«Արշակ Գ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չNo edit summary
Տող 1. Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Միապետ
{{Տեղեկաքարտ Պետական գործիչ
|անուն=Արշակ Գ
| հայերեն անուն = Արշակ Գ Արշակունի
| բնօրինակ անուն =
|տիտղոս=Մեծ Հայքի Արքա
|պատկեր=
| պատկեր =
| պատկերի լայնություն = 220px
|կալանք=
| նկարագրություն =
|իշխանություն= [[378]]–[[390]]
| տիտղոս = [[Մեծ Հայք]]ի [[արքա]]
|հայր=[[Պապ Արշակունի թագավոր|Պապ]]
| կարգ =
|հաջորդող=[[Խոսրով Դ]]
| կարգ-ին =
|երեխաներ=
| անվան տակ =
|տոհմ= [[Արշակունիներ]]
| դրոշ = Standard of the Arshakuni Arsacid dynasty.svg
|թագուհի=
| կառավարման սկիզբ =
}}
| կառավարման ավարտ =
| կառավարման ժամանակ = [[378]] - [[385]]
| նախորդող = [[Վարազդատ]]
| հաջորդող = [[Խոսրով Դ]]


| տիտղոս_2 = [[Մեծ Հայք]]ի արևմտյան մասի [[արքա]]
'''Արշակ Գ''' (ծն.թ. անհայտ մոտ 371 – մոտ [[390]]), Հայոց թագավոր [[378]]–ից։ [[Պապ թագավոր|Պապի]] որդին և հաջորդը։
| կարգ_2 = 1
| կարգ_2-ին =
| անվան տակ_2 =
| դրոշ_2 = Standard of the Arshakuni Arsacid dynasty.svg
| կառավարման սկիզբ_2 =
| կառավարման ավարտ_2 =
| կառավարման ժամանակ_2 = [[385]] - [[389]]
| նախորդող_2 =
| հաջորդող_2 =

| ազգություն =
| ծննդյան օր =
| ծննդավայր =
| վախճանի օր =
| վախճանի վայր =
| դինաստիա =
| հայր =
| մայր =
| ամուսին =
| զավակներ =
| դավանանք =
| կուսակցություն =
| գործունեություն =
| կրթություն =
| մասնագիտություն =
| գիտական աստիճան =
| պարգևներ =
| կայք =
| ինքնագիր =
| Վիքիպահեստ =
}}
'''Արշակ Գ Արշակունի''' ({{ԱԾ}}), [[Մեծ Հայք]]ի (378-385) և Մեծ Հայքի արևմտյան մասի արքա (385-389): [[Պապ Արշակունի|Պապի]]<ref name="Փարպեցի">«Հայոց պատմություն. Թուղթ Վահան Մամիկոնյանին», Ղազար Փարպեցի, աշխ. թարգմ.՝ Բագրատ Ուլուբաբյանի, Երևան, 1982, էջ 6-7.</ref> և [[Զարմանդուխտ]] թագուհու որդին, [[Վաղարշակ Բ]]-ի եղբայրը, [[Արշակունիներ]]ի արքայական հարստությունից: Հաջորդել է հորեղբորորդուն՝ [[Վարազդատ]]ին (374-378):


== Կառավարումը ==
== Կառավարումը ==
Տող 18. Տող 54.
[[Մանվել Մամիկոնյան]] սպարապետը, գահընկեց անելով [[Վարազդատ]] թագավորին, Հայոց գահին բարձրացրել է մանկահասակ Արշակին՝ դառնալով նրա նախնակալը։ Արշակի կրտսեր եղբայր [[Վաղարշակ]]ը դարձել է թագավորի աթոռակիցը։ Սակայն Արշակի թագավորությունը եղել է անվանական, երկիրը կառավարել է Մանվել Մամիկոնյանը։ Պարսից [[Շապուհ Բ|Շապուհ II]] արքան սիրաշահել է Արշակին և հայ նախարարներին՝ կամենալով իր կողմը գրավել նրանց, կանխել [[Հայաստան]]ի և [[Հռոմ]]ի մերձեցումը։ Նա [[Հայաստան]] է ուղարկել զորաբանակ, որի հրամանատարը տիրացել է երկրի իշխանությանը, հայ նախարարներին ստիպել հարկ վճարել Պարսից արքունիքին։ Մանվել Մամիկոնյանը, չհանդուրժելով այս արարքը, պարսկական զորաբանակը դուրս է վանել երկրից։ Այնուհետև առժամանակ Հայաստանում տիրել է համեմատաբար խաղաղ իրավիճակ։ Սակայն [[384]]–ից հետո Պարսկաստանի ու Հռոմի միջև բանակցություններ են սկսվել Հայաստանի բաժանման շուրջ։ [[Փավստոս Բյուզանդ]]ի վկայությամբ, Մանվել Մամիկոնյանը [[384]]–ին՝ վախճանվելուց առաջ, հատուկ գրությամբ Հայաստանը և Արշակ թագավորին «հանձնել է» Հռոմի կայսրին։ [[385]]–ին Արշակը ստիպված հեռացել է հռոմեական Հայաստան՝ ապաստանելով [[Եկեղյաց գավառ]]ում։ Դրանից հետո [[Շապուհ III]] Հայոց գահը հանձնել է [[Խոսրով Դ]] Արշակունուն։ [[387]]–ից հետո, երբ անդամատվել է Հայաստանը, հռոմեական մասում խաղաղությամբ, բայց կայսրությունից կախյալ թագավորել է Արշակը, որի մահից հետո կայսրությունը այլևս թագավոր չի կարգել իր տիրապետության ներքո գտնվող [[Հայաստան]]ում։
[[Մանվել Մամիկոնյան]] սպարապետը, գահընկեց անելով [[Վարազդատ]] թագավորին, Հայոց գահին բարձրացրել է մանկահասակ Արշակին՝ դառնալով նրա նախնակալը։ Արշակի կրտսեր եղբայր [[Վաղարշակ]]ը դարձել է թագավորի աթոռակիցը։ Սակայն Արշակի թագավորությունը եղել է անվանական, երկիրը կառավարել է Մանվել Մամիկոնյանը։ Պարսից [[Շապուհ Բ|Շապուհ II]] արքան սիրաշահել է Արշակին և հայ նախարարներին՝ կամենալով իր կողմը գրավել նրանց, կանխել [[Հայաստան]]ի և [[Հռոմ]]ի մերձեցումը։ Նա [[Հայաստան]] է ուղարկել զորաբանակ, որի հրամանատարը տիրացել է երկրի իշխանությանը, հայ նախարարներին ստիպել հարկ վճարել Պարսից արքունիքին։ Մանվել Մամիկոնյանը, չհանդուրժելով այս արարքը, պարսկական զորաբանակը դուրս է վանել երկրից։ Այնուհետև առժամանակ Հայաստանում տիրել է համեմատաբար խաղաղ իրավիճակ։ Սակայն [[384]]–ից հետո Պարսկաստանի ու Հռոմի միջև բանակցություններ են սկսվել Հայաստանի բաժանման շուրջ։ [[Փավստոս Բյուզանդ]]ի վկայությամբ, Մանվել Մամիկոնյանը [[384]]–ին՝ վախճանվելուց առաջ, հատուկ գրությամբ Հայաստանը և Արշակ թագավորին «հանձնել է» Հռոմի կայսրին։ [[385]]–ին Արշակը ստիպված հեռացել է հռոմեական Հայաստան՝ ապաստանելով [[Եկեղյաց գավառ]]ում։ Դրանից հետո [[Շապուհ III]] Հայոց գահը հանձնել է [[Խոսրով Դ]] Արշակունուն։ [[387]]–ից հետո, երբ անդամատվել է Հայաստանը, հռոմեական մասում խաղաղությամբ, բայց կայսրությունից կախյալ թագավորել է Արշակը, որի մահից հետո կայսրությունը այլևս թագավոր չի կարգել իր տիրապետության ներքո գտնվող [[Հայաստան]]ում։


== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}
{{ՀՍՀ}}
{{ՀՍՀ}}
{{Հայոց արքաներ}}
{{Հայոց արքաներ}}
{{Wikidata/Ancestors}}

{{Wikidata/FamilyTree}}
[[Կատեգորիա:Արշակունիներ]]
[[Կատեգորիա:Արշակունիներ]]
[[Կատեգորիա:Արշակունիների թագավորության արքաներ]]
[[Կատեգորիա:Արշակունիների թագավորության արքաներ]]

14:42, 12 հունվարի 2021-ի տարբերակ

Արշակ Գ Արշակունի
Դրոշ
Դրոշ
Մեծ Հայքի արքա
378 - 385
Նախորդող Վարազդատ
Հաջորդող Խոսրով Դ
Դրոշ
Դրոշ
(1-րդ) Մեծ Հայքի արևմտյան մասի արքա
385 - 389
 
Մասնագիտություն՝ գերիշխան
Ծննդյան օր անհայտ[1]
Վախճանի օր մոտ 390[1]
Դինաստիա Արշակունիներ
Հայր Պապ Արշակունի[1]
Մայր Զարմանդուխտ
Ամուսին Վարդանդուխտ Մամիկոնյան[2][3]

Արշակ Գ Արշակունի (անհայտ[1] - մոտ 390[1]), Մեծ Հայքի (378-385) և Մեծ Հայքի արևմտյան մասի արքա (385-389): Պապի[4] և Զարմանդուխտ թագուհու որդին, Վաղարշակ Բ-ի եղբայրը, Արշակունիների արքայական հարստությունից: Հաջորդել է հորեղբորորդուն՝ Վարազդատին (374-378):

Կառավարումը

Արշակունյաց Հայաստանը 298-387 թթ.

Մանվել Մամիկոնյան սպարապետը, գահընկեց անելով Վարազդատ թագավորին, Հայոց գահին բարձրացրել է մանկահասակ Արշակին՝ դառնալով նրա նախնակալը։ Արշակի կրտսեր եղբայր Վաղարշակը դարձել է թագավորի աթոռակիցը։ Սակայն Արշակի թագավորությունը եղել է անվանական, երկիրը կառավարել է Մանվել Մամիկոնյանը։ Պարսից Շապուհ II արքան սիրաշահել է Արշակին և հայ նախարարներին՝ կամենալով իր կողմը գրավել նրանց, կանխել Հայաստանի և Հռոմի մերձեցումը։ Նա Հայաստան է ուղարկել զորաբանակ, որի հրամանատարը տիրացել է երկրի իշխանությանը, հայ նախարարներին ստիպել հարկ վճարել Պարսից արքունիքին։ Մանվել Մամիկոնյանը, չհանդուրժելով այս արարքը, պարսկական զորաբանակը դուրս է վանել երկրից։ Այնուհետև առժամանակ Հայաստանում տիրել է համեմատաբար խաղաղ իրավիճակ։ Սակայն 384–ից հետո Պարսկաստանի ու Հռոմի միջև բանակցություններ են սկսվել Հայաստանի բաժանման շուրջ։ Փավստոս Բյուզանդի վկայությամբ, Մանվել Մամիկոնյանը 384–ին՝ վախճանվելուց առաջ, հատուկ գրությամբ Հայաստանը և Արշակ թագավորին «հանձնել է» Հռոմի կայսրին։ 385–ին Արշակը ստիպված հեռացել է հռոմեական Հայաստան՝ ապաստանելով Եկեղյաց գավառում։ Դրանից հետո Շապուհ III Հայոց գահը հանձնել է Խոսրով Դ Արշակունուն։ 387–ից հետո, երբ անդամատվել է Հայաստանը, հռոմեական մասում խաղաղությամբ, բայց կայսրությունից կախյալ թագավորել է Արշակը, որի մահից հետո կայսրությունը այլևս թագավոր չի կարգել իր տիրապետության ներքո գտնվող Հայաստանում։

Ծանոթագրություններ

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. ԽուդավերդյանՀայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
  2. Toumanoff C. Les dynasties de la Caucasie chrétienne de l'Antiquité jusqu'au xixe siècle (ֆր.): Tables généalogiques et chronologiquesRome: 1990. — P. 330.
  3. Settipani C. Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs (ֆր.): Les princes caucasiens et l'Empire du VIe au IXe siècleParis: 2006. — P. 132. — ISBN 978-2-7018-0226-8
  4. «Հայոց պատմություն. Թուղթ Վահան Մամիկոնյանին», Ղազար Փարպեցի, աշխ. թարգմ.՝ Բագրատ Ուլուբաբյանի, Երևան, 1982, էջ 6-7.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։