«Հովհաննես Հովհաննիսյան (մանկավարժ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հովհաննես Հովհաննիսյան;
Ծնվել է	1922
Ծննդավայր	Ամբերդ, Հայաստան
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	մանկավարժ

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ տարբ Հաջորդ տարբ →

Content deleted Content added

ՎիզուալԵլատեքստ

Գծային

13:51, 15 Մարտի 2021-ի տարբերակ

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Հովհաննես Հովհաննիսյան (այլ կիրառումներ)

Հովհաննես Սիսակի Հովհաննիսյան (1922, Ամբերդ, Հայաստան), հայ մանկավարժ։ Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից։

Կենսագրություն

Հովհաննես Հովհաննիսյանը ծնվել է 1922 թվականին, Էջմիածնի շրջանի Ամբերդ գյուղում։ 1941 թվականին ավարտել է Էջմիածնի մանկավարժական ուսումնարանը և ընդունվել Երևանի երկամյա մանկավարժական ինստիտուտի բնագիտական-աշխարհագրական ֆակուլտետը։ Ինստիտուտը չավարտած նրան ուղարկել են Աշտարակի շրջանի Թղիթ գյուղի 7-ամյա դպրոցը՝ որպես պատմության և աշխարհագրության ուսուցիչ^[1]։

1942 թվականի մարտին Հովհաննեսը զորակոչվել է բանակ և ծառայությունն սկսել 409-րդ հայկական դիվիզիայում, մարտական մկրտությունը ստացել 1942 թվականին Մոզդոկի ուղղությամբ մղված մարտերում։ Մարտերից մեկի ժամանակ վիրավորվել է և տեղափոխվել հոսպիտալ։ Ապաքինվելուց հետո ծառայել է 312-րդ հրաձգային դիվիզիայում, որի կազմում մասնակցել է Բրյանսկի, ապա՝ Սմոլենսկի մարտերին։ Հովհաննեսի դասակը հաջողությամբ է կատարել մարտական առաջադրանքը, որի համար արժանացել է «Խիզախության համար» մեդալի։ Կրասնի-Գոր երկաթուղային կայանի ազատագրման մարտերում երկրորդ անգամ է վիրավորվել, բայց շարունակել է մնալ գործող բանակում։ Դիվիզիայի կազմում մասնակցել է Պոլոցկ քաղաքի ազատագրմանը։ Հովհաննեսը երրորդ անգամ է վիրավորվել և 1944 թվականին որպես հաշմանդամ զորացրվել է բանակից։ Ռազմաճակատում դրսևորած խիզախության համար պարգևատրվել է մեդալներով^[1]։

Զորացրվելուց հետո Հովհաննիսյանը անցել է մանկավարժական աշխատանքի։ Պաշտոնավարել է Ամբերդ, Հոկտեմբերյանի շրջանի Արևիկ գյուղերում։ 1970 թվականից եղել է Ամբերդ գյուղի դպրոցի դաստիարակչական աշխատանքների կազմակերպիչը և պատմության ուսուցիչը։ Եղել է գյուղխորհրդի պատգամավոր, ղեկավարել է «Գիտելիք» ընկերության աշխատանքները։ Լավագույն աշխատանքի համար արժանացել է պատվոգրերի և գովասանագրերի^[1]։

Պարգևներ

«Խիզախության համար» մեդալ

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Հայաստանի ուսուցիչները Մեծ հայրենականում։ 3 գիրք։ Հարությունյան, Աշոտ Հովսեփի, Մելքումյան, Հայկազ Ստեփանի, Սուքիասյան, Աղվան Ղազարի։ Երևան, «Լույս», 1987:

[haygirk-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Հայաստանի ուսուցիչները Մեծ հայրենականում։ 3 գիրք։ Հարությունյան, Աշոտ Հովսեփի, Մելքումյան, Հայկազ Ստեփանի, Սուքիասյան, Աղվան Ղազարի։ Երևան, «Լույս», 1987:

[1]

@@ Տող 4. / Տող 4. @@
 == Կենսագրություն ==
-Հովհաննես Հովհաննիսյանը ծնվել է [[1922]] թվականին, [[Էջմիածնի շրջան]]ի [[Ամբերդ (Արմավիրի մարզ)|Ամբերդ]] գյուղում։ [[1941]] թվականին ավարտել է Էջմիածնի մանկավարժական ուսումնարանը և ընդունվել Երևանի երկամյա մանկավարժական ինստիտուտի բնագիտական-աշխարհագրական ֆակուլտետը։ Ինստիտուտը չավարտած նրան ուղարկել են [[Աշտարակի շրջան]]ի Թղիթ գյուղի 7-ամյա դպրոցը՝ որպես պատմության և [[Աշխարհագրություն|աշխարհագրության]] [[ուսուցիչ]]<ref name="haygirk">[http://haygirk.nla.am/cgi-bin/koha/opac-detail.pl?biblionumber=35425 Հայաստանի ուսուցիչները Մեծ հայրենականում։ 3 գիրք:  Հարությունյան, Աշոտ Հովսեփի, Մելքումյան, Հայկազ Ստեփանի, Սուքիասյան, Աղվան Ղազարի: Երևան, «Լույս», 1987:]</ref>։
+Հովհաննես Հովհաննիսյանը ծնվել է [[1922]] թվականին, [[Էջմիածնի շրջան]]ի [[Ամբերդ (Արմավիրի մարզ)|Ամբերդ]] գյուղում։ [[1941]] թվականին ավարտել է Էջմիածնի մանկավարժական ուսումնարանը և ընդունվել Երևանի երկամյա մանկավարժական ինստիտուտի բնագիտական-աշխարհագրական ֆակուլտետը։ Ինստիտուտը չավարտած նրան ուղարկել են [[Աշտարակի շրջան]]ի Թղիթ գյուղի 7-ամյա դպրոցը՝ որպես պատմության և [[Աշխարհագրություն|աշխարհագրության]] [[ուսուցիչ]]<ref name="haygirk">[http://haygirk.nla.am/cgi-bin/koha/opac-detail.pl?biblionumber=35425 Հայաստանի ուսուցիչները Մեծ հայրենականում։ 3 գիրք։  Հարությունյան, Աշոտ Հովսեփի, Մելքումյան, Հայկազ Ստեփանի, Սուքիասյան, Աղվան Ղազարի։ Երևան, «Լույս», 1987:]</ref>։
 [[1942]] թվականի [[մարտ]]ին Հովհաննեսը զորակոչվել է բանակ և ծառայությունն սկսել 409-րդ հայկական դիվիզիայում, մարտական մկրտությունը ստացել [[1942]] թվականին [[Մոզդոկ]]ի ուղղությամբ մղված մարտերում։ Մարտերից մեկի ժամանակ վիրավորվել է և տեղափոխվել [[հոսպիտալ]]։ Ապաքինվելուց հետո ծառայել է 312-րդ հրաձգային դիվիզիայում, որի կազմում մասնակցել է [[Բրյանսկ]]ի, ապա՝ [[Սմոլենսկ]]ի մարտերին։ Հովհաննեսի դասակը հաջողությամբ է կատարել մարտական առաջադրանքը, որի համար արժանացել է «Խիզախության համար» [[մեդալ]]ի։ Կրասնի-Գոր երկաթուղային կայանի ազատագրման մարտերում երկրորդ անգամ է վիրավորվել, բայց շարունակել է մնալ գործող բանակում։ Դիվիզիայի կազմում մասնակցել է [[Պոլոցկ]] քաղաքի ազատագրմանը։ Հովհաննեսը երրորդ անգամ է վիրավորվել և [[1944]] թվականին որպես հաշմանդամ զորացրվել է [[բանակ]]ից։ Ռազմաճակատում դրսևորած խիզախության համար պարգևատրվել է մեդալներով<ref name="haygirk" />։