«Հակասեմականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added

Գծային

06:41, 17 Օգոստոսի 2020-ի տարբերակ

Հակասեմիտիզմ կամ հակասեմականություն, ազգային և կրոնական անհանդուրժողություն հրեաների նկատմամբ։ Սկիզբ է առել Հին աշխարհում, երբ Բաբելոնում, Եգիպտոսում, Ասորեստանում և այլուր սփռված հրեական համայնքների վերնախավը, հետևելով «աստծու ընտրյալ ժողովրդի» ցեղապաշտ դոգմային, հրեաներին դարձրեց ինքնապարփակ և նրանց ու տեղաբնիկ ժողովուրդների միջև ստեղծեց պատվարներ։ Դրա հետևանքով հրեաների նկատմամբ առաջացան դարից դար խորացող սոցիալ-կենցաղային նախապաշարումներ։ Հրեական համայնքների ստվարացման և տեղաբնիկների հետ տնտեսական ու քաղաքական մրցակցության պայմաններում հակասեմիտիզմը սուր բնույթ ստացավ (մ.թ. սկզբին Ալեքսանդրիայում, Անտիոքում և Հռոմեական կայսրության այլ կենտրոններում հրեաների հալածանքներ սկսվեցին) ։ Միջին դարերում հակասեմիտիզմն ավելի սրվեց, երբ Արևմտյան Եվրոպայի երկրներում հրեաների նկատմամբ տնտեսական, քաղաքական անհանդուրժողությանը ավելացավ նաև կրոնականը։ Քրիստոնեական եկեղեցու գործիչները հրեաներին դիտում էին որպես այլակրոններ և նրանց վերագրում մտացածին առասպելներ (Քրիստոսին խաչ հանած հրեաները հատուկ ծիսակատարություններով վերախաչել են նրան, ժամանակին առաքյալներին հալածելով՝ հետագայում ոտնահարել եկեղեցու սրբությունները, քրիստոնյա երեխաների արյունով թխել զատկական հացը և այլն)։ 11-րդ դարի վերջից գործադրվեցին հակահրեական արյունալի բռնություններ։ XIII-XIV դարերում, ապրանքադրամային հարաբերությունների զարգացման պայմաններում, Եվրոպայում աշխուժացավ հակասեմիտիզմի տնտեսական դրդապատճառը։ Հակասեմիտիզմի այնպիսի դրսևորում, ինչպիսին հրեաների զանգվածային արտաքսումն էր (1290 թ. Անգլիայից, 1394 թ. Ֆրանսիայից, 1492 թ. Իսպանիայից և այլն), կատարվում էր պարտամուրհակների ոչնչացման, հրեաների շարժական և անշարժ հարստությունների բռնագրավման նպատակով։ Այն երկրներում, որտեղ շարունակեցին գոյատևել հրեական համայնքները, հակասեմիտիզմն առավելապես դրսևորվեց ազգային խտրականության ձևերով՝ խառնամուսնությունների արգելում, որոշակի արտահագուստների պարտադրում, հատուկ թաղամասերում (գետտո) ապրելու բռնադատում և այլն։ XVI-XIX դարերում բուրժուական, առաջին հերթին ֆրանսիական հեղափոխությունների շնորհիվ հրեաների իրավական և այլ սահմանափակումները զգալի չափով վերացվեցին։ Սակայն XIX դարում, հատկապես վերջին տասնամյակներին, Արևմտյան Եվրոպան ցնցող տնտեսական տագնապների, մանավանդ մանր բուրժուազիայի քայքայման և խոշոր, այդ թվում հրեական, կապիտալի դեմ տրամադրությունների սրման պայմաններում, XIX դարում հակասեմիտիզմը նոր թափ ստացավ Գերմանիայում, Ավստրո-Հունգարիայում, Ֆրանսիայում։ Այդ ժամանակ էլ հրապարակ եկավ և տարածում գտավ «Հակասեմիտիզմ» տերմինը (հրեաները ենթադրվում են աստվածաշնչական Սեմի հետնորդներ), Դրեզդենում նույնիսկ գումարվեց (1882) հակասեմական 1-ին միջազգային կոնգրեսը։ Հակասեմիտիզմի դեմ եվրոպական առաջավոր մտավորականության ուժեղացող պայքարը (օրինակ, Ֆրանսիայում «Դրեյֆուսի գործի» կապակցությամբ) դժվարանում էր սիոնիզմի (որպես հրեական խոշոր բուրժուազիայի հետադիմական գաղափարախոսության ու քաղաքական կազմակերպության) աշխուժացման պատճառով։ Ռուսաստանում հակասեմիտիզմը, որ սնվում էր տնտեսական դրդապատճառներից (Մոսկվայի առևտրականների պահանջով 1796 թ. հրեաների «նստակեցության սահմանագծի» օրենք ընդունվեց) և խավարամիտ նախապաշարումներից, ցարիզմի կողմից լայնորեն օգտագործվեց ժողովրդական զանգվածներին հեղափոխական շարժումներից ետ պահելու համար (հրեական ջարդերը Ալեքսանդր II-ի սպանությունից հետո, 1905-1907 թթ. հեղափոխության ժամանակ, քաղաքացիական պատերազմի տարիներին)։ Բոլշևիկները մերկացրել են հակասեմիտիզմի ռեակցիոն էությունը և պայքարը նրա դեմ, դիտել որպես ազատագրական ընդհանուր պայքարի ու ազգային հարցի դեմոկրատական լուծման բաղկացուցիչ մասը։ Վլադիմիր Իլյիչ Լենինն ընդգծել է հակասեմիտիզմի «անկասկածելի կապը ազգաբնակչության հենց բուրժուական և ոչ թե աշխատավորական խավերի շահերի հետ»։ Հոկտեմբերյան խորհրդային մեծ հեղափոխությունից հետո, ԽՍՀՄ-ում ազգային հարցի լուծմամբ, հրեաները ևս ձեռք բերեցին լիակատար իրավահավասարություն՝ կյանքի բոլոր բնագավառներում: ՌՍՖՍՀ ժողկոմխորհի 1918 թ. հուլիսի 25-ի որոշմամբ հակասեմիտիզմի բոլոր դրսևորումները հայտարարվեցին օրենքից դուրս։

Նորագույն ժամանակներում հակասեմիտիզմն աննախընթաց թափ ստացավ իմպերիալիստական երկրներում։ 1930-1940-ական թվականներ հակասեմիտիզմի գլխավոր օջախ դարձավ ֆաշիստական Գերմանիան, որտեղ հակասեմիտիզմն «հիմնավորվելով» ցեղապաշտական տեսություններով, պետականորեն կազմակերպված գենոցիդի բնույթ ստացավ։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին Գերմանիայում և նրա օկուպացրած երկրներում, հատկապես կառուցված «մահվան ճամբարներում» ոչնչացվեց շուրջ 6 միլիոն հրեա։ Հիտլերականների ջախջախումից և Նյուրնբերզյան դատավարությունում հակասեմիտիզմը մարդկության դեմ հանցագործություն հայտարարվելուց հետո, միառժամանակ թուլացած հակասեմիտիզմը, հետագա աշխուժացում ապրեց ԱՄՆ-ում, Անգլիայում և կապիտալիստական մի շարք երկրներում։ Սոցիալիզմի երկրներում, անկախ ցեղային ծագումից և ազգային պատկանելությունից, մարդկանց իրավահավասարության պայմաններում, հակասեմիտիզմը կորցրել է իր բոլոր հիմքերը։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո սիոնիզմի և իմպերիալիզմի առավել հետադիմական շրջանների հակակոմունիստական, հակասովետական դաշինքի և Իսրայելի կառավարող շրջանների ռազմա-իմպերիալիստական քաղաքականության պայմաններում հակասեմիտիզմը օգտագործում էին հենց սիոնիստական ղեկավարները՝ «Հավերժական հակասեմիտիզմի» առասպելով տարբեր երկրների հրեա աշխատավորներին մոլորեցնելու և նրանց իրենց քայքայիչ գործունեության հենարան դարձնելու նպատակով։ Միաժամանակ, սիոնիստական-իմպերիալիաոական շրջանները ջանում էին սիոնիզմի դեմ առաջադեմ ուժերի պայքարը ներկայացնել որպես հակասեմիտիզմ։

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Հակասեմականություն կատեգորիայում։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 62)։

@@ Տող 3. / Տող 3. @@
 {{Մաքրում}}
 {{Հակասեմություն}}
-'''Հակասեմիտիզմ կամ''' '''հակասեմականություն''', ազգային և [[կրոն]]ական անհանդուրժողություն [[հրեա]]ների նկատմամբ։ Սկիզբ է առել [[Հին աշխարհ]]ում, երբ [[Բաբելոն]]ում, [[Եգիպտոս]]ում, Ասորեստանում և այլուր սփռված հրեական համայնքների վերնախավը, հետևելով «աստծու ընտրյալ ժողովրդի» ցեղապաշտ դոգմային, հրեաներին դարձրեց ինքնապարփակ և նրանց ու տեղաբնիկ [[ժողովուրդ]]ների միջև ստեղծեց պատվարներ։ Դրա հետևանքով հրեաների նկատմամբ առաջացան դարից դար խորացող սոցիալ-կենցաղային նախապաշարումներ։ Հրեական համայնքների ստվարացման և տեղաբնիկների հետ տնտեսական ու քաղաքական մրցակցության պայմաններում հակասեմիտիզմը սուր բնույթ ստացավ (մ.թ. սկզբին [[Ալեքսանդրիա]]յում, [[Անտիոք]]ում և [[Հռոմեական կայսրություն|Հռոմեական կայսրության]] այլ կենտրոններում հրեաների հալածանքներ սկսվեցին) ։ Միջին դարերում հակասեմիտիզմն ավելի սրվեց, երբ [[Արևմտյան Եվրոպա]]յի երկրներում հրեաների նկատմամբ տնտեսական, քաղաքական անհանդուրժողությանը ավելացավ նաև կրոնականը։ Քրիստոնեական եկեղեցու գործիչները հրեաներին դիտում էին որպես այլակրոններ և նրանց վերագրում մտացածին առասպելներ ([[Քրիստոս]]ին խաչ հանած հրեաները հատուկ ծիսակատարություններով վերախաչել են նրան, ժամանակին առաքյալներին հալածելով՝ հետագայում ոտնահարել [[Եկեղեցի|եկեղեցու]] սրբությունները, քրիստոնյա երեխաների [[արյուն]]ով թխել զատկական հացը և այլն)։ [[11-րդ դար]]ի վերջից գործադրվեցին հակահրեական արյունալի բռնություններ։ XIII-XIV դարերում, ապրանքադրամային հարաբերությունների զարգացման պայմաններում, [[Եվրոպա]]յում աշխուժացավ հակասեմիտիզմի տնտեսական դրդապատճառը։ Հակասեմիտիզմի այնպիսի դրսևորում, ինչպիսին [[հրեա]]ների զանգվածային արտաքսումն էր ([[1290]] թ. [[Անգլիա]]յից, [[1394]] թ. [[Ֆրանսիա]]յից, [[1492]] թ. [[Իսպանիա]]յից և այլն), կատարվում էր պարտամուրհակների ոչնչացման, հրեաների շարժական և անշարժ հարստությունների բռնագրավման նպատակով։ Այն երկրներում, որտեղ շարունակեցին գոյատևել հրեական համայնքները, հակասեմիտիզմն առավելապես դրսևորվեց ազգային խտրականության ձևերով՝ խառնամուսնությունների արգելում, որոշակի արտահագուստների պարտադրում, հատուկ թաղամասերում (գետտո) ապրելու բռնադատում և այլն։ XVI-XIX դարերում բուրժուական, առաջին հերթին ֆրանսիական հեղափոխությունների շնորհիվ հրեաների իրավական և այլ սահմանափակումները զգալի չափով վերացվեցին։ Սակայն XIX դարում, հատկապես վերջին տասնամյակներին, [[Արևմտյան Եվրոպա]]ն ցնցող տնտեսական տագնապների, մանավանդ մանր [[բուրժուազիա]]յի քայքայման և խոշոր, այդ թվում հրեական, կապիտալի դեմ տրամադրությունների սրման պայմաններում, XIX դարում հակասեմիտիզմը նոր թափ ստացավ [[Գերմանիա]]յում, [[Ավստրո-Հունգարիա]]յում, [[Ֆրանսիա]]յում։ Այդ ժամանակ էլ հրապարակ եկավ և տարածում գտավ «Հակասեմիտիզմ» տերմինը (հրեաները ենթադրվում են աստվածաշնչական Սեմի հետնորդներ), [[Դրեզդեն]]ում նույնիսկ գումարվեց ([[1882]]) հակասեմական 1-ին միջազգային կոնգրեսը։ Հակասեմիտիզմի դեմ եվրոպական առաջավոր մտավորականության ուժեղացող պայքարը (օրինակ, [[Ֆրանսիա]]յում «Դրեյֆուսի գործի» կապակցությամբ) դժվարանում էր սիոնիզմի (որպես հրեական խոշոր բուրժուազիայի հետադիմական գաղափարախոսության ու քաղաքական կազմակերպության) աշխուժացման պատճառով։ Ռուսաստանում հակասեմիտիզմը, որ սնվում էր տնտեսական դրդապատճառներից ([[Մոսկվա]]յի առևտրականների պահանջով [[1796]] թ. հրեաների «նստակեցության սահմանագծի» օրենք ընդունվեց) և խավարամիտ նախապաշարումներից, [[ցարիզմ]]ի կողմից լայնորեն օգտագործվեց ժողովրդական զանգվածներին հեղափոխական շարժումներից ետ պահելու համար (հրեական ջարդերը Ալեքսանդր II-ի սպանությունից հետո, [[1905]]-[[1907]] թթ. [[Հեղափոխություն|հեղափոխության]] ժամանակ, [[քաղաքացիական պատերազմ]]ի տարիներին)։ [[Բոլշևիկ]]ները մերկացրել են հակասեմիտիզմի ռեակցիոն էությունը և պայքարը նրա դեմ, դիտել որպես ազատագրական ընդհանուր պայքարի ու ազգային հարցի դեմոկրատական լուծման բաղկացուցիչ մասը։ [[Վլադիմիր Իլյիչ Լենին]]ն ընդգծել է հակասեմիտիզմի «անկասկածելի կապը ազգաբնակչության հենց բուրժուական և ոչ թե աշխատավորական խավերի շահերի հետ»։ [[Հոկտեմբերյան հեղափոխություն|Հոկտեմբերյան խորհրդային մեծ հեղափոխություն]]ից հետո, [[ԽՍՀՄ]]-ում ազգային հարցի լուծմամբ, հրեաները ևս ձեռք բերեցին լիակատար իրավահավասարություն՝ կյանքի բոլոր բնագավառներում: [[ՌՍՖՍՀ]] ժողկոմխորհի [[1918]] թ. [[հուլիսի 25]]-ի որոշմամբ հակասեմիտիզմի բոլոր դրսևորումները հայտարարվեցին [[օրենք]]ից դուրս։
+'''Հակասեմիտիզմ կամ''' '''հակասեմականություն''', ազգային և [[կրոն]]ական անհանդուրժողություն [[հրեա]]ների նկատմամբ։ Սկիզբ է առել [[Հին աշխարհ]]ում, երբ [[Բաբելոն]]ում, [[Եգիպտոս]]ում, [[Ասորեստան]]<nowiki/>ում և այլուր սփռված հրեական համայնքների վերնախավը, հետևելով «աստծու ընտրյալ ժողովրդի» ցեղապաշտ դոգմային, հրեաներին դարձրեց ինքնապարփակ և նրանց ու տեղաբնիկ [[ժողովուրդ]]ների միջև ստեղծեց պատվարներ։ Դրա հետևանքով հրեաների նկատմամբ առաջացան դարից դար խորացող սոցիալ-կենցաղային նախապաշարումներ։ Հրեական համայնքների ստվարացման և տեղաբնիկների հետ տնտեսական ու քաղաքական մրցակցության պայմաններում [[հակասեմիտիզմ]]<nowiki/>ը սուր բնույթ ստացավ (մ.թ. սկզբին [[Ալեքսանդրիա]]յում, [[Անտիոք]]ում և [[Հռոմեական կայսրություն|Հռոմեական կայսրության]] այլ կենտրոններում հրեաների հալածանքներ սկսվեցին) ։ Միջին դարերում հակասեմիտիզմն ավելի սրվեց, երբ [[Արևմտյան Եվրոպա]]յի երկրներում հրեաների նկատմամբ տնտեսական, քաղաքական անհանդուրժողությանը ավելացավ նաև կրոնականը։ Քրիստոնեական եկեղեցու գործիչները հրեաներին դիտում էին որպես այլակրոններ և նրանց վերագրում մտացածին [[առասպել]]<nowiki/>ներ ([[Քրիստոս]]ին խաչ հանած հրեաները հատուկ ծիսակատարություններով վերախաչել են նրան, ժամանակին առաքյալներին հալածելով՝ հետագայում ոտնահարել [[Եկեղեցի|եկեղեցու]] սրբությունները, քրիստոնյա երեխաների [[արյուն]]ով թխել զատկական հացը և այլն)։ [[11-րդ դար]]ի վերջից գործադրվեցին հակահրեական արյունալի բռնություններ։ XIII-XIV դարերում, ապրանքադրամային հարաբերությունների զարգացման պայմաններում, [[Եվրոպա]]յում աշխուժացավ հակասեմիտիզմի տնտեսական դրդապատճառը։ Հակասեմիտիզմի այնպիսի դրսևորում, ինչպիսին [[հրեա]]ների զանգվածային արտաքսումն էր ([[1290]] թ. [[Անգլիա]]յից, [[1394]] թ. [[Ֆրանսիա]]յից, [[1492]] թ. [[Իսպանիա]]յից և այլն), կատարվում էր պարտամուրհակների ոչնչացման, հրեաների շարժական և անշարժ հարստությունների բռնագրավման նպատակով։ Այն երկրներում, որտեղ շարունակեցին գոյատևել հրեական համայնքները, [[հակասեմիտիզմ]]<nowiki/>ն առավելապես դրսևորվեց ազգային խտրականության ձևերով՝ խառնամուսնությունների արգելում, որոշակի արտահագուստների պարտադրում, հատուկ թաղամասերում (գետտո) ապրելու բռնադատում և այլն։ XVI-XIX դարերում [[Բուրժուական հեղափոխություն|բուրժուական]], առաջին հերթին [[ֆրանսիական հեղափոխություն]]<nowiki/>ների շնորհիվ հրեաների իրավական և այլ սահմանափակումները զգալի չափով վերացվեցին։ Սակայն XIX դարում, հատկապես վերջին տասնամյակներին, [[Արևմտյան Եվրոպա]]ն ցնցող տնտեսական տագնապների, մանավանդ մանր [[բուրժուազիա]]յի քայքայման և խոշոր, այդ թվում հրեական, կապիտալի դեմ տրամադրությունների սրման պայմաններում, XIX դարում հակասեմիտիզմը նոր թափ ստացավ [[Գերմանիա]]յում, [[Ավստրո-Հունգարիա]]յում, [[Ֆրանսիա]]յում։ Այդ ժամանակ էլ հրապարակ եկավ և տարածում գտավ «<nowiki/>[[Հակասեմիտիզմ» տերմին]]<nowiki/>ը (հրեաները ենթադրվում են աստվածաշնչական Սեմի հետնորդներ), [[Դրեզդեն]]ում նույնիսկ գումարվեց ([[1882]]) [[հակասեմական 1-ին միջազգային կոնգրես]]<nowiki/>ը։ Հակասեմիտիզմի դեմ եվրոպական առաջավոր մտավորականության ուժեղացող պայքարը (օրինակ, [[Ֆրանսիա]]յում «Դրեյֆուսի գործի» կապակցությամբ) դժվարանում էր սիոնիզմի (որպես հրեական խոշոր բուրժուազիայի հետադիմական գաղափարախոսության ու քաղաքական կազմակերպության) աշխուժացման պատճառով։ [[Ռուսաստան]]<nowiki/>ում հակասեմիտիզմը, որ սնվում էր տնտեսական դրդապատճառներից ([[Մոսկվա]]յի առևտրականների պահանջով [[1796]] թ. հրեաների «նստակեցության սահմանագծի» օրենք ընդունվեց) և խավարամիտ նախապաշարումներից, [[ցարիզմ]]ի կողմից լայնորեն օգտագործվեց ժողովրդական զանգվածներին հեղափոխական շարժումներից ետ պահելու համար (հրեական ջարդերը Ալեքսանդր II-ի սպանությունից հետո, [[1905]]-[[1907]] թթ. [[Հեղափոխություն|հեղափոխության]] ժամանակ, [[քաղաքացիական պատերազմ]]ի տարիներին)։ [[Բոլշևիկ]]ները մերկացրել են հակասեմիտիզմի ռեակցիոն էությունը և պայքարը նրա դեմ, դիտել որպես ազատագրական ընդհանուր պայքարի ու ազգային հարցի դեմոկրատական լուծման բաղկացուցիչ մասը։ [[Վլադիմիր Իլյիչ Լենին]]ն ընդգծել է հակասեմիտիզմի «անկասկածելի կապը ազգաբնակչության հենց բուրժուական և ոչ թե աշխատավորական խավերի շահերի հետ»։ [[Հոկտեմբերյան հեղափոխություն|Հոկտեմբերյան խորհրդային մեծ հեղափոխություն]]ից հետո, [[ԽՍՀՄ]]-ում ազգային հարցի լուծմամբ, հրեաները ևս ձեռք բերեցին լիակատար իրավահավասարություն՝ կյանքի բոլոր բնագավառներում: [[ՌՍՖՍՀ]] ժողկոմխորհի [[1918]] թ. [[հուլիսի 25]]-ի որոշմամբ հակասեմիտիզմի բոլոր դրսևորումները հայտարարվեցին [[օրենք]]ից դուրս։
-Նորագույն ժամանակներում հակասեմիտիզմն աննախնթաց թափ ստացավ իմպերիալիստական երկրներում։ [[1930]]-[[1940]]-ական թվականներ հակասեմիտիզմի գլխավոր օջախ դարձավ [[ֆաշիստական Գերմանիա]]ն, որտեղ հակասեմիտիզմն «հիմնավորվելով» ցեղապաշտական տեսություններով, պետականորեն կազմակերպված գենոցիդի բնույթ ստացավ։ [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ի տարիներին [[Գերմանիա]]յում և նրա օկուպացրած երկրներում, հատկապես կառուցված «մահվան ճամբարներում» ոչնչացվեց շուրջ 6 միլիոն [[հրեա]]։ Հիտլերականների ջախջախումից և Նյուրնբերզյան դատավարությունում հակասեմիտիզմը մարդկության դեմ հանցագործություն հայտարարվելուց հետո, միառժամանակ թուլացած հակասեմիտիզմը, հետագա աշխուժացում ապրեց [[ԱՄՆ]]-ում, [[Անգլիա]]յում և կապիտալիստական մի շարք երկրներում։ [[Սոցիալիզմ]]ի երկրներում, անկախ ցեղային ծագումից և ազգային պատկանելությունից, մարդկանց իրավահավասարության պայմաններում, հակասեմիտիզմը կորցրել է իր բոլոր հիմքերը։ [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ից հետո սիոնիզմի և իմպերիալիզմի առավել հետադիմական շրջանների հակակոմունիստական, հակասովետական դաշինքի և [[Իսրայել]]ի կառավարող շրջանների ռազմա-իմպերիալիստական քաղաքականության պայմաններում հակասեմիտիզմը օգտագործում էին հենց սիոնիստական ղեկավարները՝ «Հավերժական հակասեմիտիզմի» առասպելով տարբեր երկրների հրեա աշխատավորներին մոլորեցնելու և նրանց իրենց քայքայիչ գործունեության հենարան դարձնելու նպատակով։ Միաժամանակ, սիոնիստական-իմպերիալիաոական շրջանները ջանում էին սիոնիզմի դեմ առաջադեմ ուժերի պայքարը ներկայացնել որպես հակասեմիտիզմ։
+Նորագույն ժամանակներում հակասեմիտիզմն աննախընթաց թափ ստացավ [[իմպերիալիստական]] երկրներում։ [[1930]]-[[1940]]-ական թվականներ հակասեմիտիզմի գլխավոր օջախ դարձավ [[ֆաշիստական Գերմանիա]]ն, որտեղ հակասեմիտիզմն «հիմնավորվելով» ցեղապաշտական տեսություններով, պետականորեն կազմակերպված գենոցիդի բնույթ ստացավ։ [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ի տարիներին [[Գերմանիա]]յում և նրա [[Գերմանիայի օկուպացրած երկրներ|օկուպացրած երկրներ]]<nowiki/>ում, հատկապես կառուցված «մահվան ճամբարներում» ոչնչացվեց շուրջ 6 միլիոն [[հրեա]]։ Հիտլերականների ջախջախումից և Նյուրնբերզյան դատավարությունում հակասեմիտիզմը մարդկության դեմ հանցագործություն հայտարարվելուց հետո, միառժամանակ թուլացած հակասեմիտիզմը, հետագա աշխուժացում ապրեց [[ԱՄՆ]]-ում, [[Անգլիա]]յում և կապիտալիստական մի շարք երկրներում։ [[Սոցիալիզմ]]ի երկրներում, անկախ ցեղային ծագումից և ազգային պատկանելությունից, մարդկանց իրավահավասարության պայմաններում, հակասեմիտիզմը կորցրել է իր բոլոր հիմքերը։ [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ից հետո [[սիոնիզմ]]<nowiki/>ի և [[իմպերիալիզմ]]<nowiki/>ի առավել հետադիմական շրջանների [[հակակոմունիստական]], [[հակասովետական դաշինք]]<nowiki/>ի և [[Իսրայել]]ի կառավարող շրջանների ռազմա-իմպերիալիստական քաղաքականության պայմաններում հակասեմիտիզմը օգտագործում էին հենց սիոնիստական ղեկավարները՝ «Հավերժական հակասեմիտիզմի» առասպելով տարբեր երկրների հրեա աշխատավորներին մոլորեցնելու և նրանց իրենց քայքայիչ գործունեության հենարան դարձնելու նպատակով։ Միաժամանակ, սիոնիստական-իմպերիալիաոական շրջանները ջանում էին սիոնիզմի դեմ առաջադեմ ուժերի պայքարը ներկայացնել որպես հակասեմիտիզմ։
 {{Commonscat|Antisemitism}}