«Գեորգիական ճարտարապետություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Տող 1. | Տող 1. | ||
{{խմբագրում եմ|[[Մասնակից:Ռոուբեն09|Ռոուբեն09]] ([[Մասնակցի քննարկում:Ռոուբեն09|քննարկում]])|2020-12-07 19:37:07}} |
|||
{{Տեղեկաքարտ Կառույց}} |
{{Տեղեկաքարտ Կառույց}} |
||
[[Գեորգյան ճարտարապետություն]] ([[Անգլերեն|անգլ]]՝. ''Georgian architecture''), անգլախոս երկրներում |
[[Գեորգյան ճարտարապետություն]] ([[Անգլերեն|անգլ]]՝. ''Georgian architecture''), անգլախոս երկրներում լայնորեն տարածված ճարտարապետական ոճ, որը բնորոշ է եղել Գեորգյան դարաշրջանին և ընդգրկել է գրեթե ամբողջ [[18-րդ դար|18-րդ դարը]] (1714-1830): Այս տերմինն օգտագործվել է որպես XVIII դարի անգլիական ճարտարապետության ամենաընդհանուր նշանակություն, ճիշտ այնպես, ինչպես XIX դարի էկլեկտիկական ճարտարապետության ամբողջ բազմազանությունը փորձել են ներառել «[[Վիկտորիանական ճարտարապետություն]]» տերմինը: |
||
== Սահմանում == |
== Սահմանում == |
||
Գեորգյան դարաշրջանում գերիշխող ուղղությունը |
Գեորգյան դարաշրջանում գերիշխող ուղղությունը եղել է պալադիականությունը ([[Անդրեա Պալլադիո|Անդրեա Պալլադիո)]]: Այս տերմինը համապատասխանում է [[Եվրոպա|եվրոպական]] մայր ցամաքային ճարտարապետության [[Կլասիցիզմ|Կլասիցիզմին]] և կրում է [[Հին Հունաստան|հունական]] և [[Հին Հռոմ|հռոմեական]] ճարտարապետական և մշակութային ավանդույթների ազդեցության հետքերը: Շարային շինությունները բաղկացած են եղել աղյուսե տներից` նվազագույն դեկորով և նախապատվությունը տրվել է հստակ երկրաչափական գծերին: Անգլիական ազնվականությունը նախքան այդ տարված էր եվրոպական [[Ռոկոկո|ռոկոկոյին]] համապատասխանող Հեռավոր Արևելյան ([[Շինուազրի]]) կամ միջնադարյան [[Նեոգոթիկա (ճարտարապետություն)|Նեոգոթիկա (ճարտարապետության)]] էկզոտիկ ձևերով: |
||
==Ոճի առանձնահատկություններ == |
==Ոճի առանձնահատկություններ == |
||
Տող 14. | Տող 11. | ||
[[Պատկեր:Northwold.jpg|մինի|Գեորգյան գավառական ճարտարապետություն, Նորֆոլկ, 1760]] |
[[Պատկեր:Northwold.jpg|մինի|Գեորգյան գավառական ճարտարապետություն, Նորֆոլկ, 1760]] |
||
⚫ | Գեորգյան ճարտարապետության առանձնահատկություններից են շենքի սիմետրիկ հատակագծին դրա նախագծման ժամանակ: Գեորգյան տների ճակատները աղյուսապատ են՝ կազմված հարթ, կարմիր ([[Մեծ Բրիտանիա|Մեծ Բրիտանիայում]]) կամ գունավոր աղյուսներից ([[ԱՄՆ և Կանադա. տնտեսություն, քաղաքականություն, մշակույթ|ԱՄՆ-ում և Կանադայում]]) և սպիտակ սվաղած դրվագներից: Դրվագները որպես կանոն պատրաստված են հնտորեն արված կամարների և [[Որմնասյուն|որմնասյան]] տեսքով: Մուտքի դռները ներկված են տարբեր գույներով, որոնց վերևի մասում լուսաթափանց բացվող պատուհաններ կան: Շենքերը բոլոր կողմերից շրջապատված են ցոկոլներով (շենքի պատվանդան): |
||
⚫ | Գեորգյան ճարտարապետության |
||
== Էվոլյուցիա == |
== Էվոլյուցիա == |
||
[[Պատկեր:Pickford's House - geograph.org.uk - 561360.jpg|մինի|Պիկֆորդի տուն-թանգարան. գեորգյան պատմության թանգարանը գեորգյան շինությունում]] |
[[Պատկեր:Pickford's House - geograph.org.uk - 561360.jpg|մինի|Պիկֆորդի տուն-թանգարան. գեորգյան պատմության թանգարանը գեորգյան շինությունում]] |
||
15:15, 8 Դեկտեմբերի 2020-ի տարբերակ
Գեորգյան ճարտարապետություն (անգլ՝. Georgian architecture), անգլախոս երկրներում լայնորեն տարածված ճարտարապետական ոճ, որը բնորոշ է եղել Գեորգյան դարաշրջանին և ընդգրկել է գրեթե ամբողջ 18-րդ դարը (1714-1830): Այս տերմինն օգտագործվել է որպես XVIII դարի անգլիական ճարտարապետության ամենաընդհանուր նշանակություն, ճիշտ այնպես, ինչպես XIX դարի էկլեկտիկական ճարտարապետության ամբողջ բազմազանությունը փորձել են ներառել «Վիկտորիանական ճարտարապետություն» տերմինը:
Սահմանում
Գեորգյան դարաշրջանում գերիշխող ուղղությունը եղել է պալադիականությունը (Անդրեա Պալլադիո): Այս տերմինը համապատասխանում է եվրոպական մայր ցամաքային ճարտարապետության Կլասիցիզմին և կրում է հունական և հռոմեական ճարտարապետական և մշակութային ավանդույթների ազդեցության հետքերը: Շարային շինությունները բաղկացած են եղել աղյուսե տներից` նվազագույն դեկորով և նախապատվությունը տրվել է հստակ երկրաչափական գծերին: Անգլիական ազնվականությունը նախքան այդ տարված էր եվրոպական ռոկոկոյին համապատասխանող Հեռավոր Արևելյան (Շինուազրի) կամ միջնադարյան Նեոգոթիկա (ճարտարապետության) էկզոտիկ ձևերով:
Ոճի առանձնահատկություններ
Գեորգյան ճարտարապետության առանձնահատկություններից են շենքի սիմետրիկ հատակագծին դրա նախագծման ժամանակ: Գեորգյան տների ճակատները աղյուսապատ են՝ կազմված հարթ, կարմիր (Մեծ Բրիտանիայում) կամ գունավոր աղյուսներից (ԱՄՆ-ում և Կանադայում) և սպիտակ սվաղած դրվագներից: Դրվագները որպես կանոն պատրաստված են հնտորեն արված կամարների և որմնասյան տեսքով: Մուտքի դռները ներկված են տարբեր գույներով, որոնց վերևի մասում լուսաթափանց բացվող պատուհաններ կան: Շենքերը բոլոր կողմերից շրջապատված են ցոկոլներով (շենքի պատվանդան):
Էվոլյուցիա
Գեորգյան տոհմի բրիտանական գահին միանալը չի նշանավորվել անգլիական հասարակության ճաշակի հեղափոխությամբ և ճարտարապետական պարադիգմի կտրուկ փոփոխությամբ: Իրականում, Աննա թագուհու և Գեորգ I- ի օրոք կառուցված ճարտարապետական աշխատանքների տարբերությունը նվազագույն է եղել և բաղկացած է եղել դիտավորյալ բարոկկո շքեղության մերժումից, ինչը քիչ ճարտարապետներ էին անում պալատներ նախագծելիս, ինչպես օրինակ՝ Ջոն Վանբրուն և Նիկոլաս Հոքսմուրը (երբեմն նրանց աշխատանքը նշելու համար օգտագործվել է «անգլիական բարոկկո» տերմինը): Գեորգյան ճարտարապետության ձևավորման վրա կարող էր ազդել հոլանդական ճարտարապետության ազգային ոճը, որը Անգլիա է եկել Վիլհելմ III Օրանացի օրոք: 18-րդ դարի երկրորդ կեսը նշանավորվել է խոշոր քաղաքաշինական ձեռնարկություններով, որի ընթացքում ձևավորվել է Մեծ Բրիտանիայի հիմնական քաղաքների `Լոնդոնի, Էդինբուրգի, Դուբլինի և Բաթ (Անգլիա) հանգստավայրի ժամանակակից տեսքը: Լոնդոնի գեորգյան թաղամասերը (օրինակ՝ Բլումսբերին) բնութագրվել են քառակուսի հրապարակներով՝ արիստոկրատ հողատերերի անունները կրող հրապարակներով: Գեորգյան ճարտարապետության ոճի գագաթը շոտլանդացի Ռոբերտ Ադամիի աշխատանքն է եղել, որը լայն ճանաչում է գտել ամբողջ Եվրոպայում, հատկապես նուրբ է եղել դրա ներքին հարդարումը: Գեորգյան ճարտարապետությունը դարձավ գաղութային ոճի հիմքը անգլիական թագի արտասահմանյան տիրապետություններում և դրա հիման վրա Միացյալ Նահանգներում հետագայում ձեւավորվել է այսպես կոչված ֆեդերալիստական ոճը: 19-րդ դարի սկզբին գեորգյան ճարտարապետության ոճը փոխարինվել է ռեգենսիստական ոճով:
Հայտնի ներկայացուցիչներ
- Քոլին Քեմփբել
- Պիչարդ Բեյլ
- Ռիչարդ Բոյլ, Բերլինգթոնի 3-րդ կոմս
- Ուիլյամ Քենթ
- Թոմաս Արչեր
- Ջակոմո Լեոնի
- Ջոն Սոուն
- Ջոն Նեշ
- Ջոն Վուդեն
- Ուիլյամ Ուիլյամս
- Ռոբերտ Սմիրտ
Գրականություն
- Kammerlohr «Epochen der Kunst», Bd.4 Oldenbourg Schlbuchverlag GmbH, München/Wien 1997. ISBN 3-486-87524-8.