Բարբարոս

Գերմանական մարտիկներ, Ֆիլիպ Կլյուվերի Germania Antiqua գրքից (1616).

Բարբարոսներ (հին հունարեն՝ βάρβαρος — «ծանրածանր», լատին․՝ barbari) բառ, որով հին հույները, ապա հռոմեացիները անվանում էին իրենց լեզուն չհասկացող և ուրիշ լեզվով խոսող օտարներին։ Մեր թվարկության սկզբին հաճախ բարբարոս էին անվանում գերմանական ցեղերին։ Իսկ նոր շրջանում այդպես էին անվանում Հռոմեական կայսրություն ներխուժած և թագավորություններ հիմնած ժողովուրդներին։ Միջնադարում հայ հեղինակները բարբարոս անվանում էին ոչ հայերին՝ օտարներին։

Փոխաբերական իմաստով, բարբարոս են անվանում հետամնաց, մշակույթային արժեքները ոչնչացնող մարդկանց;