«Պարույր Սկայորդի»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ Protected "Պարույր Սկայորդի" ([Խմբագրում=Պաշտպանել նոր և չգրանցված մասնակիցներից] (մարում՝ 06:39, 27 Մարտի 2018 (UTC)) [Տեղափոխել=Պաշտպանել նոր և չգրանցված մասնակիցներից] (մարում՝ 06:39, 27 Մարտի 2018 (UTC))) |
No edit summary |
||
Տող 3. | Տող 3. | ||
'''Պարույր Սկայորդի''', մ.թ.ա. VII դարի Հայոց թագավոր, հիշատակվում է [[Մովսես Խորենացի|Մովսես Խորենացու]] կողմից։ Ըստ Պատմահոր տվյալների, Պարույրը «ոչ փոքր օգնություն է ցույց տվել մարացի<ref>այսինքն՝ [[Մարաստան]]ի թագավոր</ref> Վարբակեսին՝ թագավորությունը Սարդանապալից<ref>Ասորեստանի թագավոր</ref> վերցնելու» գործում, քանի որ Վարբակեսը իր կողմն էր գրավել «քաջ նախարար Պարույրին՝ խոստանալով նրան թագավորության պատիվ և ձև»<ref>Խորենացի, Հայոց պատմություն, գիրք Ա, գլուխ ԻԲ</ref>։ Խորենացին այնուհետև նշելով, որ մարացի Վարբակեսը թագադրել է Պարույրին, համարում է նրան Հայոց առաջին թագավորը։ Նա մեծ օգնություն է ցույց տվել մարերի թագավորին գրավելու Ասորեստանը։ |
'''Պարույր Սկայորդի''', մ.թ.ա. VII դարի Հայոց թագավոր, հիշատակվում է [[Մովսես Խորենացի|Մովսես Խորենացու]] կողմից։ Ըստ Պատմահոր տվյալների, Պարույրը «ոչ փոքր օգնություն է ցույց տվել մարացի<ref>այսինքն՝ [[Մարաստան]]ի թագավոր</ref> Վարբակեսին՝ թագավորությունը Սարդանապալից<ref>Ասորեստանի թագավոր</ref> վերցնելու» գործում, քանի որ Վարբակեսը իր կողմն էր գրավել «քաջ նախարար Պարույրին՝ խոստանալով նրան թագավորության պատիվ և ձև»<ref>Խորենացի, Հայոց պատմություն, գիրք Ա, գլուխ ԻԲ</ref>։ Խորենացին այնուհետև նշելով, որ մարացի Վարբակեսը թագադրել է Պարույրին, համարում է նրան Հայոց առաջին թագավորը։ Նա մեծ օգնություն է ցույց տվել մարերի թագավորին գրավելու Ասորեստանը։ |
||
Հայ ժամանակակից ուսումնասիրողներից ոմանք նույնացնում են Պարույրին մ.թ.ա. VII դարի 70-ական թթ. Հայաստան և Ասորեստան արշաված սկյութների առաջնորդ [http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0%D1%82%D1%83%D0%B0 Պարտատուա] յի հետ, որը հիշատակվում է հույն պատմիչ [[Հերոդոտոս]]ի կողմից, ինչպես նաև ասորեստանյան արձանագրություններում։ Ենթադրվում է, որ սա եղել է [[Արմե Շուպրիա]] ցեղային միության առաջնորդը և հիմնադրել է առաջին հայկական պետական միավորումը։ |
Հայ ժամանակակից ուսումնասիրողներից ոմանք նույնացնում են Պարույրին մ.թ.ա. VII դարի 70-ական թթ. Հայաստան և Ասորեստան արշաված սկյութների առաջնորդ [http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0%D1%82%D1%83%D0%B0 Պարտատուա] յի հետ, որը հիշատակվում է հույն պատմիչ [[Հերոդոտոս]]ի կողմից, ինչպես նաև ասորեստանյան արձանագրություններում։ Ենթադրվում է, որ սա եղել է [[Արմե Շուպրիա]] ցեղային միության առաջնորդը և հիմնադրել է առաջին հայկական պետական միավորումը։ Պարույր Սկայորդին դաշնակցել է Ասարհադոնի հետ՝ դաշինքն ամրապնդելով Ասարհադոնի դստեր հետ ամուսնությամբ: |
||
== Գրականություն == |
|||
* Մովսես Խորենացի, Հայոց պատմություն, Երևան, 1997: |
|||
* Հերոդոտոս, Պատմություն ինը գրքից, Երևան, 1986: |
|||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
||
{{Ծանցանկ}} |
{{Ծանցանկ}} |
||
{{DEFAULTSORT:Սկայորդի, Պարույր}} |
|||
{{Հայոց արքաներ}} |
{{Հայոց արքաներ}} |
||
19:00, 25 Ապրիլի 2019-ի տարբերակ
Պարույր Սկայորդի | |
---|---|
Մահացել է՝ | մ. թ. ա. 709 |
Տոհմ | Հայկազունիներ |
Հավատք | Հայկական դիցաբանություն |
Պարույր Սկայորդի, մ.թ.ա. VII դարի Հայոց թագավոր, հիշատակվում է Մովսես Խորենացու կողմից։ Ըստ Պատմահոր տվյալների, Պարույրը «ոչ փոքր օգնություն է ցույց տվել մարացի[1] Վարբակեսին՝ թագավորությունը Սարդանապալից[2] վերցնելու» գործում, քանի որ Վարբակեսը իր կողմն էր գրավել «քաջ նախարար Պարույրին՝ խոստանալով նրան թագավորության պատիվ և ձև»[3]։ Խորենացին այնուհետև նշելով, որ մարացի Վարբակեսը թագադրել է Պարույրին, համարում է նրան Հայոց առաջին թագավորը։ Նա մեծ օգնություն է ցույց տվել մարերի թագավորին գրավելու Ասորեստանը։
Հայ ժամանակակից ուսումնասիրողներից ոմանք նույնացնում են Պարույրին մ.թ.ա. VII դարի 70-ական թթ. Հայաստան և Ասորեստան արշաված սկյութների առաջնորդ Պարտատուա յի հետ, որը հիշատակվում է հույն պատմիչ Հերոդոտոսի կողմից, ինչպես նաև ասորեստանյան արձանագրություններում։ Ենթադրվում է, որ սա եղել է Արմե Շուպրիա ցեղային միության առաջնորդը և հիմնադրել է առաջին հայկական պետական միավորումը։ Պարույր Սկայորդին դաշնակցել է Ասարհադոնի հետ՝ դաշինքն ամրապնդելով Ասարհադոնի դստեր հետ ամուսնությամբ:
Գրականություն
- Մովսես Խորենացի, Հայոց պատմություն, Երևան, 1997:
- Հերոդոտոս, Պատմություն ինը գրքից, Երևան, 1986:
Ծանոթագրություններ
|