«Հասարակական համակարգի հետխորհրդային տրանսֆորմացիա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հասարակական համակարգի հետխորհրդային տրանսֆորմացիա
Հեղինակ	Տիգրան Թորոսյան
Ժանր	քաղաքագիտություն, փիլիսոփայություն
Նկարագրում է	Հայաստանի քաղաքականություն, Հայաստան-Եվրոպական Միություն հարաբերություններ
Էջեր	424
Երկիր	Հայաստան
Հրատարակման վայր	Երևան
Հրատարակիչ	ՀՀ ԳԱԱ Գիտություն
Հրատարակման տարեթիվ	2006
ԳՄԴ	60.5

Դիտել պատմությունը

Հաջորդ տարբ →

Content deleted Content added

ՎիզուալԵլատեքստ

Գծային

21:43, 10 Հուլիսի 2020-ի տարբերակ

Հասարակական համակարգի հետխորհրդային տրանսֆորմացիա, հայ քաղաքական գործիչ, ՀՀ ԱԺ նախկին խոսնակ Տիգրան Թորոսյանի հիմնական աշխատությունը, նվիրված հետխորհրդային երկրների և առաջին հերթին Հայաստանի Հանրապետության զարգացմանը սկսած 1990-ականներից^[1]:

Աշխատության մեջ դիտարկվում են հասարակական համակարգի հետխորհրդային տրանսֆորմացիայի ընթացքը, միտումները, վերլուծվում են հետխորհրդային տրանսֆորմացիայի քաղաքագիտական հայեցակարգերը: Առաջարկվում է այդ երևույթի ուսումնասիրման հայեցակարգային նոր մոտեցում. հետխորհրդային տրանսֆորմացիան դիտարկվում է որպես բազմագործոն, բազմավեկտոր համակարգային գործընթաց իր երեք հիմնական չափումներով՝ ներքին՝ (քաղաքական), էաբանական (հասարակական գիտակցության), արտաքին (միջազգային հարաբերությունների), որի ընթացքը տրանսֆորմացիայի նպատակի և դրա իրագործման ուղու ընտրությունն է քաղաքակրթական համատեղելիության սկզբունքի հիման վրա^[1]: Առանձնահատուկ ուշադրություն է դարձված այն տեսական և գործնական հիմնախնդիրներին, որոնք ծառացած են հետխորհրդային հայ հասարակության արդիականացման ներկա փուլում^[1]:

Բովանդակություն

Գիրքը կազմված է առաջաբանից, չորս գլխից և վերջաբանից^[1].

Գլուխ 1. Հետխորհրդային տրանսֆորմացիա

1.1. Արդի տրանսֆորմացիայի բնույթը և էությունը
1.2. Հետխորհրդային տրանսֆորմացիայի ուսումնասիրության մեթոդները
1.3. Հետխորհրդային տրանսֆորմացիայի առանձնահատկությունները
1.4. Հետխորհրդային տրանսֆորմացիայի երկրորդ փուլը և զարգացման ուղղությունները

Գլուխ 2. Քաղաքական համակարգի տրանսֆորմացիա

2.1. Քաղաքացիական հասարակության կայացումը որպես քաղաքական տրանսֆորմացիայի հաջողության պայման
2.2. Բազմակուսակցական համակարգի առաքելությունը, ձևավորման նախադրյալներն ու դժվարությունները
2.3. Խորհրդարանական ընդդիմությունը որպես քաղաքական կայունության գործոն

Գլուխ 3. Հասարակական գիտակցության տրանսֆորմացիա

3.1. Ինքնանույնացման խնդիրը հետխորհրդային տրանսֆորմացիայում
3.2. Հայ ինքնության արդիականացման խնդիրը
3.3. Գիտության վերափոխումը որպեսհ հասարակական գիտակցության տրանսֆորմացիայի որոշիչ բաղադրիչ

Գլուխ 4. Միջազգային հարաբերությունների տրանսֆորմացիա

4.1. Միջազգային հարաբերությունների ձևավորման այլընտրանքները հետխորհրդային տրանսֆորմացիայի ընթացքում
4.2. Եվրոպական ինտեգրացիայի էությունը, ընթացքը և հիմքերը
4.3. Եվրոպական ինտեգրացիայի փուլերը
5.4. Հետխորհրդային տրանսֆորմացիայի երկրների եվրաինտեգրացիայի առանձնահատկությունները

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Տիգրան Թորոսյան, Հասարակական համակարգի հետխորհրդային տրանսֆորմացիա, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ Գիտություն», 2006, էջ 1-4 — 424 էջ. — 500 հատ։

[ՀՀՀՏ_1_4-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Տիգրան Թորոսյան, Հասարակական համակարգի հետխորհրդային տրանսֆորմացիա, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ Գիտություն», 2006, էջ 1-4 — 424 էջ. — 500 հատ։

[1]

@@ Տող 62. / Տող 62. @@
 }}</ref>:
 Աշխատության մեջ դիտարկվում են հասարակական համակարգի հետխորհրդային տրանսֆորմացիայի ընթացքը, միտումները, վերլուծվում են հետխորհրդային տրանսֆորմացիայի քաղաքագիտական հայեցակարգերը: Առաջարկվում է այդ երևույթի ուսումնասիրման հայեցակարգային նոր մոտեցում. հետխորհրդային տրանսֆորմացիան դիտարկվում է որպես բազմագործոն, բազմավեկտոր համակարգային գործընթաց իր երեք հիմնական չափումներով՝ ներքին՝ (քաղաքական), էաբանական (հասարակական գիտակցության), արտաքին (միջազգային հարաբերությունների), որի ընթացքը տրանսֆորմացիայի նպատակի և դրա իրագործման ուղու ընտրությունն է քաղաքակրթական համատեղելիության սկզբունքի հիման վրա<ref name="ՀՀՀՏ_1_4" />: Առանձնահատուկ ուշադրություն է դարձված այն տեսական և գործնական հիմնախնդիրներին, որոնք ծառացած են հետխորհրդային հայ հասարակության արդիականացման ներկա փուլում<ref name="ՀՀՀՏ_1_4" />:
 == Բովանդակություն ==