«Անդրեյ Մալիշկո»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589) |
|||
Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Տեղեկաքարտ Գրող}} |
{{Տեղեկաքարտ Գրող}} |
||
'''Անդրեյ Սամոյլովիչ Մալիշկո''' ({{lang-uk|Андрій Самойлович Малишко}}, {{ԱԾ}}), [[ուկրաինացի]] խորհրդային [[բանաստեղծ]], |
'''Անդրեյ Սամոյլովիչ Մալիշկո''' ({{lang-uk|Андрій Самойлович Малишко}}, {{ԱԾ}}), [[ուկրաինացի]] խորհրդային [[բանաստեղծ]], թարգմանիչ։ [[Ստալինյան մրցանակ|Ստալինյան]] երկու մրցանակների (1947, 1951), [[ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ|ԽՍՀՄ պետական մրցանակ]]ի (1969) և [[Ուկրաինայի Տարաս Շևչենկոյի անվան ազգային մրցանակ]]ի դափնեկիր (1964)։ [[ԽՄԿԿ]] անդամ 1943 թվականից։ Հայտնի «Կիևյան վալս»-ի (1950) տեքստի հեղինակը, որի հիման վրա երաժշտություն է գրել կոմպոզիտոր Պլատոն Մայբորոդան («Կիևյան վալսը» երբեմն շփոթում են «''Києве мій''» երգի հետ, որը գրել է կոմպոզիտոր [[Իգոր Շամո]]ն 1962 թվականին բանաստեղծ Դմիտրի Լուցենկոյի խոսքերով)։ ԽՍՀՄ-ում «Կիևյան վալսը» դարձել է Կիևի ոչ պաշտոնական օրհներգը, իսկ կրկներգի մեղեդին («''...знову цвітуть каштани, хвиля дніпровська б'є, молодість мила — ти щастя моє...''»)՝ կիևյան ռադիոյի ազդականչ։ Մ. Շևչենկոյի և Մ. Ֆոկինի դուետի ձայնագրությունը համարվում է վալսի դասական կատարում և [[վերադաշնակում]]։ Երգը կատարվել է երկու տարբերակով՝ [[ուկրաիներեն]] և [[ռուսերեն]] (ուկրաիներենից հրաշալի թարգմանություն է կատարել կիևցի հայտնի թարգմանիչ, բանաստեղծ և բանահավաք Գրիգորի Լիտվակը)։ |
||
Մալիշկոն համարվում է նաև «''Пісня про рушник''» («''Рідна мати моя, ти ночей не доспала''...») հայտնի երգի |
Մալիշկոն համարվում է նաև «''Пісня про рушник''» («''Рідна мати моя, ти ночей не доспала''...») հայտնի երգի հեղինակ։ |
||
== Կենսագրություն == |
== Կենսագրություն == |
||
Անդրեյ Մալիշկոն ծնվել է 1912 թվականի նոյեմբերի 1-ին (14) Օբուխով բնակավայրում (այժմ՝ [[Ուկրաինա]]յի [[Կիևի մարզ]]ի [[Օբուխով (քաղաք, Ուկրաինա)|Օբուխով քաղաք]]), աղքատ կոշկակարի բազմանդամ |
Անդրեյ Մալիշկոն ծնվել է 1912 թվականի նոյեմբերի 1-ին (14) Օբուխով բնակավայրում (այժմ՝ [[Ուկրաինա]]յի [[Կիևի մարզ]]ի [[Օբուխով (քաղաք, Ուկրաինա)|Օբուխով քաղաք]]), աղքատ կոշկակարի բազմանդամ ընտանիքում։ 1912 թվականի գրանցամատյանում կա գրառում՝ «Նոյեմբեր. ծնված - 2, մկրտված - 3. Անուն - Անդրեյ։ Հայրը - գյուղացի Օբուխովա Սամոյլո Նիկիտովիչ Մալիշկոյից և նրա օրինական կինը՝ Եվգենիա Եվստաֆիևնան (Իվգա Օստապովնա)։ Երկուսն էլ [[Ուղղափառություն|ուղղափառ]]»<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 10.</ref>։ |
||
1920 թվականին Անդրեյն ընդունվել է Օբուխովի աշխատանքային դպրոցի առաջին |
1920 թվականին Անդրեյն ընդունվել է Օբուխովի աշխատանքային դպրոցի առաջին դասարան։ Իր ավագ եղբայրներից՝ Վասիլիից և Պետերից, նա սովորել է կարդալ և հաշվել<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 11.</ref>։ |
||
1927 թվականին Մալիշկոն ավարտել է Օբուխովի յոթնամյա դպրոցը և մեկնել [[Կիև]] ընդունվելու բժշկական տեխնիկում, բայց քննություններից |
1927 թվականին Մալիշկոն ավարտել է Օբուխովի յոթնամյա դպրոցը և մեկնել [[Կիև]] ընդունվելու բժշկական տեխնիկում, բայց քննություններից ուշացավ։ Հաջորդ տարի նա դարձել է այդ տեխնիկումի սան<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 26—27.</ref>։ Անդրեյի ուսուցիչների թվում են եղել Ուկրաինական ԽՍՀ գիտության ապագա վաստակավոր գործիչներ վիրաբույժ [[Միխայիլ Կոլոմիյչենկո |Միխայիլ Սիդորովիչ Կոլոմիյչենկոն]] և նյարդաբան-ախտաբան [[Դմիտրի Պանչենկո|Դմիտրի Իվանովիչ Պանչենկոն]]<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 34.</ref>։ Այնուհետև Մալիշկոն թողեց տեխնիկումը և ընդունվեց Կիևի ժողովրդական կրթության ինստիտուտի գրականության ֆակուլտետ, որն ավարտեց 1932 թվականին։ 1932-1934 թվականներին աշխատել է որպես ուսուցիչ և վարիչ, [[Ժիտոմիրի մարզ]]ի [[Օվրուչ (քաղաք, Ուկրաինա)|Օվրուչ բնակավայրի]] միջնակարգ դպրոցում՝ որպես ուսուցիչ և ուսումնական մասի վարիչ։ 1934-1935 թվականներին ծառայել է [[Կարմիր բանակ]]ում։ 1936-1939 թվականներին եղել է «Կոմսոմոլեց ուկրաինի» թերթի գրական բաժնի վարիչ, 1939-1941 թվականներին աշխատել է ուկրաինական «Երիտասարդ բոլշևիկ» ամսագրի պատասխանատու խմբագիր,1940 թվականից եղել է ՀամԼԿԵՄ Ուկրաինայի Կենտկոմի անդամ։ |
||
1941-1944 թվականներին բանաստեղծը ծառայել է որպես «Կարմիր բանակ», «Հայրենիքի պատվի համար» և «Խորհրդային Ուկրաինա» ռազմաճակատային թերթերի հատուկ |
1941-1944 թվականներին բանաստեղծը ծառայել է որպես «Կարմիր բանակ», «Հայրենիքի պատվի համար» և «Խորհրդային Ուկրաինա» ռազմաճակատային թերթերի հատուկ թղթակից։ Ականի պայթյունից նա [[կոնտուզիա]] էր ստացել։ Հրապարակել է պոեզիայի յոթ ժողովածու, մասնավորապես՝ «Իմ Ուկրաինա»-ն (1942), որը համարվում է պատերազմական տարիների առավել ցայտուն բանաստեղծական երևույթներից մեկը։ |
||
1945-1947 թվականներին աշխատել է որպես «''Дніпро''» ամսագրի պատասխանատու |
1945-1947 թվականներին աշխատել է որպես «''Дніпро''» ամսագրի պատասխանատու խմբագիր։ 1947 թվականից եղել է «''Вітчизна''» ամսագրի խմբագրական խորհրդի անդամ, [[Ուկրաինական ԽՍՀ Գերագույն խորհուրդ|Ուկրաինական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի]] ІІІ գումարման պատգամավոր։ Մալիշկոն եղել է [[Ուկրաինական ԽՍՀ գրողների միություն|Ուկրաինական ԽՍՀ գրողների միության]] խորհրդի, նախագահության և քարտուղարության անդամ։ |
||
Գրող Մալաշկինը քննադատաբար է վերաբերվել Մալիշկոյի ազգայնական արարմունքներին<ref>{{публикация|книга |автор= Феликс Чуев |
Գրող Մալաշկինը քննադատաբար է վերաբերվել Մալիշկոյի ազգայնական արարմունքներին<ref>{{публикация|книга |автор= Феликс Чуев |
||
Տող 23. | Տող 23. | ||
|страниц= 656 |
|страниц= 656 |
||
|isbn= 978-5-907149-23-6 |
|isbn= 978-5-907149-23-6 |
||
}}</ref> |
}}</ref>։ |
||
Անդրեյ Մալիշկոն մահացել է 1970 թվականի փետրվարի 17-ին «Ֆեոֆանիա» կլինիկական |
Անդրեյ Մալիշկոն մահացել է 1970 թվականի փետրվարի 17-ին «Ֆեոֆանիա» կլինիկական հիվանդանոցում։ Թաղված է Կիևի [[Բայկովո գերեզմանատուն|Բայկովո գերեզմանատանը]]։ |
||
== Պարգևներ և մրցանակներ == |
== Պարգևներ և մրցանակներ == |
||
Տող 40. | Տող 40. | ||
== Հիշատակ == |
== Հիշատակ == |
||
[[Պատկեր:Памятник Андрею Малышко (Киев) 4.jpg|200px|մինի|աջից|[[Անդրեյ Մալիշկոյի հուշարձան]]ը Կիևում]] |
[[Պատկեր:Памятник Андрею Малышко (Киев) 4.jpg|200px|մինի|աջից|[[Անդրեյ Մալիշկոյի հուշարձան]]ը Կիևում]] |
||
* 1971 թվականին բանաստեղծի անունով է կոչվել Կիևի Դնեպրովսկի շրջանում գտնվող մի |
* 1971 թվականին բանաստեղծի անունով է կոչվել Կիևի Դնեպրովսկի շրջանում գտնվող մի փողոց։ Անդրեյ Մալիշկոյի անունով փողոցներ կան նաև [[Բոգուսլավ (քաղաք, Ուկրաինա)|Բոգուսլավ]], [[Բորիսպոլ (քաղաք, Ուկրաինա)|Բորիսպոլ]], [[Գորլովկա (Ուկրաինա)|Գորլովկա]], [[Դոնեցկ]], [[Կովել (քաղաք, Ուկրաինա)|Կովել]], [[Կոլոմիա (քաղաք, Ուկրաինա)|Կոլոմիա]], [[Կորոստեն]], [[Լուգանսկ]], [[Օբուխով (քաղաք, Ուկրաինա)|Օբուխով]], [[Սմելա (քաղաք, Ուկրաինա)|Սմելա]], [[Տերնոպոլ]]քաղաքներում։ |
||
* 1991 թվականին Օբուխովի այն տանը, որտեղ ծնվել է բանաստեղծը, բացվել է նրա անվան թանգարան- |
* 1991 թվականին Օբուխովի այն տանը, որտեղ ծնվել է բանաստեղծը, բացվել է նրա անվան թանգարան-առանձնատունը։ |
||
* 2003 թվականի հոկտեմբերի 31-ին [[Ուկրաինայի ազգային բանկ]]ը թողարկել է 2 գրիվնյա հուշադրամ` նվիրված Անդրեյ Մալիշկոյին<ref>{{Cite web |url=http://www.bank.gov.ua/control/uk/currentmoney/cmcoin/details?coin_id=201 |title=Сайт НБУ |accessdate=2018-03-08 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20131017202120/http://www.bank.gov.ua/control/uk/currentmoney/cmcoin/details?coin_id=201 |archivedate=2013-10-17 |deadlink=yes }}</ref> |
* 2003 թվականի հոկտեմբերի 31-ին [[Ուկրաինայի ազգային բանկ]]ը թողարկել է 2 գրիվնյա հուշադրամ` նվիրված Անդրեյ Մալիշկոյին<ref>{{Cite web |url=http://www.bank.gov.ua/control/uk/currentmoney/cmcoin/details?coin_id=201 |title=Сайт НБУ |accessdate=2018-03-08 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20131017202120/http://www.bank.gov.ua/control/uk/currentmoney/cmcoin/details?coin_id=201 |archivedate=2013-10-17 |deadlink=yes }}</ref>։ |
||
* 2016 թվականի հունիսի 17-ին Կիևի պուրակի Մալիշկոյի փողոցի 17-19-ին (Սեվերո-Բրովարսկի զանգված) հասցեում բացվել է [[Անդրեյ Մալիշկոյի հուշարձա]]նը, քանդակագործ՝ Ռոման Զախարչուկ, ճարտարապետ՝ Լեոնիդ Մալիյ<ref>[http://vkieve.net/pamyatniki-izvestnym-lichnostyam/pamyatnik-andreyu-malyshko Памятник Андрею Малышко]</ref> |
* 2016 թվականի հունիսի 17-ին Կիևի պուրակի Մալիշկոյի փողոցի 17-19-ին (Սեվերո-Բրովարսկի զանգված) հասցեում բացվել է [[Անդրեյ Մալիշկոյի հուշարձա]]նը, քանդակագործ՝ Ռոման Զախարչուկ, ճարտարապետ՝ Լեոնիդ Մալիյ<ref>[http://vkieve.net/pamyatniki-izvestnym-lichnostyam/pamyatnik-andreyu-malyshko Памятник Андрею Малышко]</ref>։ |
||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
21:47, 3 Մարտի 2021-ի տարբերակ
Անդրեյ Մալիշկո ուկրաիներեն՝ Андрій Самійлович Малишко | |
---|---|
Ծնվել է | նոյեմբերի 1 (14), 1912 կամ նոյեմբերի 14, 1912[1] |
Ծննդավայր | Օբուխով, Կիևի մարզ[2] |
Վախճանվել է | փետրվարի 17, 1970[2][1] (57 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2] |
Գերեզման | Բայկովո գերեզմանատուն |
Մասնագիտություն | բանաստեղծ, լրագրող, գրական քննադատ և թարգմանիչ |
Լեզու | ուկրաիներեն |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ |
Կրթություն | Շևչենկոյի անվան համալսարան |
Ժանրեր | բանաստեղծություն, երգ և քնարապատմողական |
Անդամակցություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն |
Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
Պարգևներ | |
Ամուսին | Լյուբով Զաբաշտա |
Andrij Malyshko Վիքիպահեստում |
Անդրեյ Սամոյլովիչ Մալիշկո (ուկրաիներեն՝ Андрій Самойлович Малишко, նոյեմբերի 1 (14), 1912 կամ նոյեմբերի 14, 1912[1], Օբուխով, Կիևի մարզ[2] - փետրվարի 17, 1970[2][1], Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]), ուկրաինացի խորհրդային բանաստեղծ, թարգմանիչ։ Ստալինյան երկու մրցանակների (1947, 1951), ԽՍՀՄ պետական մրցանակի (1969) և Ուկրաինայի Տարաս Շևչենկոյի անվան ազգային մրցանակի դափնեկիր (1964)։ ԽՄԿԿ անդամ 1943 թվականից։ Հայտնի «Կիևյան վալս»-ի (1950) տեքստի հեղինակը, որի հիման վրա երաժշտություն է գրել կոմպոզիտոր Պլատոն Մայբորոդան («Կիևյան վալսը» երբեմն շփոթում են «Києве мій» երգի հետ, որը գրել է կոմպոզիտոր Իգոր Շամոն 1962 թվականին բանաստեղծ Դմիտրի Լուցենկոյի խոսքերով)։ ԽՍՀՄ-ում «Կիևյան վալսը» դարձել է Կիևի ոչ պաշտոնական օրհներգը, իսկ կրկներգի մեղեդին («...знову цвітуть каштани, хвиля дніпровська б'є, молодість мила — ти щастя моє...»)՝ կիևյան ռադիոյի ազդականչ։ Մ. Շևչենկոյի և Մ. Ֆոկինի դուետի ձայնագրությունը համարվում է վալսի դասական կատարում և վերադաշնակում։ Երգը կատարվել է երկու տարբերակով՝ ուկրաիներեն և ռուսերեն (ուկրաիներենից հրաշալի թարգմանություն է կատարել կիևցի հայտնի թարգմանիչ, բանաստեղծ և բանահավաք Գրիգորի Լիտվակը)։
Մալիշկոն համարվում է նաև «Пісня про рушник» («Рідна мати моя, ти ночей не доспала...») հայտնի երգի հեղինակ։
Կենսագրություն
Անդրեյ Մալիշկոն ծնվել է 1912 թվականի նոյեմբերի 1-ին (14) Օբուխով բնակավայրում (այժմ՝ Ուկրաինայի Կիևի մարզի Օբուխով քաղաք), աղքատ կոշկակարի բազմանդամ ընտանիքում։ 1912 թվականի գրանցամատյանում կա գրառում՝ «Նոյեմբեր. ծնված - 2, մկրտված - 3. Անուն - Անդրեյ։ Հայրը - գյուղացի Օբուխովա Սամոյլո Նիկիտովիչ Մալիշկոյից և նրա օրինական կինը՝ Եվգենիա Եվստաֆիևնան (Իվգա Օստապովնա)։ Երկուսն էլ ուղղափառ»[3]։
1920 թվականին Անդրեյն ընդունվել է Օբուխովի աշխատանքային դպրոցի առաջին դասարան։ Իր ավագ եղբայրներից՝ Վասիլիից և Պետերից, նա սովորել է կարդալ և հաշվել[4]։
1927 թվականին Մալիշկոն ավարտել է Օբուխովի յոթնամյա դպրոցը և մեկնել Կիև ընդունվելու բժշկական տեխնիկում, բայց քննություններից ուշացավ։ Հաջորդ տարի նա դարձել է այդ տեխնիկումի սան[5]։ Անդրեյի ուսուցիչների թվում են եղել Ուկրաինական ԽՍՀ գիտության ապագա վաստակավոր գործիչներ վիրաբույժ Միխայիլ Սիդորովիչ Կոլոմիյչենկոն և նյարդաբան-ախտաբան Դմիտրի Իվանովիչ Պանչենկոն[6]։ Այնուհետև Մալիշկոն թողեց տեխնիկումը և ընդունվեց Կիևի ժողովրդական կրթության ինստիտուտի գրականության ֆակուլտետ, որն ավարտեց 1932 թվականին։ 1932-1934 թվականներին աշխատել է որպես ուսուցիչ և վարիչ, Ժիտոմիրի մարզի Օվրուչ բնակավայրի միջնակարգ դպրոցում՝ որպես ուսուցիչ և ուսումնական մասի վարիչ։ 1934-1935 թվականներին ծառայել է Կարմիր բանակում։ 1936-1939 թվականներին եղել է «Կոմսոմոլեց ուկրաինի» թերթի գրական բաժնի վարիչ, 1939-1941 թվականներին աշխատել է ուկրաինական «Երիտասարդ բոլշևիկ» ամսագրի պատասխանատու խմբագիր,1940 թվականից եղել է ՀամԼԿԵՄ Ուկրաինայի Կենտկոմի անդամ։
1941-1944 թվականներին բանաստեղծը ծառայել է որպես «Կարմիր բանակ», «Հայրենիքի պատվի համար» և «Խորհրդային Ուկրաինա» ռազմաճակատային թերթերի հատուկ թղթակից։ Ականի պայթյունից նա կոնտուզիա էր ստացել։ Հրապարակել է պոեզիայի յոթ ժողովածու, մասնավորապես՝ «Իմ Ուկրաինա»-ն (1942), որը համարվում է պատերազմական տարիների առավել ցայտուն բանաստեղծական երևույթներից մեկը։
1945-1947 թվականներին աշխատել է որպես «Дніпро» ամսագրի պատասխանատու խմբագիր։ 1947 թվականից եղել է «Вітчизна» ամսագրի խմբագրական խորհրդի անդամ, Ուկրաինական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի ІІІ գումարման պատգամավոր։ Մալիշկոն եղել է Ուկրաինական ԽՍՀ գրողների միության խորհրդի, նախագահության և քարտուղարության անդամ։
Գրող Մալաշկինը քննադատաբար է վերաբերվել Մալիշկոյի ազգայնական արարմունքներին[7]։
Անդրեյ Մալիշկոն մահացել է 1970 թվականի փետրվարի 17-ին «Ֆեոֆանիա» կլինիկական հիվանդանոցում։ Թաղված է Կիևի Բայկովո գերեզմանատանը։
Պարգևներ և մրցանակներ
- Լենինի երկու շքանշան (11/24/1960, 11/14/1962)
- Կարմիր դրոշի շքանշան (03/09/1944)
- Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան (28.10.1967)
- Կարմիր Աստղի շքանշան (09/13/1943)
- «Պատվո նշան» շքանշան (03/05/1939)
- Ստալինյան երկրորդ աստիճանի մրցանակ (1947) - «Պրոմեթևս» պոեմի (1946) և «Քնարերգություն» բանաստեղծությունների ժողովածուի համար (1938)
- Ստալինյան առաջին աստիճանի մրցանակ (1951) - «Կապույտ ծովի վրայով» բանաստեղծությունների ժողովածուի համար (1950)
- ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ (1969) - համանուն գրքից «Ճանապարհ սպիտակ թխկիների տակ» բանաստեղծությունների շարքի համար
- Ուկրաինայի Տարաս Շևչենկոյի անվան ազգային մրցանակ (1964) - «Հեռավոր ուղեծրեր» քնարական գրքի համար
Հիշատակ
- 1971 թվականին բանաստեղծի անունով է կոչվել Կիևի Դնեպրովսկի շրջանում գտնվող մի փողոց։ Անդրեյ Մալիշկոյի անունով փողոցներ կան նաև Բոգուսլավ, Բորիսպոլ, Գորլովկա, Դոնեցկ, Կովել, Կոլոմիա, Կորոստեն, Լուգանսկ, Օբուխով, Սմելա, Տերնոպոլքաղաքներում։
- 1991 թվականին Օբուխովի այն տանը, որտեղ ծնվել է բանաստեղծը, բացվել է նրա անվան թանգարան-առանձնատունը։
- 2003 թվականի հոկտեմբերի 31-ին Ուկրաինայի ազգային բանկը թողարկել է 2 գրիվնյա հուշադրամ` նվիրված Անդրեյ Մալիշկոյին[8]։
- 2016 թվականի հունիսի 17-ին Կիևի պուրակի Մալիշկոյի փողոցի 17-19-ին (Սեվերո-Բրովարսկի զանգված) հասցեում բացվել է Անդրեյ Մալիշկոյի հուշարձանը, քանդակագործ՝ Ռոման Զախարչուկ, ճարտարապետ՝ Լեոնիդ Մալիյ[9]։
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Малышко Андрей Самойлович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Костенко Анатоль. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 10.
- ↑ Костенко Анатоль. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 11.
- ↑ Костенко Анатоль. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 26—27.
- ↑ Костенко Анатоль. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 34.
- ↑ Феликс Чуев. 140 бесед с Молотовым. Второй после Сталина. — Москва : Родина, 2019. — С. 532. — 656 с. — ISBN 978-5-907149-23-6.
- ↑ «Сайт НБУ». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-10-17-ին. Վերցված է 2018-03-08-ին.
{{cite web}}
: Unknown parameter|deadlink=
ignored (|url-status=
suggested) (օգնություն) - ↑ Памятник Андрею Малышко
Գրականություն
- Шевченківські лауреати 1962—2007: Енциклопедичний довідник. — К., 2007. — С. 363—365.
- Проценко Людмила. Київський некрополь: Путівник-довідник. — Київ, 1994. — С. 89—90.
- Дем’янівська Л. С. Андрій Малишко: Життя і творчість. — Київ: Дніпро, 1977. — 116 с. — (Літературний портрет).
- Автобиография // Малишко Андрій. Твори в десяти томах. — Т. 10. — Київ: Дніпро, 1974. — С. 315—329.
- Костенко Анатоль. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — 412 с.
Արտաքին հղումներ
- Произведения Андрея Малышко в электронной библиотеке ukrclassic.com.ua (ուկր.)
- Малышко Андрей Самойлович / Коваленко Л. Н. // Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.
- Водолазкин Е. Г. Малышко Андрей Самойлович // Энциклопедия «Слова о полку Игореве». — Т. 3.
- Некрополи Киева (сайт Игоря Сердюкова). Малышко Андрей Самойлович (1912—1970)
- Сергей Сак, внук поэта: «Отец хотел, чтобы Андрей Малышко стал сапожником» // Сегодня. — 2008. — 22 октября.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անդրեյ Մալիշկո» հոդվածին։ |
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Անդրեյ Մալիշկո կատեգորիայում։ |
- Նոյեմբերի 14 ծնունդներ
- 1912 ծնունդներ
- Փետրվարի 17 մահեր
- 1970 մահեր
- Կիև քաղաքում մահացածներ
- Կիևի համալսարանի շրջանավարտներ
- ԽՄԿԿ անդամներ
- Լենինի շքանշանի ասպետներ
- Կարմիր դրոշի շքանշանի ասպետներ
- Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշանի ասպետներ
- Կարմիր աստղի շքանշանի ասպետներ
- Պատվո շքանշանի ասպետներ (ԽՍՀՄ)
- ԽՍՀՄ Պետական մրցանակի դափնեկիրներ
- Ստալինյան մրցանակի դափնեկիրներ
- Անձինք այբբենական կարգով
- Գրողներ այբբենական կարգով
- Ուկրաինացի բանաստեղծներ
- Խորհրդային բանաստեղծներ
- Ուկրաինացի թարգմանիչներ
- ԽՍՀՄ գրողների միության անդամներ
- Խորհրդային թարգմանիչներ