«Գերհաղորդականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ r2.7.1) (Ռոբոտը ավելացնում է․: kk:Асқын өткізгіштік
չ r2.7.1) (Ռոբոտը ավելացնում է․: war:Superconductividad
Տող 76. Տող 76.
[[vec:Supercondutività]]
[[vec:Supercondutività]]
[[vi:Siêu dẫn]]
[[vi:Siêu dẫn]]
[[war:Superconductividad]]
[[zh:超导现象]]
[[zh:超导现象]]

03:39, 11 հունվարի 2012-ի տարբերակ

Մի մագնիս կախված է օդում մի բարձրաստիճան գերհաղորդիչի վերև, որը սառեցվում է հեղուկ ազոտի օգնությամբ: Շարունակ էլեկտրական հոսանք է հոսում գերհաղորդիչի մակերեսին, որը փորձում է մագնիսի մագնիսական դաշտը վտարել (Մեյսներ էֆեկտ): Այս հոսանքի ազդեցությամբ մի էլեկտրոմագնիս է ստեղծվում, որ հրում է մագնիսին (և պատճառ դառնում մագնիսի օդում կախվածության):

Գերհաղորդականությունը մի երևույթ է, որ նկատվում է որոշ նյութերում, ընդհանրապես շատ ցածր ջերմաստիճաններում, որը հատկանշվում է զրո դիմադրությամբ և ներքին մագնիսական դաշտի բացառմամբ (Մեյսների էֆեկտը): Դա հայտնաբերվել է Հեյկե Կամերլինգ Օնեսի միջոցով՝ 1911 թվականին: Ֆերոմագնիսականության և ատոմական սպեկտրային գծերի նման դա մի քվանտային մեխանիկական երևույթ է: Գերհաղորդականությունը չի կարող հասարակորեն իբր դասական ֆիզիկայի ճշգրիտ հաղորդիչի իդեալականացում հասկացվել:

Մի մետաղե հաղորդչի էլեկտրական դիմադրությունը իջնում է նրա ջերմաստիճանի ցածրանալու հետ: Սակայն, պղինձի և արծաթի նման սովորական հաղորդիչներում, խառնուրդները և այլ թերությունները ցածր սահման են պարտադրում: Նույնիսկ բացարձակ զրոյի մոտ պղնձի մի իսկական նմուշը ոչ-զրո դիմադրություն է ցույց տալիս: Մի գերհաղորդիչի դիմադրությունը, նույնիսկ այս թերություններով, սուր իջնում է զրոյի՝ երբ նյութը սառեցվում է իր կրիտիկական ջերմաստիճանի ներքո: Մի էլեկտրական հոսանք, որ հոսում է մի գերհաղորդիչ լարի օղակում, կարող է անսահմանորեն դիմանալ առանց որևէ էներգիայի աղբյուրի:[1]

Գերհաղորդականությունը պատահում է նյութերի մի լայն տեսականիում, ընդգրկելով հասարակ տարրեր ինչպես անագը և ալյումինը, տարբեր մետաղե ձուլվածքներում, և որոշ ծանրացանած կիսահաղորդիչներում: Գերհաղորդականությունը չի պատահում ազնիվ մետաղներում ինչպես ոսկում և արծաթում, ոչ էլ ֆերոմագնիս մետաղների անարատ նմուշներում:

1986 թվականին, կուպրատ-պերովսկիտ կերամիկ նյութերի բարձրաստիճան գերհաղորհիչների մի ընտանիքի հայտնաբերումը, 90 կելվինից բարձր կրիտիկական ջերմաստիճանով, հետաքրքրությունը և հետազոտությունը գերհաղորդականության մեջ թարմացրեց տարբեր պատճառներով: Որպես զուտ հետազոտական առարկա, այս նյութերը ներկայացնում էին մի նոր երևույթ, որ ժամանակվա տեսությամբ բացատրություն չուներ: Ավելին, քանի որ գերհաղորդականությունը պահպանվում է մինչ ավելի վարելի ջերմաստիճաններ, տնտեսապես կարևոր հեղուկ ազոտի եռացման կետից անց, ավելի առևտրական կիրառումներ են կարելի, հատկապես եթե նույնիսկ ավելի բարձր կրիտիկական ջերմաստիճանով նյութեր հայտնաբերվեն:


Աղբյուրներ

  1. ՍՔՈՒԻԴները, Ջոզեֆսոն Էֆեկտները և Գերհաղորդականական Էլեկտրոնիկա (անգլերեն), Ջոն Ս. Գալոպ, CRC Press, 1990, էջ. 20. ISBN 0-7503-0051-5