«Վաչե Մամիկոնյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (-(հարավ|հյուսիս)\-(արևելյան|արևմտյան) +\1\2); կոսմետիկ փոփոխություններ
Տող 1. Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Անձ}}
{{Տեղեկաքարտ Անձ}}
'''Վաչե Մամիկոնյան''' (ծննդյան թվականներն անհայտ մոտ [[338]]), Հայոց [[սպարապետ]], [[Մամիկոնյան]] [[տոհմ]]ի նահապետ։ Հայոց թագավոր [[Խոսրով Բ Կոտակ]]ի հրամանով բնաջնջել է միմյանց դեմ կռվող և երկրի ուժերը ջլատող նախարարական [[տոհմ]]երին՝ Մանավազյաններին ու [[Որդունիներ]]ին։ Համախմբելով արքունի և նախարար, զորագնդերը՝ Վաչե Մամիկոնյանը նախ [[Արագածոտն]] գավառի Ցլու գլուխ լեռան վրա, ապա [[Օշական]]ի մոտ տեղի ունեցած [[Օշականի ճակատամարտ (336)|ճակատամարտերում]] ջախջախել է Հայոց գահի հավակնորդ Մազգթաց թագավոր Սանեսան Արշակունուն և գլխատել նրան։ Խոսրով Բ Կոտակը այդ հաղթանակի համար Վաչե Մամիկոնյանին շնորհել է նոր կալվածներ (Զանջանակի ակունքները, Զրբաշխիքը և Ցլու գլուխը)։ [[337]] թվականին Վաչե Մամիկոնյանը Առեստ ավանի (Վանա լճի հյուսիս-արևելյան ափին) մոտ պարտության է մատնել [[Հայաստան]] ներխուժած պարսկական զորքերին, ձերբակալել և մահապատժի ենթարկել թշնամուն միացած Բզնունյաց նախարար Դատաբեին։ Այնուհետև հայոց բանակը պահել է [[Պարսկաստան]]ին սահմանամերձ շրջաններում և դիմակայել նրա նոր հարձակումները։ Զոհվել է Պարսից [[Շապուհ II Երկարակյաց|Շապուհ 2-րդ]] արքայի խոշոր բանակի դեմ մղած ճակատամարտերից մեկում։ Սպարապետությունը ժառանգել է մանկահասակ որդին՝ Արտավազդը, որին խնամակալներ են կարգվել Մամիկոնյան տան փեսաներ [[Արշավիր Կամսարական]]ը և [[Անդովկ Սյունի]]ն։
'''Վաչե Մամիկոնյան''' (ծննդյան թվականներն անհայտ մոտ [[338]]), Հայոց [[սպարապետ]], [[Մամիկոնյան]] [[տոհմ]]ի նահապետ։ Հայոց թագավոր [[Խոսրով Բ Կոտակ]]ի հրամանով բնաջնջել է միմյանց դեմ կռվող և երկրի ուժերը ջլատող նախարարական [[տոհմ]]երին՝ Մանավազյաններին ու [[Որդունիներ]]ին։ Համախմբելով արքունի և նախարար, զորագնդերը՝ Վաչե Մամիկոնյանը նախ [[Արագածոտն]] գավառի Ցլու գլուխ լեռան վրա, ապա [[Օշական]]ի մոտ տեղի ունեցած [[Օշականի ճակատամարտ (336)|ճակատամարտերում]] ջախջախել է Հայոց գահի հավակնորդ Մազգթաց թագավոր Սանեսան Արշակունուն և գլխատել նրան։ Խոսրով Բ Կոտակը այդ հաղթանակի համար Վաչե Մամիկոնյանին շնորհել է նոր կալվածներ (Զանջանակի ակունքները, Զրբաշխիքը և Ցլու գլուխը)։ [[337]] թվականին Վաչե Մամիկոնյանը Առեստ ավանի (Վանա լճի հյուսիսարևելյան ափին) մոտ պարտության է մատնել [[Հայաստան]] ներխուժած պարսկական զորքերին, ձերբակալել և մահապատժի ենթարկել թշնամուն միացած Բզնունյաց նախարար Դատաբեին։ Այնուհետև հայոց բանակը պահել է [[Պարսկաստան]]ին սահմանամերձ շրջաններում և դիմակայել նրա նոր հարձակումները։ Զոհվել է Պարսից [[Շապուհ II Երկարակյաց|Շապուհ 2-րդ]] արքայի խոշոր բանակի դեմ մղած ճակատամարտերից մեկում։ Սպարապետությունը ժառանգել է մանկահասակ որդին՝ Արտավազդը, որին խնամակալներ են կարգվել Մամիկոնյան տան փեսաներ [[Արշավիր Կամսարական]]ը և [[Անդովկ Սյունի]]ն։


{{ՀՍՀ|հատոր=11|էջ=283}}
{{ՀՍՀ|հատոր=11|էջ=283}}
Տող 6. Տող 6.
== Ծանոթագրություններ ==
== Ծանոթագրություններ ==
{{Ծանցանկ}}
{{Ծանցանկ}}
{{Bio-stub}}


[[Կատեգորիա:Հայոց սպարապետներ]]
[[Կատեգորիա:Հայոց սպարապետներ]]


{{Bio-stub}}

12:15, 2 Հոկտեմբերի 2017-ի տարբերակ

Վաչե Մամիկոնյան
Ծնվել է3-րդ դար
Մահացել է335[1] կամ 338[2]
Ծնողներհայր՝ Արտավազդ Ա Մամիկոնյան[1][2]
ԵրեխաներԱրտավազդ Մամիկոնյան, անանուն Մամիկոնյան, Արտաշեն Մամիկոնյան և անանուն Մամիկոնյան (Կամսարական)

Վաչե Մամիկոնյան (ծննդյան թվականներն անհայտ մոտ 338), Հայոց սպարապետ, Մամիկոնյան տոհմի նահապետ։ Հայոց թագավոր Խոսրով Բ Կոտակի հրամանով բնաջնջել է միմյանց դեմ կռվող և երկրի ուժերը ջլատող նախարարական տոհմերին՝ Մանավազյաններին ու Որդունիներին։ Համախմբելով արքունի և նախարար, զորագնդերը՝ Վաչե Մամիկոնյանը նախ Արագածոտն գավառի Ցլու գլուխ լեռան վրա, ապա Օշականի մոտ տեղի ունեցած ճակատամարտերում ջախջախել է Հայոց գահի հավակնորդ Մազգթաց թագավոր Սանեսան Արշակունուն և գլխատել նրան։ Խոսրով Բ Կոտակը այդ հաղթանակի համար Վաչե Մամիկոնյանին շնորհել է նոր կալվածներ (Զանջանակի ակունքները, Զրբաշխիքը և Ցլու գլուխը)։ 337 թվականին Վաչե Մամիկոնյանը Առեստ ավանի (Վանա լճի հյուսիսարևելյան ափին) մոտ պարտության է մատնել Հայաստան ներխուժած պարսկական զորքերին, ձերբակալել և մահապատժի ենթարկել թշնամուն միացած Բզնունյաց նախարար Դատաբեին։ Այնուհետև հայոց բանակը պահել է Պարսկաստանին սահմանամերձ շրջաններում և դիմակայել նրա նոր հարձակումները։ Զոհվել է Պարսից Շապուհ 2-րդ արքայի խոշոր բանակի դեմ մղած ճակատամարտերից մեկում։ Սպարապետությունը ժառանգել է մանկահասակ որդին՝ Արտավազդը, որին խնամակալներ են կարգվել Մամիկոնյան տան փեսաներ Արշավիր Կամսարականը և Անդովկ Սյունին։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 11, էջ 283

Ծանոթագրություններ

  1. 1,0 1,1 1,2 Toumanoff C. Les dynasties de la Caucasie chrétienne de l'Antiquité jusqu'au xixe siècle (ֆր.): Tables généalogiques et chronologiquesRome: 1990. — P. 329.
  2. 2,0 2,1 2,2 Settipani C. Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs (ֆր.): Les princes caucasiens et l'Empire du VIe au IXe siècleParis: 2006. — P. 132. — ISBN 978-2-7018-0226-8