«Մասնակից:Lidush/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 15. Տող 15.




'''Սուննա'''ն մուսուլմանական սուրբ ավանդություն է, որն իր մեջ ընդգրկում է [[մարգարե]] [[Մուհամմադ|Մուհամմադի]] կյանքի մասին պատմությունները, որպես օրինակ ողջ մուսուլմանական համայնքի (ումմայի) և յուրաքանչյուր [[Մուսուլման|մուսուլմանի]] համար: Սուննան համարվում է երկրորդը [[Ղուրան|Ղուրանից]] հետո որպես [[Իսլամական իրավաբանության հիմքեր|իսլամական իրավունքի]] (ֆիկհի) աղբյուր: Այն ներկայացնում է Մուհամմադի վարքը, մարգարեի կողմից ճիշտ ընդունված կանոններն ու նորմերը: Սուննան՝ [[Հադիս|հադիսների]] տեսքով, փոխանցվել է բանավոր կերպով Մուհամմադի զինակիցների կողմից: Սուննան շատ սերտ կապված է Ղուրանի հետ և լրացնում է այն: Սուննային հետևելը համարվում է մուսուլմանի կյանքի կարևորագույն բաղադրիչը: Մուսուլմանական կրոնական կրթության մեջ նշանակալից դեր ունի Սուննայի ուսուցումը: Մուհամմադի մահից հետո Սուննան թույլ տվեց լուծել խալիֆայության բնակչության կյանքի մի շարք խնդիրներ: Սուննայի նշանակությունը սկզբից ևեթ շատ մեծ էր, իսկ 9-10-րդ դարերում այն սկսում են կարդալ Ղուրանի հետ հավասար: Ղուրանը և Սուննան իսլամական իրավական համակարգի հիմքն են: Ղուրանի հիմնական տեքստերը ունեն ընդհանուր բնույթ, գրեթե հնարավոր չէ գտնել մանրամասներ և երկրորդական դետալներ: Հիմնականում Ղուրանում խոսվում է հավատի սկզբունքների մասին, հաստատվում են երկրպագության նորմերը, հիշատակվում է հնագույն ազգերի պատմությունը: Սուննան բացատրում է Ղուրանի ոչ հասկանալի հատվածները, մանրամասն նկարագրում է այն, ինչ Ղուրանում ներկայացված է ընդհանուր կողմերով: Սուննան նաև ընդգրկում է կանոններ, որոնք չկան Ղուրանում: Օրինակ՝ Ղուրանում [[Ալլահ|Ալլահը]] մուսուլմաններին հրահանգում է աղոթել: Յուրաքանչյուր մուսուլման ենթարկվում է և պատրաստ է աղոթել, սակայն ե՞րբ և ինչպե՞ս: Այս հարցերի պատասխանը տալիս է Սուննան, որտեղ մանրամասն նկարագրված է, թե ինչպես և երբ պետք է կատարվի աղոթքը՝ Մուհամմադ մարգարեի օրինակով:





07:38, 25 Դեկտեմբերի 2017-ի տարբերակ



Սուննան մուսուլմանական սուրբ ավանդություն է, որն իր մեջ ընդգրկում է մարգարե Մուհամմադի կյանքի մասին պատմությունները, որպես օրինակ ողջ մուսուլմանական համայնքի (ումմայի) և յուրաքանչյուր մուսուլմանի համար: Սուննան համարվում է երկրորդը Ղուրանից հետո որպես իսլամական իրավունքի (ֆիկհի) աղբյուր: Այն ներկայացնում է Մուհամմադի վարքը, մարգարեի կողմից ճիշտ ընդունված կանոններն ու նորմերը: Սուննան՝ հադիսների տեսքով, փոխանցվել է բանավոր կերպով Մուհամմադի զինակիցների կողմից: Սուննան շատ սերտ կապված է Ղուրանի հետ և լրացնում է այն: Սուննային հետևելը համարվում է մուսուլմանի կյանքի կարևորագույն բաղադրիչը: Մուսուլմանական կրոնական կրթության մեջ նշանակալից դեր ունի Սուննայի ուսուցումը: Մուհամմադի մահից հետո Սուննան թույլ տվեց լուծել խալիֆայության բնակչության կյանքի մի շարք խնդիրներ: Սուննայի նշանակությունը սկզբից ևեթ շատ մեծ էր, իսկ 9-10-րդ դարերում այն սկսում են կարդալ Ղուրանի հետ հավասար: Ղուրանը և Սուննան իսլամական իրավական համակարգի հիմքն են: Ղուրանի հիմնական տեքստերը ունեն ընդհանուր բնույթ, գրեթե հնարավոր չէ գտնել մանրամասներ և երկրորդական դետալներ: Հիմնականում Ղուրանում խոսվում է հավատի սկզբունքների մասին, հաստատվում են երկրպագության նորմերը, հիշատակվում է հնագույն ազգերի պատմությունը: Սուննան բացատրում է Ղուրանի ոչ հասկանալի հատվածները, մանրամասն նկարագրում է այն, ինչ Ղուրանում ներկայացված է ընդհանուր կողմերով: Սուննան նաև ընդգրկում է կանոններ, որոնք չկան Ղուրանում: Օրինակ՝ Ղուրանում Ալլահը մուսուլմաններին հրահանգում է աղոթել: Յուրաքանչյուր մուսուլման ենթարկվում է և պատրաստ է աղոթել, սակայն ե՞րբ և ինչպե՞ս: Այս հարցերի պատասխանը տալիս է Սուննան, որտեղ մանրամասն նկարագրված է, թե ինչպես և երբ պետք է կատարվի աղոթքը՝ Մուհամմադ մարգարեի օրինակով:




Մուսուլմանական տոներ, կրոնական տոներ, որոնք նշվում են ամբողջ աշխարհի մուսուլմանների կողմից: Տոնվում են ամեն տարի իսլամական լուսնային օրացույցով, որի ժամանակագրությունը կատարվում է 622 թվականի հուլիսի 16ից (Հիջրայից): Մուսուլմանական օրացույցը բաղկացած է 12 լուսնային ամիսներից և պարունակում է 354 օր, ինչը 10 կամ 11 օր պակաս է արևային տարվանից: Այս պատճառով էլ մուսուլմանական կրոնական տոների օրերը շարժվում են գրիգորյան օրացույցով: Ամբողջ աշխարհի մուսուլմանները ավանդաբար նշում են երկու հիմնական տոներ (գաղափարական)՝ Ուրազ-Բայրամ և Կուրբան-Բայրամ: