«Անդրեյ Մալիշկո»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
Տող 1. Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Գրող}}
{{Տեղեկաքարտ Գրող}}
'''Անդրեյ Սամոյլովիչ Մալիշկո''' ({{lang-uk|Андрій Самойлович Малишко}}, {{ԱԾ}}), [[ուկրաինացի]] խորհրդային [[բանաստեղծ]], թարգմանիչ: [[Ստալինյան մրցանակ|Ստալինյան]] երկու մրցանակների (1947, 1951), [[ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ|ԽՍՀՄ պետական մրցանակ]]ի (1969) և [[Ուկրաինայի Տարաս Շևչենկոյի անվան ազգային մրցանակ]]ի դափնեկիր (1964): [[ԽՄԿԿ]] անդամ 1943 թվականից: Հայտնի «Կիևյան վալս»-ի (1950) տեքստի հեղինակը, որի հիման վրա երաժշտություն է գրել կոմպոզիտոր Պլատոն Մայբորոդան («Կիևյան վալսը» երբեմն շփոթում են «''Києве мій''» երգի հետ, որը գրել է կոմպոզիտոր [[Իգոր Շամո]]ն 1962 թվականին բանաստեղծ Դմիտրի Լուցենկոյի խոսքերով): ԽՍՀՄ-ում «Կիևյան վալսը» դարձել է Կիևի ոչ պաշտոնական օրհներգը, իսկ կրկներգի մեղեդին («''...знову цвітуть каштани, хвиля дніпровська б'є, молодість мила — ти щастя моє...''»)՝ կիևյան ռադիոյի ազդականչ: Մ. Շևչենկոյի և Մ. Ֆոկինի դուետի ձայնագրությունը համարվում է վալսի դասական կատարում և [[վերադաշնակում]]: Երգը կատարվել է երկու տարբերակով՝ [[ուկրաիներեն]] և [[ռուսերեն]] (ուկրաիներենից հրաշալի թարգմանություն է կատարել կիևցի հայտնի թարգմանիչ, բանաստեղծ և բանահավաք Գրիգորի Լիտվակը):
'''Անդրեյ Սամոյլովիչ Մալիշկո''' ({{lang-uk|Андрій Самойлович Малишко}}, {{ԱԾ}}), [[ուկրաինացի]] խորհրդային [[բանաստեղծ]], թարգմանիչ։ [[Ստալինյան մրցանակ|Ստալինյան]] երկու մրցանակների (1947, 1951), [[ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ|ԽՍՀՄ պետական մրցանակ]]ի (1969) և [[Ուկրաինայի Տարաս Շևչենկոյի անվան ազգային մրցանակ]]ի դափնեկիր (1964)։ [[ԽՄԿԿ]] անդամ 1943 թվականից։ Հայտնի «Կիևյան վալս»-ի (1950) տեքստի հեղինակը, որի հիման վրա երաժշտություն է գրել կոմպոզիտոր Պլատոն Մայբորոդան («Կիևյան վալսը» երբեմն շփոթում են «''Києве мій''» երգի հետ, որը գրել է կոմպոզիտոր [[Իգոր Շամո]]ն 1962 թվականին բանաստեղծ Դմիտրի Լուցենկոյի խոսքերով)։ ԽՍՀՄ-ում «Կիևյան վալսը» դարձել է Կիևի ոչ պաշտոնական օրհներգը, իսկ կրկներգի մեղեդին («''...знову цвітуть каштани, хвиля дніпровська б'є, молодість мила — ти щастя моє...''»)՝ կիևյան ռադիոյի ազդականչ։ Մ. Շևչենկոյի և Մ. Ֆոկինի դուետի ձայնագրությունը համարվում է վալսի դասական կատարում և [[վերադաշնակում]]։ Երգը կատարվել է երկու տարբերակով՝ [[ուկրաիներեն]] և [[ռուսերեն]] (ուկրաիներենից հրաշալի թարգմանություն է կատարել կիևցի հայտնի թարգմանիչ, բանաստեղծ և բանահավաք Գրիգորի Լիտվակը)։


Մալիշկոն համարվում է նաև «''Пісня про рушник''» («''Рідна мати моя, ти ночей не доспала''...») հայտնի երգի հեղինակ:
Մալիշկոն համարվում է նաև «''Пісня про рушник''» («''Рідна мати моя, ти ночей не доспала''...») հայտնի երգի հեղինակ։


== Կենսագրություն ==
== Կենսագրություն ==
Անդրեյ Մալիշկոն ծնվել է 1912 թվականի նոյեմբերի 1-ին (14) Օբուխով բնակավայրում (այժմ՝ [[Ուկրաինա]]յի [[Կիևի մարզ]]ի [[Օբուխով (քաղաք, Ուկրաինա)|Օբուխով քաղաք]]), աղքատ կոշկակարի բազմանդամ ընտանիքում: 1912 թվականի գրանցամատյանում կա գրառում՝ «Նոյեմբեր. ծնված - 2, մկրտված - 3. Անուն - Անդրեյ: Հայրը - գյուղացի Օբուխովա Սամոյլո Նիկիտովիչ Մալիշկոյից և նրա օրինական կինը՝ Եվգենիա Եվստաֆիևնան (Իվգա Օստապովնա): Երկուսն էլ [[Ուղղափառություն|ուղղափառ]]»<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 10.</ref>:
Անդրեյ Մալիշկոն ծնվել է 1912 թվականի նոյեմբերի 1-ին (14) Օբուխով բնակավայրում (այժմ՝ [[Ուկրաինա]]յի [[Կիևի մարզ]]ի [[Օբուխով (քաղաք, Ուկրաինա)|Օբուխով քաղաք]]), աղքատ կոշկակարի բազմանդամ ընտանիքում։ 1912 թվականի գրանցամատյանում կա գրառում՝ «Նոյեմբեր. ծնված - 2, մկրտված - 3. Անուն - Անդրեյ։ Հայրը - գյուղացի Օբուխովա Սամոյլո Նիկիտովիչ Մալիշկոյից և նրա օրինական կինը՝ Եվգենիա Եվստաֆիևնան (Իվգա Օստապովնա)։ Երկուսն էլ [[Ուղղափառություն|ուղղափառ]]»<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 10.</ref>։


1920 թվականին Անդրեյն ընդունվել է Օբուխովի աշխատանքային դպրոցի առաջին դասարան: Իր ավագ եղբայրներից՝ Վասիլիից և Պետերից, նա սովորել է կարդալ և հաշվել<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 11.</ref>:
1920 թվականին Անդրեյն ընդունվել է Օբուխովի աշխատանքային դպրոցի առաջին դասարան։ Իր ավագ եղբայրներից՝ Վասիլիից և Պետերից, նա սովորել է կարդալ և հաշվել<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 11.</ref>։


1927 թվականին Մալիշկոն ավարտել է Օբուխովի յոթնամյա դպրոցը և մեկնել [[Կիև]] ընդունվելու բժշկական տեխնիկում, բայց քննություններից ուշացավ: Հաջորդ տարի նա դարձել է այդ տեխնիկումի սան<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 26—27.</ref>: Անդրեյի ուսուցիչների թվում են եղել Ուկրաինական ԽՍՀ գիտության ապագա վաստակավոր գործիչներ վիրաբույժ [[Միխայիլ Կոլոմիյչենկո |Միխայիլ Սիդորովիչ Կոլոմիյչենկոն]] և նյարդաբան-ախտաբան [[Դմիտրի Պանչենկո|Դմիտրի Իվանովիչ Պանչենկոն]]<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 34.</ref>: Այնուհետև Մալիշկոն թողեց տեխնիկումը և ընդունվեց Կիևի ժողովրդական կրթության ինստիտուտի գրականության ֆակուլտետ, որն ավարտեց 1932 թվականին: 1932-1934 թվականներին աշխատել է որպես ուսուցիչ և վարիչ, [[Ժիտոմիրի մարզ]]ի [[Օվրուչ (քաղաք, Ուկրաինա)|Օվրուչ բնակավայրի]] միջնակարգ դպրոցում՝ որպես ուսուցիչ և ուսումնական մասի վարիչ: 1934-1935 թվականներին ծառայել է [[Կարմիր բանակ]]ում: 1936-1939 թվականներին եղել է «Կոմսոմոլեց ուկրաինի» թերթի գրական բաժնի վարիչ, 1939-1941 թվականներին աշխատել է ուկրաինական «Երիտասարդ բոլշևիկ» ամսագրի պատասխանատու խմբագիր,1940 թվականից եղել է ՀամԼԿԵՄ Ուկրաինայի Կենտկոմի անդամ:
1927 թվականին Մալիշկոն ավարտել է Օբուխովի յոթնամյա դպրոցը և մեկնել [[Կիև]] ընդունվելու բժշկական տեխնիկում, բայց քննություններից ուշացավ։ Հաջորդ տարի նա դարձել է այդ տեխնիկումի սան<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 26—27.</ref>։ Անդրեյի ուսուցիչների թվում են եղել Ուկրաինական ԽՍՀ գիտության ապագա վաստակավոր գործիչներ վիրաբույժ [[Միխայիլ Կոլոմիյչենկո |Միխայիլ Սիդորովիչ Կոլոմիյչենկոն]] և նյարդաբան-ախտաբան [[Դմիտրի Պանչենկո|Դմիտրի Իվանովիչ Պանչենկոն]]<ref>''Костенко Анатоль''. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 34.</ref>։ Այնուհետև Մալիշկոն թողեց տեխնիկումը և ընդունվեց Կիևի ժողովրդական կրթության ինստիտուտի գրականության ֆակուլտետ, որն ավարտեց 1932 թվականին։ 1932-1934 թվականներին աշխատել է որպես ուսուցիչ և վարիչ, [[Ժիտոմիրի մարզ]]ի [[Օվրուչ (քաղաք, Ուկրաինա)|Օվրուչ բնակավայրի]] միջնակարգ դպրոցում՝ որպես ուսուցիչ և ուսումնական մասի վարիչ։ 1934-1935 թվականներին ծառայել է [[Կարմիր բանակ]]ում։ 1936-1939 թվականներին եղել է «Կոմսոմոլեց ուկրաինի» թերթի գրական բաժնի վարիչ, 1939-1941 թվականներին աշխատել է ուկրաինական «Երիտասարդ բոլշևիկ» ամսագրի պատասխանատու խմբագիր,1940 թվականից եղել է ՀամԼԿԵՄ Ուկրաինայի Կենտկոմի անդամ։


1941-1944 թվականներին բանաստեղծը ծառայել է որպես «Կարմիր բանակ», «Հայրենիքի պատվի համար» և «Խորհրդային Ուկրաինա» ռազմաճակատային թերթերի հատուկ թղթակից: Ականի պայթյունից նա [[կոնտուզիա]] էր ստացել: Հրապարակել է պոեզիայի յոթ ժողովածու, մասնավորապես՝ «Իմ Ուկրաինա»-ն (1942), որը համարվում է պատերազմական տարիների առավել ցայտուն բանաստեղծական երևույթներից մեկը:
1941-1944 թվականներին բանաստեղծը ծառայել է որպես «Կարմիր բանակ», «Հայրենիքի պատվի համար» և «Խորհրդային Ուկրաինա» ռազմաճակատային թերթերի հատուկ թղթակից։ Ականի պայթյունից նա [[կոնտուզիա]] էր ստացել։ Հրապարակել է պոեզիայի յոթ ժողովածու, մասնավորապես՝ «Իմ Ուկրաինա»-ն (1942), որը համարվում է պատերազմական տարիների առավել ցայտուն բանաստեղծական երևույթներից մեկը։


1945-1947 թվականներին աշխատել է որպես «''Дніпро''» ամսագրի պատասխանատու խմբագիր: 1947 թվականից եղել է «''Вітчизна''» ամսագրի խմբագրական խորհրդի անդամ, [[Ուկրաինական ԽՍՀ Գերագույն խորհուրդ|Ուկրաինական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի]] ІІІ գումարման պատգամավոր: Մալիշկոն եղել է [[Ուկրաինական ԽՍՀ գրողների միություն|Ուկրաինական ԽՍՀ գրողների միության]] խորհրդի, նախագահության և քարտուղարության անդամ:
1945-1947 թվականներին աշխատել է որպես «''Дніпро''» ամսագրի պատասխանատու խմբագիր։ 1947 թվականից եղել է «''Вітчизна''» ամսագրի խմբագրական խորհրդի անդամ, [[Ուկրաինական ԽՍՀ Գերագույն խորհուրդ|Ուկրաինական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի]] ІІІ գումարման պատգամավոր։ Մալիշկոն եղել է [[Ուկրաինական ԽՍՀ գրողների միություն|Ուկրաինական ԽՍՀ գրողների միության]] խորհրդի, նախագահության և քարտուղարության անդամ։


Գրող Մալաշկինը քննադատաբար է վերաբերվել Մալիշկոյի ազգայնական արարմունքներին<ref>{{публикация|книга |автор= Феликс Чуев
Գրող Մալաշկինը քննադատաբար է վերաբերվել Մալիշկոյի ազգայնական արարմունքներին<ref>{{публикация|книга |автор= Феликс Чуев
Տող 23. Տող 23.
|страниц= 656
|страниц= 656
|isbn= 978-5-907149-23-6
|isbn= 978-5-907149-23-6
}}</ref>:
}}</ref>։


Անդրեյ Մալիշկոն մահացել է 1970 թվականի փետրվարի 17-ին «Ֆեոֆանիա» կլինիկական հիվանդանոցում: Թաղված է Կիևի [[Բայկովո գերեզմանատուն|Բայկովո գերեզմանատանը]]:
Անդրեյ Մալիշկոն մահացել է 1970 թվականի փետրվարի 17-ին «Ֆեոֆանիա» կլինիկական հիվանդանոցում։ Թաղված է Կիևի [[Բայկովո գերեզմանատուն|Բայկովո գերեզմանատանը]]։


== Պարգևներ և մրցանակներ ==
== Պարգևներ և մրցանակներ ==
Տող 40. Տող 40.
== Հիշատակ ==
== Հիշատակ ==
[[Պատկեր:Памятник Андрею Малышко (Киев) 4.jpg|200px|մինի|աջից|[[Անդրեյ Մալիշկոյի հուշարձան]]ը Կիևում]]
[[Պատկեր:Памятник Андрею Малышко (Киев) 4.jpg|200px|մինի|աջից|[[Անդրեյ Մալիշկոյի հուշարձան]]ը Կիևում]]
* 1971 թվականին բանաստեղծի անունով է կոչվել Կիևի Դնեպրովսկի շրջանում գտնվող մի փողոց: Անդրեյ Մալիշկոյի անունով փողոցներ կան նաև [[Բոգուսլավ (քաղաք, Ուկրաինա)|Բոգուսլավ]], [[Բորիսպոլ (քաղաք, Ուկրաինա)|Բորիսպոլ]], [[Գորլովկա (Ուկրաինա)|Գորլովկա]], [[Դոնեցկ]], [[Կովել (քաղաք, Ուկրաինա)|Կովել]], [[Կոլոմիա (քաղաք, Ուկրաինա)|Կոլոմիա]], [[Կորոստեն]], [[Լուգանսկ]], [[Օբուխով (քաղաք, Ուկրաինա)|Օբուխով]], [[Սմելա (քաղաք, Ուկրաինա)|Սմելա]], [[Տերնոպոլ]]քաղաքներում:
* 1971 թվականին բանաստեղծի անունով է կոչվել Կիևի Դնեպրովսկի շրջանում գտնվող մի փողոց։ Անդրեյ Մալիշկոյի անունով փողոցներ կան նաև [[Բոգուսլավ (քաղաք, Ուկրաինա)|Բոգուսլավ]], [[Բորիսպոլ (քաղաք, Ուկրաինա)|Բորիսպոլ]], [[Գորլովկա (Ուկրաինա)|Գորլովկա]], [[Դոնեցկ]], [[Կովել (քաղաք, Ուկրաինա)|Կովել]], [[Կոլոմիա (քաղաք, Ուկրաինա)|Կոլոմիա]], [[Կորոստեն]], [[Լուգանսկ]], [[Օբուխով (քաղաք, Ուկրաինա)|Օբուխով]], [[Սմելա (քաղաք, Ուկրաինա)|Սմելա]], [[Տերնոպոլ]]քաղաքներում։
* 1991 թվականին Օբուխովի այն տանը, որտեղ ծնվել է բանաստեղծը, բացվել է նրա անվան թանգարան-առանձնատունը:
* 1991 թվականին Օբուխովի այն տանը, որտեղ ծնվել է բանաստեղծը, բացվել է նրա անվան թանգարան-առանձնատունը։
* 2003 թվականի հոկտեմբերի 31-ին [[Ուկրաինայի ազգային բանկ]]ը թողարկել է 2 գրիվնյա հուշադրամ` նվիրված Անդրեյ Մալիշկոյին<ref>{{Cite web |url=http://www.bank.gov.ua/control/uk/currentmoney/cmcoin/details?coin_id=201 |title=Сайт НБУ |accessdate=2018-03-08 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20131017202120/http://www.bank.gov.ua/control/uk/currentmoney/cmcoin/details?coin_id=201 |archivedate=2013-10-17 |deadlink=yes }}</ref>:
* 2003 թվականի հոկտեմբերի 31-ին [[Ուկրաինայի ազգային բանկ]]ը թողարկել է 2 գրիվնյա հուշադրամ` նվիրված Անդրեյ Մալիշկոյին<ref>{{Cite web |url=http://www.bank.gov.ua/control/uk/currentmoney/cmcoin/details?coin_id=201 |title=Сайт НБУ |accessdate=2018-03-08 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20131017202120/http://www.bank.gov.ua/control/uk/currentmoney/cmcoin/details?coin_id=201 |archivedate=2013-10-17 |deadlink=yes }}</ref>։
* 2016 թվականի հունիսի 17-ին Կիևի պուրակի Մալիշկոյի փողոցի 17-19-ին (Սեվերո-Բրովարսկի զանգված) հասցեում բացվել է [[Անդրեյ Մալիշկոյի հուշարձա]]նը, քանդակագործ՝ Ռոման Զախարչուկ, ճարտարապետ՝ Լեոնիդ Մալիյ<ref>[http://vkieve.net/pamyatniki-izvestnym-lichnostyam/pamyatnik-andreyu-malyshko Памятник Андрею Малышко]</ref>:
* 2016 թվականի հունիսի 17-ին Կիևի պուրակի Մալիշկոյի փողոցի 17-19-ին (Սեվերո-Բրովարսկի զանգված) հասցեում բացվել է [[Անդրեյ Մալիշկոյի հուշարձա]]նը, քանդակագործ՝ Ռոման Զախարչուկ, ճարտարապետ՝ Լեոնիդ Մալիյ<ref>[http://vkieve.net/pamyatniki-izvestnym-lichnostyam/pamyatnik-andreyu-malyshko Памятник Андрею Малышко]</ref>։


== Ծանոթագրություններ ==
== Ծանոթագրություններ ==

21:47, 3 Մարտի 2021-ի տարբերակ

Անդրեյ Մալիշկո
ուկրաիներեն՝ Андрій Самійлович Малишко
Ծնվել էնոյեմբերի 1 (14), 1912 կամ նոյեմբերի 14, 1912(1912-11-14)[1]
ԾննդավայրՕբուխով, Կիևի մարզ[2]
Վախճանվել էփետրվարի 17, 1970(1970-02-17)[2][1] (57 տարեկան)
Վախճանի վայրԿիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]
ԳերեզմանԲայկովո գերեզմանատուն
Մասնագիտությունբանաստեղծ, լրագրող, գրական քննադատ և թարգմանիչ
Լեզուուկրաիներեն
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ
ԿրթությունՇևչենկոյի անվան համալսարան
Ժանրերբանաստեղծություն, երգ և քնարապատմողական
ԱնդամակցությունԽՍՀՄ Գրողների միություն
ԿուսակցությունԽՄԿԿ
Պարգևներ
Լենինի շքանշան Կարմիր դրոշի շքանշան Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան Կարմիր Աստղի շքանշան «Պատվո նշան» շքանշան
ԽՍՀՄ պետական մրցանակ և Ստալինյան մրցանակ
ԱմուսինԼյուբով Զաբաշտա
 Andrij Malyshko Վիքիպահեստում

Անդրեյ Սամոյլովիչ Մալիշկո (ուկրաիներեն՝ Андрій Самойлович Малишко, նոյեմբերի 1 (14), 1912 կամ նոյեմբերի 14, 1912(1912-11-14)[1], Օբուխով, Կիևի մարզ[2] - փետրվարի 17, 1970(1970-02-17)[2][1], Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]), ուկրաինացի խորհրդային բանաստեղծ, թարգմանիչ։ Ստալինյան երկու մրցանակների (1947, 1951), ԽՍՀՄ պետական մրցանակի (1969) և Ուկրաինայի Տարաս Շևչենկոյի անվան ազգային մրցանակի դափնեկիր (1964)։ ԽՄԿԿ անդամ 1943 թվականից։ Հայտնի «Կիևյան վալս»-ի (1950) տեքստի հեղինակը, որի հիման վրա երաժշտություն է գրել կոմպոզիտոր Պլատոն Մայբորոդան («Կիևյան վալսը» երբեմն շփոթում են «Києве мій» երգի հետ, որը գրել է կոմպոզիտոր Իգոր Շամոն 1962 թվականին բանաստեղծ Դմիտրի Լուցենկոյի խոսքերով)։ ԽՍՀՄ-ում «Կիևյան վալսը» դարձել է Կիևի ոչ պաշտոնական օրհներգը, իսկ կրկներգի մեղեդին («...знову цвітуть каштани, хвиля дніпровська б'є, молодість мила — ти щастя моє...»)՝ կիևյան ռադիոյի ազդականչ։ Մ. Շևչենկոյի և Մ. Ֆոկինի դուետի ձայնագրությունը համարվում է վալսի դասական կատարում և վերադաշնակում։ Երգը կատարվել է երկու տարբերակով՝ ուկրաիներեն և ռուսերեն (ուկրաիներենից հրաշալի թարգմանություն է կատարել կիևցի հայտնի թարգմանիչ, բանաստեղծ և բանահավաք Գրիգորի Լիտվակը)։

Մալիշկոն համարվում է նաև «Пісня про рушник» («Рідна мати моя, ти ночей не доспала...») հայտնի երգի հեղինակ։

Կենսագրություն

Անդրեյ Մալիշկոն ծնվել է 1912 թվականի նոյեմբերի 1-ին (14) Օբուխով բնակավայրում (այժմ՝ Ուկրաինայի Կիևի մարզի Օբուխով քաղաք), աղքատ կոշկակարի բազմանդամ ընտանիքում։ 1912 թվականի գրանցամատյանում կա գրառում՝ «Նոյեմբեր. ծնված - 2, մկրտված - 3. Անուն - Անդրեյ։ Հայրը - գյուղացի Օբուխովա Սամոյլո Նիկիտովիչ Մալիշկոյից և նրա օրինական կինը՝ Եվգենիա Եվստաֆիևնան (Իվգա Օստապովնա)։ Երկուսն էլ ուղղափառ»[3]։

1920 թվականին Անդրեյն ընդունվել է Օբուխովի աշխատանքային դպրոցի առաջին դասարան։ Իր ավագ եղբայրներից՝ Վասիլիից և Պետերից, նա սովորել է կարդալ և հաշվել[4]։

1927 թվականին Մալիշկոն ավարտել է Օբուխովի յոթնամյա դպրոցը և մեկնել Կիև ընդունվելու բժշկական տեխնիկում, բայց քննություններից ուշացավ։ Հաջորդ տարի նա դարձել է այդ տեխնիկումի սան[5]։ Անդրեյի ուսուցիչների թվում են եղել Ուկրաինական ԽՍՀ գիտության ապագա վաստակավոր գործիչներ վիրաբույժ Միխայիլ Սիդորովիչ Կոլոմիյչենկոն և նյարդաբան-ախտաբան Դմիտրի Իվանովիչ Պանչենկոն[6]։ Այնուհետև Մալիշկոն թողեց տեխնիկումը և ընդունվեց Կիևի ժողովրդական կրթության ինստիտուտի գրականության ֆակուլտետ, որն ավարտեց 1932 թվականին։ 1932-1934 թվականներին աշխատել է որպես ուսուցիչ և վարիչ, Ժիտոմիրի մարզի Օվրուչ բնակավայրի միջնակարգ դպրոցում՝ որպես ուսուցիչ և ուսումնական մասի վարիչ։ 1934-1935 թվականներին ծառայել է Կարմիր բանակում։ 1936-1939 թվականներին եղել է «Կոմսոմոլեց ուկրաինի» թերթի գրական բաժնի վարիչ, 1939-1941 թվականներին աշխատել է ուկրաինական «Երիտասարդ բոլշևիկ» ամսագրի պատասխանատու խմբագիր,1940 թվականից եղել է ՀամԼԿԵՄ Ուկրաինայի Կենտկոմի անդամ։

1941-1944 թվականներին բանաստեղծը ծառայել է որպես «Կարմիր բանակ», «Հայրենիքի պատվի համար» և «Խորհրդային Ուկրաինա» ռազմաճակատային թերթերի հատուկ թղթակից։ Ականի պայթյունից նա կոնտուզիա էր ստացել։ Հրապարակել է պոեզիայի յոթ ժողովածու, մասնավորապես՝ «Իմ Ուկրաինա»-ն (1942), որը համարվում է պատերազմական տարիների առավել ցայտուն բանաստեղծական երևույթներից մեկը։

1945-1947 թվականներին աշխատել է որպես «Дніпро» ամսագրի պատասխանատու խմբագիր։ 1947 թվականից եղել է «Вітчизна» ամսագրի խմբագրական խորհրդի անդամ, Ուկրաինական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի ІІІ գումարման պատգամավոր։ Մալիշկոն եղել է Ուկրաինական ԽՍՀ գրողների միության խորհրդի, նախագահության և քարտուղարության անդամ։

Գրող Մալաշկինը քննադատաբար է վերաբերվել Մալիշկոյի ազգայնական արարմունքներին[7]։

Անդրեյ Մալիշկոն մահացել է 1970 թվականի փետրվարի 17-ին «Ֆեոֆանիա» կլինիկական հիվանդանոցում։ Թաղված է Կիևի Բայկովո գերեզմանատանը։

Պարգևներ և մրցանակներ

Հիշատակ

Անդրեյ Մալիշկոյի հուշարձանը Կիևում

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Малышко Андрей Самойлович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  3. ↑ Костенко Анатоль. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 10.
  4. ↑ Костенко Анатоль. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 11.
  5. ↑ Костенко Анатоль. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 26—27.
  6. ↑ Костенко Анатоль. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — С. 34.
  7. ↑ Феликс Чуев. 140 бесед с Молотовым. Второй после Сталина. — Москва : Родина, 2019. — С. 532. — 656 с. — ISBN 978-5-907149-23-6.
  8. ↑ «Сайт НБУ». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-10-17-ին. Վերցված է 2018-03-08-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  9. ↑ Памятник Андрею Малышко

Գրականություն

  • Шевченківські лауреати 1962—2007: Енциклопедичний довідник. — К., 2007. — С. 363—365.
  • Проценко Людмила. Київський некрополь: Путівник-довідник. — Київ, 1994. — С. 89—90.
  • Дем’янівська Л. С. Андрій Малишко: Життя і творчість. — Київ: Дніпро, 1977. — 116 с. — (Літературний портрет).
  • Автобиография // Малишко Андрій. Твори в десяти томах. — Т. 10. — Київ: Дніпро, 1974. — С. 315—329.
  • Костенко Анатоль. Андрій Малишко: Біографічна повість. — Київ: Дніпро, 1987. — 412 с.

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անդրեյ Մալիշկո» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Վիիքպահեստ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անդրեյ_Մալիշկո&oldid=7735613» էջից