«Հովհաննես Հյունքյարպեյենտյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
→top: Կատարվել են լրացումներ եւ խմբագրումներ։ |
|||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Տեղեկաքարտ Գիտնական}} |
{{Տեղեկաքարտ Գիտնական}} |
||
'''Հովհաննես Հյունքյարպեյենտյան''' ([[1818]], [[նոյեմբերի 25]] - [[1895]], [[դեկտեմբերի 28]]), բառարանագիր։ |
'''Հովհաննես Հյունքյարպեյենտյան''' ([[1818|Կ. Պոլիս, 1818]], [[նոյեմբերի 25]] - [[1895|Կ. Պոլիս, 1894]], [[դեկտեմբերի 28]]), բառարանագիր։ |
||
== Կենսագրություն == |
== Կենսագրություն == |
||
Տիրապետել է [[հունարեն]]ին, [[լատիներեն]]ին, [[պարսկերեն]]ին, [[թուրքերեն]]ին։ Մասնակցել է [[Աստվածաշունչ|Աստվածաշնչի]] խմբագրման աշխատանքներին՝ կատարելով հայերեն թարգմանության և հունարեն բնագրի համեմատությունը։ |
Բառարանագիր, լեզվաբան: Սովորել է Կ. Պոլսի Մայր եկեղեցու դպրոցում, եղել է ուսուցիչ, քահանա (1852): Տիրապետել է [[հունարեն]]ին, [[լատիներեն]]ին, [[պարսկերեն]]ին, [[թուրքերեն]]ին։ Մասնակցել է [[Աստվածաշունչ|Աստվածաշնչի]] խմբագրման աշխատանքներին՝ կատարելով հայերեն թարգմանության և հունարեն բնագրի համեմատությունը։ Հեղինակել է «Ստուգաբանական բառարան հայ լեզվի» ([[1894]]) աշխատությունը (Իզմիրլյան մրցանակ, [[1893]]), որի առաջաբանում նա հայերենը համարում է թուրանյան լեզու։ Հովհաննեսը գտնում է, որ առաջին թարգմանիչների ջանքերով հայոց լեզվի մեջ մուտք են գործել բազմաթիվ հունարեն, լատիներեն, պարսկերեն արմատներ, որոնց պատճառով հայերենը դարձել է «արվեստական» լեզու։ Ստուգաբանությունները չունեն գիտական հիմնավորում եւ չեն ենթարկվում լեզվաբանական օրենքներին։ |
||
{{Bio-stub}} |
{{Bio-stub}} |
||
21:28, 18 Դեկտեմբերի 2017-ի տարբերակ
Հովհաննես Հյունքյարպեյենտյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | նոյեմբերի 25, 1818 |
| Մահացել է | դեկտեմբերի 28, 1895 (77 տարեկան) |
| Մասնագիտություն | բառարանագիր |
| Տիրապետում է լեզուներին | հայերեն, հունարեն, լատիներեն, պարսկերեն և թուրքերեն |
Հովհաննես Հյունքյարպեյենտյան (Կ. Պոլիս, 1818, նոյեմբերի 25 - Կ. Պոլիս, 1894, դեկտեմբերի 28), բառարանագիր։
Կենսագրություն
Բառարանագիր, լեզվաբան: Սովորել է Կ. Պոլսի Մայր եկեղեցու դպրոցում, եղել է ուսուցիչ, քահանա (1852): Տիրապետել է հունարենին, լատիներենին, պարսկերենին, թուրքերենին։ Մասնակցել է Աստվածաշնչի խմբագրման աշխատանքներին՝ կատարելով հայերեն թարգմանության և հունարեն բնագրի համեմատությունը։ Հեղինակել է «Ստուգաբանական բառարան հայ լեզվի» (1894) աշխատությունը (Իզմիրլյան մրցանակ, 1893), որի առաջաբանում նա հայերենը համարում է թուրանյան լեզու։ Հովհաննեսը գտնում է, որ առաջին թարգմանիչների ջանքերով հայոց լեզվի մեջ մուտք են գործել բազմաթիվ հունարեն, լատիներեն, պարսկերեն արմատներ, որոնց պատճառով հայերենը դարձել է «արվեստական» լեզու։ Ստուգաբանությունները չունեն գիտական հիմնավորում եւ չեն ենթարկվում լեզվաբանական օրենքներին։
|
Սա անձի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 441)։ 
|