Մասնակից:Marish2001/Ավազարկղ

Սքոթ Ֆալման (ծնվել է 1948 թվականի մարտի 21-ին) համակարգչային գիտնական է Կարնեգի Մելլոն համալսարանում: Նա աչքի է ընկել իր վաղ աշխատանքի համար՝ մեքենայացված նախագիծ իմաստային ծրագրերի վրա, (և հատկապես կասկադի հարաբերության ալգորիթմը), Դայլն ծրագրավորման լեզվում, նա Lucid Inc.ի հիմնադիրներից մեկն է: Այդ ժամանակահատվածի ընթացքում երբ այն միօրինականացվեց, նա ճանաչվեց" Common Lisp առաջնորդ" Վերջերս Ֆալմանը զբաղված էր գիտելիքի բազա «Scone» - ի կառուցմամբ,որը հիմնված է NETL- ի Semantic Network- ի աշխատանքի վրա:

Կյանքն ու կարիերան

Ֆալմանը ծնվել է [Մեդինայում, Օհայոյում], Լորան Մայի (Դեն) և Ջոն Էմիլ Ֆալմանի որդին է: 1973 թվականին Մասաչուսեթսի տեխնոլոգիական ինստիտուտից ստացել է բակալավրի աստիճան և մագիստրոսի աստիճան, և իր Մասաչուսեթսի տեխնոլոգիական ինստիտուտի Փիլիսոփայության դոկտորից 1977 թվականին:Նրա ատենախոսության խորհրդականներն էին Ջերալդ Սուսմանը և Պատրիկ Ուինսթոն: Նա Ինտելեկտուալ ամերիկյան ասոցիացիայի ընկերն է: Ֆալմանը հանդես է եկել որպես ատենախոսության խորհրդական Դոնալդ Քոենի, Դեյվիդ Բ. ՄակԴոնալդի, Դեյվիդ Ս. Տրեշցիի, Սքեֆ Ուլիի, Ջասթին Բոյանի Միքայել Վիտբրոկ և Ալիսիա Թրիբլ Սագաի համար:

1996 թ. մայիսից մինչև 2001 թ. հուլիսիը Ֆալմանը ուղվեց Պիտսբուրգյան հետազոտական կենտրոն]:

Զգացմունք արտահայտող նշաններ

Ֆահլմանը հաշվարկվում է առաջին ժպիտի հուզապատկերակներ ծագմամբ:, նա կարծում էր,որ դա կօգնի մարդկանց լուրջ նամակները առանձնացնել կատակներից:Նա առաջարկել է - ի օգտագործումը </ tt> եւ : - (</ tt> - ի համար այս նպատակով, և բեռնել խորհրդանիշները: Բնօրինակ ուղերձը, որտեղից այս խորհրդանիշները ծագեցին, տեղադրվեցին 1982 թ. սեպտեմբերի 19-ին: Հաղորդագրությունը վերականգնվել է 2002 թվականի սեպտեմբերի 10-ին Ջեֆ Բայրի կողմից և մեջբերում է.

19-սեպ-82 11:44     Սքոթ Ֆալման         :-)
 Սքոթ Ֆալմանից 

Ես առաջարկում եմ, կատակային ցուցանակի հետևյալ հաջորդականությունը.

:-)

Կարդացեք թեք: Իրականում հնարավոր է, որ այն բաները որոնք կատակ չեն ավելի տնտեսապես նշվեն, հաշվի առնելով ներկա միտումները: Սրա համար օգտագործեք

:-(

Թեև հաշվարկվել է ժպիտի հուզապատկերակները, սակայն նա առաջին զգացմունք արտահայտող նշաններ օգտագործողը չէր, նմանատիպ մարկեր հայտնվել է 1967 թ. մայիսին «Reader's Digest» հոդվածում: 1969 թվականին տպագրված New York Times ամսագրում իր տված հարցազրույցում Վլադիմիր Նաբոկով նշել է. «Ես հաճախ կարծում եմ, որ պետք է գոյություն ունենա ժպիտի համար հատուկ տպագրական նշան: խաչքարային նշանի, կախովի կլոր շրջանակի մեջ:"

Ծանոթագրություններ

Արտաքին հղումներ

• Personal homepage

Գարեջրի ազգային փառատոն Արգենտինաում տեղի է ունենում գերմանացիների տարբերակով: 1963 թվականից սկսած այն տեղի է ունեցել ամեն տարի հոկտեմբեր ամսին: Այս փառատոնը հազարավոր զբոսաշրջիկների է գրավում, երկու հաջորդական հանգստյան օրերի համար: Այսօր այն ամենամեծն է Լատինական Ամերիկայում Բլումենաու Օկտոբերֆեստ ից հետո:

Villa General Belgrano

Espiche in 2006.

Villa General Belgrano, Córdoba, հիմնադրվել է 1930 թվականին, բնութագրվում է Ալպին գյուղը փայտե տներով,կարմիր տանիքներով, կարեվորություն է տալիս Եվրոպական խոհանոցին, և բոլոր ավանդույթները ինչպիսիք են ավանդական երգերը, պարերը, հավաքույթները, արհեստները և լեզուները Կենտրոնական Եվրոպայից: Կուսակցությունը 1960-ական թվականներին գյուղում հայտնվեց գերմանացի առաջին գաղթականների ձեռքով: Այն ավանդաբար մշակվել է Պլազա Ջոզե Հերնանդեսում, սակայն 1996 թ. տեղափոխվել է հատուկ նախագծված վայր, որը հայտնի է Արգենտինայում որպես «Brewer Park» , հայտնի է երկաթուղիով, քաղաքի փողոցներով, վագոններով, պարային խմբերով, նվագախմբերով, ավանդական տարազներով , շքերթներով և հատուկ երշիկներով: Ամեն տարի Արգենտինայի թագուհին ընտրում է արարողության վայրը:

Տարիները անցնում են և գարեջրի արտադրությունը զգալիորեն զարգանում է:Այս կուսակցությունը մեծացավ և սկսվեց մեծ թվով զբոսաշրջիկների այցելությունը:

Արտաքին հղումներ

• History of the festival. (Spanish)
• Cabañas Villa General Belgrano
• Sitio Internacional de Villa General Belgrano - Oktoberfest

Բաստի դ'Յուրֆե (ֆր.՝ Bastie d'Urfé) — ամրոց է ֆրանսիական դեպարտամենտ Լուարաում ([[պատմական տարածքներ Ֆորեում), բաց է զբոսաշրջիկների համար; ամառային ներկայացումների վայր «Բաստիլի գիշերները»: Այնտեղ մի ժամանակ ապրել է ֆրանսիացի գրող Օնորե դե Յուրֆեն, ով «Астрея» (Astrée, 1607—1627 թթ.) հովվերգական վեպի հեղինակն է:

Կառուցվել է 15-րդ դարում,այս միջնադարյան ճարտարապետական ամրոցը հետագայում տեղ է գտել Կլոդ դե Ֆորեի (Claude de Forez, 1501—1558  թթ.) իտալական և ֆրանսիական վերածննդի մարգարիտում:

1909 թվականին Ֆորեզյան պատմական հնագիտական ընկերության փրկվածների կողմից 1912 թվականին այն գրանցվեց Պատմական հուշարձանների պետական ցանկում:

Ծանոթագրություններ

Արտաքին հղումներ

• О замке Басти-д’Юрфе (ֆր.)

Կաղապար:Լուարի ամրոցները

The Nice Jazz Festival, held annually since 1948 in Nice, on the French Riviera, is "the first jazz festival of international significance." At the inaugural festival, Louis Armstrong and his All Stars were the headliners. Frommer's calls it "the biggest, flashiest, and most prestigious jazz festival in Europe."

Over the years, many artists, such as Lionel Hampton, Dizzy Gillespie, Ray Charles, Ella Fitzgerald, Helen Humes, Herbie Hancock, and Miles Davis, regularly appeared at the festival. After 1994, it saw a change of emphasis, with more world music and pop. But the festival's newest organizer, Vivian Sicnasi, has reinstated an eclectic mix of traditional and modern sounds with an international line-up; it remains "one of the Riviera's biggest annual events."

Set in the vast Jardins de Cimiez (which contains a Roman amphitheatre), the event features several separate stages where groups perform simultaneously each evening, for eight days in July.

In 2011, following years of falling attendance, the festival was moved from Cimiez to the more centrally located Place Masséna. It was reported that about 30,000 spectators attended the five-day festival in 2011. The 2012 festival took place from July 8–12 and performers included Herbie Hancock, Dee Dee Bridgewater, Erykah Badu, Sharon Jones & The Dap Kings, Gregory Porter and the Jimi Brown Experience.

The 2016 Festival, scheduled to begin on 16 July, was cancelled in the wake of the truck attack on 14 July 2016.

References

External links

• (անգլերեն) & (Ֆրանսերեն) Nice Jazz Festival official site
• FR2DAY Music

Մարսելի նավահանգիստը (French: Grand port maritime de Marseille, կամ Great Seaport of Marseille) Ֆրանսիայի գլխավոր առևտրային նավահանգիստն է: 2011 թվականին նավահանգիստը ընդհանուր ունեցավ 88 միլիոն տոնա փոխադրաբեռ: Այն աշխարհի 15 ամենախոշոր նավահանգիստներից մեկն է իսկ Միջերկրածովյան նավահանգիստներից 3-րդ:

Այն ունի երկու գլխավոր տարածք. հյուսիսային Մարսելում La Jolietteից մինչև l'Estaque , մոտավորապես 50 կմ (31 մղոն) Մարսելի հյուսիս-արևմուտք: Նավահանգիստը ստեղծում է 45 հազար աշխատատեղ և 4 միլիարդ եվրո համաձայն OECD հետազոտության:

Այն ամենամեծ ֆրանսիական նավահանգիստն է, երկրորդ Միջերկրական նավահանգիստը և չորրորդ եվրոպական նավահանգիստը, 2014 թվականին դարձնելով այն 41-րդ նավահանգիստը աշխարհում տեղափոխելով 85.997.000 տոննա բեռ:

Պատմություն

Պատմականորեն տեղական նավահանգիստը եղել է Մարսելի հին նավահանգիստը: 1840-ական թվականներին ծովային երթևեկությունը դառնում է չափազանց ինտենսիվ Հին Նավահանգստի արտադրողականության համար և զարգացումը կարևոր էր: Որպես Ֆրանսիայի երկրորդ նավահանգիստ հարցը չափազանց կարևոր էր: Կառավարությունը հրամայել է հսկայական նախագծով (13 միլիոն ֆրանկ) Հին Նավահանգստի հյուսիսում գտնվող Լա Ջոլիետեի ավազանի շինարարությունը: Պատնեշի կառուցման համար օգտագործվեց մեծ տեխնիկա: Ջոլիետեի ավազանը 1847 թվականից սկսել է օգտագործվել: 1853 թվականին ավազանը լիովին ավատվեց:

Մարսել քաղաքի մետրոպոլիտենի զարգացման խորհուրդը ուսումնասիրել է տեխնոպոլի ստեղծումը, որը կարճացնում է նավահանգիստների գործունեությունը:Այն իր մեջ կներառի 270 մ-ից ավելի (885 հա կամ 295 հա) երկարությամբ, օֆշորային հողմային տուրբինների և այլ նորարարական տեխնոլոգիաների վերանորոգման հնարավորությունները:

Երթևեկության վիճակագրություն

Նավահանգստի երթևեկությունը

	Ընդհանուր բեռ (տոննա)	Բեռնարկղեր (TEU)	Ուղևորներ
2010	86	953,435	2.06
2011	88	944,047	2.3
2012	85.79	1,062,408	2.4
2014	78.52	1,179,910	2.5

Ծանոթագրություններ

Запрос Halcyon перенаправляется на эту статью, см. также Halcyon (значения) Зиморо́дки-альцио́ны, или альционы (լատին․՝ Halcyon) — род птиц из семейства зимородковых, иногда вместе с другими родами подсемейства Halcyoninae выделяемый в семейство Halcyonidae. Ранее в этот род также включались виды, в настоящее время относимые к родам Actenoides, Syma и Todiramphus.

Зимородки-альционы — крупные птицы с тяжелым клювом, обитающие в разных типах лесистой местности. Они охотятся из засады на мелких животных, включая больших насекомых, грызунов, змей, и лягушек, некоторые ловят также рыбу.

На Дальнем Востоке России зарегистрированы залёты ошейниковой и пламенной альцион.

Виды

Род включает 11 видов:

• Կաղապար:Bt-latrus
• Կաղապար:Bt-latrus
• Կաղապար:Bt-latrus
• Կաղապար:Bt-latrus
• Կաղապար:Bt-latrus
• Կաղապար:Bt-latrus
• Կաղապար:Bt-latrus
• Կաղապար:Bt-latrus
• Կաղապար:Bt-latrus
• Կաղապար:Bt-latrus
• Կաղապար:Bt-latrus

Примечания

Литература

• Fry, K & Fry, H.C. (2000): Kingfishers, Bee-eaters and Rollers. ISBN 0-691-08780-6

Категория:Роды птиц

Չերինոլա [tʃeriɲˈɲɔːla] (Cerignolano: Ceregnòule, լսիր ) քաղաք է և գտնվում է Իտալիայի Ապուլիա կոմունայում Ապուլիա, Իտալիայի, 40 կիլոmetres (25 miles) Ֆոջա քաղաքից հարավ-արևելք: Այն երրորդ ամենամեծ հողատարածքով կոմունան է Իտալիայում, Հռոմից և Ռավենայից հետո: 2017 թվականին բնակչությունը կազմում էր 58,534 բնակիչ:

Աշխարհագրություն

Չերինոլայի մեծ ինքնավար շրջանը գտնվում է Թավոլորե հարթավայրում, գավառի հարավային մասում, և տարածվում է Salt Marshes of Margherita di Savoiaից մինչև Բասիլիկատայի տարածաշրջան: Այն սահմանակից է Ասկոլի Սատրիանո, Սանոսա դի Պուգլիա, Կարապելե, Լավելո, Մանֆրեդոնիա, Օրդոնա, Միջին Նովա, Սանտ Ֆերդինանդո դի Պուգիա, Սթորնարա, Սթերնարելա, Տրինիթապոլի և Զապոնետա պրովինցիաներին:

Պատմություն

Տե՛ս նաև՝ Չերինոլայի պատերազմը

Չերինոլան զբաղեցնում է Ֆուրֆեյն կայանը, հին հռոմեական կայարանը՝ Վիա Տրայանան, որը գտնվում է Կանոսիայի և Հերդոնաեի միջև:

Հռոմեական կայսրության ընթացքում այն եղել է մունիցիպալ: Միջնադարում՝ 1418 թվականին, որպես Նեապոլական թագավորության մի մաս, այն դարձավ Կարակիոլո ընտանիքի դաստակերտը:

17-րդ դարում այդ դաստակերտը անցավ Պիգնատելի ընտանիքին:1731 թվականին տեղի ունեցած մեծ երկրաշարժից հետո Չերինոլան վերակառուցվեց: 19-րդ դարում տարածքի վերականգնումից հետո, այն եղել է գյուղատնտեսական նշանակալի արտադրանքի օրրան:

Գլխավոր տեսարժան վայրերը

• Մայր տաճարը
• Սբ. Ֆրանցիսկոսի Մայր եկեղեցի (11-12-րդ դարեր)
• Տորրե Ալեմաննա (13-րդ դար ), Բորգո Լիբերտայում
• Beata Vergine del Monte Carmelo եկեղեցի (16-րդ դար)
• Կիրիլիո- Ֆարուզիի պալատ
• Ֆոսե դելլե Գրանո դաշնամուր

Խոհանոց

Տե՛ս նաև՝ Չերոլինայի ձիթապտուղ

Իտալական գինի DOC նշանակված է միայն կարմիր գինու արտադրության համար: Խաղողը սահմանափակվում է բերքահավաքի 14 տոննայով, պատրաստի գինին ունենում է առնվազն 12% ալկոհոլ: Գինու մեջ կա առնվազն 55% Uva di Troia,15-30% Negroamaro, և 15% Sangiovese, Barbera, Montepulciano, Malbec և Trebbiano խառնուրդ: Եթե գինին պիտակավորվի որպես «Riserva», ուրեմն գինին 2 տարի պետք է պահվի կաղնու տակառներում:

Տրանսպորտ

Չերիլոնան ունի կայարան Cerignola Campagna երկաթուղային կայարան, ծառայել տարածաշրջանային գնացքներով: 1891-ից մինչև 1956 թվականը (Cerignola Città կայարանը ) եղել է քաղաքի կենտրոնի կարճ գծի վերջնակետը:

Քաղաքի հանրային ավտոբուսային սպասարկումը տրամադրվում է STUC ընկերության կողմից:

Մարդիկ

Տե՛ս նաև՝ Մարդիկ Չերոլինայից

Չերոլինան բանասերների հարազատ քաղաքն է, Նիկոլա Զինգարելին Զինգարելի իտալական բառարանի հեղինակն է: Աքիլա Լա Գարդիան՝ Ֆիորելլո ԼաԳուարդի հայրը Նյու Յորքի քաղաքապետն էր, ով ծագումով Չերինոլայից է:

Սպորտ

Տեղական ֆուտբոլային թիմը Audace Cerignola է, իսկ մարզադաշտը՝ Domenico Monterisi Stadium է:

Միջազգային հարաբերություններ

Տե՛ս նաև՝ Իտալիայի քաղաքների ցանկը

Cerignola is twinned with:

• Vizzini, Իտալիա
• {{{2}}} Montilla, Իսպանիա
• {{{2}}} Nemours, Ֆրանսիա

Տես նաև

• Հռոմի կաթոլիկ թեմը

Ծանոթագրություններ

Աղբյուրներ

This article incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). «Cerignola». Encyclopædia Britannica (անգլերեն). Vol. 5 (11th ed.). Cambridge University Press. էջ 761.

Արտաքին հղումներ

Մեդիա ֆայլեր

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Marish2001/Ավազարկղ կատեգորիայում։

• Պաշտոնական կայք Կաղապար:Այն պատկերը
• La Notizia Web - Cerignola's online newspaper Կաղապար:Այն պատկերը

Marish2001/Ավազարկղ

Օլբիա- Տեմպիո (իտալ.՝ provincia di Olbia-Tempio, սարդ.՝ provìntzia de Terranòa-Tèmpiu) գավառ Իտալիայի Սարդինիա ինքնավար մարզում։ Ունի երկու գավառական մայրաքաղաքներ Օլբիան (58,723 բնակչությամբ) և Տեմպիո-Պաուսանիան (14,342 բնակչությամբ):2015 թվականից ի վեր մարզի բնակչությունը կազմում էր 159,950 բնակիչ և ծածկում էր ամբողջ տարածքը3,406.18 կիլոմետր քառակուսիs (1,315.13 square miles), այսպիսով մեկ քառ. կմ-ում բնակչությունը հասնում է 46.96-ի:Օլբիա- Տեմպիոյի նախագահը Պիետրո Վիտոր Կարզեդան է, և գավառն ունի 26 կոմունա:

Գավառի ամենամեծ կոմունաներն են Օլբիան (2001 թվականի տվյալներով 45,366 բնակչությամբ), Տեմպիո-Պաուսանիան (2001 թվականի տվյալներով 13,992 բնակչությամբ), Արզաչենան (2001 թվականի տվյալներով 12,080 բնակչությամբ ) և Լա Մադալենան (2001 թվականի տվյալներով 11,369 բնակչությամբ ):Օլբիա-Տեմպիո գավառը ձևավորվել է 2001 թվականին Տարածաշրջանային օրենքով, որն ուժի մեջ մտավ 2005 թվականին: Այն ընդգրկում է պատմական Գալուրան և սահմանակից է Նուորո և Սասարի պրովինցիաներին:

2012 թվականին մայիսի 6-ին Սարդինիայի տարածաշրջանային հանրաքվեում տեղի ունեցավ որոշ պրովինցիաների վերացման և մի շարք այլ հարցերի վերաբերյալ ժողով։ Այդ գավառների վերափոխման կամ վերացման առաջարկը հավանության է արժանացել 2012 թվականի մայիսի 24-ին Սարդինիայի տարածաշրջանային խորհրդի կողմից։ Դրա շնորհիվ Օլբիա-Տեմպիոյին հանձնարարվեց ստեղծել նոր վարչական մարմին կամ վերացնել 2013 թվականի մարտի 1-ին ընդունած որոշումը, սակայն սահմանադրական փոփոխությունների այս ժամկետը երկարացվել է մինչև 2013 թվականի հուլիսի 1-ը: Այն կլուծարվի երբ ինքնավար մարզը փոխանցի սարդինյան տեղական իշխանությունների մասին օրենքը:

Քաղաքականություն

Ծանոթագրություններ

Մեդիա ֆայլեր

Օլբիա- Տեմպիոյի գավառական ընտրությունների արդյունքները 2010 թվականի հունիսին
Կուսակցության գույնը	Կուսակցություն	1-ին նախընտրական ձայներ	%

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Marish2001/Ավազարկղ կատեգորիայում։

Օլիաստրա (իտալ.՝ provincia dell'Ogliastra [proˈvintʃa delloʎˈʎastra], սարդ.՝ provìntzia de s'Ogiastra) Իտալիայի նահանգներից է, գտնվում է Իտալիայում, Սարդինիա արևելյան մասում: Օլիաստրան ամենալեռնային նահանգն է Սարդինիայում: Միայն 57,642 բնակչությամբ, այն նաև Իտալիայի խիտ բնակեցված նահանգն է: Մարզի բնակչության խտությունը մեկ քառակուսի կիլոմետրում 31,08 է, և այդ նահանգի նախագահը Բրունո Պիլիան էր: Դա գրեթե համապատասխանում էր միջնադարյան Giudicato of Agugliastra. Օլիաստրա նահանգը բաղկացած է 23 կոմունա (եզակի; հոգնակի: կոմունա), տես Օլիաստրա նահանգի կոմունաների ցանկը:

2016 թվականին այն ենթարկվել է քաղաքական ընդվզումների և այդտեղի բոլոր ինքնավար շրջանները բացի մեկից միացան Նուորո նահանգ:Սեուի ինքնավար շրջանը միացավ Հարավային Սարդինիա նահանգ:

Նահանգը ունի երկու մայրաքաղաք Տորտոլի կոմունան (ամենամեծ կոմունան) և Լաունսեի: 2012 թվականի մայիսի 6-ին տեղի ունեցավ Սարդինիա նահանգի տարածաշրջանային հանրաքվե որոշ մարզերի վերացման և մի շարք այլ հարցերի վերաբերյալ:Սարդինայի որոշ մարզերի վերափոխման կամ վերացման առաջարկը հավանության է արժանացել 2012 թվականի մայիսի 24-ին Սարդիայի տարածաշրջանային խորհրդի կողմից: Դրա շնորհիվ Օլիաստրա նահանգին հանձնարարվել էր ստեղծել նոր վարչական մարմին կամ վերացվել մինչև 2013 թվականի մարտի 1-ը, սակայն սահմանադրական փոփոխությունների համար ժամկետը երկարացվել էր մինչև 2013 թվականի հուլիսի 1-ը: 2013 թվականի հունիսի 28-ի 15 մարզային օրենքից հետո մարզին թույլատրվեց մնալ:

Հյուսիսից այն սահմանակից է Կաղլիարի նահանգին, և հարավից սահմանակից է Նուորո նահանգ: Օլիաստրան հիմնադրվել է 2001 թվականին երբ Սարդինիան նահանգները կրկնապատկվեցին:Այնտեղ է գտնվում Ֆլումենդոսա գետը և Բասո Ֆլումենդոսա լիճը, նաև Գեննարգենթու մեծ զանգվածը: Օլիաստրան իր անունը վերցրել է գավառի ձիթենու ծառից, որը հայտնի է որպես «օլիվաստրի»: Այն գտնվում է Tyrrhenian ծովի վրա:

Բնակչություն

Մարզի ամենամեծ համայնքներն են.

Կոմունա	Բնակչություն
Տորտոլի	10,227
Լանուսեի	5,789
Բարի Սարդո	3,880
Բաունեի	3,825
Տերտենիա	3,706
Վիլլաժրեն Ստրիսայլի	3,569
Ջերզու	3,284

Քաղաքականություն

|| Բրունո Պիլիա || || 13,556 || 41.1 || 13,700 || 51.0 || Սանդրո Դանիել Մարիո Ռուբի || || 14,446 || 43.8 || 13,169 || 49.0

2010 թվականի հունիսին Օլիաստրա մարզի ընտրության արդյունքները
	Անուն	Կուսակցություն	1-ին նախընտրական ձայները	%	2-րդ նախընտրական ձայները	%

Կաղապար:Կուսակցության գույնը

Դեմոկրատական կուսակցություն (Իտալիա)

Կաղապար:Կուսակցության գույնը

Ազատության մարդիկ

Տես նաև

• Արբատախ

Ծանոթագրություններ

Մեդիա ֆայլեր

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Marish2001/Ավազարկղ կատեգորիայում։

• Ogliastra official website

Ժիենի ամրոցը պատմական վայր է Ժիեն, Լոյրետ, Վալ դը Լոյրե, Ֆրանսիա:

Պատմություն

Այն կառուցվել է 15-րդ դարում Ան ֆրանսիացու համար: Իտալացիները Պարագվայում, երկրորդ խոշորագույն ներգաղթյալ խումբն է,իսպանացիներից հետո:

Միգրացիայի պատմություն

A group belonging to the Italian community in Paraguay gathered outside the National Pantheon of the Heroes of Asunción.

Պարագվայի իտալացի ներգաղթածների թիվը օտարերկրացիների ուշադրության կենտրոնում էր, ովքեր բնակություն էին հաստատել երկրում 1870 թվականից հետո, հետպատերազմյան վաղ տարիների ընթացքում: Պարագվայի պատրազմ ընթացքում շատ իտալացի ներգաղթյալներ զինվորագրվեցին նախագահ Մարսիկալի Francisco Solano López կամավորական շարքերում:

1882-ից մինչև 1907 թվականը իտալացիները ամենամեծ խումբն էին, ովքեր Պարագվայում ընդհանուր առմամբ կազմում էին օտարերկրյա ժամանողների 27%:

1860 թվականին Իտալիայի միավորում և Գարիբալդիի ճակատամարտից հետո սկսվեց մեծ միգրացիայի դարաշրջանը, որը տևեց մինչև 1914 թվականը: Դա 1869-1913 թվականներին տեղի տվեց լայնածավալ միգրացիոն շարժման, ավելի քան 14 միլիոն իտալացիներ լքեցին իրենց երկիրը: Այնուամենայնիվ, իտալացի ներգաղթյալների մեծ մասը գալիս էին հիմնականում Բերգամո և Հյուսիսային Իտալիայ մասերից, ներառյալ անհատները, ովքեր Պարագվայ էին ժամանել սեփական կամքով: Ներգաղթյալների այս խումբը հիմնականում կազմված էր աշխատողներից, ճարտարապետներից, ճարտարագետներից և այլ բնագավառների մասնագետներից, և մեծ ազդեցություն ունեցավ, հատկապես Ասունսկոնի աճի և քաղաքաշինության վրա, ինչպես նաև Պարագվայի երկաթուղային համակարգի պահպանման վրա:

Տես նաև

• Ներգաղթ դեպի Պարագվայ

Ծանոթագրություններ

Կաղապար:Իտալական սփյուռք Կաղապար:Ներգաղթ դեպի Պարագվայ

Իտալական սառույց քաղցր սառեցված անուշեղեն է, որը պատրաստված է մրգերից (հաճախ խտանյութերից, հյութերից կամպյուրե) կամ նման այլ բնական կամ արհեստական սննդային բուրմունքներից: Իտալական սառույցը նման է շերբեթ, սակայն տարբերվում է ամերիկյան ոճի շերբեթ, քանի որ այն չի պարունակում կաթնամթերք կամ ձու բաղադրիչներ, չնայած այն կարող է պարունակել ձվի սպիտակույց: Այն կարող է ստացվել Սիցիլիյան գրանիտա, որը կապված է Միացյալ Նահանգներից ներգաղթյալների կողմից բերված աղանդին:

Ընդհանուր բուրմունքները ներառում են կապույտ ազնվամորի, բալ, կիտրոն, մանգո, նարինջ, ելակ, և ձմերուկ, ինչպես նաև բազմաթիվ այլ համային հյութեր:

Սնուցում

Բացառությամբ պտուղներից կամ մրգերից պատրաստված հյութերից, իտալական սառույցը սահմանվում է ԱՄՆ-ի օրենքով, որպես նվազագույն սննդային արժեք սննդամթերք:

Տես նաև

• Կոռնետտո, իտալական պաղպաղակ կոն
• Գրանիտա, սիցիլյան պրեպարատ, որը պարունակում է մասամբ սառեցված ջուր, բուրմունքներ և երբեմն շաքար
• Գելատո, իտալական պաղպաղակի ոճը

Հղումներ

Marish2001/Ավազարկղ էջը Վիքիպահեստում

Վեցանա (կամ Cima di Vezzana) Պալա լեռնահամակարգի ամենաբարձր գագաթը, Դոլոմիթիի լեռնաշղթա, հյուսիսային Իտալիայում: Այն գտնվում է Դոլոմիտեի հյուսիսային մասում, Տայբոն Ագանդինոյի և Պրիմերոյի միջև, Բելլունո և Տրենտինո կոմունայում: Այն ունի 3.192 մ բարձրություն:

Գագաթը սահմանակցված է Սիմոն դելլա Պալա: 1872 թվականին այնտեղ առաջին անգամ ոտք են դրել Դուգլաս Վիլյամ Ֆրեշֆիլդը և Չարլզ Կոմինս Թուքերը, ովքեր հասել են այնտեղ Տրիգնոլոյի սառցադաշտից և Պասո դի Տրիգնոլոյից: Անսովոր ժամանակի ընթացքում նրանք բարձրացան գագաթնակետը առանց տեղական ուղեցույցների, քանի որ նրանք հրաժարվեցին գնալ դեպի սառցադաշտ

Ծանոթագրություններ

Պալա լեռնահամակարգը (իտալ.՝ Pale di San Martino, Դոլոմիթի Դելլա Փալե կամ Գրուպո Դելլա Փալե) լեռնաշղթա է, որը գտնվում է Դոլոմիթի, Տրենտինոի արևելքում, Բելինո նահանգ մի մասն է, որը գտնվում է Իտալիայի հյուսիսում:Այն ծածկում է 240 կմ² տարածք Պրիմիերոի, Վալե դել Բիոսի և Ագանդինոյի միջև:

Դրանք ներառում են մի մեծ լեռնաշղթա ( altopiano delle pale ), որը տարածվում է մոտավորապես 50 կմ² վրա, 2500-ից մինչև 2,800մ, դատարկ ժայռի չափով: Երկրաբանորեն դրանք բաղկացած են դյուբոստոներից:

Հիմնական գագաթները

• Վեզանա, 3,192 մ
• Ջիմոն Դելլա Պալա, 3,184 մ
• Սիմա դեի Բուրելոնի, 3,130 մ
• Սիմա դի Ֆոկոբոն, 3,054 մ
• Պալա դի Սան Մարտինո, 2,982 մ
• Ֆրադուստա, 2,939 մ
• Մալազ, 2,906 մ
• Սաս Մաոր, 2,812 մ
• Սիմա Մադոննա, 2,752 մ
• Ռոսետտա, 2,743 մ

Հղումներ

• Favaretto, Fabio (2004). «Pale di San Martino, il paese delle meraviglie di roccia». Alps (20): 28–42.

Արտաքին հղումներ

• Rifugio Pradidali, (english pages available here)

Կարեն Բոյաջյան (անգլ.՝ Garen Boyajian ծնվել է 1987 թվականի հուլիսի 5-ին) Կանադացի դերասան է: While continuing to perform in a number of television series and feature films, in 2008 he established a production company with a collection of films in active development.

Career

Boyajian was born in Toronto to a Lebanese born Armenian father and Italian Canadian mother. He studied at Bayview Glen School and continued with an honours degree in business and marketing from York University.

He started acting at age 13, appearing in television commercials and in Aaron Carter music videos. But it was his appearance as a distraught young Arshile Gorky in Atom Egoyan's award-winning Ararat that got the attention of critics. Soon he landed main roles in television series and such as Radio Free Roscoe, ReGenesis, Monster Warriors, The Border. His role in The Cross Road won him "Best Actor Award" in the Monaco International Film Festival. Other film roles included and roles in films most notably Three Veils, The Son of an Afghan Farmer and Bamboo Shark. He has also acted in lead and supporting roles in a number of theatrical productions.

Ֆիլմագրություն

Film actor

Feature films

• 2002: Ararat as Young Arshile Gorky
• 2004: New York Minute as Manjhur
• 2006: Between Truth and Lies as Steve Wright (TV movie)
• 2008: The Cross Road as Salaam
• 2011: Three Veils as Jamal
• 2011: Bamboo Shark as Raj (post-production)
• 2012: The Son of an Afghan Farmer as Sherif
• 2016: The Promise as Eric Boghosian

TV series

• 2001: Screech Owls as Sam (8 episodes - TV series)
• 2003-2005: Radio Free Roscoe as Ed (18 episodes - TV series)
• 2004: Instant Star as Hunter in episode "Even Better Than the Real Thing" (TV series)
• 2004-2008: ReGenesis as Raymond / Nasib Yosuf (11 episodes - TV series)
• 2005: Our Fathers as Vito's Brother (TV movie)
• 2006: Jeff Ltd. as a Persian Child in episode "Ali Baba and the 40 Carpets" (TV series)
• 2006: Monster Warriors as Brighton / Rody (6 episodes - TV series)
• 2008: The Border as Sami / Asif Kafeel (6 episodes - TV series)

Shorts

• 2008: Mookie's Law as Arab
• 2016 : Game Shakers as Burdy

Theater actor

• A Crooked Man - Lead role (Alianak Productions / Hrant Alianak)
• The Man Who Came to Dinner - Lead role (Bayview Glen Productions / Norm Reynolds)
• Wanda's World - Lead role (Armstrong Productions / Dean Armstrong)

Producer

• 2008- : The Dove
• 2010- : "Death is a Lonely Business"

Awards

• In 2008, Winner of "Best Actor" at the Monaco International Film Festival for his role as Salaam in The Cross Road
• Co-winner of "Best Ensemble Cast" at the same festival for the same film. Award shared with Shenae Grimes, Tommy Lioutas, Bruce Gooch and Sean O'Neill.
• In 2011, Winner of "Best Actor in a Supporting Role" at the International Filmmaker Festival for his role as Jamal in "Three Veils".

References

• Campus Life: Toronto's Hottest Students - Model Search 2006

External links

• Official website
• YouTube
• Marish2001/Ավազարկղ Internet Movie Database կայքում

Կենսագրություն

Մարգարետը Էրիկ IX Շվեդացի թագավորի և Christina Björnsdotterի դուստրն էր: 1189 թվականին նա ամուսնացավ Նորվեգիայի թագավոր Sverre Iի հետ: Նա իր պաշտոնավարման ընթացքում, պատմության մեջ հիշատակվում է,որպես թագուհի, հիմնականում այն ժամանակ, երբ Nikolas Arnessonը դարձավ եպիսկոպոս: Սագայում Մարգարետ թագուհին նկարագրվում է, որպես կասկածյալ և բանսարկու

1202 թվականին նա այրիացավ, հետո վերադարձավ իր հարազատ Շվեդիան, այնուհետև հրաժարվեց իր ունեցվածքից Västergötlandից և Värmlandից: Մեկնելով Նորվեգիա նա ստիպված լքեց իր դստերը Kristina Sverresdotterին, իր կամքին հակառակ: Շվեդիայում երկու տարի անցկացրեց և 1204 թվականին վերադարձավ Նորվեգիա:

1204 թվականի հունվարի 1-ին` Նորվեգիա վերադառնալուց երկու օր հետո իր խորթ որդի Հաակոն III Նորվեգացին մահացավ բացահայտ թունավորման ախտանիշով:Մարգարետը դարձավ հանցագործության կասկածյալ, և նրա ծառաներից մեկը փորձով փորձեց ապացուցել իր անմեղությունը, բայց ցավոք այն ձախողվեց:Ծառան խեղդվեց և Մարգարետը փախավ Շվեդիա:

Մարգարետը 1209 թվականին վերադարձավ Նորվեգիա, իր դստեր հարսանիքի համար:Նրա դուստրը ամուսնացավ համանախագահ Ֆիլիպ Սիմոնսոնի հետ, ով Բագլեր կուսակցության թեկնածուն էր՝ Նորվեգիայի գահին: Մարգարետը մասնակցեց հարսանիքին: Հարսանիքից անմիջապես հետո նա հիվանդացավ ևմի քանի շաբաթ անց մահացավ:

Ծանոթագրություններ

Այլ աղբյուրներ

• Magerøy, H. Soga om birkebeinar og baglar (1988)
• Imsen, Steinar Våre dronninger: fra Ragnhild Eriksdatter til Sonja (Oslo: 1991)
• Koht, Halvdan Norske dronningar (in "The Old Norse Sagas", 1931)

Նախորդող: Estrid Bjørnsdotter

Queen Consort of Norway 1189–1202

Հաջորդող: Margrete Skulesdatter

Կաղապար:S-hou

Արամ Ա. Ավագյան (ապրիլի 23,1926- հունվար 17,1987) եղել է Հայ-ամերիկյան ֆիլմի խմբագիր և ռեժիսոր: Վերջին դերում նրա աշխատանքը ներառում է Jazz on a Summer's Day (1960) և ինդի ֆիլմ End of the Road (1970):

Կյանքն ու աշխատանքը

Արամ Ա. Ավագյանը ծնվել է Մանհեթն, Նյու Յորքում, 1926 թվականին, նրա ծնողները հայեր էին, բայց ապրում էին Իրանում և Սովետական Վրաստանում:Նա ավարտել է Horace Mann դպրոցը և Yale Universityին նախքան Խաղաղ օվկիանոսում ռազմածովային սպա դառնալը: G.I. Bill պատերազմից հետո, նա գնաց Ֆրանսիա,որտեղ ներկա գտնվեց Sorbonneին: Այնտեղ նա եղել է երիտասարդ ընկերների ամուր խմբի մասը, ովքեր 1950 թվականին Փարիզում սահմանեցին Ամերիկյան գրական շարժումը, այդ թվում էին նաև Տերրի Հարավային, Վիլյամ Սթայլոն, Ջոն Պ. Մարվանդ և Ջորջ Պլիմպոն: 1953 թ. Ավակյանը վերադարձավ Միացյալ Նահանգներ և սկսեց վավերագրական խմբագրումները:Այդ ժամանակահատվածում Ավագյանը վերցրեց լեգենդար ջազային նստաշրջանի լուսանկարները, եղբորը `ջազի պրոդյուսեր Ջորջ Ավագյանից: . 1955-ից մինչև 1958 թթ. Ավագյանը խմբագիր է եղել Էդվարդ Ռ. Մուրոի See It Now ծրագրում: Իր Vanity of Duluoz գրքում Ջաք Քերոյացը Չարլիին ներկայացրել է Արամ Ավագյանի բնույթով:

Շուտով նա դարձավ խաղարկային ֆիլմի խմբագիր և ռեժիսոր: In 1958 he co-directed with Bert Stern, a filmed record of the Newport Jazz Festival. The result Jazz on a Summer's Day (1960), which Avakian also edited, is credited with being "the first feature-film documentary of a music festival." He edited the feature film Girl of the Night (1960), "acknowledged for its early use of the freeze frame and the jump cut" in American films. His credits as an editor also included Robert Frank's Ok End Here” (1960), “Lilith” (1964)The Miracle Worker (1962), Arthur Penn's Mickey One (1965), in which Avakian also plays the disembodied voice of Warren Beatty's tormentor, and Honeysuckle Rose (1979).

Avakian directed the movie End of the Road (1970), which received an "X" rating for its graphic depiction of an abortion. For End of the Road Avakian received the Golden Leopard Award of the Locarno International Film Festival LIFE magazine's November 7, 1969 issue covered the film in a spectacular 9-page article, and in-depth interviews ran in Esquire and Playboy. In a review of the film in The New York Times, Roger Greenspun wrote of End of the Road: "The precise truth of, say, 5 in a summer afternoon on the lawn of an assistant professor in a small country college has perhaps never been caught in a commercial movie before -- but that is the kind of precise truth this movie captures again and again." The film stars James Earl Jones, Stacy Keach, Dorothy Tristan, and Harris Yulin. In the film Avakian plays The Landlord, The Pigman, and the voice of the psychiatrist on the phone. George Avakian oversaw the music. Avakian's old friend the novelist Terry Southern co-produced the film, and co-wrote the screenplay with Avakian and Dennis McGuire.

End of the Road is an early indie picture which bucked Hollywood conventions and was before its time. Many of the cast and crew went on to distinguished film careers. The film is admired by the director Steven Soderbergh, who has directed a documentary on the making of the film, for inclusion on the Warner Bros. DVD, titled "An Amazing Time: Conversations About End of the Road", released on Sept. 18, 2012, as part of a series of great rediscovered movies. Cineaste published this 1980's interview in advance of the 2012 DVD release: [1]

Avakian directed Cops and Robbers (1973) One Night Stands and 11 Harrowhouse (1974). and a lost film made in Paris, in French, in the early 1970s.

From 1983 through 1986, Avakian was chairman of the film department at State University of New York at Purchase. Arthur Penn spoke at Avakian's 1987 memorial. Francis Coppola and Terry Southern wrote letters about Avakian, which were read aloud, and Gerry Mulligan played his saxophone, as well as others. It was a packed house at the New York City Armenian cathedral.

For fifteen years, Avakian was married to actress and writer Dorothy Tristan, until 1972. During the last two years of his life his companion was former ballerina Allegra Kent. His children with Dorothy Tristan are photojournalist/author Alexandra Avakian and guitarist Tristan Avakian.

Selected filmography

As editor

• Jazz on a Summer's Day (1960)
• Girl of the Night (1960)
• The Miracle Worker (1962)
• Lilith (1964)
• You're a Big Boy Now (1966)
• The Comedians (1967)
• The Next Man (1976)
• Honeysuckle Rose (1980)
• Mickey One (film)

(Partial list)

As director (partial list)

• Jazz on a Summer's Day (with Bert Stern) (1959)
• Lad, A Dog (with Leslie H. Martinson) (1962)
• One Night Stands (Documentary)
• The End of the Road (1970)
• Cops and Robbers (1973)
• 11 Harrowhouse film (1974)

References

External links

• Aram Avakian Website
• Aram Avakian Internet Movie Database կայքում

Լ’Աբերժման դե Վարե կոմունա է, որը գտնվում է Ֆրանսիաի արևելյան Էյն հատվածում:

Աշխարհագրություն

Համայնքը գտնվում է Բուգեյի նախալեռներում, Փոնթ-դը Աինից ոչ հեռու: 59-րդ գլխավոր ճանապարհը հատում է կոմունան, որը ընկած է լեռան վրա:

Անուն

Էյնում կա չորս կոմունա, որոնք կոչվում են abergement, որը բնորոշ է Յուրաին, ինչպես նաև գոյություն ունի Սան-դը-լուա, [Կոտ-դ'Օր]] եւ [ Դոպս]]; մյուս երեքը [Լե Պետիթ-Abergement], Լե Գրանդ -Abergement, L'Abergement-Clémenciat: Ակնհայտորեն նշվում է 11-ից 15-րդ դարերում տրված գյուղատնտեսական զիջումները:

Բնակչություն

Պատմական բնակչություն
Տարի	Բնակչություն	%±
1793	532	1800
541	1806	559
1821	546	1831
552	1836	539
1841	549	1846
547	1851	540
1856	486	1861
496	1866	491
1872	496	1876
484	1881	490
1886	486	1891
421	1896	391
1901	357	1906
323	1911	291
1921	256	1926
253	1931	219
1936	203	1946
190	1954	157
1962	103	1968
88	1975	106
1982	136	1990
159	1999	168
2008	194	2012
235	{{{71}}}	{{{72}}}

Տեսարժան վայրեր

• Neo-roman church built in the 19th century
• Monument to the Resistance

Տես նաև

• Communes of the Ain department

Հղումներ

• INSEE

Արտաքին հղումներ

Մեդիա ֆայլեր

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Marish2001/Ավազարկղ կատեգորիայում։

• LesCommunes.com

Էնի գավառ

Франц Шпета (գերմ.՝ Franz Speta, 1941—2015) — австрийский ботаник.

Биография

Родился в городе Линц.

С 28 сентября 1964 года по 30 мая 1972 года изучал в Венском университете на философском факультете ботанику и зоологию. С 1 августа 1968 года по 31 июля 1969 года был научным сотрудником Ботанического института Венского университета. 30 мая 1972 года Шпета получил учёную степень.

С 1 ноября 1970 года был научным сотрудником в Верхнеавстрийском земельном музее Линца, сначала как руководитель отдела ботаники и и беспозвоночных, с 1985 года как заместитель директора Национального музея и с сентября 1990 года по конец июня 1991 года как временный директор. С 1 января 1993 года по 2003 год он был руководителем Центра биологии Национального музея.

Некоторые публикации

• Speta, F; F Fuchs. 1989. Drei neue Pinguicula-arten der sektion Orcheosanthus DC. aus Mexico. Phyton (Austria) 29 (1): 93—103.
• Speta, F; F Fuchs. 1992. «Pinguicula debbertiana (Lentibulariaceae), eine weitere neue Art aus Mexico». Linzer Biol.Beitr. 24:375.
• Speta, F. 1998. Hyacinthaceae. In The Families & Genera of Vascular Plants. Ed. Kubitzki, K. Berlin, Heidelberg, NY: Springer-Verlag, pp. 261—285.
• Speta, F. 1998. Systematische Analyse der Gattung Scilla L. (Hyacinthaceae). Phyton (Horn), 38: 1—141.
• Pfosser, M; F Speta. 1999. Phylogenetics of Hyacinthaceae based on plastid DNA sequences. Ann. Missouri Bot. Garden, 86: 852—875.
• Pfosser, M; F Speta. 2001. Hyacinthaceae. Hyacinthus, Ornithogalum, Scilla & their relatives.
• Krenna, L; A Hüfnerb; A Kastenhubera; F Speta. 2004. Chemotaxonomic relevance of cardenolides in Urginea fugax. Phytochemistry 65 (21): 2881—2884.
• Hartlieb, J; F Speta, HL Werneck. 1980 Das Krauterbuch Des Johannes Hartlieb: Eine Deutsche Bilderhandschrift Aus Der Mitte Des 15. Jahrhunderts. Ed. Akademische Druck- & Verlagsanstalt. 62 pp.
• 1994. Leben Und Werk Von Ferdinand Schur. Ed. Oberosterreichishes Landesmuseum. 334 pp. ISBN 3-900746-68-0.
• 1994. Blumen der Türkei. Stapfia 34. ilust. 271 pp.
• Speta, F. Systematische Analyse der Gattung Scilla L. (Hyacinthaceae). Phyton (Horn) 38: 1—141.

Примечания

Литература

• Zander, R; F Encke, G Buchheim, S Seybold (eds.). Handwörterbuch der Pflanzennamen. 13. Auflage. Ulmer Verlag, Stuttgart 1984, ISBN 3-8001-5042-5.(գերմ.)

Ссылки

• DNB, Katalog der Deutschen Nationalbibliothek: Franz Speta(գերմ.)
• Zoologisch-botanischen Datenbank: Univ. Doz. Dr. Franz Speta(գերմ.)
• Hyacinthaceae. Hyacinthus, Ornithogalum, Scilla and their relatives(անգլ.)

Չարլզ Աճեմյան (հուլիս 22, 1909 – մարտ 30, 1996) եղել է ամերիկացի բանկիր, ով վաղաժամ վերադարձավ Chase Manhattan Bank, որտեղ նա գործադիր իշխանության տնօրենն էր,հետո դարձավ the Hackensack Trust Co.-ի նախագահ և գլխավոր գործադիր տնօրեն, որը հետագայում վերանվանվեց Garden State National Bank.

Վաղ կյանքը և կրթությունը

Աճեմյանը ծնվել է Հալեպ, Սիրիա-ում և տասնչորս տարեկանում նա վերաբնակվել է ԱՄՆ-ում:. Նախքան Wharton School of the University of Pennsylvania-ից դիպլոմ ստանալը, Աճեմյանը ավարտել է Columbia Business School-ը MBA- ով:

Կարիերա

Աճեմյանը 1927 թվականին սկսել է իր բանկային կարիերան Մանհեթենի Բանկում որպես թղթատա: Գործողությունների շարքից դուրս գալուց հետո, Աճեմյանը նշանակվեց փոխնախագահ և փոխտնօրեն երբ Մանհեթնի բանկը և Chase Ազգային բանկը 1955 թվականին միացան և դարձան Chase Manhattan Bank : Մեկ տարի հետո նա դարձավ փոխնախագահ և վերահսկիչ, իսկ 1959 թվականին գլխավոր վերահսկիչ գեներալ: Աճեմյանը հայտնի է նրանով, որ նա լավ հարաբերությունների մեջ էր Ջոն Մքլոյ -ի հետ, ով եղել է Chase Manhattan-ի նախագահը: 1963 թվականի հուլիսին նա նշանակվեց Chase Manhattan բանկի գործադիր փոխնախագահ, այդ դիրքը նա զբաղեցրեց մինչև 1969 թվականի դեկտեմբերը նախքան իր կենսաթոշակի անցնելը: . 1970 թվականի հունվարի 1-ին Steve Ross (Time-Warner CEO)-ի հորդորով նա դարձավ Hackensack Trust Co.-ի նախագահ և գլխավոր գորխադիր տնօրեն, հետո Kinney Services Inc.-ի նախագահ, որը հանդիսանում էր բանկի հիմնական բաժնետերը: Kinney National Company հետագայում միացավ Warner Bros.-ից և դարձավ Warner Communications:

Հաշվի առնելով այդ կարճ ժամանակահատվածը, Աճեմյանը փոխեց բանկի անունը անվանելով այն Garden State National Bank, և մեկ տարի հետո այն միացավ Հյուսիսային Ջերսիի Հուդսոն նահանգի ազգային բանկի հետ: Bank Holding Company Act of 1956 Դաշնային Հանրապետություն լինելու պատճառով, Վարները ստիպված եղավ իր մասնաբաժինը զիջել Garden State National Bank-ին: Նախնական բաժանման փորձից հետո, հեղափոխական անդամներից մեկը` William A. Conway, ով պնդում էր, որ դա թույլ է տալիս Warner Communications-ին որպեսզի շահույթ ստանա որոծ բաժնետերերի կողմից, 1980 թվականին Garden State ultimately-ը միացավ Fidelity Union Bancorporation of Newark-ին (որը հետագայում դարձավ Wachovia-ի մի մասը): Այս վարույթը պահանջեց Աճեմյանի հրաժարականը Warner Communications-ից, որպեսզի նա լինի նախագահ և գործադիր տնօրեն Garden State-ում: Աճեմյանը հեռացավ Garden State-ից 1981 թվականին բայց նա ակտիվ գործողություն է ծավալել, Stonier Graduate School of Banking-ում և Pace University-ում որպես դասախոս:

Անձնական կյանքը

Աճեմյանը մահացել է 1996 թվականի մարտի 30-ին, 86 տարեկան հասակում: Նա ամուսնացած էր Մերի Աճեմյանի հետ: Նրանք 2 երեխա են ունեցել. Սանդրա Բորգը և Մերի Լուսի Հեթ:

Ծանոթագրություններ

Ռիչարդ Պաուլ "Ռիք" Բայան (ծնվել է 1950 թվականի հունվարի 27-ին), ամերիկացի հեղինակ, վեբ-վարպետ և գովազդային հեղինակ, ով հայտնի է իր "Words That Sell" գովազդային թեզուրայով, իր խճճված երգիծական բառապաշարով, քաղաքական բլոգով և մռայլ հումորային ակնարկներով:

Կյանքը և կարիերան

Հայ ներգաղթյալի որդի է Ստամբուլից, Բայանը ծնվել և մեծացել է Նյու Բրանսվիք, Նյու Ջերսիում: Նա արժանացավ բակալավրի աստիճանի Ռութջերս Քոլեջում, որտեղ զբաղվել է պատմությամբ և ավարտել պատվավոր կոչմամբ: Նա փաստորեն գործազուրկ լինելով հանդերձ ավարտեց Իլինոիս համալսարանի մագիստրատուրան:

Բայանը համառորեն աշխատել է, որպես Time-Life գրքերի աշխատակից: Իր առաջին ակնարկները եղել են The Liberal Artist at Leisure և The Liberal Artist at Work և հայտնվել են National Reviewում 1976-77 թվականներին: Դրանից կարճ ժամանակ հետո նրան մոտեցավ Ալեն Վիքլանդը, ով The New American Review: A Journal of Civility and the Arts հիմնադիր խմբագիրն և հրատարակիչն էր, նա դարձավ այդ կարճամետրաժ գրքի խմբագիրը և երգիծական հոդվածներ ներդրեց: Չնայած 1978 թվականից մինչև 1985 թվականները նա աշխատել է Baroon's Educational Series, որպես գլխավոր պատճենահան: Բայանը հեղինակել է նաև Words That Sell (1984, վերանայվել է 2006 թվականին), գովազդային և մարկետինգային թեզուրան, որը դարձավ ստանդարտ տեղեկանք այդ ոլորտում: 1985-ից մինչև 1999 թվականները Բայանը ծառայել է որպես պետ Day-Timerում: Այդտեղ գտնվելու տարիների ընթացքում նա նվաճել է վեց գովազդային մրցանակ և գրել է իր առաջին հումորային The Cynic's Dictionary գիրքը :

Բայանը 1996 թվականին ստեղծեց The Cynic's Sanctuary: Նա թողել է իր աշխատանքը Day-Timer-ում 1999 թվականին, որպեսզի ամբողջությամբ գրի իր Some Cynical Guy գիրքը :

2001 թվականին Բայանը ամուսնացավ Անն Դոունի հետ և տեղափոխվեց Ֆիլադելֆիա: Այնտեղ նա գրեց More Words That Sell գիրքը և զարգացրեց ինքնատիպ բառերը, որոնք վաճառվում են: Նրա առաջին և միակ երեխան` Գայը ծնվել է 2004 թվականին: Բայանը և Դոունին ամուսնալուծվել են 2011 թվականին:

Բայանը 2006 թվականին Հոգեբանությունն այսօր գրքում նկարագրեց "A Field Guide to the Cynic", որպես հոդվածի կենտրոն: 2007 թվականին նա գործարկեց The New Moderate կայքը, որը նախատեսված է, որպեսզի քաղաքական կլիմայի մեջ ներառեն կենտրոնական գաղափարների նպատակը, որը գերակշռում է աջ և ձախ թշնամական փոխանակումներով: Բայանի կայքը ունի մի արտահայտություն "Positive Cynicism", փիլիսոփայություն է, որը պաշտպանում է արտադրողական սոցիալական նպատակների համար ցինիկ օտարման կիրառումը: Բայանի ակնարկների առաջին ժողովածուն` Extremely Dark Chocolates լույս է տեսել 2014 թվականին, և դրան հաջորդել է Lifestyles of the Doomed, որը լույս է տեսել 2016 թվականին:

Բայանը ներկա պահին ծառայում է ԱՄՆ-ի պաշտպանողական սահմանին և Մաքուր Կառավարական Միությունում:

Աղբյուրներ

• "A Field Guide to the Cynic" Հոգեբանությունն այսօր (2006 թվական դեկտեմբեր)

Արտաքին հղումներ

• [2]

Ռոջեր Էդվարդ Քոլինգվու Ալթունյան (1922–1987) եղել է անգլյահայ բժիշկ և դեղագետ ով նատրիում քրոմոգիլատ օգտագործել է աստմա հիվանդության բուժման համար: Նրա ընտանիքը տեղափոխվել է Միացյալ Թագավորություն, որտեղ նա սովորել է բժշկություն և սկսել իր հետազոտությունները:

Կարիերա

Դեղաբանական հետազոտություններ

Խելլաից սկսած, ասթմայի ավանդական միջոցը Ալթունյանը 1965 թվականին հայտնաբերել է, որ խելլայի ակտիվ բաղադրիչը խելլին է: Նա, ի վերջո, արտադրում է ավելի անվտանգ քիմիական խելլին, նատրիում քրոմոգիլատ]: Այն հետագայում վաճառվել է որպես Ինթալ Fisons Pharmaceuticalsի, կողմից, որը նա վերցրել է Ռոն-Փոլենք Ռոռերից, ով իր հերթին ձեռք է բերել Ավենտիս և սանոֆի-ավենտիսից: Նախքան RPR- ի ներգրավումը, Fisons- ի R & D տարրը վաճառվել է Astra-ին, դրանով իսկ այն AstraZeneca-ի մաս է կազմում:Նատրիումի քրոմոգիլատը առաջին կլինիկական օգտագործված մաստ բջիջների կայունացուցիչն էր: Ալերգիաի և ասթմայի բորբոքման մեջ խցանը շատ կարևոր դեր է խաղում: Մաստ բջիջները պարունակում են հզոր բորբոքային միջնորդներ, որը հանգեցնում է բորբոքման և բրոնխոկոնստրրիալի օդակաթիլային ճանապարհով: Նատրիումի քրոմոգլատատը կայունացնում է բջիջը `դրանով կանխելով միջնորդների ազատումը:

• Ամբիքրոմիլl (Պրոբիքրոմիլ) արտոնագիրը ունի իր անունը Լոուբորոութ, Լեքեսթերշայը: Սա Բենզադիփայրնի կառուցվածքն է:

Պատերազմական ծառայությունները

Ալթունյանը 1941 թվականին միացել է Արքայական օդային ուժերին և դարձել է թռիչքների հրահանգիչը: Նա համարվում է ռմբակոծության "բացառիկ" հրահանգիչը և 1943 թվականին նա նշանակվել է դպրոցի թռիչքների հրահանգիչը: Նա պարգևատրվել է Օդային ուժերի խաչով զարգացնելով տեխնիկան գիշերային թռիչքների համար:. Նրա թռչելու փորձառությունները ասում են, որ նա "սպինհալներին" ոգեշնչել է, որպեսզի թաղանթին հարվածող սարքով թթվածին հասցնեն թոքերին:

Ծիծեռնակը և Ամազոնը

Իր մանկության ընթացքում Ալթունյանը այցելում է իր տատիկ պապիկին (իր պապիկը եղել է W. G. Collingwood) Լիճ համայնքում նա հանդիպում է գրող Արէուր Ռանսոմին: Ռանսոմը իր Ծիծեռնակը և Ամազոնը, հայտնի գրքում անվանել է Ալթունյանին և իր չորս քույրերին, դրանից հետո Ռոջերը դարձավ Ռոջեր Վոլքեր նավի տղա: Ռանսոմը հետո եկավ և մնաց իր ընտանիքի հետ Հալեպում, նրանց համար բերելով փոքրիկ dinghy to sail, և այնտեղ շատ բաներ գրեց Փիթր Դաքի մասին:

Տես նաև

• Self-experimentation

Ծանոթագրություններ

• National Institutes of Health: Breath Exhibit
• Beehive. Describes the book by Rodney Dingle entitled "Roger, The life and distinguished achievements of Dr. Roger Altounyan".
• Orr TS. "Roger Altounyan: the man and his work." Respir Med. 1989 May;83 Suppl A:3-6.
• Cohen SG. "Asthma among the famous. Roger E. C. Altounyan (1922-1987) British physician and pharmacologist." Allergy Asthma Proc. 1998 Sep-Oct;19(5):328-32.

Չարլզ Աճեմյան (հուլիս 22, 1909 – մարտ 30, 1996) եղել է ամերիկացի բանկիր, ով վաղաժամկետ վերադարձավ Chase Manhattan Bank, որտեղ նա գործադիր իշխանության տնօրենն էր,հետո դարձավ the Hackensack Trust Co.-ի նախագահ և գլխավոր գործադիր տնօրեն, որը հետագայում վերանվանվեց Garden State National Bank.

Վաղաժամ կյանքը և կրթությունը

Աճեմյանը ծնվել է Հալեպ, Սիրիա և 14 տարեկան հասակում ներգաղթել է ԱՄՆ: After receiving his B.A. from the Wharton School of the University of Pennsylvania, Agemian graduated from Columbia Business School with an MBA.

Կարիերա

Աճեմյանը սկսեց իր բանկային կարիերան 1927 թվականին Մանհեթենի բանկում: Գործողությունների շարքից դուրս գալուց հետո, Աճեմյանը նշանակվեց փոխնախագահ և փոխտնօրեն երբ Մանհեթնի բանկը և Chase Ազգային բանկը 1955 թվականին միացան և դարձան Chase Manhattan Bank : Մեկ տարի հետո նա դարձավ փոխնախագահ և վերահսկիչ, իսկ 1959 թվականին գլխավոր վերահսկիչ: Հայտնի է, որ Աճեմյանը լավ հարաբերությունների մեջ էր եղել John J. McCloy Agemian is known to have had a good relationship with John J. McCloy, the Chairman of Chase Manhattan. In July 1963, he was named executive vice president of operations of Chase Manhattan Bank, a position he held until his retirement in December 1969. On Jan. 1, 1970, he became chairman and chief executive officer of Hackensack Trust Co. at the urging of Steve Ross (Time-Warner CEO), then chairman of Kinney Services Inc., which was the bank's majority shareholder. Kinney National Company later merged with Warner Bros. to become Warner Communications.

Shortly after taking over, Agemian changed the bank's name to Garden State National Bank, and, a year later, merged it with North Jersey National Bank of Hudson County. Because of the Federal Bank Holding Company Act of 1956, Warner was forced to divest its stake in the Garden State National Bank. After an initial divestiture attempt was derailed by a dissident board member, William A. Conway, who claimed that it allowed Warner Communications to exit at a profit at the expense of certain minority shareholders, Garden State ultimately merged in 1980 with Fidelity Union Bancorporation of Newark (which later became part of Wachovia). This transaction required Agemian's resignation from the Warner Communications board so he could continue as chairman and chief executive officer of Garden State. Agemian retired from Garden State in 1981 but remained active as a faculty member at the Stonier Graduate School of Banking and Pace University.

Անձնական կյանքը

A resident of Spring Lake, New Jersey, Agemian died on March 30, 1996, at the age of 86. He was married to Mary Agemian. They had two children: Sandra Borg and Mary Louise Heath.

Ծանոթագրություններ

Մարգար Աղաջանեան (անգլ.՝ Markar Aghajanyan, պարս.՝ مارکار آقاجانیان; ծնվել է 1965 թվականի մարտի 4-ին ) is a retired Iranian football player and manager of Armenian ethnicity.

Կարիերա

Աղաջանյանն իր կարիերայի մեծ մասն անցկացրեց Արարատ Թեհրան ակումբում: He later went on to join a series of Tehran-based teams, most notably PAS, where he won the Iran Pro League division in his first season.

With the departure of Human Afazeli, Aghajanyan was appointed the manager of Azadegan League side Damash Lorestan. The team chose not to renew his contract for the 2010–11 season.

Aghajanyan is also a part of the coaching staff for the Iranian national football team, and he was the assistant coach during the 2014 FIFA World Cup.

References

External sources

Մեդիա ֆայլեր

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Marish2001/Ավազարկղ կատեգորիայում։

• (անգլ.)

Կենսագրություն

Ռոբբի Քեյը ծնվել է 1995 թվականի սեպտեմբերի 13-ինЛимингтоне а, ապրում էր Թինեսիդում, որը գտնվում է Անգլիաի հյուսիսում, նախքան իր ընտանիքը տեղափոխվեց Պրահա, Չեխիա: Հետո նա տեղափոխվեց Տեխաս, Հյուսթոն: Робби увлекается регби и футболом.

Карьера

Живя в Чехии, Кэй увидел на школьной доске объявлений запись для англоговорящих детей о том, что для съёмок фильма нужны актёры. Несмотря на недостаток опыта он получил роль в фильме «Иллюзионист», однако сцену с его участием вырезали из финальной версии кинокартины. После небольших ролей в фильмах «Ганнибал: Восхождение» и «Мой мальчик Джек», одна канадская кинокомпанияԿաղապար:Уточнить выбрала его среди 150 претендентов на роль юного Джейкоба в фильме «Осколки», который снимали в Греции в течение девяти недель. После этого он снялся в главной роли в телефильме «Волшебная история Пиноккио», в съёмках которого также участвовали Боб Хоскинс и Томас Сангстер.

В течение года Робби Кэй учился в одной английской театральной школеԿաղապար:Уточнить обучаясь актёрскому искусству, пению и танцам. Когда Робби переехал в Хьюстон, он обучался в British school of Houston. Он окончил эту школу в 2014 году.

Фильмография

Примечания

Ссылки

• Робби Кэй (անգլ.) Internet Movie Database կայքում

Կենսագրություն

Նա մեծ ճանաչում է ստացել նկարահանվելով Ջեյմս Բոնդի երեք ֆիլմերում:

Ֆիլմագրություն

• 1992 — «Գլխավոր կասկածյալը»
• 1997 — «Վաղը երբեք չի մահանա»
• 1999 — «Եվ ամբողջ աշխարհը բավարար չէ»
• 2002 — «Չարի կացարան»
• 2002 — «Մահ, բայց ոչ հիմա»
• 2004 — «Օտարը ընդդեմ գիշատիչին»
• 2005 — «Մրցախաղի հաշիվը»
• 2006 — «Bad girls»
• 2008 — «Կողոպուտ Բրեյկ -Ստրիտում»
• 2008 — «Պատժիչ:Պատերազմի տարածք »
• 2008 — «Ո՞վ է բժիշկ (սերիալ)»
• 2009 — «Վերջին վամպիրը»
• 2009 — «Քննություն(ֆիլմ, 2009)»
• 2012 — «Չարի կացարան: Հատուցում»
• 2012 — «Սլաքը»
• 2015 — «Լոնդոնի անկումը»
• 2015 — «Մակերեսի տարածքները»

Ծանոթագրություններ

Հղումներ

• Колин Сэлмон (անգլ.) Internet Movie Database կայքում

Կենսագրություն

Ջուդիթ Շեկոնը ծնվել է 1982 թվականի մարտի 31-ին Մանչեսթրում, Մեծ Բրիտանիա: Մեծացել է երկու եղբայրների և քույրերի հետ միասին:.

Նկարահանվել է գովազդներում «Orange Mobile Phone», «Stimorol», «Superdrug Stores», «Wrigley's Chewing Gum» գովազդներում: Նա իր առաջին խաղը կատարել է հեռուստատեսությամբ 1998 թվականին «Катастрофа» Дебютировала на телевидении в 1998 году с эпизодической ролью в сериале «Катастрофа».

Джудит является основателем компаний «Extension Evolution», «Make It America» и «Actors Evolution».

Фильмография

Примечания

Ссылки

• Джудит Шекони Internet Movie Database կայքում
• Официальный сайт Джудит Шекони
• Джудит Шекони Ֆեյսբուքում
• Джудит Шекони Թվիթթերում

Կենսագրություն

Չախոյանը ծնվել է Լենինականում, Հայկական ՍՍՀ] (այժմ Գյումրի, Հայաստան), որտեղից շատ մեծ ծանրորդներ են գալիս. Նա նվաճել արծաթե մեդալ 1994 ծանրամարտի աշխարհի առաջնություն: Չախոյանը աշխարհի ռեկորդ է սահմանել 175.5 կգ քաշային կարգում: Չախոյանը աշխարհի ռեկորդ է սահմանել 175.5 կգ քաշային կարգու: Նա դարձավ Հայաստանի երկրորդ ծանրորդը, Իսրայել Միլիտոսյանից հետո, աշխարհի ռեկորդ սահմանելով: Չախոյանը նույնպես մրցակցեց Ատլանտայի 1996 թվականի ամառային օլիմպիական խաղերում և զբաղեցրեց վեզերորդ հորիզոնականը:

Նա սկսեց ներկայացնել Ավստրալիան որոշ ժամանակ հետո: Չախոյանը կրկին զբաղեցրեց 6-րդ հորիզոնականը Սիդնեյի 2000 թվականի ամառային օլիմպիական խաղերում: Նա նվաճել է ոսկե մեդալ 2001 Goodwill խաղերում Բրիսբինում և այդ մրցույթում համաշխարհային ռեկորդ սահմանեց, սակայն դրանից հետո փորձարկվել է դրական դոպինգ: Նա կորցրեց ռեկորդը և մեդալը ու հեռացվեց 2 տարի ժամկետով: Երբ նա վերադարձավ, նվաճեց բրոնզե մեդալ 2003 թվականի Ծանրամարտի աշխարհի առաջնությունում :

Չախոնյանը 2004 թվականի ամառային օլիմպիական խաղերում բարձրացրեց 175.0 կգ: Նա փորձել է բարձրացնել 207.5 կգ, որով կնվաճեր Օլիմպիական ոսկե մեդալը: Այնուամենայնիվ նա ի վիճակի չէր բարձրացնել ծանրաձողը և դուրս մնաց մրցույթից:

2007 թվականին նա նորից փորձարկեց դրական դոպինգ և վտանգեց իր կյանքը, որը պարտադիր է երկրորդ մրցույթի ժամանակ:.

Հղումներ

Արտաքին հղումներ

• Sports-Reference.com
• Sergo Chakhoyan at Lift Up

{{DEFAULTSORT:Չախոյան, Սերգեյ} [[Category:1969 թվականի ծնունդներ]

References

External links

• Sports-Reference.com
• Sergo Chakhoyan at Lift Up

Биография

Получил среднее образование в провинциальных школах; в 1893 году окончил юридический факультет столичного университета. С 1897 по 1915 год был депутатом Национального Конгресса, в 1915—1931 — сенатором. Занимал ряд государственных постов: в 1908 — министр промышленности и общественных работ, в 1913 — министр финансов, в 1918 — премьер-министр и министр внутренних дел.

В 1920 году Алессандри победил на президентских выборах как кандидат от либеральной коалиции, представлявшей интересы среднего класса и рабочих. При нём в стране были проведены некоторые демократические реформы, в том числе 8-часовой рабочий день и обязательное социальное страхование; была принята новая конституция, провозгласившая основные демократические свободы, церковь была отделена от государства.

Военный переворот

6 сентября 1924 года в Чили произошёл военный переворот, президент Алессандри был свергнут, к власти пришла военная хунта. В январе 1925 года очередной военный переворот, возглавленный двумя полковниками Карлосом Ибаньесом и Мармадуке Грове. Они восстановили свергнутого Алессандри на посту президента. Карлос Ибаньес занял пост военного министра в правительстве Алессандри. В марте 1925 года вышел декрет президента Алессандри о проведении в стране конституционных реформ. В сентябре 1925 года принята конституция Чили, декларировавшая общедемократические права и свободы. Выборы 1925 года принесли успех Эмилиано Фигероа Ларраину, единому кандидату консерваторов и либералов.

Дальнейшая политическая деятельность

В 1927 году после того как в Чили установилась военная диктатура, Алессандри эмигрировал, но возвратился на родину после июльской революции в 1931 году. На выборах 1931 года выдвинут кандидатом в президенты от Либеральной партии, занял второе место, набрав 34,7 %.

Избранный президентом Хуан Эстебан Монтеро был свергнут в июне 1932 года в результате левого мятежа, возглавляемого Мармадуке Грове, командующим воздушным корпусом, и двумя гражданскими лицами, Эухенио Матте и Карлосом Давилой. Создается правящая хунта и провозглашается Социалистическая республика Чили. Двенадцать дней спустя Карлос Давила устраняет хунту и становится временным президентом. Три месяца спустя новый переворот заставляет Давилу уйти. В октябре 1932 года проводятся выборы, и президентом вновь избирается Алессандри с результатом 55,1 %. По окончании второго президентского срока в декабре 1937 года Алессандри отошёл от политической деятельности, однако вновь занял пост сенатора в 1944 году.

Умер Алессандри в Сантьяго 24 августа 1950. Его сын Хорхе Алессандри Родригес был президентом в 1958—1964 годах.

Ссылки

• Биография

Պատմություն

Այժմյա եկեղեցին կառուցվել է 1743 թվականին բլրի վրա, որտեղ ավելի վաղ միջնադարումգտնվում էր Մորավիցայի ամրոցը, ի սկզբանե պատկանել է ընտանեկան ազնվականությանը ազնիվ զինանշան։Ամրոցը կառուցվել է XI դարում բլրի շրջապատող տարացքի վրա։ Ազնվականությունը ապրել են այնտեղ մինչև XIII դարի վերջը։ Ամենավաղ գրավոր վկայությունները Մորավիցայում ապրող ասպետների մասին տեղ են գտել Самое раннее письменное свидетельство о проживающих в Моравице рыцарях содержится в сочинении Վինսենտ Կերչիի աշխատության մեջ, որը «Vita Sancti Stanislai — Vita maior», в котором упоминается некий Анджей из Моравицы. Հետո ազնվականները վաճառեցին Տենչեսկիմ ամրոցը, որտեղ բնակվում էին այստեղ մինչև XIV դարի առաջին եռամսյակը, երբ սկսեցին նրանք 1319 թվականին Ռուդնո գյուղում կառուցել նոր ամրոց։ 1200 թվականին մի փոքր փայտյա եկեղեցի կառուցվեց։ В сочинении «Kodeks dyplomatyczny mogilski» от 1286 года упоминается настоятель этой церкви по имени Пётр (Petrus capellanus de Morawica). Մարացկովո ամրոցի ղեկավարները եկեղեցու հոգևորականներն էին։ Տաճարի շինարարության ընթացքում օգտագործվեց ամրոցից քանդված շինանյութը։ Польский ժամանակագիր хронистлуго Յան Դլուգոշը գրել է пишет в своём сочинении «Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis», որ Մորավիցկոմ եկեղեցին կառուցվել է «սպիտակ քարերից » (ex albo lapide murata). XV դարում եկեղեցու սեպականատերը եղել է Գաբրիել Տենչիսկին։ 1666 թվականին եկեղեցու կողմերից մեկը году одна из сторон замка была переоборудована в ризницу для священников. В 1743 году старый храм был разобран и на его местебыла построена современная барочная церковь святого Варфоломея по проекту архитектора Франческо Плачиди. Фундамент замка в настоящее время находится под колокольней, которая была построена в XVIII веке.

До настоящего времени от разрушенного Моравицкого замка сохранились подземные пешеходные переходы, которые располагаются под ризницей

Սյուժե

Պիեսի կենտրոնական բնույթը, Ֆյոդր Պրոտասովը տառապում էր այն համոզմունքով, որ իր կինը՝ Լիզան երբեք ընտրություն չի կատարել իր և Վիկտոր Կարենինի միջև, ովքեր ցանկանում էին ամուսնանալ իր հետ։ Նա ցանկանում էր սպանել իրեն բայց համարձակություն չուներ։ Փախչում էր իր կյանքից և ընկնում է գնչուների մոտ, և հարաբերություններ է սկսում երգչուհի Մաշայի հետ։ Սակայն այդ ամուսնությունը պամանավորված է Մաշայի ծնողների անհամաձյնությամբ, նա փախչում էր այս կյանքի։ Նրա բառերը ցանկկանում էին սպանել քեզ, բայց նա ուժ չունի։

Մինչդեռ նրա կինը, ասելով, որ Պրոտասովը մահացել է, ամուսնացել է ուրիշ տղամարդու հետ։ Երբ դիմեցի Պրոտասովին, նրան մեղադրում էին երկամուսնության մեջ և ամուսնու անհետացումը կազմակերպելու մեջ։ Նա կհայտնվի դատարանում վկայություն կտա, իսկ կինը չգիտեր որ նա ողջ է։ Այդ ամենի ընթացքում նա կհերքի որ իր ամուսինն է եղել կամ կաքսորվի Սիբիր, Պրոտասը ինքնասպանություն է գործել։ Նրա կինը ասաց, որ նա միշտ սիրել է իր ամուսնուն։

Թատրոն

Կոնստանդին Ստանիսլավսկի իշխանի դերում Աբրեզկովա (պրեմիերական բեմադրություն, 1911 թիվ)

Պրեմիերան նկարահավել է Մոսկվայի արվեստի թատրոնում 23 սեպտեմբեր (5 հոկտեմբեր) 1911 թվականին.Գլխավոր ոեժիսիորները եղել են Վլադիմիր Նեմիրովիչ Դաչենկոն և Կոնստանդին Ստանիսլավսկին . Շուտով նկարահանումները սկսվեցին Սանկտ-Պետերբուրգում։ Քանի որ տեկստը թարգմնավել է տարբեր լեզուներով, ներկայացումները անցկացվեցին նաև Բեռլինում, Վենեում, Փարիզում և Լոնդոնում։ Լոնդոնում ներկայացումը կատարվել է անգլերեն լեզվով, ներկայացվել է 1912 թվականի դեկտեմբերի 6֊ին, անվանվել է «Մարդ, ով մեռած է եղել» (անգլ.՝ The Man Who Was Dead; թարգմանել է Վենգերովը , Զինաիդա Աֆանասևը և Ջոնա Պոլոկա ), բեմադրվել է Գրական հասարակություն թատրոնում .Պիեսը բեմադրեց Ա․ Անդրեեվը, ով եկել էր Բելգրադի Թագավորական թատրոնից. Էդմենդ Բերեոնը խաղացել է Ֆյոդորայի դերը, Վիոլետ Լուիսը խաղացել է Լիզայի դերը, Լորենս Անդերսոնը խաղացել է Վիկտորայի դերը, Լիդիա Յավորսկան խաղացել է Մաշայի դերը և Էնտոնի Ուորդը խաղացել Աբրեզկովա իշխանի դերը.

Ֆիլմերը

Պիեսը էկրանավորվել է շատ անգամ.

• 1911 թվականին կինոյում — Կենդանի դիակ (ֆիլմ , 1911) Ռուսաստան։ (համր ֆիլմ ) Ռեժիսորներ Բորիս Չայկովսկի, Վ. Կուզանեցով, Լիզա Պրոտասովա — Մարիա Բլյումենտալ-Տամարինա
• 1916 թվականին կինոյում — Կենդանի դիակ (ֆիլմ , 1916) . Ֆյոդր Պրոտասով — Ալեքսանդր Զալեվերովիչ
• 1918 թվականին կինոյում — Կենդանի դիակ (ֆիլմ , 1918) Ռուսաստան։ (համր ֆիլմ)։ Ռեժիսոր Չեսլավ Սաբինսկի , դերերում: Վերա Խոլոդնայա
• 1918 թվականին կինոյում — Կենդանի դիակ (ֆիլմ, 1918, Ճապոնիա) Ճապոնիա։ (համր ֆիլմ)։Ռեժիսոր Էյդզո Տանակա
• 1928 թվականին կինոյում — Կենդանի դիակ (ֆիլմ, 1928) Գերմանիա, ԽՍՀՄ։ Ռեժիսոր Ֆյոդր Օցեպ , Ֆյոդր Պրոտասով — Վսելովոդ Պուդովկին, Լիզա Պրոտասովա — Մարիա Յակոբինի, Մաշա — Նատո Վաչնազդե, անբարոյական — Վերա Մարեցկայա, Պետուշկով — Վլադիմիր Ուրալսկիյ, գողը պանդոկում — Բորիս Բարնետ , Պորֆիրիյ Պադոբեդ, Պյոտր Ռեպնին
• 1930 թվականին կինոյում — Հատուցում / Redemption ԱՄՆ։ ՌեժիսորՖրեդ Նիբլո, Լայոնել Բերիմոր. Ֆյոդր Պրոտասով — Ջոն Գիլբերտ , Մաշա — Ռենե Ադորե, Լիզա — Էլինոր Բորդման
• Nuits de feu(անգլ.) ֆիլմը Internet Movie Database կայքում (1937)
• 1952 թվականին կինոյում — Կենդանի դիակ (ֆիլմ, 1952). ԽՍՀՄ։ Ռեժիսոր Վլադիմիր Վենգերով. Ֆյոդր Պրոտասով — Նիկոլայ Սիմոնով
• 1968 թվականին կինոյում — Կենդանի Դիակ (ֆիլմ 1968). ԽՍՀՄ։Ռեժիսոր Վլադիմիր Վենգերով. Ֆյոդր Պրոտասով — Ալեկսեյ Բատալով
• 1987 թվականին կինոյում — Կենդանի դիակ (ֆիլմ֊ներկայացում). ԽՍՀՄ (ՏՎ). Ռեժիսոր Բորիս Շեդրին . Ֆըոդր Պրոտասով — Լեոնիդ Մարկով , Լիզա Պրոտասով — Օլգա Օստրոումովա , Վիկտոր Կարենին — Գեորգի Տարատորկին , Աննա Կարենին — Իրինա Կարտաշևա , Մաշա — Լյուդմիլա Դրեբնյովա

Գրականություն

• Adler, Jacob. 1999. A Life on the Stage: A Memoir. Trans. Lulla Rosenfeld. Нью-Йорк: Knopf. ISBN 0-679-41351-0.
• Benedetti, Jean. 1999. Stanislavski: His Life and Art. Revised edition. Original edition published in 1988. London: Methuen. ISBN 0-413-52520-1.
• Bernstein, Herman. 1911. "Tolstoy’s Play, "The Living Corpse, « Stirs Russia; Strong Melodrama Produced in Russia Will Soon be Seen in Berlin and Elsewhere--;The Story of a Worthless Husband’s Failure and Final Sacrifice.» New York Times Oct 29: SM5.
• Carson, L, ed. 1913. en:The Stage Year Book 1913. London: The Stage. Available online.
• Jones, W. Gareth. 2002. «Tolstoy Staged in Paris, Berlin, and London.» In Orwin (2002, 142—161).
• Gilien, Leo. 1916. «Irving Place Production of Tolstoy Play Not Its First in America.» New York Times Oct 22: X7.
• Orwin, Donna Tussing, ed. 2002. The Cambridge Companion to Tolstoy. Cambridge Companions to Literature ser. Cambridge: Cambrige UP. ISBN 0-521-52000-2.
• Rosenfeld, Lulla. 1999. Commentary. In Adler (1999, 367—370).
• Redemption, 1918, Redemption, 1928, The Living Corpse, 1929 on the Internet Broadway Database.
• —, «Gilbert Miller Stages Tolstoy Play», The New York Times, Sep 27, 1919. p. 13
• —, «Leo Tolstoy’s Play Makes a Triumph…», New York Times, Oct 19, 1916, 7.

Ծանոթագրություններ

Категория:ПьесыԼև Տոլստոյի պիեսները Категория: 1900 թվականի պիեսներ Acid House Kings — շվեդիայի երաժշտական խումբ, պաշտոնակատար ինդի-փոփ. Այն հիմնադրվել է 1991 թվականին Հովակիմ Էդլունդոմի և եղբայրներ՝ Նիկլասոմ ու Հոխանոմ Անգերգորդամի կողմից և մինչ օրս թողարկվել է 5 ստուդիայի ալբոմ։

Պատմություն

Անգերգորդը եղբայրները եղել են Poprace խմբի մասնակիցները,բաժանումից հետո, որը նրանք միասին ձևավորել են կիթառիստ Հովակիմ Էդլունդոմի հետ Acid House Kings. Հիասթափությունների պատճառով բրիտանիայի ռոք խումբը մասնատվեց Felt և նոր սկավառակ Մորիսի Kill Uncle, նրանք որոշեցին գրել մի պարզ փոփ երաժշտություն և 1992 թվականին թողարվեց դեբյուտային ալբոմ Pop, Look & Listen։ Релиз не имел коммерческого успеха, и следующие две пластинки коллектива выходили с пятилетними перерывами, во время которых братья участвовали в побочных проектах. В 2002 году Юлия Ланнерхайм (свояченица Никласа), записывавшая бэк-вокал на втором альбоме группы Advantage Acid House Kings (1997), вошла в состав Acid House Kings, в то время как Эдлунд покинул его после выпуска следующей пластинки Mondays Are Like Tuesdays And Tuesdays Are Like Wednesdays.

Սկավառակագրություն

Ստուդիայի ալբոմները

• Pop, Look & Listen! (1992)
• Advantage Acid House Kings (1997)
• Mondays Are Like Tuesdays and Tuesdays Are Like Wednesdays (2002)
• Sing Along with Acid House Kings (2005)
• Music Sounds Bette with You (2011)

Փոքր ալբոմներ

• Play Pop EP (1992)
• Music Sounds Better Remixed (2011)

Հավաքածուներ

• The Sound of Summer (2000)

Սինգլներ

• Monaco GP (1994)
• Yes! You Love Me (1997)
• We Are the Acid House Kings (2001)
• Say Yes If You Love Me (2002)
• Do What You Wanna Do (2005)
• Everyone Sings Along with Acid House Kings (2006)
• Are We Lovers or Are We Friends? (2010)
• Would You Say Stop? (2011)
• Under Water (2011)
• Heaven Knows I Miss Him Now [feat. Dan Treacy] (2011)
• (I’m In) A Chorus Line (2011)

Ծանոթագրություններ

Արտաքին հղումներ

• Արձագանքները шведской и անգլո֊ամերիկյան մամուլում

Կատեգորիա:Ինդի-փոփ խումբը Շվեյցարիայում

Ռուսական դրամատիկական թատրոն Ա․ Ս․ Պուշկին — առաջին և ամենահին թատրոնը Յակուտսկում։ Թատրոնը գտնվում է Յակուտսկ քաղաքում, Լենինի պողոտա 21֊ում։

1980 թվականին Ռուսական թատրոնը արժանացել է «Պատվո Նշան»ի, 1998 թվականին ստացավ ակադեմիկական անվանումը, իսկ 1999 թվականին — անվանվեց աշխարհահահռչակ ռուս պոետ Ալեքսանդր Սերգեևիչ Պուշկինի անունով։

Պատմություն

О любительских спектаклях на далекой Лене было известно ещё в 1833 году из книги Н. С. Щукина «Поездка в Якутск» (Петербург, изд. 1-е. 1833).

1863 թվականին Յակուտսկում ձևավորվել է երաժշտություն և գրականություն սիրողների խմբակ։

1890 թվականի ամռանը года в честь прибытия в Якутск иркутского генерал-губернатора А.Горемыкина актёры любительского театра устроили спектакль «Сорванец» по пьесе В.Крылова.

1891 թվականի մայիսի 10֊ին հաստատվել է խմբակ երաժշտասերների և գրականության — այդ տարեթիվը համարվում է Յակուտիի Ռուսական դրամատիկական թատրոնի ծննդյան օրը։

Մշտական թատրոնի կարիերան սկսվեց «Իմ ամենից խճողված տեղ»ը խաղը, որը տեղի է ունեցել 1892 թվականի ապրիլի12֊ին։по пьесе Ա․ Աստրովսկովո։ 20֊րդ դարի սկզբին ցուցադրվել էր ավելի քան 10 պրեմիերա։которая состоялась 12 апреля 1892 года. К началу 20 века на сцене было поставлено более 10 спектаклей-премьер.

1920 թվականի հունիսի 10֊ին թատրոնը ազգայնացվեց։Նրա հաջորդ ձմեռային թատրոնի բացումը տեղի ունեցավ 1920 թվականի սեպտեմբերի 15֊ին, խաղաց Մ․ Գորկին «Հատակում».

В 50-е — 60-е годы в театре начинали работать будущие Народные артисты РСФСР Нина Алексеевна Константинова и Валентин Дмитриевич Антонов.

В 1992 году на базе Русского театра в столице республики был открыт Якутский филиал Школы-студии им. В. И. Немировича-Данченко при МХАТ им. А. П. Чехова.

1999 թվականին թատրոնը ստացավ Ալեքսանդր Սերգեևիչ Պուշկինի աանունը, ի պատիվ այս իրադարձության թատրոնի հրապարակում կառուցվեց իր բրոնզե կիսանդրին քանդակագործը եղել է Գ․Օրեխովան։

Խաղացանկ

Ռուսական և համաշխարհային դասականությունը զբաղեցնում է առաջատար դիրքը թատրոնում։

Տարբեր ժամանկներում բեմի վրա կատարվում էին Լ․ Տոլստոյի, Ա․ Օստրովսկոյի, Ֆ․ Դոստոևսկի, Վ․ Շեքսպիրի, Ֆ․ Շիլերայի Ժ․Բ․ Մոլերայի, Լոպե դե Վեգայի և այլոց պիեսները։

Հայրենական Մեծ պատերազմի ժամանակ թատրոնը նպաստեց Во время Великой Отечественной войны театр поддерживал в людях веру в победу над фашизмом, в торжество добра и света («Полководец Суворов» И. В. Бахтерева и А. В. Разумовского, «Давным-давно», «Русские люди», «Нашествие» и т. д.).

В послевоенные годы отзвуки войны ещё долго сохраняли спектакли «Молодая гвардия», «Константин Заслонов». В этот период впервые на сцене Русского театра была поставлена пьеса якутского автора, Народного писателя Якутии Дмитрия Кононовича Сивцева — Суорун Омоллоона «Айал». В это же время впервые на Севере театр познакомил якутских зрителей с произведениями Т.Уильямса «Орфей спускается в ад».

90-ականների թատրոնի խաղացանկը․ Ա․Օվստրովսկի, Ա․Չեխով, Ն․Գոգոլ, Մ․Բուլգակով, Ա․Տոլստոյ, Վ․Շեքսպիր, Դ․Գոլուսորցի, Դ․Օ․Նիլ, Դ․ Սելինջեր,Ս․Լոբոզերով, Ա․Դուդարև և այլն։ А.Островский, А.Чехов, Н.Гоголь, М.Булгаков, А.Толстой, У.Шекспир, Д.Голсуорси, Д. О. Нил, Д.Сэлинджер, С.Лобозеров, А.Дударев, А.Галин и др.

Գրականություն

• Страницы истории Русского драматического театра в Якутии от истоков до 1990 — х годов. Новосибирск, изд. «Наука», 2004
• Տ․Պ․Տիշինա — Ռուսական թատրոն Ամերիկայում։

Ծանոթագրություններ

Категория:Театры Якутска Якутск Категория:Организации, награждённые орденом «Знак Почёта» Категория:Объекты, названные в честь Александра Пушкина Категория:Государственные театры драмы России

Արմեն Ղազարյան (հայ․՝ Արմեն Ղազարյան, ծնվել է 1982 թվականի հունիսի 19-ին Սպիտակ, Հայաստան ՀՍՍՀ) Հայաստանի ծանրորդ ով հետո ներկայացրեց Ռուսաստան.

Արմենը ունեցել է հաջողակ կարիերա . Նա հաղթել է արծաթե մեդալ 1997 թվականի 16-րդ Ծանրամարտի Եվրոպայի պատանեկան առաջնությունում և հաղթել է ոսկե մեդալ 1998 թվականի 16-րդ Ծանրամարտի Եվրոպայի պատանեկան առաջնությունում Լա Կորունայում, Իսպանիայում, դառնալով Եվրոպայի չեմպիոն: Ղազարյանը բրոնզե մեդալ նույնպես հաղթել է 1999 թվականի Ծանրամարտի Եվրոպայի պատանեկան առաջնությունում 56 կգ քաշային կարգում և արծաթե մեդալ 2000 թվականի Ծանրամարտի Եվրոպայի պատանեկան առաջնությունում 62 կգ քաշային կարգում: Վերջապես Ղազարյանը հաղթեց ոսկե մեդալ 2001 թվականի Ծանրամարտի Եվրոպայի պատանեկան առաջնությունում Տեսանոլիկում և դարձավ աշխարհի չեմպիոն: 2004 թվականի Հունաստանի, Աթենքի ամառային օլիմպիական խաղերում վաստակել է չորրորդ հորիզոնականը տղամարդկանց 62 կգ քաշային կարգում: Թեև Ղազարյանը բարձրացրեց ընդհանուր առմամբ 295 կգ, նույնը `բրոնզե մեդալակիր, քաշային տարբերության պատճառով չորրորդ տեղը զբաղեցրեց: Ղազարյանը 2004 թվականին Հայաստանի միակ բրոնզե մեդալակիրն էր:

2006 թ. Եվրոպայի ծանրամարտի առաջնությունում Ղազարյանը նվաճեց բրոնզե մեդալ: Նա նաև երկրորդ տեղն է զբաղեցրել 2006 թ. Ծանրամարտի աշխարհի առաջնությունում: 2008 թվականի մայիսին նա դարձավ Ռուսաստանի քաղաքացի և սկսեց ներկայացնել Ռուսաստանը:Նա շարունակում է մտերիմ մնալ Հայաստանի ծանրամարտի ազգային հավաքականի կազմի հետ:

Նա հաղթեց արծաթե մեդալ ծանրամարտի աշխարհի 2010 թվականի Առաջնությունում `որպես ռուս ծանրորդ:

References