Եվրոպական կենցաղ բույսը մուտք է գործել 1768 թվականից, երբ իսպանացիները սկսեցին այն աճեցնել մանրաթելի արտահանման նպատակով։ Աբական սկզբում աճեցնում էին Ֆիլիպիններում, 1920 թվականներից նաև Ինդոնեզիայում, Կենտրոնական Ամերիկայի երկրներում (Կոստա Ռիկա, Հոնդուրաս)։ Աբական օգտագործվում է հաստ պարանների, ձկնորսական ցանցերի արտադրության համար, այն աղի ջրում չի քայքայվում։ Բույսի մանրաթելային մասը հասունանում է 18-24 ամսում, որից հետո մանրաթելը կեղևից մաքրվում է, արևի տակ չորացվում և կարող է արտադրության մեջ օգտագործվել առանց լրացուցիչ վերամշակման, նույնիսկ առանց մանելու[1]։
