«Մասնակից:Սավադյան Միլենա/Ավազարկղ1»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 1. | Տող 1. | ||
Լվովի ավետարան` 12-րդ դարի հայկական կիլիկյան ձեռագիր: Հայկական ավանդույթի համաձայն, Սկևրա վանքի անունով, որտեղ այն գրված էր, կոչվում է Սկևրի ավետարան: |
|||
{{Տեղեկաքարտ Անձ |
|||
| ԱԱՀ = Խուան Կառլոս Օնետի |
|||
| բնագիր ԱԱՀ = |
|||
| background-color = #ededed |
|||
| պատկեր = |
|||
| չափ = |
|||
| նկարագրում = |
|||
| ծննդյան օր = [[1909 թվական|1909 թվականի]] [[հուլիսի 1|հուլիսի 1-ին]] |
|||
| ծննդավայր = [[Մոնտեվիդեո]], [[Ուրուգվայ]] |
|||
| վախճանի օր = [[1994 թվական|1994 թվականի]] [[մայիսի 3|մայիսի 3-ին]] (84 տարեկան) |
|||
| վախճանի վայրը = [[Մադրիդ]], [[Իսպանիա]] |
|||
| քաղաքացիություն = [[Ուրուգվայ]], [[Իսպանիա]] |
|||
| ազգություն = |
|||
| ալմա մատեր = |
|||
| կրոն = |
|||
| ազդվել է = |
|||
| ազդել է = |
|||
| գրքեր = |
|||
| աշխատանք = |
|||
| կարողություն = |
|||
| մասնագիտություն = [[Գրող]], [[լրագրող]] |
|||
| գործունեություն = 1939-1993 |
|||
| աշխատավայր = |
|||
| ամուսին = |
|||
| ծնողներ = |
|||
| երեխաներ = |
|||
| պարգևներ և մրցանակներ = |
|||
| կայք = |
|||
| ստորագրություն = |
|||
| Վիքիպահեստ = |
|||
}} |
|||
'''Խուան Կառլոս Օնետի''' ({{lang-es|Juan Carlos Onetti, {{ԱԾ}}}}, ուրուգվայացի գրող: «45-րդ դարի սերնդի» ներկայացուցիչ է, որին պատկանում էր նաև Մարիո Բենեդետին և այլոք: |
|||
Евангелие было написано в армянском Киликийском царстве в монастыре Скевра (не далеко от Ламброна), в котором в конце XII века завершилось[1] окончательное оформление стиля киликийской миниатюрной живописи.[2] Как гласит памятная запись на страницах рукописи, в 647 году армянского летосчисления (период 31 января 1198 — 30 января 1199 год) писцом и миниатюристом Григором Мличеци была завершена работа над списком. |
|||
== Կենսագրություն == |
|||
1930-1955 թվականներին ապրել է Բուենոս Այրեսում, այնուհետև վերադարձել է Մոնտեվիդեո: 1974 թվականին ձեռբակալվել է և բանտարկվել, ազատվել է համաշխարհային հասարակության ազդեցության տակ: 1975 թվականին մեկնել է Իսպանիա, որտեղ անց է կացրել կյանքի մնացած տարիները: Վերջին 5 տարիները գամված էր անկողնուն: |
|||
Ավետարանը գրվել է Կիլիկյան թագավորությունում Սկևր վանքում (Լամբրոնից ոչ հեռու), որտեղ 12-րդ դարի վերջում ավարտվեց Կիլիկյան մանրանկարչության ոճի վերջնական դիզայնը: Հայկական օրացույցի 647-րդ տարում (հունվարի 31, 1198 թվականին -հունվարի 30-ը, 1199-թվականին), գրող ու մանրանկարիչ Գրիգոր Մուլցեցին ավարտեց աշխատանքը: |
|||
== Ստեղծագործություն == |
|||
Օնետիի արձակը՝ իր և աշխարհի վրա կասկածող միայնակ հերոսի հետ զուգահեռ է ֆրանսիական էքզիստենցիալիստների որոնումներին: |
|||
1930 թվականին Ավետարանը գրվել է Մխիթարյան Ներսես Ակինյանի կողմից: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ այն պատկանում էր Լվովի հայկական համայնքին: Արևմտյան Ուկրաինան միանալով [[ԽՍՀՄ-ին] և և Լվովի ու արևմտյան Ուկրաինայի հայերի վերաբնակեցում Լեհաստանում, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկիզբի հետ մեկտեղ, ձեռագրերի հետքերը կորցրին: 1993-ում Ավետարանը հայտնաբերվել և ցուցադրվել է Գնեզնոյում դոկտոր Գյունտեր Պրոդինգի կողմից և իր լեհ գործընկեր Ք. Իլսկիի կողմից: Ձեռագրության հայտնաբերումից հետո տարբեր երկրների մասնագետների մեծ խումբը մասնակցեց Մաինցիի Մ. Գուտենբերգի թանգարանում Գ. Պատրինգի և Ա.Շմիդթի ջանքերով կազմակերպված ձեռագրերի վերականգնմանը և ուսումնասիրությանը <ref name = "Biz" >: Ըստ Լ.Ր. Ազարյանի, Լվովի Ավետարանը Վենետիկի հետ (1193 թվականին) հանդիսանում է ամենակարևոր ձեռագրերից մեկը, որոնք ազդել են Կիլիկյան մանրանկարչության վրա: |
|||
== Ճանաչում == |
|||
Ուրուգվայի գրականության մրցանակի դափնեկիր (1962) և «Միգել դե Սերվանտես»(1980) մրցանակի դափնեկիր: Այդ նույն տարում առաջադրվել է Նոբելյան մրցանակի: 1985 թվականին ստացել է Ուրուգվայի գրականության մրցույթի մեծ մրցանակը, բայց չի համաձայնվել այցելել հայրենի երկիր: |
|||
Օնետիի արվեստին է նվիրված Մարիո Վարգաս Լյոսայի մենագրությունը (2008): |
|||
== Ստեղծագործություն == |
|||
* El pozo ([[1939]]) |
|||
* Tierra de nadie ([[1941]]) |
|||
* Para esta noche ([[1943]]) |
|||
* La vida breve ([[1950]]) |
|||
* Los adioses ([[1954]]) |
|||
* Para una tumba sin nombre ([[1959]]) |
|||
* La cara de la desgracia ([[1960]]) |
|||
* El astillero ([[1961]]) |
|||
* El infierno tan temido y otros cuentos ([[1962]]) |
|||
* Juntacadáveres ([[1964]]) |
|||
* La muerte y la niña ([[1973]]) |
|||
* Tiempo de abrazar ([[1974]]) |
|||
* Dejemos hablar al viento ([[1979]]) |
|||
* Presencia y otros cuentos ([[1986]]) |
|||
* Cuando entonces ([[1987]]) |
|||
* Cuando ya no importe ([[1993]]) |
|||
== Գրականություն գրողի մասին == |
|||
* Prego O. Juan Carlos Onetti: perfil de un solitario. Montevideo: Ediciones Trilce, 1986 |
|||
* Juan Carlos Onetti, papeles críticos: medio siglo de escritura/ Concha J., Cosse R., eds. Montevideo: Librería Linardi y Risso, 1989. |
|||
* La Obra de Juan Carlos Onetti: coloquio internacional. Madrid: Fundamentos, 1990 |
|||
* Juan Carlos Onetti. Barcelona: Anthropos, 1990 |
|||
* Gilio M.E., Domínguez C.M. Construcción de la noche: la vida de Juan Carlos Onetti. Buenos Aires: Planeta, 1993. |
|||
* Millington M. An analysis of the short stories of Juan Carlos Onetti: fictions of desire. Lewiston: E. Mellen Press, 1993 |
|||
* Juan Carlos Onetti: nuevas lecturas críticas. Actas del Coloquio de Paris, UNESCO, 13 y 14 de diciembre de 2001. Paris, 2002 |
|||
* Craig L. Juan Carlos Onetti, Manuel Puig and Luisa Valenzuela: marginality and gender. Woodbridge; Rochester: Tamesis, 2005 |
|||
* Vargas Llosa M. El viaje a la ficción: el mundo de Juan Carlos Onetti. Madrid: Alfaguara, 2008 (переизд. 2009, франц.пер. 2009) |
|||
== Ծանոթագրություններ == |
|||
{{ծանցանկ}} |
|||
== Արտաքին հղումներ == |
15:49, 25 փետրվարի 2019-ի տարբերակ
Լվովի ավետարան` 12-րդ դարի հայկական կիլիկյան ձեռագիր: Հայկական ավանդույթի համաձայն, Սկևրա վանքի անունով, որտեղ այն գրված էր, կոչվում է Սկևրի ավետարան:
Евангелие было написано в армянском Киликийском царстве в монастыре Скевра (не далеко от Ламброна), в котором в конце XII века завершилось[1] окончательное оформление стиля киликийской миниатюрной живописи.[2] Как гласит памятная запись на страницах рукописи, в 647 году армянского летосчисления (период 31 января 1198 — 30 января 1199 год) писцом и миниатюристом Григором Мличеци была завершена работа над списком.
Ավետարանը գրվել է Կիլիկյան թագավորությունում Սկևր վանքում (Լամբրոնից ոչ հեռու), որտեղ 12-րդ դարի վերջում ավարտվեց Կիլիկյան մանրանկարչության ոճի վերջնական դիզայնը: Հայկական օրացույցի 647-րդ տարում (հունվարի 31, 1198 թվականին -հունվարի 30-ը, 1199-թվականին), գրող ու մանրանկարիչ Գրիգոր Մուլցեցին ավարտեց աշխատանքը:
1930 թվականին Ավետարանը գրվել է Մխիթարյան Ներսես Ակինյանի կողմից: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ այն պատկանում էր Լվովի հայկական համայնքին: Արևմտյան Ուկրաինան միանալով [[ԽՍՀՄ-ին] և և Լվովի ու արևմտյան Ուկրաինայի հայերի վերաբնակեցում Լեհաստանում, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկիզբի հետ մեկտեղ, ձեռագրերի հետքերը կորցրին: 1993-ում Ավետարանը հայտնաբերվել և ցուցադրվել է Գնեզնոյում դոկտոր Գյունտեր Պրոդինգի կողմից և իր լեհ գործընկեր Ք. Իլսկիի կողմից: Ձեռագրության հայտնաբերումից հետո տարբեր երկրների մասնագետների մեծ խումբը մասնակցեց Մաինցիի Մ. Գուտենբերգի թանգարանում Գ. Պատրինգի և Ա.Շմիդթի ջանքերով կազմակերպված ձեռագրերի վերականգնմանը և ուսումնասիրությանը <ref name = "Biz" >: Ըստ Լ.Ր. Ազարյանի, Լվովի Ավետարանը Վենետիկի հետ (1193 թվականին) հանդիսանում է ամենակարևոր ձեռագրերից մեկը, որոնք ազդել են Կիլիկյան մանրանկարչության վրա: