Անդրե Շաստել

Անդրե Շաստել ֆր.՝ André Chastel
Ծնվել է	նոյեմբերի 15, 1912(1912-11-15) Փարիզի 12-րդ շրջան, Փարիզ
Մահացել է	հուլիսի 18, 1990(1990-07-18)[…] (77 տարեկան) Փարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ
Գերեզման	Cimetière parisien d'Ivry
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Մասնագիտություն	արվեստագետ և պրոֆեսոր
Հաստատություն(ներ)	Կոլեժ դե Ֆրանս, Լը Մոնդ և Փարիզի համալսարան
Անդամակցություն	Արձանագրությունների և բելետրիստիկայի ակադեմիա, Շվեդիայի բանահյուսության, պատմության և հնավաճառության թագավորական ակադեմիա, Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա, Բավարիական գիտությունների ակադեմիա, Société de l'histoire de Paris et de l'Île-de-France? և Գեղարվեստի ակադեմիա
Ալմա մատեր	Լյուդովիկոս Մեծի լիցեյ, Բարձրագույն նորմալ դպրոց և Փարիզի համալսարան
Գիտական աստիճան	դոկտորի աստիճան (1950)
Տիրապետում է լեզուներին	ֆրանսերեն
Գիտական ղեկավար	Augustin Renaudet?
Եղել է գիտական ղեկավար	Դենիել Արասե և Ալբեր Շաթլե
Հայտնի աշակերտներ	Անտուան Շնափեր
Պարգևներ	և
André Chastel Վիքիպահեստում

Անդրե Շաստել (ֆր.՝ André Chastel, նոյեմբերի 15, 1912(1912-11-15), Փարիզի 12-րդ շրջան, Փարիզ - հուլիսի 18, 1990(1990-07-18)^[…], Փարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ), ֆրանսիացի արվեստաբան, իտալական Վերածննդի պատմաբան: Ֆրանսիայում այն անվանում են «XX դարի երկրորդ կեսի արվեստի պատմության ամենաազդեցիկ դեմքերից մեկը»:

Կենսագրություն

Ավարտել է Էկոլ Նորմալ դպրոցը (1933-1937), զուգահեռ Սորբոնում լսել է Անրի Ֆոսիյոնի դասախոսությունները: Կրել է Էրվինա Պանոֆսկու ազդեցությունը: Դասավանդել է Հավրում:

Մոբիլիզացվել է 1939 թվականին, գերի է ընկել, եղել է Լյուբենի համակենտրոնացման ճամբարի բանտարկյալ։ Ազատվել է 1942 թվականին, շարունակել է դասախոսական գործունեությունը Շարտրի և Փարիզի լիցեյներում։

Սորբոնի արվեստի և հնագիտության ինստիտուտի աշխատակից (1945-1948): Նա պաշտպանել է դոկտորական ատենախոսությունը ֆլորենցիական արվեստի և հումանիզմի վերաբերյալ՝ Լորենցո Մեդիչիի անվան ներքո: Հետազոտությունների ղեկավար Բարձրագույն հետազոտությունների գործնական դպրոցում, Սորբոնի արվեստի և հնագիտության ինստիտուտի պրոֆեսոր, որտեղ աշխատել է 1955-1970 թվականներին: Արձանագրությունների և նրբաճաշակ բանավոր խոսքի ակադեմիայի անդամ (1976):

Մեծ ներդրում է ունեցել Ֆրանսիայի մշակութային ժառանգության նկարագրության և համակարգման գործում։ Լը Մոնդ թերթի մշտական աշխատակից, արվեստի մի քանի ամսագրերի հիմնադիր` Ֆրանսիայի արվեստ (1961 թվականից), գեղարվեստական ցուցադրություն (1968 թվականից): Ֆրանսիայի և Իտալիայի բազմաթիվ գիտական հասարակությունների և ակադեմիաների անդամ: Ընկերություն էր անում բազմաթիվ ժամանակակից նկարիչների և (Անդրե Մասոն, Էտիեն Այդու, Նիկոլա դե Ստալ) և գրողների հետ, ինչպես նաև գրել է նրանց մասին: Նրա աշակերտների թվում են` Դանիել Արասը, Ժան Կլերը։

Հրապարակումներ

• Էդուար Վյուար, Paris, Floury, 1946.
• Vuillard: peintures, 1890—1930, Paris, Éd. du Chêne, 1948.
• Լեոնարդո դա Վինչի, Édit. Nagel, 1952.
• Մարսիլիո Ֆիչինո, Droz, Genève, 1954.
• L’Art italien, Paris, Larousse, 1956, 2 vol. (վերահրատարկվել է` 1982, 1989, 199, իտալ.` 1957-1958, անգլ.`1963)
• БоттичеллиBotticelli, Silvana, Milan, 1957.
• Art et humanisme à Florence au temps de Laurent le Magnifique, P.U.F, 1959 (վերահրատարակվել է` 1961, 1982)
• L'Âge de l’humanisme, Éditions de la connaissance, Bruxelles, 1963 (Ռոբերտ Քլայնի համահեղինակությամբ)
• Les Arts de l’Italie, Paris, P.U.F., 1963, 2 vol.
• Le Grand Atelier d’Italie, 1460—1500, Gallimard, 1965.
• Renaissance méridionale, 1460—1500, Gallimard, 1965.
• Nicolas de Staël, Paris, Le Temps, 1968.
• Le Mythe de la Renaissance, 1420—1520, Genève, Skira, 1969.
• La Crise de la Renaissance, 1520—1600, Genève, Skira, 1969.
• Staël, l’artiste et l’oeuvre, Saint-Paul-de-Vence, Fondation Maeght, 1972.
• Fables, formes, figures, Paris, Flammarion, 1978, 2 vol.
• L’Image dans le miroir, Paris, Gallimard, 1980.
• Grotesque, l’Arpenteur, 1980.
• Chronique de la peinture italienne à la Renaissance, 1250—1580, Fribourg, Office du Livre, 1983.
• The Sack of Rome, 1527, Princeton, Princeton UP, 1983 (фр. изд.: Le Sac de Rome, 1527: du premier maniérisme à la Contre-réforme, Paris, Gallimard, 1984)
• Léon Gischia: rétrospective, 1917—1985/ Ante Glibota (dir.), textes d’André Chastel, Paris, Paris Art Center, 1985.
• L’Illustre incomprise, Mona Lisa, Paris, Gallimard, 1988.

Հետմահու հրատարակություններ

• Introduction à l’histoire de l’art français, Paris, Flammarion, 1993.
• L’Art français, Paris, Flammarion, 1993—1996, 4 vol.
• La Pala ou le retable italien des origines à 1500, avec le concours de Christiane Lorgues-Lapouge, préface d’Enrico Castelnuovo, Paris, Liana Levi, 1993 (переизд. 2005, ит. пер.)
• Palladiana, Paris, Gallimard, 1995
• La Gloire de Raphaël ou le triomphe d’Éros, Paris, Réunion des musées nationaux, 1995.
• L’Italie et Byzance/ Ed. établie par Christiane Lorgues-Lapouge, Paris, Éditions de Fallois, 1999.

Արտաքին հղումներ

• Статья в Словаре историков искусства(անգլ.)
• Биография, библиография на сайте Центра Андре Шастеля

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անդրե Շաստել» հոդվածին։