«Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
No edit summary
Տող 58. Տող 58.
[[Պատկեր:Daniel O'Connell - Project Gutenberg 13103.jpg|մինի|229x229փքս|Դանիել Օ’ Կոննել, 19-րդ դարի առաջին կեսին իռլանդացի ազգայնական]]
[[Պատկեր:Daniel O'Connell - Project Gutenberg 13103.jpg|մինի|229x229փքս|Դանիել Օ’ Կոննել, 19-րդ դարի առաջին կեսին իռլանդացի ազգայնական]]
Մեծ Բրիտանիայի կառավարությունը Իռլանդիայի խորհրդականներին տիտղոսներ, հող և գումար շնորհեց, խրախուսելու համար միավորմանը աջակցելու պատրաստակամությունը, քանի որ նախկինում նրանք դեմ էին միավորմանը: Որոշները դա գնահատում են որպես կարգավիճակի, խորհրդարանում դիրքերի կորստի փոխհատուցում: Իռլանդական խորհրդարանից դուրս մեծամասնությունը, հատկապես քննադատները դա համարում են [[կաշառակերություն]]:
Մեծ Բրիտանիայի կառավարությունը Իռլանդիայի խորհրդականներին տիտղոսներ, հող և գումար շնորհեց, խրախուսելու համար միավորմանը աջակցելու պատրաստակամությունը, քանի որ նախկինում նրանք դեմ էին միավորմանը: Որոշները դա գնահատում են որպես կարգավիճակի, խորհրդարանում դիրքերի կորստի փոխհատուցում: Իռլանդական խորհրդարանից դուրս մեծամասնությունը, հատկապես քննադատները դա համարում են [[կաշառակերություն]]:

== Միավորման պայմաններ ==
== Միավորման պայմաններ ==
Իռլանդիայի խորհրդարանը չեղյալ հայտարարվեց և Իռլանդիան պետք է ձայնի իրավունք ստանար միավորված խորհրդարանում: Իռլանդացի [[կաթոլիկ]]ների համար առաջարկվեց մտցնել կաթոլիկների հավասարություն, ինչին կատաղի դիմադրում էին անգլիկական, իռլանդական խորհրդարանը: Առաջարկը արգելափակվեց Գեորգ 3-րդի կողմից, ով գտնում էր, որ կաթոլիկների հավասարությունը կարող է վնասել իր թագադրման երդմանը<ref>Roger Knight, ''Britain Against Napoleon: The Organization Of Victory; 1793–1815'' (2015).</ref>
Իռլանդիայի խորհրդարանը չեղյալ հայտարարվեց և Իռլանդիան պետք է ձայնի իրավունք ստանար միավորված խորհրդարանում: Իռլանդացի [[կաթոլիկ]]ների համար առաջարկվեց մտցնել կաթոլիկների հավասարություն, ինչին կատաղի դիմադրում էին անգլիկական, իռլանդական խորհրդարանը: Առաջարկը արգելափակվեց Գեորգ 3-րդի կողմից, ով գտնում էր, որ կաթոլիկների հավասարությունը կարող է վնասել իր թագադրման երդմանը<ref>Roger Knight, ''Britain Against Napoleon: The Organization Of Victory; 1793–1815'' (2015).</ref>։

:
== Միավորումից հետո ==
== Միավորումից հետո ==
Ի սկզբանե միավորման ակտը ողջյունեցին Իռլանդիայում, քանի որ բնակչությունը, որը հիմնականում բաղկացած էր կաթոլիկներից, թշնամաբար էին վերաբերվում իռլանդական խորհրդարանին: Կաթոլիկ [[հիերարխիա]]ն աջակցում էր միությանը: Գեորգ 3-րդի կաթոլիկների հավասարության արգելման որոշումը զգալիորեն խափանեց միության գրավչությունը: Հենրի Հրատանը և այլ առաջնորդներ՝ լինելով նախկին խորհրդարանի առաջատար, իսկ ներկա խորհրդարանում շարքային անդամներ, խստորեն քննադատեցին իրադարձությունների այդպիսի ընթացքը:[[Պատկեր:Ei-map.png|մինի|ձախից|224x224փքս|Նոր սահմաններ: 1922 թվականին 25 կոմսություններ հեռացան Միացյալ թագավորությունից: Մնացին միայն վեցը: Անունը ուղղվել է 1927 թվականին:]]
Ի սկզբանե միավորման ակտը ողջյունեցին Իռլանդիայում, քանի որ բնակչությունը, որը հիմնականում բաղկացած էր կաթոլիկներից, թշնամաբար էին վերաբերվում իռլանդական խորհրդարանին: Կաթոլիկ [[հիերարխիա]]ն աջակցում էր միությանը: Գեորգ 3-րդի կաթոլիկների հավասարության արգելման որոշումը զգալիորեն խափանեց միության գրավչությունը: Հենրի Հրատանը և այլ առաջնորդներ՝ լինելով նախկին խորհրդարանի առաջատար, իսկ ներկա խորհրդարանում շարքային անդամներ, խստորեն քննադատեցին իրադարձությունների այդպիսի ընթացքը:[[Պատկեր:Ei-map.png|մինի|ձախից|224x224փքս|Նոր սահմաններ: 1922 թվականին 25 կոմսություններ հեռացան Միացյալ թագավորությունից: Մնացին միայն վեցը: Անունը ուղղվել է 1927 թվականին:]]
Կաթոլիկների հավասարության վերջնական ընդունումը [[1829]] թվականին, որը հաջորդեց խորհրդարանական ընտրություններում Դանիել Օ’ Կոննելի հաղթանակին և կրոնական համոզմունքներում հնարավորություն չունենալով տալ ''Oath of Supremacy'', վերացրեց գերակայող բացասական գործոնը: 1829 թվականից կրկին պահանջներ հնչեցին առանձին իռլանդական խորհրդարանի ստեղծման մասին, որը ոչնչի չհանգեցրեց<ref>Jeremy Black, ''The War of 1812 in the Age of Napoleon'' (2009)></ref>
Կաթոլիկների հավասարության վերջնական ընդունումը [[1829]] թվականին, որը հաջորդեց խորհրդարանական ընտրություններում Դանիել Օ’ Կոննելի հաղթանակին և կրոնական համոզմունքներում հնարավորություն չունենալով տալ ''Oath of Supremacy'', վերացրեց գերակայող բացասական գործոնը: 1829 թվականից կրկին պահանջներ հնչեցին առանձին իռլանդական խորհրդարանի ստեղծման մասին, որը ոչնչի չհանգեցրեց<ref>Jeremy Black, ''The War of 1812 in the Age of Napoleon'' (2009)></ref>։
:


Հաջորդ առաջնորդները (օրինակ՝ [[Չարլզ Ստյուարտ Պառնել|Պարնել Չարլզ Ստյուարտ]]ը) ինքնակառավարում էին պահանջում, որը կոչվում էր [[Հոմրուլ]] (Home Rule), այն գրեթե ձեռք բերվեց 1880- ական թվականներին (բրիտանացի) նախարար [[Ուիլյամ Գլադստոն]]ի օրոք: Այս միջոցը չի անցնում խորհրդարանում, այն բանից հետո, երբ [[Պահպանողականություն|պահպանողականները]] մեծամասնություն կազմեցին խորհրդարանում: Հոմրուլի մշտական հետաձգումը հանգեցրեց վրդովմունքի, բռնության և վերջապես՝ անկախության<ref>Asa Briggs, ''The Age of Improvement, 1783–1867'' (1959) p 175</ref>
Հաջորդ առաջնորդները (օրինակ՝ [[Չարլզ Ստյուարտ Պառնել|Պարնել Չարլզ Ստյուարտ]]ը) ինքնակառավարում էին պահանջում, որը կոչվում էր [[Հոմրուլ]] (Home Rule), այն գրեթե ձեռք բերվեց 1880- ական թվականներին (բրիտանացի) նախարար [[Ուիլյամ Գլադստոն]]ի օրոք: Այս միջոցը չի անցնում խորհրդարանում, այն բանից հետո, երբ [[Պահպանողականություն|պահպանողականները]] մեծամասնություն կազմեցին խորհրդարանում: Հոմրուլի մշտական հետաձգումը հանգեցրեց վրդովմունքի, բռնության և վերջապես՝ անկախության<ref>Asa Briggs, ''The Age of Improvement, 1783–1867'' (1959) p 175</ref>։
:


[[1919]] թվականին [[Շին Ֆեյն]]ի խորհրդարանականները [[Դուբլին]]ում ձևավորեցին միակողմանի անկախ իռլանդական խորհրդարան: Անգլո- իռլանդական պատերազմից հետո՝ ([[1919]]-[[1921]] թվականներ) [[1922]] թվականի [[դեկտեմբերի 6]]-ին 26 իռլանդական [[կոմսություն]]ներ անջատվեցին Միացյալ թագավորությունից և ձևավորեցին Իռլանդիայի անկախ պետությունը: Վեց կոմսություն, որոնք կոչվում են [[Հյուսիսային Իռլանդիա]], մնացին Մեծ Բրիտանիայի կազմության մեջ:
[[1919]] թվականին [[Շին Ֆեյն]]ի խորհրդարանականները [[Դուբլին]]ում ձևավորեցին միակողմանի անկախ իռլանդական խորհրդարան: Անգլո- իռլանդական պատերազմից հետո՝ ([[1919]]-[[1921]] թվականներ) [[1922]] թվականի [[դեկտեմբերի 6]]-ին 26 իռլանդական [[կոմսություն]]ներ անջատվեցին Միացյալ թագավորությունից և ձևավորեցին Իռլանդիայի անկախ պետությունը: Վեց կոմսություն, որոնք կոչվում են [[Հյուսիսային Իռլանդիա]], մնացին Մեծ Բրիտանիայի կազմության մեջ:

== Ժառանգություն ==
== Ժառանգություն ==
Չնայած նրան, որ 1922 թվականից երկրները դարձան անկախ, նրանք կապված էին միմյանց հետ: Հյուսիսային Իռլանդիայի բնակչությունը այժմ de facto ունի կրկնակի բնակչություն:
Չնայած նրան, որ 1922 թվականից երկրները դարձան անկախ, նրանք կապված էին միմյանց հետ: Հյուսիսային Իռլանդիայի բնակչությունը այժմ de facto ունի կրկնակի բնակչություն:


Իռլանդիան օգտագործում էր իռլանդական [[ֆունտ]]՝ 1928 թվականից մինչև [[2002]] թվականը, մինչև [[եվրո]]յով փոխարինումը: Մինչև [[1979]] թվականին ERM -ի միացումը իռլանդական ֆունտը անմիջականորեն կապված էր ֆունտի հետ:
Իռլանդիան օգտագործում էր իռլանդական [[ֆունտ]]՝ 1928 թվականից մինչև [[2002]] թվականը, մինչև [[եվրո]]յով փոխարինումը: Մինչև [[1979]] թվականին ''ERM''-ի միացումը իռլանդական ֆունտը անմիջականորեն կապված էր ֆունտի հետ:


== Թագավորների ցանկ ==
== Թագավորների ցանկ ==
Տող 97. Տող 97.
1922-[[1937]] թվականներ
1922-[[1937]] թվականներ
|}
|}

== Ծանոթագրություններ ==
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}
{{ծանցանկ}}

{{Արտաքին հղումներ}}

[[Կատեգորիա:Մեծ Բրիտանիայի պատմություն]]
[[Կատեգորիա:Մեծ Բրիտանիայի պատմություն]]
[[Կատեգորիա:Իռլանդիայի պատմություն]]
[[Կատեգորիա:Իռլանդիայի պատմություն]]

07:31, 24 Հուլիսի 2019-ի տարբերակ


Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն
 Մեծ Բրիտանիայի թագավորություն
 Իռլանդիայի թագավորություն
1801 - 1922 թվականներ Մեծ Բրիտանիայի և Հյուսիսային Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն 
Իռլանդիայի ազատ պետություն 

Նշանաբան՝
Dieu et mon droit (ֆր.՝ ՝ «Աստված և իմ իրավունքը»)

Քարտեզ

Ընդհանուր տեղեկանք
Մայրաքաղաք Լոնդոն
Լեզու անգլերեն
Հիմն Մեծ Բրիտանիայի օրհներգ
Իշխանություն
Պետական կարգ Խորհրդարանական միապետություն

Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն, ստեղծվել է 1801 թվականի հունվարի 1-ին Մեծ Բրիտանիայի Թագավորության (նախկինում Շոտլանդիայի և Անգլիայի միաձուլումը 1707 թվականին ) և Իռլանդիայի Թագավորության միավորմամբ: Պետությունը դադարեցրեց իր գոյությունը 1922 թվականի դեկտեմբերի 6-ին՝ Իռլանդիայի անկախության ճանաչումից հետո, երբ անգլո-իռլանդական պայմանագիրը ստեղծեց Իռլանդիայի Ազատ պետությունը: Միայն 1927 թվականին՝ համաձայն թագավորական և խորհրդարանական տիտղոսների Ակտի պետությունը վերանվանվեց Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի Միացյալ Թագավորության: 19-րդ դարում շնորհիվ գաղութատիրական նվաճումների, դարձավ աշխարհի ամենախոշոր, ազդեցիկ և տնտեսապես զարգացած պետություններից մեկը, ստանալով Բրիտանական կայսրություն ոչ պաշտոնական անվանումը:

Ծագում

Միավորումը տեղի ունեցավ 1798 թվականին Իռլանդական ապստամբությունից և ճգնաժամից հետո, որը կապված էր Գեորգ 3-րդ թագավորի հոգեկան անառողջության հետ: Միությունը ձևակերպվեց որպես Ակտ ունիայի մասին, որը անցավ Իռլանդիայի և Մեծ Բրիտանիայի խորհրդարաններին[1]:

Դանիել Օ’ Կոննել, 19-րդ դարի առաջին կեսին իռլանդացի ազգայնական

Մեծ Բրիտանիայի կառավարությունը Իռլանդիայի խորհրդականներին տիտղոսներ, հող և գումար շնորհեց, խրախուսելու համար միավորմանը աջակցելու պատրաստակամությունը, քանի որ նախկինում նրանք դեմ էին միավորմանը: Որոշները դա գնահատում են որպես կարգավիճակի, խորհրդարանում դիրքերի կորստի փոխհատուցում: Իռլանդական խորհրդարանից դուրս մեծամասնությունը, հատկապես քննադատները դա համարում են կաշառակերություն:

Միավորման պայմաններ

Իռլանդիայի խորհրդարանը չեղյալ հայտարարվեց և Իռլանդիան պետք է ձայնի իրավունք ստանար միավորված խորհրդարանում: Իռլանդացի կաթոլիկների համար առաջարկվեց մտցնել կաթոլիկների հավասարություն, ինչին կատաղի դիմադրում էին անգլիկական, իռլանդական խորհրդարանը: Առաջարկը արգելափակվեց Գեորգ 3-րդի կողմից, ով գտնում էր, որ կաթոլիկների հավասարությունը կարող է վնասել իր թագադրման երդմանը[2]։

Միավորումից հետո

Ի սկզբանե միավորման ակտը ողջյունեցին Իռլանդիայում, քանի որ բնակչությունը, որը հիմնականում բաղկացած էր կաթոլիկներից, թշնամաբար էին վերաբերվում իռլանդական խորհրդարանին: Կաթոլիկ հիերարխիան աջակցում էր միությանը: Գեորգ 3-րդի կաթոլիկների հավասարության արգելման որոշումը զգալիորեն խափանեց միության գրավչությունը: Հենրի Հրատանը և այլ առաջնորդներ՝ լինելով նախկին խորհրդարանի առաջատար, իսկ ներկա խորհրդարանում շարքային անդամներ, խստորեն քննադատեցին իրադարձությունների այդպիսի ընթացքը:

Նոր սահմաններ: 1922 թվականին 25 կոմսություններ հեռացան Միացյալ թագավորությունից: Մնացին միայն վեցը: Անունը ուղղվել է 1927 թվականին:

Կաթոլիկների հավասարության վերջնական ընդունումը 1829 թվականին, որը հաջորդեց խորհրդարանական ընտրություններում Դանիել Օ’ Կոննելի հաղթանակին և կրոնական համոզմունքներում հնարավորություն չունենալով տալ Oath of Supremacy, վերացրեց գերակայող բացասական գործոնը: 1829 թվականից կրկին պահանջներ հնչեցին առանձին իռլանդական խորհրդարանի ստեղծման մասին, որը ոչնչի չհանգեցրեց[3]։

Հաջորդ առաջնորդները (օրինակ՝ Պարնել Չարլզ Ստյուարտը) ինքնակառավարում էին պահանջում, որը կոչվում էր Հոմրուլ (Home Rule), այն գրեթե ձեռք բերվեց 1880- ական թվականներին (բրիտանացի) նախարար Ուիլյամ Գլադստոնի օրոք: Այս միջոցը չի անցնում խորհրդարանում, այն բանից հետո, երբ պահպանողականները մեծամասնություն կազմեցին խորհրդարանում: Հոմրուլի մշտական հետաձգումը հանգեցրեց վրդովմունքի, բռնության և վերջապես՝ անկախության[4]։

1919 թվականին Շին Ֆեյնի խորհրդարանականները Դուբլինում ձևավորեցին միակողմանի անկախ իռլանդական խորհրդարան: Անգլո- իռլանդական պատերազմից հետո՝ (1919-1921 թվականներ) 1922 թվականի դեկտեմբերի 6-ին 26 իռլանդական կոմսություններ անջատվեցին Միացյալ թագավորությունից և ձևավորեցին Իռլանդիայի անկախ պետությունը: Վեց կոմսություն, որոնք կոչվում են Հյուսիսային Իռլանդիա, մնացին Մեծ Բրիտանիայի կազմության մեջ:

Ժառանգություն

Չնայած նրան, որ 1922 թվականից երկրները դարձան անկախ, նրանք կապված էին միմյանց հետ: Հյուսիսային Իռլանդիայի բնակչությունը այժմ de facto ունի կրկնակի բնակչություն:

Իռլանդիան օգտագործում էր իռլանդական ֆունտ՝ 1928 թվականից մինչև 2002 թվականը, մինչև եվրոյով փոխարինումը: Մինչև 1979 թվականին ERM-ի միացումը իռլանդական ֆունտը անմիջականորեն կապված էր ֆունտի հետ:

Թագավորների ցանկ

  • Գեորգ 3-րդ (1801-1820 թվականներ)
  • Գեորգ 4-րդ (1820-1830 թվականներ)
  • Վիլհելմ 4-րդ (1830-1837 թվականներ)
  • Վիկտորիա (1837-1901 թվականներ)
  • Էդուարդ 7-րդ (1901-1910 թվականներ)
  • Գեորգ 5-րդ (1910-1922/1927 թվականներ)
Նախորդ:

Մեծ Բրիտանիայի թագավորություն 1707-1801 թվականներ Իռլանդիայի թագավորություն 1541-1801 թվականներ

Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն

1801-1922 թվականներ

Հաջորդ:

Մեծ Բրիտանիայի և Հյուսիսային Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն 1292-ական թվականներից մինչև այսօր Իռլանդիայի ազատ պետություն 1922-1937 թվականներ

Ծանոթագրություններ

  1. Churchill, Winston (1929). The Aftermath. New York: Charles Scribner's Sons. էջ 290. Վերցված է 9 June 2013-ին.
  2. Roger Knight, Britain Against Napoleon: The Organization Of Victory; 1793–1815 (2015).
  3. Jeremy Black, The War of 1812 in the Age of Napoleon (2009)>
  4. Asa Briggs, The Age of Improvement, 1783–1867 (1959) p 175