապօրինի գաղտնալսման կապակցությամբ։ Գաղտնալսումը հաստատվել է Գեորգի Գոնգաձեի սպանության գործով հետախուզվող ՆԳՆ քրեական հետախուզության նախկին պետ Ալեքսեյ Պուկաչի՝ Իսրայելում գտնվելու մասին գրառման հրապարակումից հետո։ Գլխավոր դատախազի տեղակալ Վիկտոր Շոկինի խոսքով՝ քրեական գործը հարուցվել է քրեական օրենսգրքի «պաշտոնեական դիրքի չարաշահում» և «փաստաթղթերի կեղծում» հոդվածներով։ Ցուցմունքներ տալու բազմաթիվ կանչերից հետո ապրիլի 11-ին դատախազությունը հանձնարարել է ՆԳՆ-ին հարկադրաբար որպես վկա ներկայանալ Կորչինսկի Ալեքսանդր Տուրչինովի և Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության նախագահի նախկին տեղակալ Անդրեյ Կոժեմյակինի գործով։ Ապրիլի 22-ին, հիվանդանոցից դուրս գրվելուց հետո, Տուրչինովը երկու ժամվա ընթացքում ցուցմունք է տվել այդ գործով, որը «քաղաքականապես պատվիրված» էր համարում[81][82]։

2013 թվականի դեկտեմբերի 20-ին Արսենի Յացենյուկը հայտարարել էր, որ Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության դեմ քրեական գործ է հարուցվել «պետական հեղաշրջման կոչերի համար»[83][84]։

Ուկրաինաֆոբիայի մեղադրանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2003 թվականին «Վերչերնիե վեստի» թերթում հոդված էր հրապարակել, որում Տուրչինովը ուկրաինացիներին նկարագրել էր որպես «վախկոտ, անշնորհակալ, ազգ կրող»։ Նա նաև պնդել է, որ ուկրաինացիներին Գոլոդոմորի ժամանակ «լուռ սատկացրել են»՝ դիմադրություն ցույց չտալով «դահիճների փոքր քանակին»։ Հայտարարությունը սկանդալ է առաջացրել ազգային-հայրենասիրական հասարակության շրջանում, որը նրան մեղադրել է ուկրաինաֆոբիայի մեջ[85]։

Կոռուպցիոն մեղադրանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ազնվորեն» հասարակական շարժումը քննադատել է Ալեքսանդր Տուրչինովին կոռուպցիոն գործողություններին հնարավոր մասնակցության համար[86]։ 2009 թվականին Տուրչինովին, որպես փոխվարչապետ, վարչապետ Յուլիա Տիմոշենկոյի հետ միասին, մեղադրել են 52 200 000 000 գրիվեն ոչ մրցակցային սխեմայով պետգնումներ կատարելու մեջ[87]։ Բացի այդ, 2005 թվականին Տուրչինովը փետրվարի 4-ից հուլիսի 7-ը[88] համատեղել է պատգամավորական մանդատը Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության նախագահի պաշտոնի հետ։

2015 թվականի փետրվարին Տուրչինովը կողմ է արտահայտվել բոլոր դատավորներին մինչև լյուստրացիայի գործընթացի ավարտը արտասահման մեկնելու արգելքին։ Դա գնահատվել է որպես ոտնձգություն անմեղության կանխավարկածի, տեղաշարժի յուրաքանչյուր ազատության սահմանադրորեն երաշխավորված և Ուկրաինայի տարածքը ազատ լքելու իրավունքի խախտման նկատմամբ[89][90]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Deutsche Nationalbibliothek Record #1022392859 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  2. ↑ «УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №297/2019 Про звільнення О.Турчинова з посади Секретаря Ради національної безпеки і оборони України» (ուկրաիներեն). Офіційне інтернет-представництво Президента України. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 28-ին.
  3. ↑ По свидетельству Наталии Королевской [1]
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Тот же Турчинов, но в другом интерьере Արխիվացված 2016-11-07 Wayback Machine // Еженедельник 2000, 26.03.2004 (Лидия ДЕНИСЕНКО, выпуск № 13 (214) 26 марта — 1 апреля 2004 г.)
  5. ↑ «Турчинов Александр Валентинович — Досье на LB.ua». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ նոյեմբերի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 24-ին.
  6. ↑ 6,0 6,1 Александр Турчинов. Справка | РИА Новости Украина
  7. ↑ «СБУ поможет Тимошенко ответить на критику президента» (ռուսերեն). Lenta.ru. 2005 թ․ մայիսի 20. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 13-ին.
  8. ↑ «Турчинов рассказал, почему ушел с должности главы СБУ» (ռուսերեն). liga.net. 2010 թ․ դեկտեմբերի 17. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 13-ին.
  9. ↑ «На Украине подслушали послов» (ռուսերեն). «Российская газета». 2006 թ․ մարտի 14. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 12-ին.
  10. ↑ «Дело по прослушке возбуждено ещё в прошлом году» (ռուսերեն). from-ua.com. 2006 թ․ մարտի 14. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 12-ին.
  11. ↑ «Генпрокуратура признала: дело о «прослушке» есть!» (ռուսերեն). «Сегодня». 2006 թ․ մարտի 14. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 12-ին.
  12. ↑ «Александр Турчинов стал первым заместителем секретаря СНБО. UAToday.net, 24 мая 2007». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ փետրվարի 26-ին. Վերցված է 2007 թ․ հոկտեմբերի 9-ին.
  13. ↑ Зампредназначение. Коммерсант-Украина, № 83 от 24.05.2007
  14. ↑ «Турчинова перевіряє прокуратура. За квартири журналістам». Українська правда (ուկրաիներեն). 2012 թ․ ապրիլի 4. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 5-ին.
  15. ↑ «"Батькивщина": Прокуратура угрожает Турчинову перед выборами». Украинская правда. 2012 թ․ ապրիլի 5.
  16. ↑ Повноваження Прем'єр-міністра до формування нового Уряду виконуватиме Перший віце-прем'єр-міністр України(ուկր.)
  17. ↑ Все члены правительства от БЮТ идут в отпуск. — УНИАН, 04.03.2010
  18. ↑ Обязанности Тимошенко будет исполнять Турчинов. — Интерфакс, 03.03.2010
  19. ↑ Про Голову Верховної Ради України | від 22.02.2014 № 748-VII
  20. ↑ Посол США на Украине приветствовал избрание Турчинова спикером Рады | РИА Новости
  21. ↑ Арсений Яценюк назначен премьером-министром Украины
  22. ↑ Верховная Рада Украины
  23. ↑ Про призначення Яценюка А. П. Прем'єр-міністром України | від 27.02.2014 № 800-VII
  24. ↑ s:Постановление ВР Украины от 15.03.2014 № 891-VII
  25. ↑ Заявление Президиума ВС АРК от 15.03.2014 № 47-6/14-ПВР
  26. ↑ Турчинов: Российские спецслужбы пытаются дестабилизировать ситуацию в Киеве — Korrespondent.net
  27. ↑ «Про самоусунення Президента України від виконання конституційни…» (ուկրաիներեն). Верховная Рада Украины — Постанова № 757-VII. 22.2.2014. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 23-ին.
  28. ↑ Рада отстранила Януковича и назначила выборы Президента на 25 мая 2014 г. РБК Украина, 22.02.2014.
  29. ↑ s:Постановление ВР Украины от 23.02.2014 № 764-VII
  30. ↑ Кристиан Марксен Крымский кризис с точки зрения международного права // Дайджест Публичного Права (Digest für öffentliches Recht). — Институт Макса Планка по зарубежному публичному и международному праву, 2014. — В. 3. — № 2. — С. 201—230.
  31. ↑ Инаугурация Петра Порошенко состоится в Верховной Раде 7 июня
  32. ↑ Указ Президента України № 140/2014 від 26 лютого 2014 року «Про прийняття обов’язків Верховного Головнокомандувача Збройних Сил України»(ուկր.)
  33. ↑ Указ Президента України № 405/2014 від 14 квітня 2014 року «Про рішення Ради національної безпеки і оборони України від 13 квітня 2014 року „Про невідкладні заходи щодо подолання терористичної загрози і збереження територіальної цілісності України“»(ուկր.)
  34. ↑ Турчинов подписал указ о начале антитеррористической операции на востоке Украины
  35. ↑ Турчинов подписал указ «О неотложных мерах по преодолению террористической угрозы»
  36. ↑ Как начиналась АТО
  37. ↑ С начала АТО на Донбассе прошел год
  38. ↑ Александр Турчинов подписал указ о начале спецоперации на востоке Украины
  39. ↑ Турчинов назначен секретарём СНБО Украины «Интерфакс», 16.12.2014
  40. ↑ Яценюк и Турчинов — «ястребы» украинской политики. — РИА Новости, 6 октября 2014
  41. ↑ Турчинов обвинил Европу в предательстве, а СССР — в развязывании войны. — РИА Новости, 18 августа 2015
  42. ↑ Турчинов единственный поддержал введение военного положения — стенограмма СНБО
  43. ↑ Турчинов заявил, что война закончится после освобождения Донбасса и Крыма от оккупантов. — ТСН, 17 декабря 2014
  44. ↑ УНИАН:Турчинов предлагает Совету христианских церквей Украины рассмотреть переход празднования Рождества по Григорианскому календарю
  45. ↑ Глава СНБО Украины Александр Турчинов предлагает перенести празднование Рождества в стране с 7 января на 25-е декабря
  46. ↑ Турчинов также усмотрел «российский след» в брюссельских терактах — Политика, В мире — МК
  47. ↑ Сергей Сидоренко (2016 թ․ օգոստոսի 14). «Кто сорвал электронное декларирование имущества: хронология и документы». «Европейская правда».
  48. ↑ «Краткий путеводитель по санкциям против Украины». Новая газета. 2018 թ․ նոյեմբերի 1. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  49. ↑ 49,0 49,1 «Турчинов возглавил избирательный штаб "Европейской солидарности"». LB.ua. 2020 թ․ հունիսի 30.
  50. ↑ Биография Александра Турчинова Արխիվացված 2016-11-27 Wayback Machine «LB.ua»
  51. ↑ «Турчинов заработал в 2016 году почти 2,2 млн грн — декларация» (ռուսերեն). «ՌԻԱ Նովոստի Украина». 2017 թ․ ապրիլի 2. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 24-ին.
  52. ↑ «Турчинов оставил $735 тысяч наличными и задекларировал 2,2 млн грн доходов» (ռուսերեն). «Украинская правда». 2017 թ․ մարտի 31. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 24-ին.
  53. ↑ «Турчинов задекларировал более 2 млн грн за прошлый год» (ռուսերեն). «112 Украина». 2017 թ․ մարտի 31. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ դեկտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 24-ին.
  54. ↑ «Перегляд декларації» (ուկրաիներեն). Единый государственный реестр деклараций. 2017 թ․ մարտի 30. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 21-ին.
  55. ↑ 55,0 55,1 Марина Варич (2007 թ․ հունվարի 25). «Тимошенко подарила жене Турчинова хрустальную вазу» (ռուսերեն). gazeta.ua. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  56. ↑ https://tv.ua/news/895466-aleksandr-turchinov-obshhestvennoe-osuzhdenie-ehto-rasplata-za-populyarnost
  57. ↑ «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 5-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 24-ին.
  58. ↑ «Кирило Турчинов | Народний фронт молоді». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  59. ↑ «Военком, приславший повестку сыну Турчинова, уволен» (ռուսերեն). Телеканал «Звезда». 2014 թ․ հուլիսի 26. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  60. ↑ Пётр Шуклинов (2014 թ․ հոկտեմբերի 2). «Турчинов: Законы по Донбассу могут быть отменены» (ռուսերեն). «ЛІГАБізнесІнформ». Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  61. ↑ Андрей Ослябя (2014 թ․ փետրվարի 24). «Чекист-баптист Александр Турчинов» (ռուսերեն). osp-ua.info. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ օգոստոսի 6-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  62. ↑ «Украинские сенсации» показали уникальные кадры проповеди Турчинова в баптистской церкви — Украина — TCH.ua
  63. ↑ «Мир Вам! — Христианский портал " Временный президент Украины Александр Турчинов: Христианин или нет?». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հուլիսի 7-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 24-ին.
  64. ↑ Олег Гавриш (2009 թ․ օգոստոսի 19). «Александр Турчинов: «У коммунистов были основания не любить баптистов»» (ռուսերեն). «Комсомольская правда в Украине». Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  65. ↑ Тамара Балаева (2014 թ․ փետրվարի 27). «В церкви баптиста Турчинова рассказали о стройке за 20 миллионов» (ռուսերեն). Газета «Вести». Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  66. ↑ ««Украинские сенсации» показали уникальные кадры проповеди Турчинова в Баптистской церкви» (ռուսերեն). ТСН. 2014 թ․ սեպտեմբերի 27. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  67. ↑ «Турчинов презентовал новую книгу «Пришествие», написанную на русском» (ռուսերեն). «Независимое бюро новостей». 2012 թ․ դեկտեմբերի 26. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  68. ↑ «Турчинов представил своё «Пришествие»» (ռուսերեն). «Левый берег». 2012 թ․ դեկտեմբերի 26. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  69. ↑ Николай Бахур (2014 թ․ փետրվարի 26). «Александр Турчинов: Конец света!» (ռուսերեն). hristian.in. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  70. ↑ «Творчість» (ուկրաիներեն). Сайт Александра Турчинова. 2015. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  71. ↑ «Аваков наградил Турчинова карабином за заслуги перед МВД» (ռուսերեն). РБК. 2014 թ․ հոկտեմբերի 31. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 22-ին.
  72. ↑ Роман Романюк, Мария Жартовская (2017 թ․ հունվարի 13). «Наградной фронт. Кому Аваков подарил 400 стволов». «Украинская правда».
  73. ↑ «Яценюку подарили «гангстерский» автомат» (ռուսերեն). korrespondent.net. 2016 թ․ փետրվարի 23. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 31-ին.
  74. ↑ «Полторак подарил Яценюку «любимое оружие гангстеров»» (ռուսերեն). «Украинская правда». 2016 թ․ փետրվարի 22. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 22-ին.
  75. ↑ «Полторак подарил Яценюку раритетный пистолет-пулемёт, а Турчинову — маузер (7 фото)» (ռուսերեն). ТСН. 2016 թ․ փետրվարի 22. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 22-ին.
  76. ↑ «Указ Президента України від 2 травня 2018 року № 117/2018 «Про відзначення державними нагородами України»» (ուկրաիներեն). Администрация президента Украины. 2018 թ․ մայիսի 2. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 22-ին.
  77. ↑ «Возбуждено уголовное дело против Турчинова» (ռուսերեն). podrobnosti.ua. 2002 թ․ հոկտեմբերի 2. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 20-ին.
  78. ↑ «Против Турчинова возбуждено уголовное дело» (ռուսերեն). Корреспондент.net. 2002 թ․ հոկտեմբերի 2. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 20-ին.
  79. ↑ «Литвин поругал Пискуна за преследование депутатов» (ռուսերեն). «Украинская правда». 2003 թ․ հուլիսի 28. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 5-ին.
  80. ↑ ««Наша Украина» не поддержит привлечение к уголовной ответственности Тимошенко, Турчинова и Хмары» (ռուսերեն). podrobnosti.ua. 2003 թ․ հուլիսի 20. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 5-ին.
  81. ↑ «Турчинов считает свое уголовное дело политически заказанным» (ռուսերեն). УНИАН. 2006 թ․ ապրիլի 23. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 2-ին.
  82. ↑ «БЮТ хочет поменять Генпрокуратуру» (ռուսերեն). korrespondent.net. 2006 թ․ հունիսի 5. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 2-ին.
  83. ↑ «Яценюк заявляет, что СБУ возбудила уголовное дело против него, Турчинова и Тягнибока» (ռուսերեն). podrobnosti.ua. 2013 թ․ դեկտեմբերի 20. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 5-ին.
  84. ↑ «Яценюк говорит, что он, Тягнибок и Турчинов проходят по делу о госперевороте (видео)» (ռուսերեն). УНИАН. 2013 թ․ դեկտեմբերի 20. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 5-ին.
  85. ↑ http://www.personal-plus.net/143/187.html
  86. ↑ «Турчинов Олександр Валентинович | Чесно». web.archive.org. 2014 թ․ հոկտեմբերի 4. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 31-ին.
  87. ↑ «Тимошенко звинуватили у створенні передумов корупції» (ուկրաիներեն). Українська правда. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 31-ին.
  88. ↑ «Офіційний портал Верховної Ради України». w1.c1.rada.gov.ua. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 31-ին.
  89. ↑ «Спонукати суддів до проходження люстрації вирішили за рахунок додаткових обмежень їхніх прав». zib.com.ua. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 31-ին.
  90. ↑ «Турчинов вирішив обмежити поїздки суддів за кордон до завершення люстрації». espreso.tv. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 31-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ալեքսանդր Տուրչինով» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ալեքսանդր_Տուրչինով&oldid=9791620» էջից