«Հարճը (պոեմ)»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ մանր-մունր oգտվելով ԱՎԲ |
չ →Բնաբան |
||
| Տող 27. | Տող 27. | ||
== Բնաբան == |
== Բնաբան == |
||
<poem>*Այսպիսով «Գեղեցիկի և |
<poem>*Այսպիսով «Գեղեցիկի և Զօրութեան» ձօնն է հնչելու այսօր |
||
Փա՜ռք սարբինային. Ներոն կ' |
Փա՜ռք սարբինային. Ներոն կ'արբենայ։ |
||
*Հարճը… զի յոյժ գեղեցիկ էր, եւ երգէր ձեռամբ։ |
*Հարճը… զի յոյժ գեղեցիկ էր, եւ երգէր ձեռամբ։ |
||
| Տող 42. | Տող 42. | ||
Պոեմի սկզբում տիրում էր անհոգ մթնոլորտ, մինչև այն պահը, երբ հայտնվում է Նազենիկը: |
Պոեմի սկզբում տիրում էր անհոգ մթնոլորտ, մինչև այն պահը, երբ հայտնվում է Նազենիկը: |
||
Միջնամասը նկարագրում է Նազենիկի առևանգումը և ընթերցողին նախապատրաստում է |
Միջնամասը նկարագրում է Նազենիկի առևանգումը և ընթերցողին նախապատրաստում է ողբերգական ավարտին, երբ Բակուրն արձակում է վերջին նետը: |
||
Պոեմի ավարտական կարճ հատվածը վերջերգի դեր է կատարում: |
Պոեմի ավարտական կարճ հատվածը վերջերգի դեր է կատարում: |
||
19:58, 2 հունվարի 2021-ի տարբերակ
| Հարճը | |
|---|---|
| Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
| Ժանր | պոեմ |
| Հեղինակ | Դանիել Վարուժան |
| Բնագիր լեզու | հայերեն |
| Շարք | Հեթանոս երգեր |
| Վիքիքաղվածք | Հարճը |
Հարճը, Դանիել Վարուժանի պոեմներից, որ ընդգրկված է նրա «Հեթանոս երգեր» ժողովածուում (1912 թ.)[1]։
Բնաբան
- Այսպիսով «Գեղեցիկի և Զօրութեան» ձօնն է հնչելու այսօր
Փա՜ռք սարբինային. Ներոն կ'արբենայ։
- Հարճը… զի յոյժ գեղեցիկ էր, եւ երգէր ձեռամբ։
Մովսես Խօրէնացի, Գիրք Բ
Պատմական հիմքը
Պոեմի հիմքում ընկած է իրական դեպք, որ Մովսես Խորենացին հիշատակում է իր «Հայոց պատմության» մեջ. Տիրան արքայի փեսան՝ Տրդատ Բագրատունին, ծեծելով կնոջը, փախչում է, որ խուսափի արքայի պատժից։ Սակայն ճանապարհին Տրդատն իմանում է արքայի մահվան լուրը և հյուրընկալվում Սյունյաց Բակուր իշխանի տանը։ Բակուրի կազմակերպած խնջույքի ժամանակ Տրդատը տեսնում է Բակուրի հարճին՝ Նազենիկին, և պահանջում հարճին տալ իրեն։ Բակուրը մերժում է, սակայն Տրդատը փախցնում է հարճին ու հեռանում Սպերք[2]։
Սյուժեն, կառուցվածքը
Պոեմում Վարուժանի կողմից կատարվել են փոքրիկ շեղումներ, բայց հիմնական գործողությունները չեն փոխվում:
Պոեմի սկզբում տիրում էր անհոգ մթնոլորտ, մինչև այն պահը, երբ հայտնվում է Նազենիկը:
Միջնամասը նկարագրում է Նազենիկի առևանգումը և ընթերցողին նախապատրաստում է ողբերգական ավարտին, երբ Բակուրն արձակում է վերջին նետը:
Պոեմի ավարտական կարճ հատվածը վերջերգի դեր է կատարում:
Պոեմի արվեստը
Ժամանակակիցները Վարուժանին անվանում են դյուցազներգակ բանաստեղծ, ով իր մտքերը լավագույնս արտահայտելու համար ստեղծել է հերոսական դրվագներով լի պատմություններ:
Պոեմում Վարուժանն առատորեն օգտագործում է գրաբարյան բառեր, որոնց շնորհիվ ստեղծվում է այնպիսի տրամադրություն, որ ընթերցողն իրեն զգում է հեթանոսական ժամանակներում:
Ծանոթագրություններ
Գրականություն
- Դանիել Վարուժան, ԵՐԿԵՐ, Երևան, 1984։