«Հեթում Բ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ միապետ|անուն=Հեթում Բ|տիտղոս=|պատկեր=Hetum 2.jpg|կալանք=|իշխանություն=[[1289]] — [[1289]]|թագադրում=[[1289]]|լրիվ անուն=Հեթում Հեթումյան|մայրենի_լեզու1=|մայրենի_լեզու1_անուն1=|հաջորդող=Հեթում Բ|թագուհի=|տոհմ=[[Հեթումյաններ]]|հայր=[[Լևոն Գ]]|մայր=[[Կեռան (թագուհի)]]|զավակներ=|ծնունդ=4 մայիս 1265|ծննդավայր={{դրոշավորում|Հայաստան}},|մահ=17 նոյեմբեր [[1307]] (42 տարեկանում)|վախճանի վայր=|թաղում=|թաղման վայր=|ազգություն=[[հայ]]}}
{{Տեղեկաքարտ միապետ|անուն=Հեթում Բ|տիտղոս=|պատկեր=Hetum 2.jpg|կալանք=|իշխանություն=[[1289]] — [[1289]]|թագադրում=[[1289]]|լրիվ անուն=Հեթում Հեթումյան|մայրենի_լեզու1=|մայրենի_լեզու1_անուն1=|հաջորդող=Հեթում Բ|թագուհի=|տոհմ=[[Հեթումյաններ]]|հայր=[[Լևոն Գ]]|մայր=[[Կեռան (թագուհի)]]|զավակներ=|ծնունդ=4 մայիս 1265|ծննդավայր={{դրոշավորում|Հայաստան}},|մահ=17 նոյեմբեր [[1307]] (42 տարեկանում)|վախճանի վայր=|թաղում=|թաղման վայր=|ազգություն=[[հայ]]}}
'''Հեթում Բ''' (4 մայիս 1265 - [[1307|17 նոյեմբեր 1307]]), Հայոց թագավոր [[Կիլիկյան Հայաստան|Կիլիկիա]]յում, [[1289]] ից։ [[Հեթումյաններ]]ի արքայատոհմից։ Հաջորդել է հորը՝ [[Լևոն Գ]]–ին։ Հեթումի լատինամոլ վարքագծի համար [[Եգիպտոս]]ի Աշրաֆ սուլթանը չեղյալ է հայտարարել 1285–ին [[Կիլիկյան Հայաստան]]ի հետ կնքած 10–ամյա հաշտության պայմանագիրը և [[1292]] ին պաշարել ու գրավել է կաթողանիստ [[Հռոմկլա]] քաղաքը։ Սուլթանության զորքերի հետագա առաջխաղացումը կանխվել է հայկական որոշ բերդերի զիջման գնով։ [[1294]] ին Հեթումը, գահը զիջելով իր եղբայր [[Թորոս]]ին, մտել է վանք։ Հայ ավագանու պահանջով [[1295]] ից կրկին գահակալելով՝ Հեթումը փորձել է վերանորոգել դաշինքը մոնղոլների և [[Բյուզանդիա]]յի հետ։ Դժգոհելով Հեթումի քաղաքականությունից, 1296–ին նրա եղբայր Սմբատը գրավել է գահը և Հեթումին բանտարկել [[Բարձրբերդ]]ում։ 1298–ին [[Սմբատ Ա Հեթումյան|Սմբատ]]ից գահը խլել է մյուս եղբայրը՝ [[Կոստանդին Բ|Կոստանդին]]ը։ Օգտվելով [[Կիլիկյան Հայաստան]]ում տիրող գահակալական կռիվներից, 1298–ի գարնանը [[Եգիպտոս]]ի սուլթանության ու հարևան ամիրայությունների զորքերը նվաճել են երկրի հարավ–արևելյան շրջանները՝ մի շարք բերդաքաղաքներով։ [[1299]] ին հայ իշխանները դարձյալ գահ հրավիրեցին Հեթումին։ Նույն թվականին նա մոնղոլների դաշնակցությամբ ետ գրավեց հիշյալ բերդաքաղաքները։ [[1301]] ին Հեթումը Հայոց թագավոր օծելով մանկահասակ եղբորորդուն՝ [[Լևոն Դ]]–ին, դարձավ նրա խնամակալը։ [[1307]]–ին թաթար զորավար Փիլարղուն Հեթումին և [[Լևոն Դ]]ին բանակցության պատրվակով հրավիրելով [[Անարզաբա]]՝ կոտորեց նրանց։
'''Հեթում Բ''' (4 մայիս 1265 - [[1307|17 նոյեմբեր 1307]]), Հայոց թագավոր [[Կիլիկյան Հայաստան|Կիլիկիա]]յում, [[1289]] թվականից։ [[Հեթումյաններ]]ի արքայատոհմից։ Հաջորդել է հորը՝ [[Լևոն Գ]]-ին։ Հեթումի լատինամոլ վարքագծի համար [[Եգիպտոս]]ի Աշրաֆ սուլթանը չեղյալ է հայտարարել 1285 թվականին [[Կիլիկյան Հայաստան]]ի հետ կնքած 10–ամյա հաշտության պայմանագիրը և [[1292]] թվականին պաշարել ու գրավել է կաթողանիստ [[Հռոմկլա]] քաղաքը։ Սուլթանության զորքերի հետագա առաջխաղացումը կանխվել է հայկական որոշ բերդերի զիջման գնով։ [[1294]] թվականին Հեթումը, գահը զիջելով իր եղբայր [[Թորոս]]ին, մտել է վանք։ Հայ ավագանու պահանջով [[1295]] թվականից կրկին գահակալելով՝ Հեթումը փորձել է վերանորոգել դաշինքը մոնղոլների և [[Բյուզանդիա]]յի հետ։ Դժգոհելով Հեթումի քաղաքականությունից, 1296 թվականին նրա եղբայր Սմբատը գրավել է գահը և Հեթումին բանտարկել [[Բարձրբերդ]]ում։ 1298 թվականին [[Սմբատ Ա Հեթումյան|Սմբատ]]ից գահը խլել է մյուս եղբայրը՝ [[Կոստանդին Բ|Կոստանդին]]ը։ Օգտվելով [[Կիլիկյան Հայաստան]]ում տիրող գահակալական կռիվներից, 1298 թվականի գարնանը [[Եգիպտոս]]ի սուլթանության ու հարևան ամիրայությունների զորքերը նվաճել են երկրի հարավ–արևելյան շրջանները՝ մի շարք բերդաքաղաքներով։ [[1299]] թվականին հայ իշխանները դարձյալ գահ հրավիրեցին Հեթումին։ Նույն թվականին նա մոնղոլների դաշնակցությամբ ետ գրավեց հիշյալ բերդաքաղաքները։ [[1301]] թվականին Հեթումը Հայոց թագավոր օծելով մանկահասակ եղբորորդուն՝ [[Լևոն Դ]]-ին, դարձավ նրա խնամակալը։ [[1307]] թվականին թաթար զորավար Փիլարղուն Հեթումին և [[Լևոն Դ]]-ին բանակցության պատրվակով հրավիրելով [[Անարզաբա]]՝ կոտորեց նրանց։


* {{книга|автор= Сукиасян А. Г.|заглавие = История Киликийского армянского государства и права|ссылка= http://armenianhouse.org/suqiasyan/cilicia/armenian-state-law.html|место= Ереван|издательство= Митк|год= 1969|ref=А. Г. Сукиасян}}
* {{книга|автор= Сукиасян А. Г.|заглавие = История Киликийского армянского государства и права|ссылка= http://armenianhouse.org/suqiasyan/cilicia/armenian-state-law.html|место= Ереван|издательство= Митк|год= 1969|ref=А. Г. Сукиасян}}

13:43, 23 Հուլիսի 2019-ի տարբերակ

Հեթում Բ
Պատկեր:Hetum 2.jpg
Իշխանություն12891289
Թագադրում1289
Լրիվ անունՀեթում Հեթումյան
Ծնվել է՝4 մայիս 1265
ԾննդավայրՀայաստան Հայաստան,
Մահացել է՝17 նոյեմբեր 1307 (42 տարեկանում)
Վախճանի վայրԱնարզաբա
Ազգությունհայ
ՀաջորդողՀեթում Բ
ՏոհմՀեթումյաններ
գերիշխան
ՀայրԼևոն Գ
ՄայրԿեռան (թագուհի)

Հեթում Բ (4 մայիս 1265 - 17 նոյեմբեր 1307), Հայոց թագավոր Կիլիկիայում, 1289 թվականից։ Հեթումյանների արքայատոհմից։ Հաջորդել է հորը՝ Լևոն Գ-ին։ Հեթումի լատինամոլ վարքագծի համար Եգիպտոսի Աշրաֆ սուլթանը չեղյալ է հայտարարել 1285 թվականին Կիլիկյան Հայաստանի հետ կնքած 10–ամյա հաշտության պայմանագիրը և 1292 թվականին պաշարել ու գրավել է կաթողանիստ Հռոմկլա քաղաքը։ Սուլթանության զորքերի հետագա առաջխաղացումը կանխվել է հայկական որոշ բերդերի զիջման գնով։ 1294 թվականին Հեթումը, գահը զիջելով իր եղբայր Թորոսին, մտել է վանք։ Հայ ավագանու պահանջով 1295 թվականից կրկին գահակալելով՝ Հեթումը փորձել է վերանորոգել դաշինքը մոնղոլների և Բյուզանդիայի հետ։ Դժգոհելով Հեթումի քաղաքականությունից, 1296 թվականին նրա եղբայր Սմբատը գրավել է գահը և Հեթումին բանտարկել Բարձրբերդում։ 1298 թվականին Սմբատից գահը խլել է մյուս եղբայրը՝ Կոստանդինը։ Օգտվելով Կիլիկյան Հայաստանում տիրող գահակալական կռիվներից, 1298 թվականի գարնանը Եգիպտոսի սուլթանության ու հարևան ամիրայությունների զորքերը նվաճել են երկրի հարավ–արևելյան շրջանները՝ մի շարք բերդաքաղաքներով։ 1299 թվականին հայ իշխանները դարձյալ գահ հրավիրեցին Հեթումին։ Նույն թվականին նա մոնղոլների դաշնակցությամբ ետ գրավեց հիշյալ բերդաքաղաքները։ 1301 թվականին Հեթումը Հայոց թագավոր օծելով մանկահասակ եղբորորդուն՝ Լևոն Դ-ին, դարձավ նրա խնամակալը։ 1307 թվականին թաթար զորավար Փիլարղուն Հեթումին և Լևոն Դ-ին բանակցության պատրվակով հրավիրելով Անարզաբա՝ կոտորեց նրանց։

Գրականություն

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 6, էջ 332