«Էպիկուրոս»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ r2.7.1) (Ռոբոտը ավելացնում է․: zh-min-nan:Epikouros |
չ r2.7.1) (Ռոբոտը ավելացնում է․: be:Эпікур |
||
Տող 14. | Տող 14. | ||
[[ast:Epicuru]] |
[[ast:Epicuru]] |
||
[[az:Epikür]] |
[[az:Epikür]] |
||
[[be:Эпікур]] |
|||
[[bg:Епикур]] |
[[bg:Епикур]] |
||
[[bn:এপিকুরোস]] |
[[bn:এপিকুরোস]] |
01:35, 24 Դեկտեմբերի 2011-ի տարբերակ
Էպիկուրոս (հուն․՝ Επίκουρος; մ.թ.ա..342/341թթ., Սամոս — մ.թ.ա. 271/270թթ., Աթենք) — նշանավոր հին հույն փիլիսոփա, իր անունով կոչված` էպիկուրյան փիլիսոփայական դպրոցի հիմնադիր: Գրել է շուրջ 300 երկ, որից միայն հատվածներ են պահպանվել: Որպես Էպիկուրի մասին ժամանակակից գիտելիքների աղբյուր ծառայում են Դիոգենես Լաերցիուսի և Տիտոս Լուկրեցիոս Կարոսի աշխատությունները: Էպիկուրն ու էպիկուրյանները ժխտում էին հոգու անմահության գաղափարը: Համարում էր, որ իմաստունը պետք է ձերբազատվի ճակատագրի և մահվան վախից: Երջանկության կարելի է հասնել ինքնակատարելագործմամբ, որը մարդուն տալիս է հանգստություն և հոգու անվրդովություն, իսկ դրա համար պետք է զերծ մնալ ակտիվ գործունեությունից [1]: Չէր ժխտում աստվածների գոյությունը, սակայն գտնում էր, որ նրանք որևէ կերպ չեն խառնվում մարդու կյանքին և գործերին:
Էպիկուրոսի ասույթներ
- Ապրի’ր աննկատ:
- Ով չի բավարարվում քչով, նրան ամեն ինչ էլ քիչ է