«Անդրեա դել Վերոկկիո»–ի խմբագրումների տարբերություն
մլհ, կատ, վրիպակներ, վքֆ |
չ clean up, replaced: ) - → ), oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 22. | Տող 22. | ||
[[Կատեգորիա:Իտալացի քանդակագործներ]] |
[[Կատեգորիա:Իտալացի քանդակագործներ]] |
||
[[af:Andrea del Verocchio]] |
[[af:Andrea del Verocchio]] |
||
[[ar:أندريا دل فروكيو]] |
[[ar:أندريا دل فروكيو]] |
||
Տող 28. | Տող 29. | ||
[[da:Andrea del Verrocchio]] |
[[da:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[de:Andrea del Verrocchio]] |
[[de:Andrea del Verrocchio]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[el:Αντρέα ντελ Βερρόκκιο]] |
[[el:Αντρέα ντελ Βερρόκκιο]] |
||
[[ |
[[en:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[eo:Andrea del Verrocchio]] |
[[eo:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[es:Verrocchio]] |
|||
⚫ | |||
[[eu:Andrea del Verrocchio]] |
[[eu:Andrea del Verrocchio]] |
||
⚫ | |||
[[fr:Andrea del Verrocchio]] |
[[fr:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[gl:Andrea del Verrocchio]] |
[[gl:Andrea del Verrocchio]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[hr:Andrea del Verrocchio]] |
[[hr:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[ |
[[hu:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[id:Andrea del Verrocchio]] |
[[id:Andrea del Verrocchio]] |
||
⚫ | |||
[[it:Andrea del Verrocchio]] |
[[it:Andrea del Verrocchio]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[lt:Andrea del Verrocchio]] |
[[lt:Andrea del Verrocchio]] |
||
⚫ | |||
[[nl:Andrea del Verrocchio]] |
[[nl:Andrea del Verrocchio]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[nn:Andrea del Verrocchio]] |
[[nn:Andrea del Verrocchio]] |
||
⚫ | |||
[[pl:Andrea del Verrocchio]] |
[[pl:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[pt:Andrea del Verrocchio]] |
[[pt:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[ro:Andrea del Verrocchio]] |
[[ro:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[ru:Андреа Верроккьо]] |
[[ru:Андреа Верроккьо]] |
||
[[ |
[[sh:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[simple:Andrea del Verrocchio]] |
[[simple:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[sk:Andrea del Verrocchio]] |
[[sk:Andrea del Verrocchio]] |
||
⚫ | |||
[[sr:Андреа дел Верокио]] |
[[sr:Андреа дел Верокио]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[sv:Andrea del Verrocchio]] |
[[sv:Andrea del Verrocchio]] |
||
[[th:อันเดรอา เดล แวร์รอกกีโอ]] |
[[th:อันเดรอา เดล แวร์รอกกีโอ]] |
13:16, 24 Նոյեմբերի 2012-ի տարբերակ
Անդրեա դել Վերոկկիո, (1435-1488, իտալ.՝ Andrea del Verrocchio), իտալացի քանդակագործ, ոսկերիչ, գեղանկարիչ։
Ֆլորենտացի քանդակագործ և գեղանկարիչ Անդրեա դել Վերոկկիոյի (Անդրեա դի Չոնի) կյանքից քիչ տեղեկություն է հայտնի։ Նա առավել նշանավոր է մտահաղացումներով և իր ունեցած ազդեցությամբ հետագա սերնդի վրա, հայտնի է, որ նրա աշակերտն էր Լեոնարդո դա Վինչին։ Նրա և իր ժամանակակից ֆլորենտինյան քանդակագործների տարբերակիչ հատկանիշն այն է, որ հիմնականում աշխատել են բրոնզով, այլ ոչ թե մարմարով. քանի որ Դոնատելլոյից հետո կլոր քանդակը կորցրել էր իր նշանակությունը և քանդակում իշխում էր ստատիկությունը, դեկորատիվ սկզբունքը,ի սկ բրոնզը նպատակահարմար էր շարժումն արտահայտելու համար։ Մեծ նշանակություն էր տրվում գծին, այսինքն գոթական ավանդույթները վերածնվում են։
Վերոկկիոյի վաղ շրջանի աշխատանքներից հարկ է նշել բրոնզյա Դավիթը (1475թ),որը պահվում է Ֆլորենցիայի ազգային թանգարանում։ Վարպետը Դոնատելլոյի նման ներկայացնում է հերոսին հաղթանակից հետո իսկ ոտքերի տակ սպանված Գողիաթի գլուխն, բայց այս երկու քանդակներն էապես տարբեր են։ Վերոկկիոյի մոտ Դավիթն ոչ թե պատանի է կամ դեռահաս, այլ 11տարեկան տղա՝ նիհար, ֆիզիկապես տկար և թվում անհավանականն,ո ր նա հերոս է և հաղթել է Գողիաթին։ Այս հանգամանքն ընդգծում է տղայի ժպիտը։ Դոնատելլոյի Դավիթն հանգիստ և մտածկոտ է, մինչդեռ Վերոկկիոյի հերոսն ակտիվ է, անհանգիստ և լի շարժումով։
Նրա մյուս նշանավոր աշխատանքը Մեդիչիի պատվերով կատարված Ջովանի և Պյեռո Մեդիչիի դամբարանն է, որը իր հորինվածքով տարբերվում է ֆլորենտինյան ավանդական դամբարանների տիպից։ Ճիշտ է, արկոֆագն հարում է պատին, սակայն ֆոնը դասական արվեստին բնորոշ չէ․ ցանցկեն է, ձևավորված բրոնզյա հյուսածո զարդամոտիվով։ Հատկանշական է պոլիխրոմ սկզբունքը․ վարպետն օգտագործել է տարբեր գույնի մարմար՝ կարմիր, սպիտակ, կանաչ, ինչպես նաև պարֆիր և բրոնզ։ Մարդկային ֆիգուրները բացակայում են, այստեղ հիմնական զարդանախշն ականթի տերևն է։ Դամբարանն ավելի մոտ է բարրոկոյի ոճին, քան դասական սկզբունքներին։
Բարրոկոյի ոճին բնորոշ տարրեր տեսնում ենք Պուտտոն դելֆինի հետ քանդակում, սկզբնական շրջանում այն զարդարում էր Կառեջո վիլլայի շատրվանը, իսկ այժմ Պալացցո Վեկիոյի բակում է գտնվում։ Կլոր քանդակի խնդիրը, որ դեռևս առաջ էր քաշվել Դավթի արձանում այստեղ ստանում է իր լիարժեք լուծումը։
Դիմաքանդակում Վերոկկիոն նույնպես փորձեր է անում խախտել հաստատված դասական ավանդույթները։ Արդեն իսկ Ջուլիաննա Մեդիչիի կավե քանդակում նա հրաժարվում է ֆրոնտալ պատկերումից և կնոջ գլուխը ներկայացնում երեք չորորրդ պտույտով թեթև ժպտալիս, որն էլ ապահովում է կիսանդրիի դինամիկությունը։
Մյուս աշխատանքն Ֆռանչեսկա Տոռնաբուոնի դամբարանն է Սանտա Մարիա Նովելլայից, կատարվել է ավելի ուշ և լի է միստիցիզմով։ Պահպանվել է մի ռելիեֆ բաժանված 2 մասի։ Վարպետը պատկերում է բուրժուա կնոջը ծննդաբերելիս, որն էլ հանդիսացել էր նրա մահվան պատճառը։ Ինչպես հայտնի է մինչ Վերոկկիոն մշտապես ծննդյան տեսարանում գործող անձինք Քրիստոսն ու Տիրամայրն էին, իսկ այստեղ աշխարհիկ կերպար է։ Սա հիմնական նորարարություն է այս աշխատանքում։
Իտալիայի քանդակագործության պատմության մեջ բացառիկ տեղ է զբաղեցնում Ֆլորենցիայի ազգային թանգարանում պահվող կնոջ կիսանդրին, քանի որ այն վերածննդի շրջանի միակ ձեռքերով բյուստն էր։ Մյուս նորարությունն այն է, որ Վերոկկիոն պատկերում է ոչ թե պատանի աղջնակի այլ հասուն կնոջ և նրան հետաքրքրում էր մոդելի հոգևոր էությունն այլ ոչ ֆիզիկական կատարելությունը։ 80-ական թվականներին է վերաբերվում նրա խոշոր աշխատանքներից մեկն «Քրիստոսը և առաքյալ Թովման» անսամբլային քանդակը Օռ Սան Միկելե եկեղեցու նիշայի համար։ Խախտելով դասկան ավանդույթներն նա ներկայացնում է Թովմային նիշայի շրջանակից դուրս, իսկ Քրիստոսին նիշայում հետևաբար նա առաքյալից բարձ է և վեր բարձվացված ձեռքն ավելի է ընդգծում նրա դոմինանտ դիրքը։
Նրա մյուս հայտնի աշխատանքն Բառտոլլեմո Կոլլեոնիի արձանն է։ Վերջինս Վենետիկի գլխավոր զորահրամանատարն էր և 1475 թվականին մահանալով՝ իր ամբողջ ունեցվածքը կտակում հանրապետությանն, այն պայմանով որ ի հիշատակ իրեն հուշարձան կառուցեն։ Լինելով ժամանակշրջանի նշանավոր քանդակագործ՝ Վերոկկիոն այդ իսկ նպատակով ժամանում է Վենետիկ։ Հուշարձանը գտնվում է Վենետիկի Սանտ Ջովանի է Պաոլո եկեղեցու հրապարակում։ Ձիարձանն սերտորեն կապված է եկեղեցու հետ․ ենթարկվում է պատի հարթությանը։ Չնայած այդ հանգամանքին այն տեղադրված է գրեթե հրապարակի կենտրոնում և ունի երկու դիտակետ։ Համեմատելով Դոնատելլոյի Գատտամելատի հետ պետք է ասել, որ երկուսն էլ ունեն բաձր պատվանդան, սակայն տարբերվում են պլաստիկ մոդելավորմամբ և բովանդակությամբ։ Վերոկկիոյի ձիարձանն ի տարբերություն Գատտամելատայի տրված է ավելի կլոր և ուռուցիկ ծավալներով։ Դոնատելլոյի մոտ ձիու ոտքն հենված է բրոնզյա գնդին, այդ պատճառով շարժումն կարծես թե քարացած է, իսկ Վերոկկիոյի մոտ քայլքը և շարժումն ազատ է, և ձին պատրաստ է իջնել իր պատվանդանից շրջակա իրականություն։ Մյուս տարբերություն այն է, որ Վերոկկիոյի մոտ Կոլլենին գերիշխող է ձիու հանդեպ, իսկ Դոնատելլոյի մոտ հակառակն էր՝ ինչպես հիշում ենք ձին ավելի մեծ էր։ Գլխի պատկերման մեջ ակնհայտ է ոչ թե դիմանկարային, այլև հերոսականացված, իդեալականցված սկզբունքը։