«Մասնակից:ArzumanyanGayane/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
|||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
== Ռուսական Դասական Մշակույթը 19-րդ դարի 60-ական թվականներ == |
|||
Ինչպես գիտենք, ռուսական [[օպերա]]յի հիմքը դրվեց [[Միխայիլ Գլինկա|Մ.Գլինկայի]] շնորհիվ` «<nowiki/>[[Իվան Սուսանին]]<nowiki/>» (պատմական, հայրենասիրական) , «<nowiki/>[[Ռուսլան և Լյուդմիլա]]<nowiki/>» (էպիկական, քնարական) : Գրել է [[սիմֆոնիա]]ներ, սակայն չենք տեսել, չի կատարելագործել: [[Պյոտր Չայկովսկի|Պ.Ի.Չայկովսկին]] գրեց «Կամարենյան» [[ֆանտազիա]]ն, որը մաքուր ազգային թեմատիզմ է: Հիմք դրեց ծրագրայնությանը, սյուժետայնությանը, սակայն սիմֆոնիային սկիզբ չդրեց: Գրել է [[ռոմանս]]ներ (ռոմանսի հիմքը` [[Ալեքսանդր Ալյաբև|Ա.Ալյաբև]], Ա.Վարլամով և Ա.Գուրիլև): Գլինկայի ռոմանսները արդեն ակադեմիական էր, այսինքն` չէին նվագում ուղղակի խնջույքին, այլ բեմում: Ա.Դարգամժսկու ռոմանսներում բառի խորքայնություն էր: Նա հասցրեց շփվել երիտասարդ սերնդի հետ` լինելով [[Մոդեստ Մուսորգսկի|Մ.Մուսորգսկու]] և [[Ալեքսանդր Բորոդին|Ա.Բորոդինի]] ուսուցիչը: 19-րդ դարի 1867թ. ստեղծվեց հողային ռեֆորմ, վերացավ ստրկությունը: Նոր ալիք բարձրացավ, ազգային ինքնագիտակցությունը վերելք ապրեց: Ազատություն տրվեց ակտիվ գործիչներին, բացվեցին դպրոցներ, կրթօջախներ, գիմնազիաներ, մշակույթը զարգացավ: Բուռն վերելք ապրեց գեղանկարիչների սերունդը, որոնք ոգևորված պատկերեցին [[Ռուսաստան]]ը, դրանք էին` Ի.Ռեպինը, Ի.Կրամսկոյը, Ա.Իվանովը, Վ.Սուտիկովը և այլն: Նրանք իրենց նկարները ցուցահանդեսի էին դնում [[Վալգա (քաղաք, Էստոնիա)|Վոլգա]]յի փոքր քաղաքներում (շարժական ցուցահանդես) : [[Վլադիմիր Ստասով|Վլադիմիր Ստասովը]]` գրականագետ, գրող, խոսում էր Ռուսաստանի լուսավոր ապագայի մասին: Ռուսական երաժշտությունը մեծ զարգացման հասավ 19-րդ դարի 60-ական թվականներին: Հայտնվեցին նոր կոմպոզիտորներ, որոնք կարճ ժամանակահատվածում շատ մեծ ճանաչում ստացան` [[Անտոն Ռուբինշտեյն|Ա.Ռուբինշտեյն]], [[Միլի Բալակիրև|Մ.Բալակիրև]], [[Մոդեստ Մուսորգսկի|Մ.Մուսորգսկի]], [[Ալեքսանդր Բորոդին|Ա.Բորոդին]], [[Պյոտր Չայկովսկի|Պ.Ի.Չայկովսկի]] և ուրիշներ: Եթե միջև 60-ականնները համերգներն անցկացվում էին միայն պալատներում և ազնվականների սրահներում, ապա 1859թ.-ից հիմնադրվեցին երաժշտական ընկերություններ Մոսկվայում և Պետերբուրգում` Ռուբինշտեյն եղբայրների կողմից, որոնց նպատակը, սիմֆոնիկ համերգաշար կազմակերպելն էր, ցանկացած խավի մարդկանց համար, այնուհետև հիմնվեցին Մոսկվայի և Պետերբուրգի կոնսերվատորիաները (Ռուինշտեյնների կողմից) : Այստեղ ուսուցումը հիմնված էր արտասահմանյան արվեստի դասական ավանդույթների վրա<ref>{{Cite web|url=http://elibrary.udsu.ru/xmlui/bitstream/handle/123456789/7122/123.pdf?sequence=1|title=Учебник по истории русской музыки|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=}}</ref>: |
|||
=== [[Հզոր խմբակ]] === |
|||
Գաղափարական առաջնորդը` Վ.Ստասովն էր, անդամներն էին` Մ.Բալակիրև, Ա.Բորոդինը, Մ.Մուսորգսկին, [[Նիկոլայ Ռիմսկի-Կորսակով|Ն.Ռիմսկի-Կորսակով]]ը, [[Ցեզար Կյուի|Ց.Կյուին]]: Նրանք իրենց համարում էին Մ.Գլինկայի հետևորդները և իրենց ստեղծագործություններում պահպանում էին ռուսական ազգային երգերն ու մեղեդիները: Նրանք հարստացրին ռուսական օպերան, սիմֆոնիկ երաժշտությունը և ստեղծեցին նոր բովանդակությամբ վոկալ գործեր: Հսկայական է նաև ժողովրդական երգի նշանակությունը, որի միջոցով նրանք նոր փուլ են մտցնում մասնագիտացված երաժշտությունը: Մեծ ուշադրության արժանացան` ուկրաինական, լեհական, չեխական, իսլամական ժողովրդական ստեղծագործությունները:Մեծ ուշադրություն դարձրեցին արևելքին: Նրանք զարգացնում են նաև ռուս դասական օպերան` հանդիսանալով պատմական դրամա ժանրի հիմնադիրը(Պսկովուհին, Իշխան Իգր, Թագավորի հարսնացուն) : |
|||
== Կենսագրություն == |
|||
Իրենց ստեցծագործություններում նրանք նախապատվություն էին տալիս ծրագրային-սիմֆոնիկ երաժշտությանը, հատկապես` սիմֆոնիկ-պոեմ պատկերին (Ն.Ռիմսկի Կորսակով` «Սադկո» , «Անթար», Մ.Բալակիրև` «Լիր արքա» ) :Նրանք գրում էին ռոմանսներ: Առաջ եկավ` ռոմանս-երգը, ռոմանս-բալլադը, ռոմանս-ելևէջը, ինչպես նաև սոցիալական մերկացնող ռոմանսը<ref>{{Cite book|title=Ռուս Երաժշտության Պատմության Ուսումնական Ձեռնարկ,մաս 1|last=Մ.Բաղդասարյան|first=|publisher=|year=|isbn=|location=|pages=59-65}}</ref>: |
|||
Սեզար Ֆրանկը ֆրանսիացի կոմպոզիտոր է: Ծնվել է 1822թ. դեկտեմբերի 10-ին [[Նիդեռլանդներ]]ի [[Լիեժ (նահանգ)|Լիեժ]] քաղաքում, բելգիա-գերմանական ընտանիքում: Հայրը [[բելգիա]]կան Գեմմենիխ գյուղից էր, իսկ մայրը գերմանացի էր` Ախեն քաղաքից: 1830թ. ընդունվել է Լիեժ քաղաքի կոնսերվատորիան, չորս տարի հետո ավարտել է [[սոլֆեջիո]]յի և դաշնամուրի դասարանները` գերազանցությամբ: 1833թ.-ից մինջև 1835թ. [[հարմոնիա]]յի դասեր է առել պրոֆեսոր Դասսաուանից, ով դասավանդում էր [[Փարիզ]]ի կոնսերվատորիայում: Որդու երաժշտական հաջողությունները տեսնելով` հայրը 1835թ. համերգներ է կազմակերել Ախենում, Լիեժում և [[Բրյուսել]]ում: Նույն թվականին ընտանիքը տեղափոխվեց Փարիզ, որտեղ Ֆրանկը ընդունվեց կոնսերվատորիա` պրոֆեսոր Անտոնին Ռեյխի դասարան: 1838, 1839 և 1841 թվականներին Ֆրանկը ստացավ ավարտական քննությունների առաջին մրցանակը` դաշնամուրի, [[կոնտրապունկտ]]ի և [[երգեհոն]]ի դասարաններում: Նա հնարավորություն ունեցավ մասնակցելու <<Հռոմեական մրցանակ>> մրցույթին, բայց հոր պնդմամբ վերադարձավ [[Բելգիա]], որտեղ հաջողությամբ հանդես եկավ, որպես դաշնակահար և [[երգեհոն]]ի վիրտուոզ: |
|||
===[[Անտոն Ռուբինշտեյն]] (1829-1894) === |
|||
Բելգիայում Ֆրանկը ստեղծում է իր առաջին գործերը` Դաշնամուրային տրիո(1843) և էսքիզներ <<Հռութ>> օրատորիայի համար: Երկու տարի անց, իր հոր կամքին հակառակ, Ֆրանկը կրկին մեկնում է Փարիզ, որտեղ գրում է <<Ինչ է լսվում լեռան վրա>> սիմֆոնիկ պոեմը և սկսում է աշխատել <<Վարձու ծառան>> [[օպերա]]յի վրա: 1853թ. ստանձում է երգեհոնահարի տեղը` Սեն-Ժան-Սեն Ֆրանսուա դյու Մարե եկեղեցում: Ոգեշնչված հանրաճանաչ երգեհոնահար Ժակ Լեմմենսի արվեստից` Ֆրանկը սկսում է աշխատել իր կատարողական հմտությունների կատարելագործման ուղղությամբ, մասնավորապես` իմպրովիզացիայի: 1859թ. դեկտեմբերի 1-ին Ֆրանկին վստահվեց հայտնի վարպետ` Արիստիդե Կավայ-Կոլի գործի նար կառուցվածքի վրա առաջին կատարումը `Սուրբ Կլոտիլդե եկեղեցում: Նա կյանքի մնացած ժամանակահատվածը աշխատել է, որպես երգեհոնահար այս եկեղեցում: 1871թ. երգեհոնի դասատու Ֆրանսուա Բենոյտը լքեց Փարիզի կոնսերվատորիան, իսկ թափուր տեղն առաջարկվեց Ֆրանկին: Դրա համար պահանջվում է Ֆրանսիայի քաղաքացիություն, և կոմպոզիտորը համաձայնվում է: Նա պաշտոնապես ղեկավարեց առարկան 1872թ. փետրվարին: Նրա ուսանողները անվանի երգեհոնահարներ և կոմպոզիտորներ էին, այդ թվում` Վենսան դ Էնդի, Էռնեստո Շասոն և Գի Ռոպարց: |
|||
Անտոն Ռուբինշտեյնը` ներկայացավ որպես փայլուն դաշնակահար, դիրիժոր, մանկավարժ, ՌՄՕ-ի հիմնադիր: Ունեցել է պատմական համերգներ` [[Պետերբուրգ]]ում, [[Վիեննա]]յում, [[Փարիզ]]ում, [[Լայպցիգ]]ում: Գրել է` «Դև» ([[Միխայիլ Լերմոնտով|Մ.Լերմոնտով]] «Մցիրի» պոեմ) , «Կուլիկովյան ճակատամարտը» օպերանրեը, «Օվկիանոս» սիմֆոնիկ պոեմը: 5 [[կոնցերտ]] դաշնամուրի և նվագախմբի համար, 6 սիմֆոնիա, 10 լարային կվինտետ, Կոնցերտշտյուկ As dur, ֆանտազիա, Ռուսական կապրիչո, 4 սոնատ դաշնամուրի համար, թեմա և վարիացիաներ, 200 պիես, հատվածներ օպերաներից և ցիկլեր:Դաշնամուր նվագել սովորել է սկզբում` մոր, հետո ` Վիլուանի մոտ: 1844-1848 թվականներին ապրել է [[Բեռլին]]ում և [[Վիեննա]]յում, ծանոթացել [[Ֆելիքս Մենդելսոն|Ֆ.Մենդելսոնի]], [[Ֆերենց Լիստ|Ֆ.Լիստի]] հետ, որոնք նրա ոճի ձևավորման համար մեծ ազդեցություն են թողել: Նա 19-րդ դարի երկրորդ կեսին խոշորագույն դաշնակահարի համբավ է ձեռք բերել: 1859թ Ռուբինշտեյնը առաջինը կազմակերպեց նախապատրաստական կուրսեր բոլորի համար` անվճար: 1862թ. ստեղծեց Պետերբուրգի կոնսերվատորիան, որի առաջին շրջանավարտը եղավ` Պ.Ի Չայկովսկին: Ստեղծեց ՌՄՕ ցանցը, որը համախմբում էր արվեստագետներին և բացահայտում նոր տաղանդներ: |
|||
1874 թվից ի վեր` Ֆրանկը ստեղծեց բազմաթիվ գործեր տարբեր ժանրերում` [[օրատորիա|օրատորիաներ]], կամերային անսամբլներ, դաշնամուրային և երգեհոնային ստեղծագործություններ և այլն: 1885թ.-ին կոմպոզիտորը արժանացավ Պատվո լեգեոնի, իսկ մեկ տարի անց դարձավ Ազգային երաժշտական ընկերության նախագահ: |
|||
=== [[Նիկոլայ Ռուբինշտեյն]] (1835-1881) === |
|||
Ֆրանկը մահացավ 1890թ. գրիպից հետո առաջացած [[թոքախտ]]ից: Թաղված է Մոնրուժեյում, մոխիրը հետագայում տեղափոխվեց Մոնպարնազի գերեզմանատուն: |
|||
Սովորել է Տ.Կուլլակի (դաշնամուր) , Զ.Դենի (թեորիա) և Վ.Վիլուանի մոտ: Նա Մոսկվայի կոնսերվատորիայի հիմնադիրն է, որը դարձավ խոշորագույն երաժշտական կենտրոն: Նա եվրոպական խոշորագույն դաշնակահարներից էր: Կատարել է` Պ.Ի.Չայկովսկու «Առաջին դաշնամուրային կոնցերտը» և Մ.Բալակիրևի «Իսլամեյը» , որը նվիրված էր իրեն: Ռուբինշտեյնը կատարել է կլավիսինիստներից մինչև իր ժամանակակիցների ստեղծագործությունները: Նիկոլայը նաև մանկավարժ էր, նրա մոտ սովորել են` Տանևը, Զիլոտին, Զաուերը: Տանևը նրան նվիրեց «Յոհան Դամասկին» կանտատը: Նիկոլայ Ռուբինշտեյնը գրել է` [[մազուրկա]]ներ, [[բոլերո]], [[տարանտելա]]ներ, [[պոլոնեզ]]ներ և այլն: Խմբագրել է` [[Ֆելիքս Մենդելսոն|Ֆ.Մենդելսոնի]], [[Ֆրանց Շուբերտ|Ֆ.Շուբերտի]], [[Ռոբերտ Շուման|Ռ.Շումանի]] ստեղծագործությունները: |
|||
=== [[Միլի Բալակիրև]] (1837-1910) === |
|||
Բալակիրևը ապրել և մահացել է [[Պետերբուրգ]]ում, բազմակողմանի երաժիշտ էր` դաշնակահար, դիրիժոր և հասարակական գործիչ, շատ ազդեցիկ մարդ: Նա աշխատում էր պալատական երգեցիկ [[կապելա]]յում, սա նյութական աղբյուր էր: Պետերբուրգում հիմնադրել է անվճար երաժշտական դպրոց, որտեղ սովորում էին նաև աղքատ ընտանիքի երեխանները: Ռուսական երաժշտական ընկերության գլխավոր դիրիժորն էր: |
|||
== Ստեղծագործական ուղին == |
|||
'''Սիմֆոնիկ ստեղծագործություններ''' են` «Լիր արքա» , Նախերգանք` 3 ռուսական թեմայով, Նախերգանք իսպանական մարշի թեմայով: «Չեխիայում» սիմֆոնիկ պոեմ, «1000 տարի» սիմֆոնիկ պոեմ, «Թամարա» սիմֆոնիկ պոեմ, 2 սիմֆոնիա (C dur,d moll) , սյուիտ Շոպենի 4 պիեսից: |
|||
19-րդ դարի խոշորագույն կոմպոզիտորներից մեկն է: Նրա ստեղծագործական գրիչը ազդեցություն է թողել ֆրանսիացի կոմպոզիտորների հաջորդ սերնդի վրա, ներառյալ` Էռնեստո Շասոննա, Կլոդ Դեյուսի, [[Մորիս Ռավել]]: Ցեզար Ֆրանկն իր գրություններում Ֆրանկը կիրառեց, այսպես կոչված, «վերջավոր զարգացում» սկզբունքը ՝ հիմնվելով մի քանի թեմաների օգտագործման վրա, մեկից զարգանալով և բոլոր մասերում անցկացնելով, և դրանք միավորելով եզրափակչում, ինչը աշխատանքների կառուցվածքին տալիս էր ավելի մեծ կայունություն և ամբողջականություն: Ֆրանկի ժառանգության անբաժանելի մասը բաղկացած է` երգեհոնի համար գրված ստեղծագործություններից` գործիք, որին լավ տիրապետում էր կոմպոզիտորը: Շատերը նրան անվանում էին այս գործիքի ամենամեծ կոմպոզիտորը` Բախից հետո: Ֆրանկի երգեհոնային ստեղծագործությունները, որոնք գրվել են ուշ ռոմանտիկ ոճին բնորոշ ոճով, ազմաթիվ մոդուլացիաներով և իմպրովիզացիաներով, եղել են Շառլ Վիդորայի, Լյուի Վյերնայի, Մարսելյա Դյուրեյի լայնածավալ կոմպոզիցիաների նախադրյալը: |
|||
== Հիմնական Ստեղծագործություններ == |
|||
'''Դաշնամուրային ստեղծագործություններ'''` Իսլամեյ, Սոնատ b moll, Կապրիչո, 3 սկերցո, Տարանտելա, Տոկատ, 7 վալս, Մելանխոլիկ վալս, Վալս-էքսպրոմտ, Դումկա, Ձկնորսի երգ, Իսպանական սերենադ: |
|||
=== [[Օպերա|Օպերաներ]] === |
|||
<<Ստրադելլա>> (1841) |
|||
'''Մշակումներ'''` [[Միխայել Գլինկա|Մ.Գլինկայի]] «Ժավարոնոկ» տրանսկրիպցիա, «Արագոնյան խոտան», ֆանտազիա «Իվան Սուսանին» թեմայով, «Գիշերը Մադրիդում»: Նախերգանք [[Էկտոր Բեռլիոզ|Է.Բեռլիոզի]] «փախուստ դեպի Եգիպտոս» : |
|||
<<Վարձու ծառան>> (1851-1853) |
|||
<<Գուլդա>> (1879-1885) |
|||
«Իսլամեյը» կառուցվածքով նորարական ֆանտազիա է` կրկնակի վարիացիաներ են, իսկ իմաստը ֆանտազիան է: Բացկացած է 2 թեմաներից, զգացվում է սոնատային ալեգրոյի ձևը: Առաջին թեման ունի պարային բնույթ, հիշեցնում է լեզգինկա, երկրորդ թեման ավելի քնարական է, կրում է արևելյան կիրք: |
|||
<<Ժիզելլա>> (1888-1890) : |
|||
=== [[Օրատորիա|Օրատորիաներ]] === |
|||
<<Ռուֆ>> (1845) |
|||
<<Հատուցում>> (1871) |
|||
<<Երանության պատվիրանները>> (1869-1879) |
|||
<<Հանդիսավոր մեսսա>> : |
|||
=== Ստեղծագործություններ [[Նվագախումբ|նվագախմբի]] համար === |
|||
Մեծ [[սիմֆոնիա]] G dur (1840) |
|||
Սիմֆոնիա D moll (1883) |
|||
Սիմֆոնիկ պոեմներ |
|||
<<Էոլիդներ>> (1876) |
|||
<<Անիծված որսորդ>> (1882) |
|||
<<Հոգեբուժարան>> (1886-1888) |
|||
Սիմֆոնիկ վարիացիաներ դաշնամուրի և նվագախմբի համար (1885) : |
|||
=== Ստեղծագործություններ երգեհոնի համար === |
|||
Ֆանտազիա C dur |
|||
Մեծ սիմֆոնիկ պիես |
|||
Պրելյուդիա, ֆուգա և վարիացիա |
|||
Պաստորալ |
|||
Մալիտվա |
|||
Ֆինալ |
|||
[[Խորալ]] E dur |
|||
Խորալ h moll |
|||
Խորալ a moll |
|||
[[Ֆանտազիա]] A dur |
|||
[[Կանտաբիլե]] |
|||
Հերոսական պիես: |
|||
=== Ստեղծագործություններ դաշնամուրի համար === |
|||
Էկլոգա |
|||
Մեծ կապրիչո |
|||
Պրելյուդիա, խորալ և ֆուգա |
|||
Պրելյուդիա, արիա և ֆուգա |
|||
Կամերային ստեղծագործություններ |
|||
Սոնատ ջութակի և դաշնամուրի համար (1886) |
|||
Լարային քառյակ D dur |
|||
Դաշնամուրային տրիո (1843) |
|||
Կվինտետ դաշնամուրի, 2 ջութակի, ալտի և թավ ջութակի համար: |
|||
17:24, 20 Հուլիսի 2020-ի տարբերակ
Կենսագրություն
Սեզար Ֆրանկը ֆրանսիացի կոմպոզիտոր է: Ծնվել է 1822թ. դեկտեմբերի 10-ին Նիդեռլանդների Լիեժ քաղաքում, բելգիա-գերմանական ընտանիքում: Հայրը բելգիական Գեմմենիխ գյուղից էր, իսկ մայրը գերմանացի էր` Ախեն քաղաքից: 1830թ. ընդունվել է Լիեժ քաղաքի կոնսերվատորիան, չորս տարի հետո ավարտել է սոլֆեջիոյի և դաշնամուրի դասարանները` գերազանցությամբ: 1833թ.-ից մինջև 1835թ. հարմոնիայի դասեր է առել պրոֆեսոր Դասսաուանից, ով դասավանդում էր Փարիզի կոնսերվատորիայում: Որդու երաժշտական հաջողությունները տեսնելով` հայրը 1835թ. համերգներ է կազմակերել Ախենում, Լիեժում և Բրյուսելում: Նույն թվականին ընտանիքը տեղափոխվեց Փարիզ, որտեղ Ֆրանկը ընդունվեց կոնսերվատորիա` պրոֆեսոր Անտոնին Ռեյխի դասարան: 1838, 1839 և 1841 թվականներին Ֆրանկը ստացավ ավարտական քննությունների առաջին մրցանակը` դաշնամուրի, կոնտրապունկտի և երգեհոնի դասարաններում: Նա հնարավորություն ունեցավ մասնակցելու <<Հռոմեական մրցանակ>> մրցույթին, բայց հոր պնդմամբ վերադարձավ Բելգիա, որտեղ հաջողությամբ հանդես եկավ, որպես դաշնակահար և երգեհոնի վիրտուոզ: Բելգիայում Ֆրանկը ստեղծում է իր առաջին գործերը` Դաշնամուրային տրիո(1843) և էսքիզներ <<Հռութ>> օրատորիայի համար: Երկու տարի անց, իր հոր կամքին հակառակ, Ֆրանկը կրկին մեկնում է Փարիզ, որտեղ գրում է <<Ինչ է լսվում լեռան վրա>> սիմֆոնիկ պոեմը և սկսում է աշխատել <<Վարձու ծառան>> օպերայի վրա: 1853թ. ստանձում է երգեհոնահարի տեղը` Սեն-Ժան-Սեն Ֆրանսուա դյու Մարե եկեղեցում: Ոգեշնչված հանրաճանաչ երգեհոնահար Ժակ Լեմմենսի արվեստից` Ֆրանկը սկսում է աշխատել իր կատարողական հմտությունների կատարելագործման ուղղությամբ, մասնավորապես` իմպրովիզացիայի: 1859թ. դեկտեմբերի 1-ին Ֆրանկին վստահվեց հայտնի վարպետ` Արիստիդե Կավայ-Կոլի գործի նար կառուցվածքի վրա առաջին կատարումը `Սուրբ Կլոտիլդե եկեղեցում: Նա կյանքի մնացած ժամանակահատվածը աշխատել է, որպես երգեհոնահար այս եկեղեցում: 1871թ. երգեհոնի դասատու Ֆրանսուա Բենոյտը լքեց Փարիզի կոնսերվատորիան, իսկ թափուր տեղն առաջարկվեց Ֆրանկին: Դրա համար պահանջվում է Ֆրանսիայի քաղաքացիություն, և կոմպոզիտորը համաձայնվում է: Նա պաշտոնապես ղեկավարեց առարկան 1872թ. փետրվարին: Նրա ուսանողները անվանի երգեհոնահարներ և կոմպոզիտորներ էին, այդ թվում` Վենսան դ Էնդի, Էռնեստո Շասոն և Գի Ռոպարց: 1874 թվից ի վեր` Ֆրանկը ստեղծեց բազմաթիվ գործեր տարբեր ժանրերում` օրատորիաներ, կամերային անսամբլներ, դաշնամուրային և երգեհոնային ստեղծագործություններ և այլն: 1885թ.-ին կոմպոզիտորը արժանացավ Պատվո լեգեոնի, իսկ մեկ տարի անց դարձավ Ազգային երաժշտական ընկերության նախագահ: Ֆրանկը մահացավ 1890թ. գրիպից հետո առաջացած թոքախտից: Թաղված է Մոնրուժեյում, մոխիրը հետագայում տեղափոխվեց Մոնպարնազի գերեզմանատուն:
Ստեղծագործական ուղին
19-րդ դարի խոշորագույն կոմպոզիտորներից մեկն է: Նրա ստեղծագործական գրիչը ազդեցություն է թողել ֆրանսիացի կոմպոզիտորների հաջորդ սերնդի վրա, ներառյալ` Էռնեստո Շասոննա, Կլոդ Դեյուսի, Մորիս Ռավել: Ցեզար Ֆրանկն իր գրություններում Ֆրանկը կիրառեց, այսպես կոչված, «վերջավոր զարգացում» սկզբունքը ՝ հիմնվելով մի քանի թեմաների օգտագործման վրա, մեկից զարգանալով և բոլոր մասերում անցկացնելով, և դրանք միավորելով եզրափակչում, ինչը աշխատանքների կառուցվածքին տալիս էր ավելի մեծ կայունություն և ամբողջականություն: Ֆրանկի ժառանգության անբաժանելի մասը բաղկացած է` երգեհոնի համար գրված ստեղծագործություններից` գործիք, որին լավ տիրապետում էր կոմպոզիտորը: Շատերը նրան անվանում էին այս գործիքի ամենամեծ կոմպոզիտորը` Բախից հետո: Ֆրանկի երգեհոնային ստեղծագործությունները, որոնք գրվել են ուշ ռոմանտիկ ոճին բնորոշ ոճով, ազմաթիվ մոդուլացիաներով և իմպրովիզացիաներով, եղել են Շառլ Վիդորայի, Լյուի Վյերնայի, Մարսելյա Դյուրեյի լայնածավալ կոմպոզիցիաների նախադրյալը:
Հիմնական Ստեղծագործություններ
Օպերաներ
<<Ստրադելլա>> (1841) <<Վարձու ծառան>> (1851-1853) <<Գուլդա>> (1879-1885) <<Ժիզելլա>> (1888-1890) :
Օրատորիաներ
<<Ռուֆ>> (1845) <<Հատուցում>> (1871) <<Երանության պատվիրանները>> (1869-1879) <<Հանդիսավոր մեսսա>> :
Ստեղծագործություններ նվագախմբի համար
Մեծ սիմֆոնիա G dur (1840) Սիմֆոնիա D moll (1883) Սիմֆոնիկ պոեմներ <<Էոլիդներ>> (1876) <<Անիծված որսորդ>> (1882) <<Հոգեբուժարան>> (1886-1888) Սիմֆոնիկ վարիացիաներ դաշնամուրի և նվագախմբի համար (1885) :
Ստեղծագործություններ երգեհոնի համար
Ֆանտազիա C dur Մեծ սիմֆոնիկ պիես Պրելյուդիա, ֆուգա և վարիացիա Պաստորալ Մալիտվա Ֆինալ Խորալ E dur Խորալ h moll Խորալ a moll Ֆանտազիա A dur Կանտաբիլե Հերոսական պիես:
Ստեղծագործություններ դաշնամուրի համար
Էկլոգա Մեծ կապրիչո Պրելյուդիա, խորալ և ֆուգա Պրելյուդիա, արիա և ֆուգա Կամերային ստեղծագործություններ Սոնատ ջութակի և դաշնամուրի համար (1886) Լարային քառյակ D dur Դաշնամուրային տրիո (1843) Կվինտետ դաշնամուրի, 2 ջութակի, ալտի և թավ ջութակի համար: