«Գևորգ Ջահուկյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
Տող 76. Տող 76.
[[Կատեգորիա:ԵՊՀ շրջանավարտներ]]
[[Կատեգորիա:ԵՊՀ շրջանավարտներ]]
[[Կատեգորիա:ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչներ]]
[[Կատեգորիա:ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչներ]]
[[Կատեգորիա:Ստեփան Շահումյանի անվան թիվ 1 դպրոցի շրջանավարտներ]]
[[Կատեգորիա:Երևանի Ստեփան Շահումյանի անվան թիվ 1 դպրոցի շրջանավարտներ]]

15:50, 17 Օգոստոսի 2019-ի տարբերակ

Գևորգ Ջահուկյան
Պատկեր:Ջահուկյան.jpg
Ծնվել էապրիլի 1, 1920(1920-04-01)
Մեծավան, Ալեքսանդրապոլի գավառ, Հայաստանի Առաջին Հանրապետություն
Մահացել էհունիսի 6, 2005(2005-06-06) (85 տարեկան)
Երևան, Հայաստան
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Հայաստան
Մասնագիտությունլեզվաբան, բանասեր և ակադեմիկոս
Հաստատություն(ներ)Երևանի պետական համալսարան, Վ․ Բրյուսովի անվան պետական համալսարան և ՀՀ ԳԱԱ Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ
Գործունեության ոլորտլեզվաբանություն
ԱնդամակցությունՀՀ ԳԱԱ
Ալմա մատերԵրևանի պետական համալսարան
Գիտական աստիճանբանասիրական գիտությունների դոկտոր (1955), պրոֆեսոր (1958) և ակադեմիկոս (1974)
Տիրապետում է լեզուներինհայերեն[1]
Եղել է գիտական ղեկավարԱրմեն Սարգսյան
Պարգևներ
Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշան «Պատվո նշան» շքանշան
ԺՏՆՑ արծաթե մեդալ
Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցի շքանշան Մովսես Խորենացու մեդալ
և Հայկական ԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ
 Gevorg Jahukyan Վիքիպահեստում

Գևորգ Բեգլարի Ջահուկյան (1920, ապրիլի 1, Շահնազար - 2005, հուլիսի 6, Երևան), հայ ականավոր բանասեր, լեզվաբան, հայագետ։ Բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1955), պրոֆեսոր (1958), ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս (1974, թղթակից անդամ՝ 1968 թ.-ից)։ ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ (1965)։

Կենսագրություն

1942-1943 թթ. ծառայել է խորհրդային բանակում։ 1945 թ. մինչև իր կյանքի վերջը դասախոսել է պետական համալսարանում՝ դասավանդելով հայոց լեզու, գրաբար, լատիներեն, լեզվաբանության պատմություն, համեմատական քերականություն, ընդհանուր լեզվաբանություն և այլ առարկաներ։

1947 թ. պաշտպանել է թեկնածուական, 1955 թ.՝ դոկտորական ատենախոսություններ։ 1958 թ. ստացել է պրոֆեսորի կոչում, 1968 թ. ընտրվել է ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ, 1974 թվականին՝ ակադեմիկոս։

Գևորգ Ջահուկյանը գիտության վաստակավոր գործիչ Էր, ՀԽՍՀ պետական մրցանակի դափնեկիր, պարգևատրվել է «Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց» և բազմաթիվ այլ շքանշաններով ու մեդալներով։

Հետազոտություններ

Գևորգ Ջահուկյանի հիմնարար հետազոտություններից են՝ «Լեզվաբանության պատմություն» (հ. 1, 2, 1960, 1962), «Հայ բարբառագիտության ներածություն» (1972), «ժամանակակից հայերենի տեսության հիմունքները » (1974), «Ընդհանուր և հայ լեզվաբանություն» (ռուս., 1978), «Հայերենի համեմատական քերականություն» (ռուսերեն, 1982), «Հայոց լեզվի պատմություն, նախագրային շրջան» (1987, ՀԽՍՀ Պետական մրցանակ՝ 1988)։

Հայերենի համեմատական ուսումնասիրության բնագավառում ներկայացրել է հայերենի առաջնությունները հնդեվրոպական և այլ ընտանիքների պատկանող պատկանող բազմաթիվ հին և հնագույն լեզուների հետ, ճշգրտել հայերենի տարածքային դիրքը հնդեվրոպական լեզուների շրջանում, հայերենի հնդեվրոպական և խուռա-ուրարտական ենթաշերտերը, հայտնաբերել հայերենից ուրարտերենին, խեթերենին և այլ լեզուներին անցած փոխառություններ, տվել նոր ստուգաբանություններ։

Հայոց լեզվի պատմությանը նվիրված ուսումնասիրություններում մշակել է հայերենի պատմության զարգացման շրջանաբաժանումը, առաջին անգամ հայերենի նկատմամբ կիրառել է լեզվաժամանակագրական մեթոդը, բնութագրել է հայերենի պատմության նախագրային, հին, միջին և նոր շրջանների հիմնական առանձնահատկություններն ու հայոց լեզվի կառուցվածքի և բառապաշարի պատմական զարգացումը։

Հայ բարբառագիտության բնագավառում ստեղծել է նոր գիտակարգ՝ վիճակագրական բարբառագիտություն։ Պատմահամեմատական լեզվաբանության մեջ առաջ է քաշել նախալեզվի տարբերակայնության գաղափարը, առաջարկել նախալեզվի վերականգնման նոր վարկած։

Ժամանակակից հայերենի տեսության բնագավառում կիրառել է լեզվի կառուցվածքի նկարագրության նոր մեթոդներ, առանձնացրել ու հիմնավորել քերական նոր կարգեր, համընդհանուր Ջամալի լեզվաբանության կաղապարի հիման վրա ուսումնասիրել է հայերենի իմաստաբանությունն ու բառակազմությունը։

Ստեղծել է լեզվաբանության համընդհանուր տեսություն և կաղապար՝ սուբստանցիոնալ լեզվաբանություն, որն ապահովում է իմացաբանական ու լեզվաբանական կարգերի քննությունը, միասնական սկզբունքներով լեզվական և արտալեզվական օբյեկտների նկարագրությունը։

Հատուկ ուշադրություն է դարձրել հայ լեզվաբանության, մասնավորապես հայ քերականության պատմության հարցերին[3]:

Երկեր

Գևորգ Ջահուկյանի հուշատախտակը Երևանի Չարենցի 4 հասցեում
  • Քերականական և ուղղագրական աշխատությունները հին և միջնադարյան Հայաստանում, Երևան, 1954:
  • Խաչատուր Աբովյանը որպես լեզվաբան քերականագետ, Երևան, 1954:
  • Հին հայերենի հոլովման սիստեմը և նրա ծագումը, Երևան, 1959:
  • Լեզվաբանության պատմություն, հատոր 1-2, Երևան, 1960-62:
  • Ուրարտերենը և հնդեվրոպական լեզուները, Երևան, 1963:
  • Հայասայի լեզուն և նրա առնչությունները հնդեվրոպական լեզուների հետ, Երևան, 1964:
  • Հայոց լեզվի զարգացման փուլերը, Երևան, 1964:
  • Հնդեվրոպական, խուռա-ուրարտական և կովկասյան լեզուների փոխհարաբերությունը, Երևան, 1967:
  • Ակնարկներ հայերենի նախագրային շրջանի պատմության, Երևան, 1967 (ռուսերեն)։
  • Հայոց լեզվի զարգացումն և կառուցվածքը, Երևան, 1969:
  • Հայերենը և հնդեվրոպական հին լեզուները, Երևան, 1970:
  • Հայ բարբառագիտության ներածություն, Երևան, 1972:
  • Ժամանակակից հայերենի տեսության հիմունքները, Երևան, 1974:
  • Գրաբարի քերականության պատմություն (XVII-XIX դդ.), Երևան, 1974:
  • Հայոց լեզու։ Ընդհանուր գիտելիքներ։ Ոճաբանություն (հեղինակակից, Երևան, 1976)։
  • Общее и армянское языкознание, Е., 1978.
  • Հայերենի համեմատական քերականություն, Երևան, 1982 (ռուսերեն)։
  • Հայոց լեզվի պատմություն. նախագրայաին շրջան, Երևան, 1987:
  • Ժամանակակից հայերենի իմաստաբանություն և բառակազմություն, Երևան, 1989:
  • Լեզվի համընդհանուր տեսություն (ռուսերեն, Մոսկվա, 1999, անգլերեն, 2003)։
  • Հայերեն ստուգաբանական բառարան, Երևան, 2010:

Աղբյուրներ

  • Գառնիկ Ստեփանյան, Կենսագրական բառարան, հատոր Գ, գիրք I, էջ 301:
  • Հրանտ Պետրոսյան, Հայերենագիտական բառարան, Ե., «Հայաստան», 1987, էջ 530-531:
  • ՀՀ ԳԱԱ Նախագահություն, Կրթության և գիտության նախարարություն, Երևանի Պետական համալսարան, ՀՀ ԳԱԱ Հումանիտար գիտությունների բաժանմունք, ՀՀ ԳԱԱ Լեզվի ինստիտուտ «Գևորգ Ջահուկյան», պատմաբանասիրական հանդես № 4, 2005, էջ 352-354

Ծանոթագրություններ

Արտաքին հղումներ