«Զաքարե Բ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Հետ է շրջվում 564574 խմբագրումը, որի հեղինակն է՝ 46.241.150.104 (քննարկում) |
|||
| Տող 31. | Տող 31. | ||
==Գործունեությունը== |
==Գործունեությունը== |
||
[[1190]]-[[1210]] թթ-ին անընդմեջ պատերազմներ է մղել սելջուկ-թուրքերի դեմ: [[1196]] թ-ին ազատագրել է անառիկ [[Ամբերդ]] բերդաքաղաքը, [[1199]] թ-ինª [[Անի]]ն, [[1201]] թ-ինª Բջնին, [[1203]] թ-ինª [[Դվին]]ը, [[1206]]-]]1207]] թթ-ինª [[Կարս]]ը, Սուրմառին, [[Բագրևանդ]]ը, [[Նախիջևան]]ը, [[1208]]-[[1209]] թթ-ինª [[Մանազկերտ]]ը, [[Արճեշ]]ը: Գրավել է Մարանդը, [[Թավրիզ]]ը, Ղազվինը, [[Բասեն]]ի մոտ ջախջախել է Իկոնիայի սուլթանի զորքերին, արշավել [[Խլաթ]]: Քսանամյա պատերազմներով, եղբորª [[Իվանե Ա]]-ի հետ ազատագրել է [[Բագրատունյաց Հայաստան]]ից ավելի մեծ տարածք և դրա վրա ստեղծել բացարձակ ինքնուրույն, անկախ պետություն: Երկրի մայրաքաղաք է դարձրել [[Բագրատունյաց Հայաստան]]ի մայրաքաղաք [[Անի]]ն: Պետությունը բաժանել է վարչական տարածքների, հաստատել է կողմնակալություններª [[Վաչուտյաններ]]ի, [[Օրբելյաններ]]ի, [[Պռոշյաններ]]ի, [[Վահրամյաններ]]ի, [[Խաչեն]]ի տերերի գլխավորությամբ: Որպես պետության գլուխª տիրակալ, զինվորական ու ազնվական տիտղոսներ է շնորհել, հողային տիրույթներ պարգևել: Կրել է [[Բագրատունիներ]]ի ,,շահնշահ,, տիտղոսը, անվանվել ,,թագավոր Հայոց,, ,,կեսար,, ,,ինքնակալ,,: [[Վրաստան]]ի պետության հետ հաստատել է հավասարազոր ռազմական ունիա-միություն` պահպանելով իրեն ենթակա տարածքի անկախ գործունեությունը, բացի ռազմական ոլորտից մյուս բոլոր հարցերում վարել է անկախ քաղաքականություն: Դիվանագիտական կապ է հաստատել Կիլիկյան Հայաստանի [[Լևոն Բ]] թագավորի հետ, բանակցել դավանաբանական հարցերով: Կազմակերպել է Լոռու (1205 թ.) և [[Անի]]ի (1207 թ.) եկեղեցական ժողովները: [[Հայաստան]]ի անկախ պետականության գոյությունը հարատև դարձնելու նպատակով ապահովել է շինարարության և մշակույթի ծաղկումը. կառուցապատվել են քաղաքները, կառուցվել են բերդեր ու ամրոցներ, ճանապարհներ, կամուրջներ, ջրանցքներ: Այդ շրջանում են կառուցվել միջնադարի հայկական գրեթե բոլոր նշանավոր եկեղեցական համալիրները: Հովանավորել է գիտությունն ու մշակույթը: Պատմագրությունը Զաքարե Բ Զաքարյանի ստեղծած անկախ պետականությանը սխալ գնահատական է տվել և անգամ դիտել Վրաստանի պետության մաս կամ կցորդ: |
[[1190]]-[[1210]] թթ-ին անընդմեջ պատերազմներ է մղել սելջուկ-թուրքերի դեմ: [[1196]] թ-ին ազատագրել է անառիկ [[Ամբերդ]] բերդաքաղաքը, [[1199]] թ-ինª [[Անի]]ն, [[1201]] թ-ինª Բջնին, [[1203]] թ-ինª [[Դվին]]ը, [[1206]]-]]1207]] թթ-ինª [[Կարս]]ը, Սուրմառին, [[Բագրևանդ]]ը, [[Նախիջևան]]ը, [[1208]]-[[1209]] թթ-ինª [[Մանազկերտ]]ը, [[Արճեշ]]ը: Գրավել է Մարանդը, [[Թավրիզ]]ը, Ղազվինը, [[Բասեն]]ի մոտ ջախջախել է Իկոնիայի սուլթանի զորքերին, արշավել [[Խլաթ]]: Քսանամյա պատերազմներով, եղբորª [[Իվանե Ա]]-ի հետ ազատագրել է [[Բագրատունյաց Հայաստան]]ից ավելի մեծ տարածք և դրա վրա ստեղծել բացարձակ ինքնուրույն, անկախ պետություն: Երկրի մայրաքաղաք է դարձրել [[Բագրատունյաց Հայաստան]]ի մայրաքաղաք [[Անի]]ն: Պետությունը բաժանել է վարչական տարածքների, հաստատել է կողմնակալություններª [[Վաչուտյաններ]]ի, [[Օրբելյաններ]]ի, [[Պռոշյաններ]]ի, [[Վահրամյաններ]]ի, [[Խաչեն]]ի տերերի գլխավորությամբ: Որպես պետության գլուխª տիրակալ, զինվորական ու ազնվական տիտղոսներ է շնորհել, հողային տիրույթներ պարգևել: Կրել է [[Բագրատունիներ]]ի ,,շահնշահ,, տիտղոսը, անվանվել ,,թագավոր Հայոց,, ,,կեսար,, ,,ինքնակալ,,: [[Վրաստան]]ի պետության հետ հաստատել է հավասարազոր ռազմական ունիա-միություն` պահպանելով իրեն ենթակա տարածքի անկախ գործունեությունը, բացի ռազմական ոլորտից մյուս բոլոր հարցերում վարել է անկախ քաղաքականություն: Դիվանագիտական կապ է հաստատել Կիլիկյան Հայաստանի [[Լևոն Բ]] թագավորի հետ, բանակցել դավանաբանական հարցերով: Կազմակերպել է Լոռու (1205 թ.) և [[Անի]]ի (1207 թ.) եկեղեցական ժողովները: [[Հայաստան]]ի անկախ պետականության գոյությունը հարատև դարձնելու նպատակով ապահովել է շինարարության և մշակույթի ծաղկումը. կառուցապատվել են քաղաքները, կառուցվել են բերդեր ու ամրոցներ, ճանապարհներ, կամուրջներ, ջրանցքներ: Այդ շրջանում են կառուցվել միջնադարի հայկական գրեթե բոլոր նշանավոր եկեղեցական համալիրները: Հովանավորել է գիտությունն ու մշակույթը: Պատմագրությունը Զաքարե Բ Զաքարյանի ստեղծած անկախ պետականությանը սխալ գնահատական է տվել և անգամ դիտել Վրաստանի պետության մաս կամ կցորդ: |
||
лÕÇÝ³Ï [[îÇ·ñ³Ý ä»ïñáëÛ³Ýó]] |
|||
==Գրականություն== |
==Գրականություն== |
||
22:16, 17 Հոկտեմբերի 2011-ի տարբերակ
Զաքարե Բ | |
|---|---|
| Թագավոր Հայոց/Շահնշահ | |
| Իշխանություն | 1190 – 1212 |
| Լրիվ անուն | Զաքարե Բ Զաքարյան |
| Տիտղոսներ | Հայ-վրացական բանակի ամիրսպասալար |
| Զինվորական կոչում | ամիրսպասալար[1] |
| Ծնվել է՝ | անհայտ[1] |
| Մահացել է՝ | 1212 |
| Թաղվել է՝ | Սանահինի վանքի տոհմական դամբարան |
| Երկիր |  Վրաց թագավորություն |
| Ազգություն | Հայ |
| Հաջորդող | Իվանե Ա |
| Տոհմ | Զաքարյաններ |
| քաղաքական գործիչ և զորավար | |
| Հայր | Սարգիս Զաքարյան |
| Մայր | Սահակդուխտ Արծրունի[1] |
| Երեխաներ | Շահնշահ Ա |
Զաքարե Բ Զաքարյան, (ծննդյան թվականն անհայտ – 1212 թ., թաղված է Սանահինի վանքի տոհմական դամբարանում) Հայաստանի ինքնակալ թագավոր /1200-1212 թթ-ին/, պետական, ռազմական, դիվանագիտական գործիչ, Հայ-վրացական բանակի ամիրսպասալար Սարգիս Զաքարյանի որդին:
Կենսագրությունը
1190 թ-ին` հորից հետո, նշանակվել է Հայ-վրացական բանակի ամիրսպասալար, 1203 թ-ինª նաև Վրաստանի պետության մանդատորթուխուցես:
Գործունեությունը
1190-1210 թթ-ին անընդմեջ պատերազմներ է մղել սելջուկ-թուրքերի դեմ: 1196 թ-ին ազատագրել է անառիկ Ամբերդ բերդաքաղաքը, 1199 թ-ինª Անին, 1201 թ-ինª Բջնին, 1203 թ-ինª Դվինը, 1206-]]1207]] թթ-ինª Կարսը, Սուրմառին, Բագրևանդը, Նախիջևանը, 1208-1209 թթ-ինª Մանազկերտը, Արճեշը: Գրավել է Մարանդը, Թավրիզը, Ղազվինը, Բասենի մոտ ջախջախել է Իկոնիայի սուլթանի զորքերին, արշավել Խլաթ: Քսանամյա պատերազմներով, եղբորª Իվանե Ա-ի հետ ազատագրել է Բագրատունյաց Հայաստանից ավելի մեծ տարածք և դրա վրա ստեղծել բացարձակ ինքնուրույն, անկախ պետություն: Երկրի մայրաքաղաք է դարձրել Բագրատունյաց Հայաստանի մայրաքաղաք Անին: Պետությունը բաժանել է վարչական տարածքների, հաստատել է կողմնակալություններª Վաչուտյանների, Օրբելյանների, Պռոշյանների, Վահրամյանների, Խաչենի տերերի գլխավորությամբ: Որպես պետության գլուխª տիրակալ, զինվորական ու ազնվական տիտղոսներ է շնորհել, հողային տիրույթներ պարգևել: Կրել է Բագրատունիների ,,շահնշահ,, տիտղոսը, անվանվել ,,թագավոր Հայոց,, ,,կեսար,, ,,ինքնակալ,,: Վրաստանի պետության հետ հաստատել է հավասարազոր ռազմական ունիա-միություն` պահպանելով իրեն ենթակա տարածքի անկախ գործունեությունը, բացի ռազմական ոլորտից մյուս բոլոր հարցերում վարել է անկախ քաղաքականություն: Դիվանագիտական կապ է հաստատել Կիլիկյան Հայաստանի Լևոն Բ թագավորի հետ, բանակցել դավանաբանական հարցերով: Կազմակերպել է Լոռու (1205 թ.) և Անիի (1207 թ.) եկեղեցական ժողովները: Հայաստանի անկախ պետականության գոյությունը հարատև դարձնելու նպատակով ապահովել է շինարարության և մշակույթի ծաղկումը. կառուցապատվել են քաղաքները, կառուցվել են բերդեր ու ամրոցներ, ճանապարհներ, կամուրջներ, ջրանցքներ: Այդ շրջանում են կառուցվել միջնադարի հայկական գրեթե բոլոր նշանավոր եկեղեցական համալիրները: Հովանավորել է գիտությունն ու մշակույթը: Պատմագրությունը Զաքարե Բ Զաքարյանի ստեղծած անկախ պետականությանը սխալ գնահատական է տվել և անգամ դիտել Վրաստանի պետության մաս կամ կցորդ:
Գրականություն
Տիգրան Հայազն /Տիգրան Պետրոսյանց/, Հրաչյա Պետրոսյանց, 200 հայ զորավարներ: Ե., 2011 թ., էջ 53: