«Մասնակից:Աննա Մկրտումյան/Ավազարկղ1»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Տող 10. Տող 10.
</gallery>
</gallery>


Քանդակների այս շարքը «Նանա» անունը ստացել է [[1965]] թվականին։ Ֆրանսերենում այս ժարգոնային բառը մոտավոր նշանակում է «կանայք», <!-- [19]--> <ref>https://www.telegraph.co.uk/culture/art/3671457/Niki-de-Saint-Phalle-The-power-of-playfulness.html</ref>.<!-- [23]--> Առաջինը այս ֆիգուրաներից,որը պատրաստված էր պապիե-մաշեից, մանվածքներից և գործվածքներից, 1965 թվականի սեպտեմբերին առաջին անգամ ցուցադրվել է Ֆրասիայում՝ Ալեկսանդր Իոլասի պատկերասրահում։ Ցուցադրությունից առաջ Իոլասը հրապարակեց Սեն Ֆալի առաջին ձեռագիր գիրքը։ Ցուցադրության ժամանակ նա մասնակցում թր խաղարկության, որը կազմակերպվել էր Նյու-Յորքի նկարիչների ակումբի կողմից, որտեղ խաղարկվում էին արվեստի գործեր, ոгде разыгрывались произведения искусства, որոնք պահվել էին оставленные в ячейках хранения в багажном отделении [[Փենսիլվանիայի կայարան|Փենսիլվանիայի կայարանի]] ուղեբեռերի համար նախատեսված արկղերում։ Բնալիները հանդիսատեսին առաջարկում էին 10 դոլլարով։ <ref>http://www.mobot.org/press/Media_Room_Images/Niki/pdfs/Niki%20monograph%20bio.pdf</ref>. Вдохновлённая Иоласом, Сен-Фалль стала создавать графические работы, сопровождающие экспозиции её произведений, которые воспроизводились в шелкографии, плакатах и книгах<ref name="mam" />.
Քանդակների այս շարքը «Նանա» անունը ստացել է [[1965]] թվականին։ Ֆրանսերենում այս ժարգոնային բառը մոտավոր նշանակում է «կանայք», <!-- [19]--> <ref>https://www.telegraph.co.uk/culture/art/3671457/Niki-de-Saint-Phalle-The-power-of-playfulness.html</ref>.<!-- [23]--> Առաջինը այս ֆիգուրաներից,որը պատրաստված էր պապիե-մաշեից, մանվածքներից և գործվածքներից, 1965 թվականի սեպտեմբերին առաջին անգամ ցուցադրվել է Ֆրասիայում՝ Ալեկսանդր Իոլասի պատկերասրահում։ Ցուցադրությունից առաջ Իոլասը հրապարակեց Սեն Ֆալի առաջին ձեռագիր գիրքը։ Ցուցադրության ժամանակ նա մասնակցում թր խաղարկության, որը կազմակերպվել էր Նյու-Յորքի նկարիչների ակումբի կողմից, որտեղ խաղարկվում էին արվեստի գործեր, ոгде разыгрывались произведения искусства, որոնք պահվել էին оставленные в ячейках хранения в багажном отделении [[Փենսիլվանիայի կայարան|Փենսիլվանիայի կայարանի]] ուղեբեռերի համար նախատեսված արկղերում։ Բնալիները հանդիսատեսին առաջարկում էին 10 դոլլարով։ <ref>http://www.mobot.org/press/Media_Room_Images/Niki/pdfs/Niki%20monograph%20bio.pdf</ref>. Ոգեշնչված Իոլասից, Սեն Ֆալը սկսեց ստեղծել գրաֆիկական աշխատանքներ, որոնք ուղեկցվում էին նրա աշխատանքների ցուցադրությամբ, որոնք վերարտադրվում էին մետաքսե էկրաններին, պաստառներին և գրքերում <ref name="mam" />.


В 1966 году Сен-Фалль в сотрудничестве с Жаном Тэнгли и Пер Олофом Ультведтом работала над инсталляцией Hon-en katedral (что по-шведски означает «Кафедральный собор»). Сооружение находилось в большой временной галерее Музея современного искусства (Стокгольм). В это время строительства Сен-Фалль приняла на работу швейцарского студента искусств Рико Вебера, который работал мойщиком посуды в музейном ресторане(в последующие годы он стал главным помощником и сотрудником как Сен-Фалль, так и Тэнгли). Команда из 8 человек напряженно работала в течение 40 дней. За это время был создан каркас из металлической арматуры, его накрыли проволочной сеткой и обклеили тканью. Внутренняя часть сооружения была выкрашена в чёрный цвет, снаружи оно было разрисовано яркими красками<ref name="Hon">{{cite web |url= http://nikidesaintphalle.org/50-years-since-hon/|title= Hon : a Cathedral|website= http://nikidesaintphalle.org|accessdate=2019-09-26}}</ref>. Конструкция имела длину 82 фута (25 м), ширину 30 футов (9,1 м) и весила около 6 тонн.
В 1966 году Сен-Фалль в сотрудничестве с Жаном Тэнгли и Пер Олофом Ультведтом работала над инсталляцией Hon-en katedral (что по-шведски означает «Кафедральный собор»). Сооружение находилось в большой временной галерее Музея современного искусства (Стокгольм). В это время строительства Сен-Фалль приняла на работу швейцарского студента искусств Рико Вебера, который работал мойщиком посуды в музейном ресторане(в последующие годы он стал главным помощником и сотрудником как Сен-Фалль, так и Тэнгли). Команда из 8 человек напряженно работала в течение 40 дней. За это время был создан каркас из металлической арматуры, его накрыли проволочной сеткой и обклеили тканью. Внутренняя часть сооружения была выкрашена в чёрный цвет, снаружи оно было разрисовано яркими красками<ref name="Hon">{{cite web |url= http://nikidesaintphalle.org/50-years-since-hon/|title= Hon : a Cathedral|website= http://nikidesaintphalle.org|accessdate=2019-09-26}}</ref>. Конструкция имела длину 82 фута (25 м), ширину 30 футов (9,1 м) и весила около 6 тонн.

17:22, 25 Սեպտեմբերի 2020-ի տարբերակ

«Нана»

1963—1964 թվականներին Մշակելով հասարակության մեջ կանանց դերի վերաբերյալ կարծրատիպերի դեմ բողոքի թեման ՝ նա աշխատել է մի շարք ֆիգուրների վրա, որոնք պատրաստված են պապիե-մաշեից, բուրդից և գործվածքների կտորներից, որոնք պատկերում են ուրվականներ կամ կիսաքայքայված մարմիններ, հարսանեկան զգեստներով կամ հրեշներ լույս աշխարհ բերող կանանցից:[1].Կրիտիկները զուգահեռներ են տարել այս ֆիգուրաների և Չարլզ Դիքենսի Մեծ հույսեր պոեմի օրիորդ Հեվշամի հետ ։

Ժամանակի ընթացքում քանդակագործը դիմեց ավելի կենսուրախ կերպարների, ստեղծելով քանդակների շարք՝ միավորելով «Նանա» անվան տակ։ Մեծամաշտաբ ապակեթելքից ֆիգուրաները, ներկված ակրիլի վառ ներկերով, ներկայացնում են անհոգ կնոջը տարբեր իրավիճակներում, հիմնականում ակրոբատիկ և պարային դիրքերով։ Նոր կերպարները հայտնվեցին շնորհիվ ամերիկացի նկարիչ Լարի Րիվերսի նկարի, որտեղ պատկերված է նրա հղի կինը՝ Կլարիս Պրեյսը։ «Նանա» քանդակների շարքը արվեստագետների կողմից զուգակցվում է Մատիսի «Պարի» և լրիվ արյունոտ կանանց հետ, որոնք գրավել էին Լաշեզ Գասթոնին[en], Մայոլին и Ռոդենին[2].

Քանդակների այս շարքը «Նանա» անունը ստացել է 1965 թվականին։ Ֆրանսերենում այս ժարգոնային բառը մոտավոր նշանակում է «կանայք», [3]. Առաջինը այս ֆիգուրաներից,որը պատրաստված էր պապիե-մաշեից, մանվածքներից և գործվածքներից, 1965 թվականի սեպտեմբերին առաջին անգամ ցուցադրվել է Ֆրասիայում՝ Ալեկսանդր Իոլասի պատկերասրահում։ Ցուցադրությունից առաջ Իոլասը հրապարակեց Սեն Ֆալի առաջին ձեռագիր գիրքը։ Ցուցադրության ժամանակ նա մասնակցում թր խաղարկության, որը կազմակերպվել էր Նյու-Յորքի նկարիչների ակումբի կողմից, որտեղ խաղարկվում էին արվեստի գործեր, ոгде разыгрывались произведения искусства, որոնք պահվել էին оставленные в ячейках хранения в багажном отделении Փենսիլվանիայի կայարանի ուղեբեռերի համար նախատեսված արկղերում։ Բնալիները հանդիսատեսին առաջարկում էին 10 դոլլարով։ [4]. Ոգեշնչված Իոլասից, Սեն Ֆալը սկսեց ստեղծել գրաֆիկական աշխատանքներ, որոնք ուղեկցվում էին նրա աշխատանքների ցուցադրությամբ, որոնք վերարտադրվում էին մետաքսե էկրաններին, պաստառներին և գրքերում [1].

В 1966 году Сен-Фалль в сотрудничестве с Жаном Тэнгли и Пер Олофом Ультведтом работала над инсталляцией Hon-en katedral (что по-шведски означает «Кафедральный собор»). Сооружение находилось в большой временной галерее Музея современного искусства (Стокгольм). В это время строительства Сен-Фалль приняла на работу швейцарского студента искусств Рико Вебера, который работал мойщиком посуды в музейном ресторане(в последующие годы он стал главным помощником и сотрудником как Сен-Фалль, так и Тэнгли). Команда из 8 человек напряженно работала в течение 40 дней. За это время был создан каркас из металлической арматуры, его накрыли проволочной сеткой и обклеили тканью. Внутренняя часть сооружения была выкрашена в чёрный цвет, снаружи оно было разрисовано яркими красками[5]. Конструкция имела длину 82 фута (25 м), ширину 30 футов (9,1 м) и весила около 6 тонн.

Сооружение представляло собой гигантскую скульптуру лежащей беременной «Нана», вход в сооружение находился в её влагалище[6]. На одном из массивных бедер женщины был начертан девиз: «Пусть стыдится подумавший плохо об этом»[7]. Внутри гигантской скульптуры находились кинотеатр на 12 мест, молочный бар в районе её груди, пруд с рыбой и «мозг» скульптуры, созданный Тэнгли из движущихся механизмов[8]. Кроме того в сооружении находились таксофон, диван-кресло, музей поддельных картин, торговый автомат с сэндвичами, художественная инсталляция Ультведта и детская горка[5].

Поначалу инсталляция была воспринята с недоумением, а вскоре вызвала широкий резонанс в мировых средствах массовой информации, сделав рекламу музею[5]. Более 100 000 посетителей, в том числе множество детей посетили инсталляцию[5]. Через три месяца всё сооружение было демонтировано. Голова скульптуры стала экспонатом постоянной коллекции музея, а часть небольших фрагментов, приложенных к каталогам выставки, выпущенным ограниченным тиражом, была распродана как сувениры[5].

Примерно в это же время Сен-Фалль обратилась к сценографии. Она создала декорации и костюмы для театральных постановок: балета Ролана Пёти «Хвала безумию», (1966), адаптации пьесы Аристофана «Лисистрата» (1966); и пьесы на немецком языке Райнера фон Диеса ICH (All About Me) (1968). Большие статичные или движущиеся фигуры «Нана» были задействованы в оформлении спектаклей.


Под влиянием Гауди создала фантастический Сад игры в Таро в городке Каравикьо (100 км к северо-западу от Рима), над которым работала свыше 20 лет (был открыт в 1998). В 1998—2002 годах работала в Калифорнии над садом «Волшебный круг королевы Калифии».

Написала несколько автобиографических книг, работала в кино, о ней и Тэнгли снят документальный фильм Петера Шамони (1996). Умерла от лёгочной болезни, вызванной отравлением токсическими веществами, которые она использовала при изготовлении и раскрашивании своих скульптур.

В 2000 году Ники стала почётной гражданкой Ганновера. На вокзале Ганновера в 2002 был открыт пассаж Ники де Сен-Фалль.

  1. ↑ 1,0 1,1 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «mam» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  2. ↑ Eunice Lipton. «The Darkness Behind Niki de Saint Phalle's Colorful Beauties». hyperallergic.com. Վերցված է 2019-09-11-ին.
  3. ↑ https://www.telegraph.co.uk/culture/art/3671457/Niki-de-Saint-Phalle-The-power-of-playfulness.html
  4. ↑ http://www.mobot.org/press/Media_Room_Images/Niki/pdfs/Niki%20monograph%20bio.pdf
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 «Hon : a Cathedral». http://nikidesaintphalle.org. Վերցված է 2019-09-26-ին. {{cite web}}: External link in |website= (օգնություն)
  6. ↑ http://nikidesaintphalle.org/niki-de-saint-phalle/biography/#1965-1969
  7. ↑ Weidemann, Christiane (2014). Niki de Saint Phalle. Prestel. ISBN 978-3-7913-4975-6 p. 59
  8. ↑ https://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/1395427/Niki-de-Saint-Phalle.html
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Աննա_Մկրտումյան/Ավազարկղ1&oldid=7463134» էջից