Ազգակցություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հովհաննես Թումանյանն ընտանիքի անդամների հետ

Ազգակցություն, մարդկանց արյունակցական կապ։

Լինում է ուղղակի.

  • (հոր և որդու, պապի և թոռան)
  • կողային (եղբոր և քրոջ) ազգակցություն։
  • Հետնորդ-նախնի (թոռ, որդի,հայր, պապ) ազգակցական գիծը կոչվում է վերընթաց,
  • նախնի-հետնորդը (պապ, հայր, որդի, թոռ)՝ վայրընթաց։

Մոտիկություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ազգակցության մոտիկությունը որոշվում է «որքան ծնունդ, այնքան աստիճան» սկզբունքով, հայրն ու որդին ուղղակի գծով առաջին աստիճանի ազգակիցներ են, պապն ու թոռը՝ երկրորդ։ Ազգակցությունը իրավական նշանակություն ունի ընտանեկան, աշխատանքային, ժառանգության, բնակարանային, դատավարական հարաբերություններում։

Ազգակցությունը, որպես կանոն, հաստատվում է քաղաքացիական կացության ակտերի գրանցման (զագս) մարմիններում։ Ազգակցության փաստը կարող է հաստատել նաև դատարանը։

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Մայր
 
Հայր
 
Քեռի (Մորաքույր)
 
Քեռի (Մորաքույր)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
N
 
 
 
 
 
Զարմիկ
(զարմուհի)
 
Եղբայր
(հորեղբոր փեսա)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
հորեղբոր տղա
(հորեղբոր աղջիկ)
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ազգակցություն» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 1, էջ 105